Σε μια περίοδο που τα ενδορθόδοξα εκκλησιαστικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα το ουκρανικό που ταλάνισε επί μακρόν και συνεχίζει να ταλανίζει την Παγκόσμια Ορθοδοξία, έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα λόγω της έκτακτης κατάστασης σε παγκόσμιο επίπεδο με τον κορονοϊό, η αναλύτρια επί εκκλησιαστικών θεμάτων Nadia Bazuk, σκαλίζει την στάχτη για να βρει φωτιά όσον αφορά στο θέμα των παγωμένων σχέσεων μεταξύ των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Αντιοχείας με αφμορή το θέμα του Κατάρ.
Αφού κάνει μια ιστορική αναδρομή σε όσα έχουν συμβεί μέχρι τούδε, η Ουκρανή δημοσιογράφος, σχολιάζει την στάση του Φαναρίου απέναντι στην κρίση αυτή.
Θεωρεί πως το Φανάρι το συμφέρει η διαίωνιση του προβλήματος!
“Το Φανάρι μπορεί να είναι απρόθυμο να μεσολαβήσει υπερ του Αντιοχειανού Πατριαρχείου, επειδή το "ζηλεύει" λόγω της Μόσχας. Και για να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα έπρεπε να χαλάσει τις σχέσεις με τον Πατριάρχη Θεόφιλο, καταγωγή εκ των Γαργαλιάνων (Ελλάδα) για χάρη του Πατριάρχη Ιωάννη, καταγωγής Λατάκεια (Συρία)” σχολιάζει.
Και συμμπληρώνει:
“Αυτή η άποψη μπορεί να φαίνεται παράλογη και προκατειλημμένη, αλλά αυτός είναι ο τρόπος που θα γίνει αντιληπτό από την πλειοψηφία της Ιεραρχίας των Ελληνόφωνων Εκκλησιών - Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Ιερουσαλήμ, Ελλάδα, Κύπρος ... Δεν είναι τυχαίο ότι από το “σχίσμα” με τη Μόσχα, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μιλούσε όλο και περισσότερο για τον βασικό ρόλο του Ελληνισμού στην Ορθοδοξία. Επιπλέον, είναι λογικά πιθανό η κρίση να είναι καθαρά πολιτικού χαρακτήρα, και χωρίς εξωτερική παρέμβαση από την Κωνσταντινούπολη δεν θα είχε υπομείνει τόσο πολύ: οι πιστοί στη Ντόχα δεν ήθελαν να χωριστούν σε δικαιοδοσίες και συνέχισαν να προσεύχονται μαζί, όπως είπε ο Επίσκοπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στο Κατάρ.”
Σύμφωνα με την αναλύτρια η Κωνσταντινούπολη επωφελείται από τη διατήρηση αντιθέσεων μεταξύ Ιερουσαλήμ και Αντιόχειας, ειδικά τώρα, όταν η κατάσταση στην Ουκρανία και οι προσπάθειες παρέμβασης στις υποθέσεις άλλων Τοπικών Εκκλησιών (στη Β.Μακεδονία, το Μαυροβούνιο, την Τσεχική Δημοκρατία) προκαλούν αυξανόμενη ένταση στην Ορθοδοξία.
“Ο στόχος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου είναι να θέσει τις παλαιές Εκκλησίες σε διαμάχες όσο το δυνατόν περισσότερο για να αποτρέψει την πιθανότητα ένωσής τους εναντίον του”.
Στην πραγματικότητα, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πιάστηκε σε έναν φαύλο κύκλο, λέει η Bazuk “Σε μια πραγματικά Οικουμενική μορφή, χωρίς τη μονολιθική υποστήριξη των Ελληνικών Εκκλησιών, είναι ανίκανος να εξασφαλίσει την υπεροχή που ισχυρίζεται. Και ενώ βασίζεται στους Έλληνες, χάνει την εξουσία του στον κόσμο της Ορθοδοξίας και τον χωρίζει σε εθνικό επίπεδο: σε Έλληνες και Άραβες, σε Έλληνες και Σλάβους, σε Έλληνες και Γεωργιανούς, και ούτω καθεξής. Το Φανάρι φαίνεται να αρνείται να εξετάσει μια πιθανότητα να επιστρέψει στο αρχικό, Ευαγγελικό μοντέλο της δημιουργίας σχέσεων στην Εκκλησία στην οποία δεν υπάρχει «ουδείς Έλλην,… ούτε βάρβαρος»
