Σήμερα, Σάββατο της Διακαινησίμου ολοκληρώνεται η εβδομάδα της Λαμπρής, η οποία θεωρείται ως μια ημέρα που καθημερινά ανανεώνεται και εορτάζεται το πανίερο γεγονός της Αναστάσεως. Επίσης, η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αποστόλου Ναθαναήλ, του Αγίου Θεοδώρου του Συκεώτου και του Αγίου Μάρτυρος Νεάρχου.
Ο Άγιος Ναθαναήλ καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας. Ήταν στενός φίλος του Αποστόλου Φιλίππου, ο οποίος και του ανήγγειλε τις προφητείες που εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού.
Κατόπιν, εντάχθηκε στο κύκλο των δώδεκα μαθητών του Κυρίου. Η δράση του επεκτείνεται μέχρι την Αφρική, τη Μαυριτανία και τη Βρετανία, όπου μαρτύρησε δια σταυρού από τους ειδωλολάτρες.
Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στην κοινότητα Συκέα της Αναστασιουπόλεως και ήταν γιός της πόρνης Μαρίας και του Κοσμά, ο οποίος ήταν αποκρισάριος, δηλ. αγγελιοφόρος του Ιουστινιανού.
Η εκ πορνείας γέννηση του Οσίου δεν εμπόδισε το Θεό να τον αναδείξει τιμιότατο Αρχιερέα. Από παιδικής ηλικίας φανέρωσε την κλήση του στο μοναχικό βίο.
Αργότερα, με τις ευλογίες του Θεοδοσίου, επισκόπου Αναστασιουπόλεως, ακολούθησε τη μοναχική πολιτεία και κατόπιν χειροτονήθηκε σε διάκονο και πρεσβύτερο. Ο Όσιος Θεόδωρος αξιοποίησε όλα τα μέσα της πνευματικής ασκήσεως για την κατάρτιση της προσωπικότητάς του, αλλά και την ωφέλεια των άλλων συνανθρώπων του.
Με όλα αυτά τα χαρίσματα, ο Θεός τον ανέδειξε επίσκοπο, παρά την αποφυγή εκ μέρους του των διοικητικών ευθυνών.
Η μνήμη του Οσίου Επισκόπου μάς προσφέρει την έξοχη ευκαιρία, ως μέλη του πληρώματος της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας, κληρικοί ή λαϊκοί, να συνειδητοποιούμε τα μέσα του Υπουργήματος της Ιερωσύνης που η Εκκλησία προσφέρει σε ανθρώπους, οι οποίοι έχουν συνείδηση ότι είναι άνθρωποι και όχι υπεράνθρωποι. Και οι ίδιοι έχουν ανάγκη του Ελέους και της Χάρης του Θεού και οφείλουν με ταπείνωση να αγωνίζονται έντιμα, υπεύθυνα, απροσωπόληπτα με διάκριση και αγάπη για τη δική τους σωτηρία και τη σωτηρία του λογικού ποιμνίου, που ο Μέγας Αρχιερεύς Χριστός τους εμπιστεύθηκε.
Ο Όσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε οσιακά το έτος 613 μ.Χ.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου