Κατά τη διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος αναφερόμενος αρχικά στον ορισμό για το ανθρώπινο πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, αποκαλώντας τον «ζώον θεούμενον», επεσήμανε πως με αυτό τον τρόπο «κατέδειξε το μέγεθος, την αλήθεια και το μεγαλείο στο οποίο κάλεσε τον άνθρωπο ο Δημιουργός Θεός».
«Σήμερα πανηγυρίζουμε αυτή την αποκάλυψη, αυτή την υπεροχική θέαση, αυτή τη μεγαλειώδη για το ανθρώπινο πρόσωπο κατάσταση». «Ο άνθρωπος είναι ένα θεοΐδρυτο πρόσωπο που μετέχει του κτιστού κόσμου, αλλά και που έχει εντός του το Πνεύμα του Θεού. Την κτιστή μεν, αθάνατη δε ψυχή του και τα δώρα αυτής της υπεροχικής δωρεάς», υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος.
«Ο άνθρωπος, εικόνα Θεού», είπε, προσθέτοντας πως αυτό το μέγεθος το υπέροχο, το γνωρίζουμε διότι μας αποκαλύφθηκε, μας βεβαιώθηκε και μας αποδείχθηκε «δια της ενανθρωπίσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού, του τελείου Θεού και τελείου ανθρώπου, στο ένα πρόσωπο του Θεού Λόγου».
Η Πεντηκοστή μας χαρίζει την Ευλογία της Θείας Αποκαλύψεως, «διότι ο άνθρωπος μετέχει του κτιστού κόσμου, αλλά και του ακτίστου», συμπλήρωσε, σημειώνοντας ότι «το Πνεύμα το Άγιο κατοικεί στην Εκκλησία και οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν».
«Η Αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο δια του Ιησού Χριστού και του Αγίου Πνεύματος δεν είναι μία θρησκεία, δεν είναι μία ιδεολογία, δεν είναι μία πίστις η οποία προσπαθεί να απαντήσει στα κεφαλαιώδη και κολοσσιαία υπαρξιακά ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, αλλά είναι μία αποκάλυψη», είπε σε άλλο σημείο του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος, συμπληρώνοντας: «Γι’ αυτό και η πίστη, είναι η πίστη των Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων των Αγίων εννέα Οικουμενικών Συνόδων, των θεουμένων, εκείνων δηλαδή οι οποίοι έζησαν την πληρότητα των ακτίστων ενεργειών του Παναγίου Θεού», εμπόνως αφού «μαρτύρησαν ή με το μαρτύριο του αίματος ή με το μαρτύριο της συνειδήσεως». «Μαρτύρησαν και εκδιώχθησαν από τον κόσμο της φθοράς και του θανάτου» και «ο λόγος τους, εβεβαιούτο δια του βίου τους και το βίωμά τους νοηματοδοτείτο από τον λόγο τους», πρόσθεσε.
«Σήμερα με τον υπερανθρωπισμό και τον μετανθρωπισμό, τις νέες θρησκείες των ανθρώπων, εμπιστεύονται οι άνθρωποι τα κτιστά πράγματα», δηλαδή την επιστήμη, «η οποία από τον ορισμό της προϋποθέτει το επιστητό, το κτιστό», την τεχνολογία «που δεν δίνει νόημα στη ζωή μας, απλώς εξυπηρετεί την καθημερινότητα» και την οικονομία, ανέφερε στην συνέχεια, τονίζοντας παράλληλα πως «και τα τρία αυτά στοιχεία προδίδουν τον άνθρωπο», γι’ αυτό και «ο δυτικός κόσμος σήπεται». «Ζητάει να αυτόθεωθεί ο άνθρωπος, να αυτονομηθεί, να ζήσει μόνος». «Δέχεται τους νόμους του κόσμου, αρνείται όμως τον μεγάλο νομοθέτη», είπε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.
Αναφερόμενος στην σημερινή συγκυρία επεσήμανε πως «ζούμε σε μία σκληρή κατάσταση πραγμάτων. Η ανθρωπότητα δεν έλαβε το μάθημά της από τον περασμένο αιώνα των δύο παγκοσμίων πολέμων και συνεχίζει ακάθεκτη την αιματοχυσία και τον όλεθρο, αλλά και την πνευματική απομείωση, την ηθική εκτραχείλιση, την έκπτωση της ζωής». «Οι θρησκείες των ανθρώπων προσπαθούν να εμπνεύσουν», αλλά «δεν είναι τίποτε άλλο παρά άτεχνες προσπάθειες για να κατανοηθεί ο κόσμος και να ερμηνευθεί ο θάνατος», πρόσθεσε.
«Η αποκάλυψη του ζώντος Θεού είναι εκείνη η μοναδική και ανεπανάληπτη ερμηνεία των πραγμάτων» που «βιώνεται ενορασιακά με την καρδιά, με την καθαρότητα της ζωής και με τα τρία βήματα: κάθαρση από τα πάθη, έλλαμψη από το Πνεύμα το Άγιο και κοινωνία με τη ζωή του Θεού», είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος και υπογραμμίζοντας ότι «ο Χριστός και εμείς είμαστε ένα», τόνισε πως έχουμε την Ευλογία να είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού, «γνήσιοι και αληθινοί μέτοχοι αυτής της ατελευτήτου αγάπης χωρίς όρια».
Τέλος, σημειώνοντας πως «αυτή η ημέρα είναι για όλους εμάς μία ημέρα δόξης, μία ημέρα θριάμβου, μία ημέρα υπεροχικής αγάπης του Θεού για κάθε άνθρωπο», ευχήθηκε το Πανάγιο Πνεύμα «να πλημυρίζει τις υπάρξεις μας, να γεμίζει το νου και την καρδιά μας με το νου της Τρισηλίου Θεότητος, να γίνεται για όλους ο αγαθός σύμβουλος, ο Παράκλητος, Εκείνος ο οποίος παρηγορεί τις καρδιές μας, γεμίζει τις ψυχές μας με θεία δύναμη και χαριτώνει την πορεία του βίου μας».
