Kατά τήν ἐπίσημη τελετή παράδοσης τῶν ἕξι πρώτων σύγχρονων μαχητικῶν ἀεροσκαφῶν RAFALE στήν 332 μοίρα τῆς πολεμικῆς μας ἀεροπορίας στήν Τανάγρα τήν 19η Ἰανουαρίου 2022 παρουσία τοῦ ἐξοχωτάτου πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, προσκληθείς παρέστη ὡς ἐπιχώριος Μητροπολίτης ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Γεώργιος, ὁ ὁποῖος μάλιστα κατά τά πατροπαράδοτα εἰωθότα ἐτέλεσε τόν καθιερωμένο ἁγιασμό ἐκφράζοντας συγχρόνως τίς εἰλικρινεῖς εὐχές του καί ἀρχιερατικές εὐλογίες.
Στήν ὡς ἄνω ἐκδήλωση προσεκλήθη ἐπίσης καί παρέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Γεώργιος.
Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι με την παρουσία τῶν ἀρχιερέων καί τήν τέλεση τοῦ ἁγιασμοῦ συμφωνεῖ ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, πού μάλιστα ἐπιχαίρει.
Δυσάρεστη ἔκπληξη ἀποτελεῖ τό γεγονός ὅτι κάποιοι, ὀλίγοι κατά τήν γνώμη μας, ἐνοχλήθηκαν.
Ἐξέφρασαν μάλιστα τήν ἀντίθεσή τους σχολιάζοντας ἀπαξιωτικά καί εἰρωνικά τήν τέλεση τοῦ ἁγιασμοῦ.
Μέ δημοσιεύματα στήν «Καθημερινή» ὁ καθηγητής πολιτικῆς ἐπιστήμης στό πανεπιστήμιο Μακεδονίας κ. Νίκος Μαραντζίδης καί στήν Athens Voice ἡ συγγραφέας κ. Σώτη Τριανταφύλλου, μέ ἀρνητική καί σκωπτική διάθεση γιά τήν ἱερή τελετή τοῦ ἁγιασμοῦ προσβάλλοντας τά θρησκευτικά αἰσθήματα τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ μας, προέβησαν σέ ἀνοίκειους καί ὑπερβολικούς χαρακτηρισμούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το γαλλικό αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle απέπλευσε για την Α. Μεσόγειο-Θα “ξεμουδιάσουν” τα ελληνικά Rafale
Ὁ κ. Ν. Μαραντζίδης θεωρεῖ ὅτι ἡ χώρα μας σέ ζητήματα θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν εἶναι χειρότερα ἀπό πολλές χῶρες τῆς Ἀφρικῆς καί τῆς Λατινικῆς Αμερικής καί ἔσπευσε νά σχολιάσει ὅτι ὁ ἁγιασμός παρουσία τοῦ πρωθυπουργοῦ μπορεῖ νά προκαλεῖ σέ πολλούς τόν γέλωτα, στόν ἴδιο, ὅμως, προξενεῖ ἀπελπισία!Ἀπό τήν σκοπιά της πάλι η κ. Τριανταφύλλου χαρακτηρίζει «μπουρτζοβλαχιά»(!!!) τήν τέλεση ἁγιασμοῦ ἀπό τούς δύο μητροπολίτες. Σπεύδει μάλιστα νά λυπηθεῖ τόν κ. Μητσοτάκη ὁ ὁποῖος ἐξ ἀνάγκης εἶναι ἀλυσοδεμένος στήν σκοταδιστική Ὀρθοδοξία καί σημειώνει μέ νόημα «αὐτό εἶναι τό πρόβλημα: ἡ ἀτολμία νά ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό τήν παπαδοσύνη καί νά ἐξελιχθοῦμε σέ πολιτικό κράτος».
Τό φαινόμενο δέν εἶναι ἀπόλυτα νέο.
Πρόκειται γιά τήν τάση τῆς ἐκκοσμίκευσης πού κάπως καθυστερημένα ἔφθασε καί στή χώρα μας ἀπό τή Δύση.
Εἶναι σύμπτωμα τῆς νεοτερικότητας καί μετανεοτερικότητας πού ἐπιδιώκει τόν θρησκευτικό ἀποχρωματισμό τῆς ἀτομικῆς καί δημόσιας ζωής, τήν παραθεώρηση καί τελικά ἄρνηση τῶν πατροπαράδοτων παραδόσεων, τήν μετάθεση τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν ἀπό τό ἐπίκεντρο στήν περιφέρεια τῆς κοινωνίας.
Ἀντίθετα μέ τόν μαχητικό στρατευμένο ἀθεϊσμό τῶν προηγούμενων δεκαετιῶν ἡ ἐκκοσμίκευση τῶν ἡμερῶν μας παρουσιάζεται σάν μιά δῆθεν ψύχραιμη καί ἤρεμη κατάσταση, ἡ ὁποία στό ὅνομα τοῦ φιλελευθερισμοῦ ἁπλά ἀνέχεται τή θρησκεία σάν ἰδιωτική ὑπόθεση χωρίς δικαιώματα κοινωνικής ἀναφορᾶς.
Ὅλα αὐτά μπορεῖ ἐνδεχομένως νά εἶναι δικαιολογημένα καί νά ἰσχύουν στή Δυτικοευρωπαϊκή κοινωνία μέ τή γνωστή σκοτεινή προϊστορία τοῦ παποκαισαρισμοῦ καί τῆς φεουδαρχίας, εἶναι, ὅμως, ἀνακόλουθα καί αὐθαίρετα στό δικό μας ἑλληνορθόδοξο χῶρο.
Σέ μᾶς ἡ Ἐκκλησία ὑπήρξε κιβωτός διάσωσης τοῦ Γένους καί ὁ κλήρος πρωτοστάτησε σέ ἀγῶνες ἐθνικούς καί ἀπελευθερωτικούς .
Ἔγκριτοι ἱστορικοί ἀποφαίνονται ὅτι στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἡ Ἐκκλησία δέν μετεῖχε ἀπλῶς, ἀλλά τήν ἐνἐπνευσε καί τήν δημιούργησε.
Σέ κάθε δυσκολία, ἐθνική καί κοινωνική, ὁ λαός μας αἰσθανόταν καί βίωνε τήν κραταιά Σκέπη καί φοβερά προστασία τῆς ὑπερμάχου Στρατηγοῦ.
Αὐτή ἡ συνείδηση, ἔστω καί κάπως ἀποχρωματισμένη ἀπό τή γενικευμένη ἐκκοσμίκευση, ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἀποτυπωμένη στήν καρδιά τῶν Ἑλλήνων.
Μοναδική ἐξαίρεση ἀποτελοῦν μερικοί διανοούμενοι, πού φορεῖς μιᾶς ξενόφερτης κουλτούρας, ἐπιμένουν νά δαιμονίζονται, ὅταν διαπιστώσουν ὅτι σέ πεῖσμα τῆς ἰδεολογικής τους ἐμμονῆς, ὁ λαός μας και οἱ ὀργανωμένοι συλλογικοί φορεῖς ζητοῦν τήν ἐξ ὕψους ἐνίσχυση μέ ἁγιαστικές τελετές, ὅπως ὁ ἁγιασμὀς που προκάλεσε τήν ἀντίδραση.
