Την Τρίτη 18 Ιανουαρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση τεμάχια Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις καθώς και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑόρτασε σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τή μνήμη δύο μεγάλων Πατέρων της, τῶν ἁγίων Ἀθανασίου καί Κυρίλλου πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, δύο ἱεραρχῶν πού, ἄν καί ἔζησαν σέ διαφορετικές ἐποχές, ἀγωνίσθηκαν γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας καί τῶν δογμάτων της, τά ὁποῖα ἐπλήττοντο ἀπό τούς αἱρετικούς μέ ἐπικεφαλής τούς αἱρεσιάρχες Ἄρειο καί Νεστόριο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μητρόπολη Βέροιας: Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο και Ιερά Λιτανεία για τον πολιούχο της Βεροίας Όσιο Αντώνιο τον Nέο
Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀντιμετώπισε τόν Ἄρειο, ὁ ὁποῖος δημιούργησε τεράστιο σχίσμα στήν Ἐκκλησία κηρύττοντας ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι ὁμοούσιος μέ τόν Θεό-Πατέρα, ἀλλά εἶναι ἁπλῶς δημιούργημά του, παραποιώντας ἔτσι τήν ἔννοια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ὁ ἅγιος Κύριλλος ὑπεραμύνθηκε τῆς θεανθρωπίνης φύσεως τοῦ Χριστοῦ ἔναντι τοῦ Νεστορίου, ὁ ὁποῖος, ἕναν περίπου αἰώνα ἀργότερα, ὑπερτόνιζε τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ καί ἀμφισβητοῦσε τήν ἰδιότητα τῆς Παναγίας Παρθένου ὡς Θεοτόκου.
Ἀγωνίσθηκαν οἱ δύο ἱεράρχες χωρίς νά ὑπολογίζουν οὔτε τούς κόπους, οὔτε τίς συκοφαντίες, οὔτε τούς διωγμούς καί τίς ἐξορίες τίς ὁποῖες ὑπέμειναν, ἰδιαιτέρως ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, προκειμένου νά διαφυλάξουν τήν ὀρθή πίστη καί νά διατηρήσουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία εἶχαν τραυματίσει οἱ δύο αἱρεσιάρχες, οἱ ὁποῖοι κινούμενοι ἀπό ἐγωισμό δέν ἤθελαν νά ἀρνηθοῦν τήν πλάνη τους καί νά ἐπιστρέψουν στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτός τῆς ὁποίας δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Ἔτσι δέν ἐξέπεσαν μόνο αὐτοί ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά παρέσυραν μαζί τους στήν πλάνη καί τήν ἀπώλεια καί πολλούς πιστούς οἱ ὁποῖοι τούς ἀκολούθησαν ἀπό ἐμπιστοσύνη στό πρόσωπό τους, ἐπαναλαμβάνοντας αὐτό πού συνέβη καί κατά τή φοβερή πτώση τοῦ Ἑωσφόρου καί τήν ἔκπτωσή του ἀπό ἄγγελο φωτός σέ ἄγγελο τοῦ σκότους, σέ διάβολο.
Ὁ διάβολος εἶναι, ἄλλωστε, ἡ αἰτία ὅλων τῶν σχισμάτων καί ὅλων τῶν αἱρέσεων στήν Ἐκκλησία, καί αὐτῶν πού συνέβησαν στό παρελθόν καί αὐτῶν πού συμβαίνουν στήν ἐποχή μας, ὅπως συνέβη καί στήν ἐποχή τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, κατά τήν ὁποία κάποιοι διέσπασαν τήν Ἐκκλησία γιά προσωπικά καί ἰδιοτελῆ συμφέροντα, καί ἐδίωκαν ὅσους παρέμειναν πιστοί στήν πραγματική Ἐκκλησία, μεταξύ αὐτῶν καί τόν ἅγιο Λουκᾶ, πού ξέρουμε τούς διωγμούς, τίς ἐξορίες καί τίς φυλακίσεις πού ὑπέστη.
«Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί», γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «ἦταν πλανεμένοι, δέν ἤθελαν νά παραδεχτοῦν τήν ἀλήθεια, δέν ἤθελαν νά ἀκολουθήσουν τήν ὁδό τῆς δικαιοσύνης, γιατί αὐτό δέν θά ἐξυπηρετοῦσε τά συμφέροντά τους». Ἐπέμεναν καί αὐτοί στήν πλάνη, ὅπως ἀκριβῶς ἔκαναν καί οἱ γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι, πού δέν ἤθελαν νά παραδεχθοῦν τόν Χριστό, γιατί θά ἔχαναν τήν πρωτοκαθεδρία, θά ἔχαναν τούς ἀκολούθους τους, πού τούς πίστευαν καί τούς θεωροῦσαν σπουδαίους καί εὐσεβεῖς, καί ἔτσι ἐπέμεναν στόν ἐγωισμό τους καί ἔχασαν τή σωτηρία καί οἱ ἴδιοι καί ὅσοι τούς ἀκολουθοῦσαν.
Αὐτό ἐπαναλαμβάνεται, ὅπως εἴπαμε, σέ ὅλες τίς ἐποχές, γιατί εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος μέ διαφόρους τρόπους ἐπιδιώκει νά ἀπομακρύνει τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἀπό τή σωτηρία, προκαλώντας συχνά σκάνδαλα καί διχασμούς καί διαιρέσεις. Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά εἴμαστε ὅλοι καί πάντοτε προσεκτικοί ποιούς ἀκοῦμε καί ποιούς ἀκολουθοῦμε, καί νά μήν παρασυρόμεθα ἀπό τίς φωνές κάποιων, οἱ ὁποῖες ὅμως μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ἐκκλησία, πού εἶναι ἡ μόνη ἡ ὁποία κατέχει καί διαφυλάσσει τήν ἀλήθεια καί τήν ὀρθή πίστη. Διότι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν ἁγίων καί τῶν θαυμάτων, τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τήν ἀλήθειά της, πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ἐνεργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐπιτελεῖ ἀνά τούς αἰῶνες τά θαύματα, ἀνάλογα μέ τήν πίστη μας.
Καί ἕνα τέτοιο θαῦμα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀπό τά πολλά πού λαμβάνουμε, θά ἤθελα νά σᾶς διαβάσω καί ἀπόψε κλείνοντας.
Ἡ κυρία πού τό ἔγραψε διηγεῖται τή θαυμαστή θεραπεία τῆς ἀδελφῆς της ἀπό τόν ἅγιο Λουκᾶ.
Παραμονή Θεοφανείων, γράφει, ἔπαθε ἕνα ὀξύ ἔμφραγμα. Στήν ἀρχή κατάλαβε μόνο τόν πόνο, ἀλλά δέν ἔδωσε σημασία. Σέ 2-3 ἡμέρες τήν ἔπιασε δύσπνοια καί ἀποφάσισε νά πάει στό ΙΚΑ Ζωγράφου, στήν Ἀθήνα. Ἐκεῖ μόλις διαπίστωσαν τί εἶχε, τήν ἔστειλαν ἐπειγόντως στό ἐφημερεῦον νοσοκομεῖο. Ἔκριναν ὅτι ἔπρεπε νά χειρουργηθεῖ ἄμεσα. Ἡ ἀγωνία μας ἦταν μεγάλη, γιατί οἱ γιατροί εἶπαν ὅτι ἡ ἐπέμβαση ἦταν σοβαρή καί δύσκολη. Ἐκείνη μπῆκε στό χειρουργεῖο κρατώντας στό στῆθος της τήν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ πού τῆς εἶχε φέρει μιά γνωστή της. Ἐμεῖς περιμέναμε γεμάτοι ἀγωνία ἔξω ἀπό τό χειρουργεῖο γιά νά δοῦμε τήν ἔκβαση. Οἱ γιατροί ἀργοῦσαν καί οἱ ὧρες περνοῦσαν βασανιστικά. Ἀργά τό ἀπόγευμα βγῆκε ἕνας γιατρός. Τόν κοίταξα στά μάτια, ἀλλά ἐκεῖνος μοῦ εἶπε. «Μή μέ κοιτᾶς, δέν ἔχω νά σοῦ πῶ τίποτε». Ξαναμπῆκε στό χειρουργεῖο καί μία ὥρα μετά βγῆκε πάλι καί ρώτησε ἄν εἶναι ἐκεῖ ὁ γιός της. Τό παιδί ἦρθε καί ὁ γιατρός τοῦ ἐξήγησε ὅτι ἡ μητέρα του ζεῖ μέ μηχανική ὑποστήριξη χωρίς νά ξέρουν πόσο θά ἀντέξει.
Μόλις τό ἄκουσα ἄρχισα νά προσεύχομαι κι ἐγώ στόν ἅγιο Λουκᾶ καί νά τόν παρακαλῶ νά σώσει τήν ἀδελφή μου. Δέν πέρασε παρά ἐλάχιστος χρόνος καί ὁ γιατρός ξαναβγῆκε καί μᾶς εἶπε ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμη κάποιες ἐλπίδες νά ζήσει. Συνέχισα κι ἐγώ καί ἡ οἰκογένειά μου νά προσευχόμαστε στόν ἅγιο Λουκᾶ νά κρατήσει τήν ἀδελφή μου στή ζωή. Μετά ἀπό ἀρκετή ὥρα βγῆκε ὁ γιατρός πού τή χειρούργησε καί μᾶς εἶπε ὅτι ἡ ἐπέμβαση τελείωσε. Ἦταν πολύ δύσκολη, ἀλλά ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε. Θά περιμένουμε, κατέληξε, ὁ Θεός νά κάνει τό δικό του θαῦμα. Φύγετε τώρα, προσευχηθεῖτε καί ἐλᾶτε τό πρωί.
Ἡ ἀδελφή μου ἔμεινε στήν ἐντατική καί σέ καταστολή 4-5 ἡμέρες καί ἐνῶ δέν φαινόταν νά ἔχει ζωή, ξαφνικά συνῆλθε καί λίγο ἀργότερα πῆρε ἐξιτήριο. Ὁ ἅγιος Λουκᾶς τήν εἶχε σώσει καί γι᾽ αὐτό τόν εὐγνωμονοῦμε καί εὐχόμεθα νά σώζει καί ὅλους ὅσους ἐπικαλοῦνται τή βοήθειά του.
Αὐτή τή βοήθεια εὐχόμεθα σέ ὅλους μας, ἰδιαίτερα αὐτή τήν περίοδο πού εἶναι μία δύσκολη περίοδος.
