Τα σημεία των καιρών, όπως μας αποκαλύπτει αυτά ο αιώνιος λόγος του Θεού, είναι τροχιοδεικτικά και μας αποκαλύπτουν με αρκετή σαφήνεια ότι ζούμε όντως σε εσχατολογικές ημέρες, όπου ο αντίδικος διάβολος, «παίζει το τελευταίο του χαρτί», «ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει» (Αποκ.12,12). Βάζει όλες του τις δυνάμεις να ξεθεμελιώσει την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, την κιβωτό της σωτηρίας, και πασχίζει να την εντάξει στα κοσμικά θρησκευτικά σχήματα, ώστε να χάσει την σωτηριολογική της δύναμη. Στα παρασκήνια αυτού του εσχατολογικού δράματος κεντρικό και δυναμικό ρόλο παίζει ο «πάπας» της Ρώμης, ο καταληψίας του σεβασμίου Πατριαρχείου της Δύσεως, ο οποίος θεωρείται ο πιο πολύτιμος συνεργάτης των σκοτεινών κέντρων του Διεθνούς Σιωνισμού και της Μασονίας. Με ισχυρό εργαλείο του, την πανίσχυρη διπλωματία του Βατικανού και τους πακτωλούς χρημάτων που διαθέτει στις τράπεζες «του αγίου Πνεύματος», κινεί τα νήματα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, με στόχο την ανακήρυξή του σε παγκόσμιο θρησκευτικό ηγέτη της φρικτής πανθρησκείας, της παγκόσμιας θρησκείας, που πρόκειται να κυριαρχήσει στον πλανήτη στο εγγύς μέλλον. Πιστοί του σύμμαχοι δυστυχώς και «Ορθόδοξοι» εκκλησιαστικοί ηγέτες, οι οποίοι τον βοηθούν να προβάλλει διεθνώς και με κάθε τρόπο την διπλή παγκόσμια εξουσία του, πολιτική και εκκλησιαστική, ως αρχηγού κράτους και ως αρχηγού της πιο μεγάλης σε αριθμό πιστών «Εκκλησίας», σε σύγκριση με όλες τις άλλες θρησκείες του πλανήτη.
Μάλιστα μετά την «Σύνοδο» της Κρήτης, (2016), στην οποία ο Οικουμενισμός νομιμοποιήθηκε συνοδικά, αντί να καταδικασθεί, η πραγματοποίηση αυτού του οράματος έγινε ακόμη πιο εύκολη στον «ρωμαίο ποντίφηκα». Τώρα πλέον μπορεί όχι μόνον ως αρχηγός κράτους, αλλά και ως αρχηγός «αδελφής Εκκλησίας», να πραγματοποιεί ταξίδια σε παραδοσιακά Ορθόδοξες χώρες όπως η Ελλάδα, και να τυγχάνει θερμής υποδοχής από τους Ορθόδοξους εκκλησιαστικούς ηγέτες, προωθώντας έτσι σε λαϊκό επίπεδο τον Οικουμενισμό και δίνοντας την εντύπωση στον Ορθόδοξο κλήρο και λαό, ότι τίποτε δεν μας χωρίζει από τους παπικούς.
Μέσα στα πλαίσια αυτής της ευφορίας και των καλών αδελφικών σχέσεων με τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, ιδίως τις ελληνόφωνες, αποφάσισε ο «πάπας» Φραγκίσκος να «πατήσει πόδι», για δεύτερη φορά, (μετά το 2016), στην Ορθόδοξη Ελλάδα, την αιματοβαμμένη από τα τίμια αίματα των αγίων και οσιομαρτύρων της αμωμήτου ημών Πίστεως που εμαρτύρησαν ανά τους αιώνες από τους προκατόχους του. Την είδηση του ερχομού του στην Ελλάδα ανήγγειλε με επίσημη ανακοίνωσή της η λεγομένη «Ιερά Σύνοδος της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος», «ως προσκεκλημένου της Προέδρου της Δημοκρατίας κας Κατερίνας Σακελλαροπούλου». Σύμφωνα με την ανακοίνωση της «Καθολικής Ιεραρχίας», «το πρόγραμμα της επίσκεψης περιλαμβάνει άφιξη το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου, επίσκεψη αυθημερόν στη Λέσβο το πρωί της Κυριακής και αναχώρηση από την Αθήνα για Ρώμη το πρωί της Δευτέρας 6 Δεκεμβρίου».
Για την ιστορία του θέματος αναφέρουμε ότι πριν από την κ. Σακελλαροπούλου, το 2019, απηύθυνε πρόσκληση στον «πάπα» να επισκεφθεί τη Ελλάδα ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Στις 23.10.2019 ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας επεσκέφθη τον «πάπα» στο Βατικανό. Την αποκάλυψη για την έλευσή του στην Ελλάδα έκανε ο πρώην υπουργός Γιώργος Καλαντζής κατά την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, (2020), του Επιμελητηρίου Καβάλας, παρουσία και του Μητροπολίτου Καβάλας και Φιλίππων κ. Στεφάνου. Η επίσκεψή του λόγω κορωνοϊού, φαίνεται ότι αναβλήθηκε, χωρίς όμως να ξεχαστεί. Λίγο αργότερα ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε την πρόσκληση. Στις 13.05.2020 είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον «πάπα», στην οποία, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι προσβλέπει στην επίσκεψή του στη χώρα μας, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. Ο Πρωθυπουργός υπενθύμισε τους εορτασμούς των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση, το 2021 και πρότεινε σ’ αυτόν, κατά την επόμενη επίσκεψή του στην Ελλάδα, να επισκεφθεί πόλεις, που βρίσκονται στο επίκεντρο των πρώτων χρόνων του Χριστιανισμού, ακολουθώντας τα βήματα του Αποστόλου Παύλου.
Γύρω από το θέμα της επισκέψεως του «πάπα» στην Ελλάδα, ασχοληθήκαμε στο παρελθόν και δημοσιεύσαμε δύο άρθρα, το πρώτο με τίτλο: «Οι σκοτεινές παράμετροι της εκ νέου επισκέψεως του Πάπα στην Ελλάδα», (11.4.2016) και το δεύτερο με τίτλο: «Ιδού γιατί είναι ανεπιθύμητος ο Πάπας Φραγκίσκος στην Πατρίδα μας», (13.2.2020). Στα δύο αυτά άρθρα αναλύσαμε τις κυριώτερες παραμέτρους του θέματος και αποδείξαμε αρκούντως, γιατί ο «πάπας» Φραγκίσκος είναι ανεπιθύμητος στην Πατρίδα μας. Τώρα που το θέμα αναζωπυρώνεται και πάλι και φέρνει στην μνήμη μας οδυνηρές εμπειρίες του εγγύς και του απώτερου παρελθόντος, περί του τί εστί «πάπας» και Παπισμός, θεωρήσαμε χρέος μας να επανέλθουμε στο θέμα, προς ενημέρωση του πιστού λαού του Θεού, μετά και από σχετική παράκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Σεραφείμ.
Διατρανώνουμε λοιπόν για μια ακόμη φορά την πλήρη και τελεία αντίθεσή μας στην έλευσή του, όχι από φανατισμό και μισαλλοδοξία, άπαγε της βλασφημίας. Απέναντι στο πρόσωπο τού κ. Φραγκίσκου δεν έχουμε καμμία εμπάθεια. Αντίθετα μάλιστα τον αγαπούμε, ως εικόνα του Θεού και προσευχόμαστε για την μετάνοια και την σωτηρία του. Κανείς δεν είναι αντίθετος στην επίσκεψη του οιουδήποτε στη χώρα μας, διότι αυτό υπαγορεύει η δημοκρατική μας ελληνορθόδοξη Παράδοση και τα φιλόξενα αισθήματα του λαού μας. Ωστόσο στην περίπτωση της επισκέψεώς του στην Ελλάδα τα πράγματα αλλάζουν, δεν είναι τόσο απλά. Ο κ. Φραγκίσκος δεν θα έρθει ως απλός αρχηγός κράτους, όπως όλοι οι αρχηγοί κρατών, ή ως απλός προσκυνητής των «βημάτων του Αποστόλου Παύλου». Δεν θα έρθει μετανοημένος για τις δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες που επεσώρευσε ο Παπισμός ανά τους αιώνες και για τους ποταμούς αιμάτων των ομολογητών της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Δεν θα έρθει για να απαρνηθεί το δαιμονικό πρωτείο εξουσίας εφ’ όλης της Εκκλησίας, την αποδοχή του οποίου απαιτεί από τους πάντες. Δεν θα έρθει για να ζητήσει συγνώμη για τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις βάρος της Ορθοδοξίας και της ανθρωπότητος γενικότερα, για τα οποία θα γίνει λόγος παρά κάτω με πολλή συντομία. Θα έρθει αμετανόητος, κουβαλώντας πάνω του όλες τις πλάνες και τις αιρέσεις του Παπισμού, με πρώτη και κυριότερη το φρικτό και δαιμονικό πρωτείο, ως ο «αντιπρόσωπος, (vicarius), του Χριστού στη γη», προκειμένου να κατοχυρώσει και έμπρακτα την οικουμενική του αναγνώριση, ακόμη και από τούς Ορθοδόξους. Αυτή τη φορά μάλιστα θα έρθει με περισσότερη έπαρση σε σχέση με την προηγούμενη επίσκεψή του, διότι δυστυχώς η «Σύνοδος» της Κρήτης, δεν κατέγνωσε τον Παπισμό ως αίρεση και κακοδοξία, όπως είναι πραγματικά. Είναι λοιπόν υπερβέβαιο, ότι πέρα από τις τιμές αρχηγού κράτους τις οποίες θα του αποδώσει η πολιτική ηγεσία της χώρας, θα του αποδοθούν και εκκλησιαστικές τιμές ως αρχηγού της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας».
Όμως εδώ τίθεται το καυτό ερώτημα: Η απόδοση εκκλησιαστικών τιμών, (αντί ελέγχων), σε έναν αιρεσιάρχη είναι σύμφωνη με την Ορθόδοξη Παράδοσή μας; Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ουδέποτε στο παρελθόν τίμησε αιρεσιάρχες. Αντίθετα μάλιστα συγκροτούσε Συνόδους, στις οποίες ήλεγχε τις κακοδοξίες των και τους απέκοπτε από το σώμα της Εκκλησίας. Και το έκανε αυτό όχι από μίσος, αλλά από αληθινή αγάπη, με σκοπό να συναισθανθούν την πλάνη τους και να μετανοήσουν. Επομένως η απόδοση εκκλησιαστικών τιμών στον «πάπα», σε έναν αμετανόητο αιρεσιάρχη, προσβάλλει και ακυρώνει στην πράξη σειρά Οικουμενικών και Ενδημουσών Συνόδων, που καταδίκασαν τον Παπισμό ως αίρεση. Προσβάλλει επίσης και ακυρώνει τους αγώνες των μεγάλων αντιπαπικών αγίων της Εκκλησίας μας, όπως ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός κ.α. Υποδεχόμενοι τον «πάπα» με ύψιστες εκκλησιαστικές τιμές, δείχνουμε στην πράξη ότι δεν τον αγαπούμε αληθινά, διότι δεν τον βοηθούμε να μετανοήσει. Αντίθετα μάλιστα, γινόμαστε αιτία να σκληρύνεται όλο και περισσότερο στην αμετανοησία του.
Πέραν αυτών, η επίσκεψή του θα έχει και πολλές άλλες συνέπειες για την Ορθόδοξη πατρίδα μας και γενικότερα για την Ορθοδοξία: Θα προκαλέσει για μια ακόμη φορά βαρύτατο σκανδαλισμό του πιστού λαού του Θεού. Θα αμβλύνει το Ορθόδοξο αισθητήριό του και θα επιφέρει στη συνείδηση του σύγχυση των ορίων μεταξύ Εκκλησίας και αιρέσεως. Με την ψευδή εικόνα που δίνουμε προς τα έξω, ότι με τους παπικούς είμαστε ένα, μια Εκκλησία, αποθαρρύνουμε όσους από τους παπικούς θέλουν να απαρνηθούν τον Παπισμό και να γίνουν Ορθόδοξοι. Ενθαρρύνουμε ακόμη και νομιμοποιούμε την παράνομη και ύπουλη προσηλυτιστική δράση της Ουνίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες. Υποδεχόμενοι τον «πάπα», αμνηστεύουμε και διαγράφουμε από την ιστορική μας μνήμη τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις βάρος της Ορθοδοξίας και γενικότερα των ατόμων και των λαών διά μέσου των αιώνων. Εγκλήματα για τα οποία δεν μετανόησαν έμπρακτα, ούτε ο νυν «πάπας», ούτε οι προκάτοχοί του. Απαριθμούμε μερικά:
Οι εκάστοτε «πάπες» απέδειξαν διαχρονικά τα πλέον ανθελληνικά τους αισθήματα και προθέσεις. Με τις φοβερές και φονικές σταυροφορίες διέλυσαν την χριστιανική αυτοκρατορία μας, την ένδοξη Ρωμανία και διευκόλυναν την οθωμανική προέλαση και κατάκτηση της Ορθόδοξης Ανατολής. Όταν κατά την διάρκεια της Δ΄ Σταυροφορίας, το 1204, οι Φράγκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη, με τις ευλογίες του «πάπα» Ιννοκεντίου του Γ΄, επιδόθηκαν σε τέτοιους βανδαλισμούς, καταστροφές, αρπαγές και λεηλασίες, ώστε δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο. Κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας τον 13ον αιώνα, οι Ορθόδοξοι Έλληνες υπέφεραν τα πάνδεινα από τους παπικούς, με τις ευλογίες και εντολές των εκάστοτε «παπών».
Τι να πούμε για Ιερά Εξέταση, τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, με τη σφαγή 29.000 Γάλλων Ουγενότων, την συστηματική εξόντωση Ορθοδόξων διά της Ουνίας στην Ανατολική Ευρώπη, τη γενοκτονία 880.000 Σέρβων Ορθοδόξων αδελφών μας κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου; Γενοκτονία για την οποία όχι μόνον δεν έδειξε την παραμικρή μετάνοια το Βατικανό, αλλά αντιθέτως μάλιστα, «αγιοποίησε» τον αυτουργό αυτής της γενοκτονίας, στυγνό εγκληματία και δολοφόνο Καρδινάλιο του Ζάγκρεμπ Αλουΐσιο Στέπινατς. Τα έχουμε ήδη σχολιάσει σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας.
Ο Παπισμός απέδειξε ότι είναι ο πλέον ορκισμένος και διαχρονικός εχθρός της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ιδιαίτερα στην περίοδο των τετρακοσίων χρόνων της οθωμανικής δουλείας και εν συνεχεία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Το Βατικανό έμεινε ψυχρό και αδιάφορο στους αγώνες των προγόνων μας για την απελευθέρωσή μας, παρά τις αμέτρητες εκκλήσεις για βοήθεια. Αντίθετα μάλιστα, εκμεταλλεύονταν την τουρκική καταπίεση, σύναπτε συνθήκες με την Υψηλή Πύλη, για να προστατεύει τους παπικούς υπηκόους της και το χειρότερο: για να μπορεί να κάνει ελεύθερα προσηλυτισμό μέσω της πληθώρας των φανατικών μισιοναρίων του. Ας σημειωθεί πως οι συμπαγείς παπικοί πληθυσμοί στην οθωμανική αυτοκρατορία, (π.χ. Κυκλάδες), δεν γνώρισαν τουρκική σκλαβιά! Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση ουδεμία βοήθεια προσέφερε, ούτε καν λεκτική στήριξη, προς το αγωνιζόμενο Έθνος μας. Μάταια παρακαλούσε ο ηρωικός Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός τον τότε «πάπα» να βοηθήσει, έστω διπλωματικά, την Ελλάδα! Όταν κατά την καταστροφή της Μικράς Ασίας ο Μουσταφά Κεμάλ έσφαζε και ρήμαζε και γινόταν εκεί όργιο γενοκτονίας του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού, ο «πάπας» τον συνέχαιρε.
Κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου είχε συνταχθεί με τους επίδοξους και υπερφίαλους δολοφόνους της ανθρωπότητας και της πατρίδος μας φασίστες και ναζιστές. Στον πόλεμο του 40 ουδεμία παρέμβαση υπήρξε από το Βατικανό προς την ιταλική φασιστική Κυβέρνηση, ώστε να ματαιωθεί ο επιθετικός και άδικος αυτός πόλεμος κατά της αδύναμης στρατιωτικά Ελλάδος. Το αντίθετο μάλιστα. Φρόντισε να πλαισιώσει το ιταλικό στράτευμα με εκατοντάδες παπικούς «κληρικούς», οι οποίοι εμψύχωναν τους Ιταλούς στρατιώτες και τους έδιναν θάρρος, να αγωνιστούν σ’ ένα πόλεμο, ο οποίος προπαγανδίστηκε ως «ιερός», διότι στρέφεται εναντίον «αμετανόητων αιρετικών» και έχει την «ευλογία» της παπικής «Εκκλησίας». Ουδεμία βοήθεια προσέφερε ποτέ στο λαό μας, όταν την είχε ανάγκη, ακόμα και όταν πέθαινε από την πείνα στα χρόνια της φρικτής κατοχής.
Τέλος δεν είναι άνευ σημασίας να υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι ο «πάπας» Φραγκίσκος ως «αρχιεπίσκοπος» στην Αργεντινή συνεργάσθηκε με το εκεί φασιστικό καθεστώς, και ευθύνεται για τουλάχιστον 30.000 νεκρούς και εξαφανισμένους αγωνιστές της ελευθερίας! Απόδειξη ότι δεν τολμά να επισκεφτεί την πατρίδα του και μάλλον δεν θα τολμήσει ποτέ να την επισκεφτεί, εξαιτίας της «θερμής υποδοχής» που του ετοιμάζει ο περήφανος λαός της χώρας αυτής!
Αδυνατούμε να κατανοήσουμε τους βαθύτερους λόγους της προσκλήσεως που απηύθυναν στον «πάπα» τόσο η Προέδρος της Δημοκρατίας κ. Σακελλαροπούλου, όσο και ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης. Ποιο πολιτικό όφελος προσδοκούν να αποκομίσουν από την επίσκεψη ενός εγκαθέτου του ανθελληνισμού θρησκευτικού και πολιτικού ηγέτη; Κατά την άποψή μας: Κανένα! Τι κοινό υπάρχει μεταξύ των ιδεωδών της Δημοκρατίας, που με τόσο πάθος και καύχηση ομιλούν και διακηρύσσουν προς πάσαν κατεύθυνση τα δύο παρά πάνω πρόσωπα με τον φασισμό και την απολυταρχία φεουδαρχικού και μεσαιωνικού τύπου, που ενσαρκώνει στο πρόσωπό του ο «πάπας»;
Και δύο ακόμη ερωτήματα: Ερωτήθηκε άραγε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος για την θέση της απέναντι σε μια τέτοια επίσκεψη; Βολιδοσκοπήθηκε η κοινή γνώμη του Ορθοδόξου πληρώματος, εις ό,τι αφορά την εν λόγω επίσκεψη; Πολύ φοβούμεθα ότι η Πολιτεία ενήργησε ερήμην του κλήρου και του πιστού λαού του Θεού. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας μας, η γνώμη της Εκκλησίας σε τέτοια ζητήματα έχει καταλυτικό ρόλο και λόγο και γι’ αυτό δεν θα πρέπει να αγνοείται από την Πολιτεία. Πολύ φοβούμεθα επίσης ότι και η διοικούσα Εκκλησία συγκατατέθηκε, ή θα συγκατατεθεί προσεχώς και θα συναινέσει, οπότε φέρει βαρύτατη ευθύνη ενώπιον του Θεού.
Για όλα τα παρά πάνω εμείς, ο ευσεβής Ορθόδοξος ελληνικός λαός, δεν θα υποδεχτούμε με καμιά χαρά τον κ. Φραγκίσκο, τον μεγάλο και αμετανόητο αιρεσιάρχη και πιόνι της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, διότι όπως αναφέρεται στην παπική ανακοίνωση «η Αθήνα, το λίκνο ενός μεγάλου πολιτισμού, εκεί όπου ο Απόστολος των Εθνών Παύλος κήρυξε το Μήνυμα της ενότητας του ανθρωπίνου γένους, της αγάπης του Θεού και της εν Χριστώ σωτηρίας διά της Αναστάσεως» και όλη η Ορθόδοξη Ελλάδα, αποστρέφεται τον εγκληματικό και ανθελληνικό Παπισμό. Αντίθετα θα λυπηθούμε σφόδρα, διότι ο αμετανόητος αιρεσιάρχης και πολιτικός ηγέτης του πλέον διεφθαρμένου κράτους της ιστορίας θα πατήσει τα αγιασμένα χώματά μας. Θα λυπηθούμε σφόδρα, διότι η παρουσία του θα ξυπνήσει εφιαλτικές μνήμες στο λαό μας, για τα διαχρονικά εγκλήματα του «θεϊκού» του κράτους, αλλά και εξ’ αιτίας της ανυπόφορης ηθικής μπόχας της «εκκλησίας» του, την οποία αναδύει η παρουσία του!
Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε την πικρία μας και την απογοήτευσή μας για την στάση της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας, για την άφρονα επιλογή της να καλέσει και πάλι των ορκισμένο εχθρό της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, να βεβηλώσει, πατώντας τα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα μυριάδων αγίων και ηρώων, οι οποίοι αγωνίστηκαν και έχυσαν το αίμα τους για την Ορθόδοξη πίστη, την ελευθερία, την ειρήνη, την αδελφοσύνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αξίες τις οποίες καταπατεί βάναυσα εδώ και δέκα αιώνες ο αιρετικός Παπισμός. Είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι και η διοικούσα Εκκλησία, όχι μόνον θα συγκατατεθεί στην έλευση του «πάπα», αλλά θα του αποδώσει και εκκλησιαστικές τιμές, (αντί ελέγχων), πράγμα το οποίο θα προκαλέσει την οργή και την αγανάκτηση του πιστού λαού του Θεού.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
