Τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αναλήψεως του Κυρίου και Αγίου Νεκταρίου Βεροίας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαίρει ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ, δεδοξασμένον σε ὁρῶσα Νεκτάριε … καί μεγαλύνει Χριστόν τόν θαυματουργόν σε ἀναδείξαντα».
Καί ὄντως χαίρει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί ἡ ἐνορία σας, πού τιμᾶ ἰδιαιτέρως τόν ἅγιο Νεκτάριο, ἐπίσκοπο Πενταπόλεως, τόν θαυματουργό, διότι οἱ ἅγιοι ἀποτελοῦν τή δόξα καί τό καύχημα τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πίστεώς μας. Ἀποτελοῦν δόξα καί καύχημα τῆς Ἐκκλησίας, γιατί μέ τή ζωή, μέ τήν ἄσκηση ἤ μέ τό μαρτύριό τους ἀποδεικνύουν ὄχι μόνο ὅτι ἡ διδασκαλία της καί τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι θεωρίες μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς, ἀλλά ἰσχύουν καί σήμερα καί μποροῦν νά ἐφαρμοσθοῦν σέ κάθε κοινωνία καί σέ κάθε ἐποχή καί νά ὁδηγήσουν τόν ἄνθρωπο στήν ἁγιότητα, ἀλλά καί ὅτι οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Χριστοῦ γιά ὅσους τόν ἀκολουθήσουν δέν εἶναι ἀνυπόστατες, διότι ὁ Χριστός χαριτώνει καί δοξάζει τούς ἐκλεκτούς δούλους του, δίδοντάς τους ἐκτός τῶν ἄλλων καί τή χάρη τῶν θαυμάτων.
Καί ἐάν αὐτό ἰσχύει γιά ὅλους τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἰσχύει ὅλως ἰδιαιτέρως γιά τόν ἑορταζόμενο ἅγιο Νεκτάριο. Διότι ὁ ἅγιος Νεκτάριος εἶναι ἕνας νέος ἅγιος, ἕνας ἅγιος πού ἔζησε στή νεώτερη Ἑλλάδα, ἀλλά καί ἕνας ἅγιος τοῦ ὁποίου τά ἀναρίθμητα θαύματα, οἱ ἐμφανίσεις καί οἱ θεραπεῖες πολλῶν ἀσθενῶν δείχνουν πόση δόξα καί πόση χάρη ἔχει λάβει ἀπό τόν Θεό.
Καί αὐτή ἡ δόξα, τήν ὁποία ἀντιλαμβανόμεθα ἐμεῖς διά τῶν θαυμάτων τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, εἶναι ἕνα μέρος μόνο τῆς δόξης πού ἀπολαμβάνει στόν οὐρανό καί τήν ὁποία δέν μποροῦμε νά κατανοήσουμε μέ τόν πεπερασμένο ἀνθρώπινο νοῦ μας καί νά ἀντιληφθοῦμε μέ τά χοϊκά αἰσθητήριά μας.
Γι᾽ αὐτό καί ἑορτάζοντας τή μνήμη τοῦ ἁγίου Νεκταρίου δέν τιμοῦμε μόνον ἐκεῖνον, ὅπως ψάλλει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος, γιά τή δόξα πού ἔλαβε ἀπό τόν Χριστό, ἀλλά δοξάζουμε καί τόν Χριστό πού τοῦ χάρισε. Τόν δοξάζουμε, διότι τῆς δόξης αὐτῆς μετέχουμε καί ἐμεῖς διά τῶν θαυμάτων μέ τά ὁποῖα ἀνταποκρίνεται ὁ ἅγιος Νεκτάριος στά αἰτήματά μας καί θεραπεύει τά νοσήματά μας.
Δοξάζουμε ὅμως τόν Χριστό καί διότι ἡ χάρη πού ἔχει δώσει στόν ἅγιο Νεκτάριο παρακινεῖ καί ἐμᾶς νά ἀκολουθήσουμε καί νά μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τῆς ἁγίας βιοτῆς του.
Τί μποροῦμε νά μιμηθοῦμε ἐμεῖς ἀπό τή ζωή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου;
Πολλές οἱ ἀρετές του πού θά μπορούσαμε νά μιμηθοῦμε. Αὐτή ὅμως στήν ὁποία θά ἤθελα νά σταθῶ εἶναι ἡ ἀγάπη του γιά τόν Χριστό καί ἡ πιστότητά του στήν Ἐκκλησία.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἀγάπησε τόν Χριστό ἀπό μικρό παιδί καί αὐτή τήν ἀγάπη του τήν ἐξέφραζε μέ τήν προσευχή, μέ τή μελέτη τοῦ θείου λόγου ἀλλά καί μέ τόν προσωπικό του ἀγώνα νά ἐφαρμόσει στή ζωή του ὅσα μελετοῦσε, διότι δέν ἔχει νόημα νά διαβάζει κανείς τήν Ἁγία Γραφή ἤ νά ἀκούει κηρύγματα καί ὁμιλίες καί ἡ ζωή του νά μήν ἔχει καμία σχέση μέ ὅλα αὐτά.
Δέν συνέβαινε ὅμως αὐτό μέ τόν ἅγιο Νεκτάριο. Ἐκεῖνος παρά τίς δυσκολίες πού ἀντιμετώπιζε ἀπό μικρό παιδί εἶχε ὡς στόχο καί σκοπό τῆς ζωῆς του, νά γνωρίσει τόν Χριστό μέ τή μελέτη του καί νά τόν προσεγγίσει μέ τόν πνευματικό του ἀγώνα.
Τήν ἀγάπη του πρός τόν Χριστό τήν ἐξέφρασε καί μέ τήν ἀφιέρωσή του στή Ἐκκλησία καί τή διακονία της, πρῶτα ὡς ἱεροκήρυκας καί στή συνέχεια ὡς κληρικός, ὡς ἐπίσκοπος, ἀλλά καί ὡς πνευματικός πού καθοδηγοῦσε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων στόν Χριστό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μητρόπολη Θηβών: Υποδοχή τιμίας κάρας Οσίου Ιωαννικίου
Αὐτή ἡ ἀγάπη του τόν βοήθησε νά παραμείνει προσηλωμένος στόν στόχο του καί νά ἀντιμετωπίσει μέ ὑπομονή ὅλες τίς δοκιμασίες καί ὅλους τούς πειρασμούς πού συνάντησε στή ζωή του, οἱ περισσότερες ἀπό τίς ὁποῖες προερχόταν ἀπό κληρικούς. Κάθε ἄλλος στή θέση του θά εἶχε ἀπελπισθεῖ, θά εἶχε ἐγκαταλείψει τήν προσπάθεια, θά εἶχε ἴσως ἀπομακρυνθεῖ ἀκόμη καί ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Ὄχι ὅμως ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἡ ἀγάπη τοῦ ὁποίου καί γιά τόν Χριστό καί γιά τήν Ἐκκλησία ἦταν τόσο μεγάλη πού τοῦ ἔδινε τή δύναμη νά ὑπομείνει τούς πειρασμούς καί τίς συκοφαντίες ἀδιαμαρτύρητα, καί παρά τούς διωγμούς πού ὑπέστη ἀπό ψευδαδέλφους, ὅπως λέγει καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ποτέ δέν ἐγόγγυσε, ποτέ δέν κατέκρινε, ποτέ δέν κατηγόρησε κανέναν, γιατί τό μόνο πού τόν ἀπασχολοῦσε ἦταν πῶς νά εὐαρεστεῖ τόν Χριστό, στόν ὁποῖο εἶχε ἀφιερώσει τόν ἑαυτό του καί τή ζωή του, καί νά διακονήσει τούς ἀνθρώπους μέσα στήν Ἐκκλησία.
Αὐτή ἡ ἀγάπη του πρός τόν Χριστό ἦταν αὐτή πού τόν ἐξαγίασε, διότι, κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, αὐτός πού τόν ἀγαπᾶ καί ἀποδεικνύει τήν ἀγάπη του ὄχι μέ λόγια ἀλλά μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν του, «ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου, κἀγώ ἀγαπήσω αὐτόν», καί τώρα ἀπολαμβάνει τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στήν οὐράνια βασιλεία του, πρεσβεύοντας καί ὑπέρ ἡμῶν.
Ἄς ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου καί ἄς προσπαθοῦμε νά αὐξήσουμε τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό τηρώντας τίς ἐντολές του καί μένοντας ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένοι μέ τήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἔχουμε καί τή δική του ἀγάπη πού θά μᾶς στηρίζει καί θά μᾶς ἐνισχύει στή ζωή μας καί στόν ἀγώνα μας.
