Με την δέουσα ιεροπρέπεια και μεγαλοπρέπεια, η Τοπική Εκκλησία της Δημητριάδος τίμησε και φέτος την μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου, με επίκεντρο τους Πανηγυρίζοντες Ναούς του Αλμυρού και του Βόλου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μητρόπολη Σύρου: Η Ερμούπολη τίμησε τον Άγιο Δημήτριο
Την παραμονή της εορτής ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος χοροστάτησε κατά τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Αλμυρού, παρουσία της Υφυπουργού Παιδείας κ. Ζέτας Μακρή, του Περιφερειάρχου Θεσσαλίας κ. Κώστα Αγοραστού, της Αντιπεριφερειάρχου Μαγνησίας κ. Δωροθέας Κολυνδρίνη, των Βουλευτών Μαγνησίας κ.κ. Χρήστου Μπουκώρου και Κώστας Μαραβέγια, του Δημάρχου Αλμυρού κ. Ευαγγέλου Χατζηκυριάκου, εκπροσώπων των Στρατιωτικών και Αστυνομικών Αρχών και πλήθους πιστών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος παρατήρησε ότι ο Άγιος Δημήτριος, «αναζητώντας την αλήθεια, συνάντησε τον Χριστό, πίστεψε στην Ανάστασή Του και γνώρισε τί σημαίνει Εσταυρωμένος Ιησούς και ταπεινή αγάπη. Δεν κράτησε την πίστη για τον εαυτό του, αλλά έγινε πρότυπο κατηχητή, θέλοντας να μεταδώσει την αλήθεια του Χριστού στους νέους της Θεσσαλονίκης. Δίδασκε με τον λόγο και το παράδειγμά του. Στην εποχή του διωκόταν απηνώς η πίστη στον Χριστό, καθώς η εξουσία ένιωσε ότι διακυβεύεται η δύναμή της και, για να διασωθεί, οδηγούσε τους Χριστιανούς στο Μαρτύριο…».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στο θαύμα της νίκης του Νέστορος, με την ευχή του δασκάλου του Δημητρίου, επί του θηριώδους Λυαίου, «γεγονός που αποδεικνύει ότι ανωτέρα της σωματικής ρώμης είναι η ψυχική, η οποία είναι σε θέση να προκαλέσει θαύματα. Σαν κι αυτά που έζησε η πατρίδα μας, ογδόντα χρόνια πριν, κατά την έναρξη του Πολέμου, που θα γιορτάσουμε τις επόμενες μέρες. Οι Έλληνες, ενωμένοι, έδωσαν την μεγάλη μάχη, οι ελάχιστοι απέναντι στους πολλούς, οι αδύναμοι απέναντι στους δυνατούς, οι αληθινά ελεύθεροι απέναντι στους δυνάστες του κόσμου, οι φέροντες το φως απέναντι στο σκοτάδι…».
Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας αναφέρθηκε και στην επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση, «κατά την οποία γιορτάζουμε ένα ακόμα θαύμα. Καμία από τις ξένες δυνάμεις δεν πίστευε ότι ο Αγώνας εκείνος θα έχει αίσιο τέλος. Όλες ήταν εναντίον. Το θαύμα της ελευθερίας ξεπήδησε από το άλλο μεγάλο θαύμα, της πίστης που μας κράτησε ζωντανούς και ενωμένους επί 400 χρόνια. Οι πρόγονοί μας πίστεψαν στην Ανάσταση του Γένους, είχαν το δίκαιο μαζί τους και ομολογούσαν ότι η Ελευθερία τους ήταν θέλημα Θεού…».
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε και στην κρίσιμη περίοδο που διανύει στην εποχή μας το Κράτος μας: «Στην εποχή της πανδημίας καλούμαστε να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Να αρνηθούμε τον φανατισμό και τον διχασμό, την δαιμονοποίηση των περιστάσεων. Η πανδημία θα φύγει, εμείς, όμως, πρέπει να μείνουμε ενωμένοι, να αναλάβουμε ο καθένας μας την ευθύνη του απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους. Μέσα από την ενότητά μας και την κοινή μας στάση, θα επιτύχουμε το θαύμα της απαλλαγής μας από το κακό. Η ευθύνη καταλογίζεται σε όλους μας και αλίμονο σ’ εκείνους που αποτρέπουν τους ανθρώπους από τα μέτρα προστασίας που προτείνει η επιστήμη».
Ανήμερα της εορτής ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Βόλου, παρουσία της Υφυπουργού Παιδείας κ. Ζέτας Μακρή, της Αντιπεριφερειάρχου Μαγνησίας κ. Δωροθέας Κολυνδρίνη και πλήθους πιστών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι «το Μαρτύριο, μέσα στην παράδοση της Εκκλησίας μας δεν είναι ατομικό γεγονός. Ο Μάρτυρας έχει συνείδηση ότι είναι μέλος μιας κοινότητας, της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτή την συνείδηση είχε και ο Άγιος Δημήτριος, ως μέλος της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν μπορεί να υπάρξει ως Χριστιανός, εάν δεν είναι μέλος της Εκκλησίας του Χριστού. Την εμπειρία της αλήθειας και την χαρά του να ανήκουμε στο Σώμα του Χριστού, δεν πρέπει να την κρατούμε για τον εαυτό μας. Όπως έπραξε ο Δημήτριος, οφείλουμε να γίνουμε ιεραπόστολοι της αλήθειας και στην δύσκολη εποχή μας, διαφυλάσσοντας την ενότητα. Αυτή είναι που κρατά την Εκκλησία ζωντανή, για να φέρνει το Ευαγγέλιο του Χριστού στις ανθρώπινες ψυχές. Γι’ αυτό, ο Διάβολος αυτήν προσπαθεί συνεχώς να διασαλεύσει, διότι γνωρίζει πως, εάν διχάσει και διασπάσει, τότε επιτυγχάνει το έργο του, να οδηγεί τους ανθρώπους στην απομόνωση, στην ανυπακοή, στην ατομική αυτάρκεια…».
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο κ. Ιγνάτιος εξήρε το έργο που επιτελείται στην ενορία, κυρίως όσον αφορά στους νέους, αλλά και στην παροχή της απαραίτητης στήριξης στους εμπερίστατους ενορίτες.
