Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!
Ἄς εἶναι εὐλογημένο, εἰρηνικό καί καρποφόρο τό νέο σωτήριο ἐκκλησιαστικό ἔτος
(Σεπτέμβριος 2021-Αὔγουστος 2022).
Εἴθε μέ τήν Χάριν καί τήν εὐλογία τοῦ Τρισαγίου καί Εὐλογητοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν νά
διέλθωμε μέ τήν κατ’ ἄμφω ὑγιεία, πνευματική πρόοδο, χαρά καί ψυχική εὐφροσύνη τόν νέο
ἐκκλησιαστικό χρόνο, τόν εὐλογημένο κύκλο τῶν ἁγίων Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν
ἑορτῶν καί ὁλοκλήρου τοῦ Ἁγιολογίου τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ
Ἐκκλησίας.
Μετά τήν ἐπάνοδό μου ἀπό τήν πρωτεύουσα, τήν Ἀθήνα, ὅπου ἐνεφανίσθην ἐνώπιον τῆς
Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου διά νά δώσω ἐξηγήσεις, ἀναφορικά μέ τήν τέλεσιν τῆς Ἀναστάσιμης
Θείας Λειτουργίας (Ἅγιον Πάσχα 2 Μαΐου 2021), θεωρῶ ὡς ὑποχρέωσίν μου νά σᾶς ἐνημερώσω
σχετικά δι’ ὅσα ἔλαβον χώραν κατ’ αὐτήν τήν ἐπικοινωνία μας, ἀφοῦ καί τό διαδίκτυο καί τά
Μ.Μ.Ε. ἠσχολήθησαν κατά κόρον μέ αὐτήν. Ἡ πνευματική καί διοικητική μου ἀναφορά
ὀφείλεται εἰς τήν Ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικήν μου Ἀρχήν, τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος, ἀλλά καί ποιμαντικόν μου καθῆκον εἶναι ἡ ὑπεύθυνη ἐνημέρωσις τοῦ φιλοχρίστου
Ποιμνίου μου πρός ἀποφυγήν σκανδαλισμοῦ συνειδήσεων.
1. Τήν 25/8/2021 καί περί ὥραν 11.30 π.μ. εἰσῆλθον εἰς τήν Αἴθουσαν Συνεδριάσεων τῆς
Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου (Δ.Ι.Σ.) καί ἔπειτα ἀπό σύντομη εἰσαγωγική ὁμιλία τοῦ Μακ. Προέδρου
κ.Ἱερωνύμου μοῦ ἐδόθη ὁ λόγος διά τήν παροχή ἐξηγήσεων, οἱ ὁποῖες διήρκεσαν ἐπί 20λεπτο
περίπου. Ἔκαμα ἐκτενῆ ἀναφορά στίς ἀλλεπάλληλες ἐπεμβάσεις τῆς Πολιτείας εἰς τά τῆς Θείας
Λατρείας τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας διά τῶν Κ.Υ.Α., ἰδίως κατά τό δίμηνο Μάρτιος - Ἀπρίλιος
2020, ὅταν ἀκύρωνε ἐν τῇ πράξει τήν μία κατόπιν τῆς ἄλλης τάς Ἀποφάσεις τῆς Δ.Ι.Σ. πού
ἀφοροῦσαν στήν ἀκώλυτη συνέχισι τῆς λατρευτικῆς ζωῆς τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος ἐντός
τῶν Ἱερῶν Ναῶν μας (βλ. εἰς τό ἱστολόγιό μας τό ὑπ’ ἀριθ. πρωτ. 256/28-4-2020 ἡμέτερον ἔγγραφον
πρός τήν Δ.Ι.Σ. μέ θέμα: «Ἄρσις περιοριστικῶν διατάξεων ...»). Καί γενικώτερα ἐτόνισα ὅτι, τόσο
στίς ἑβδομαδιαῖες τηλεοπτικές ἐκπομπές στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἐσταυρωμένου
Χώρας – Κυθήρων, συνοδευόμενες μέ τήν Ἱερή Παράκλησι στήν Παναγία μας τήν Μυρτιδιώτισσα,
ὅσο καί στίς γραπτές ἀναφορές μου, ὑπεστήριζα τά δίκαια καί τό Συνταγματικό δικαίωμα τῆς
Ἁγίας μας Ἐκκλησίας περί ἀκωλύτου Θείας Λατρείας, πού κατάφωρα παραβιάζονταν, παρά
τίς σχετικές ἐπιταγές τοῦ Συντάγματος, ἀκόμη καί ἐν καιρῷ πολιορκίας καί πολέμου (ἄρθρον 13,
παρ.2).
Μετά τίς προφορικές ἐξηγήσεις μου, ἐτέθη μόνο μία ἐρώτησις ἀπό Σεβ. Σύνεδρο: τά γράφετε
ὅλα αὐτά, γιατί ὅμως καί τά δημοσιεύετε; καί ἐδόθη ἡ ἀπάντησις ὅτι αὐτό δέν γίνεται γιά προβολή
καί ἀπό φιλοδοξία, ἀλλά γιά τήν στήριξι τοῦ κλονιζομένου λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί γιά τήν συνοχή καί
τήν ἀποφυγή τῆς διασπάσεως τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος.
Μή ὑπαρχούσης ἄλλης ἐρωτήσεως ἐξῆλθον τῆς Αἰθούσης Συνεδριάσεων τῆς Δ.Ι.Σ. καί
ἐπανῆλθα μετά μίαν καί ἡμίσειαν ὥραν, μετά τήν συνδιάσκεψιν τοῦ Ἱεροῦ Σώματος, ἀφοῦ
προηγουμένως κατέθεσα καί τίς γραπτές ἐξηγήσεις μου, τά ἀπό 19-8-2021 καί 24-5-2021 σχετικά
ἀπολογητικά κείμενά μου.
Ἀπό τό πρῶτο ἀπολογητικό κείμενο μου τῆς 19-8-2021, παραθέτω ἐνδεικτικῶς τό πρῶτο γενικό
θέμα: «...Ἐν πρώτοις δηλῶ ὅτι οὐδεμία πρόθεσις (δόλος κατά τό κοινόν ποινικόν δίκαιον) ὑπῆρξε εἰς
τήν ἐλαχιστότητά μου, εἴτε νά ἐπιδείξω ἀπειθαρχίαν πρός τήν Συνοδικήν Διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας
μας, εἴτε νά διασπάσω τήν ἑνότητα Aὐτῆς, εἴτε τέλος νά ὑπονομεύσω τήν προσπάθειαν τῶν
ὑγειονομικῶν Ἀρχῶν διά τήν ἀντιμετώπισιν τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ Covid 19, κατά τάς
ἀποφάσεις τῆς Πολιτείας.
Σημειώνω δέ ταπεινῶς ὅτι αἱ πολιτειακαί ἀποφάσεις ἐπί τοῦ θέματος τροποποιοῦνται, ὡς
γνωστόν, πλειστάκις, ἐνίοτε καί δίς τῆς ἑβδομάδος καί δέν συνιστοῦν «δόγμα» εἰς τήν συνείδησιν τῆς
Ἐκκλησίας, πέραν τοῦ ὅτι ἐκ μέρους μας ἐτηρήθησαν αἱ προβλεπόμεναι ὑγειονομικαί διατάξεις καί
δή τό ὡράριον μετά τήν 5ην πρωινήν.
Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τά ἐπί μέρους στοιχεῖα τῶν εἰς βάρος μου προσαπτομένων, παραπέμπω εἰς τήν
ὑπ ́ ἀριθμ. πρωτ. 176/24-5-21 ἐπιστολήν μου πρός Ὑμᾶς, τήν ὁποίαν συνυποβάλλω καί θεωρῶ
ἀναπόσπαστον τμῆμα τῆς παρούσης.
Ἐπιτρέψατε μοι νά τονίσω ὅτι πάντως ἐκ τῆς συμπεριφορᾶς ἐμοῦ καί τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς
Μητροπόλεώς μας δέν προεκλήθη σκάνδαλον εἰς τό πλήρωμα τῶν πιστῶν, τοὐναντίον μάλιστα
ἐκρίθη ὅτι ἡ διενέργεια τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Μεγ. Ἑβδομάδος τ.ἔ. καί δή τῆς Ἀναστασίμου
Θείας Λειτουργίας, ὅπως ἐγένετο, ἦτο πλέον σύμφωνος πρός τήν μακραίωνα Παράδοσιν τῆς
Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί δέν ἐπρόκειτο διά σημαίαν «ἀνταρσίας».
Ἐάν τυχόν ἐδημιουργήθη τοιαύτη ἐντύπωσις, λυποῦμαι διότι ἀθελήτως ἐγενόμην πρόξενος λύπης
δι’ ἀδελφούς.
Θεωρῶ, ὅμως, (ἔστω καί μέ τήν μή ἀκριβῆ τήρησιν τοῦ γράμματος τῆς ἐν θέματι Ἀποφάσεως τῆς
Δ.Ι.Σ) ὅτι αἱ ἐνέργειαί μου ἦσαν ἐντός τοῦ πλαισίου τοῦ γράμματος καί τοῦ πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας
μας. ...». Τό δέ δεύτερο ἀπολογητικό κείμενό μου πρός τήν Δ.Ι.Σ. τῆς 24-5-2021 ἔχει ἤδη
καταχωρηθῇ στήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
2.Μετά τήν γενόμενη συνδιάσκεψι τοῦ Ἱεροῦ Σώματος κλήθηκα ξανά ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς
Συνόδου καί χωρίς νά μοῦ ὑποβληθοῦν ἄλλες διευκρινιστικές ἐρωτήσεις ἐτέθη θέμα ὑποβολῆς
δηλώσεως διά τήν περαιτέρω συνεργασία μετά τῆς Ἀνωτέρας ἡμῶν Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς.
Κατόπιν τούτου ἀνεχώρησα διά νά ἐπιστρέψω τήν πρωΐα τῆς ἑπομένης εἰς τά Γραφεῖα τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου μέ τήν δήλωσι τήν ὁποία συνέταξα, ἐνῷ ἐν τῷ μεταξύ ἀπό τήν Ἀρχιγραμματεία
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἔφθασε μέ τό e-mail, τό ἀπόγευμα τῆς πρώτης ἡμέρας, σχέδιο δηλώσεως.
Ἡ ἰδική μου δήλωσις εἶχε ὡς ἑξῆς:
Πρός
Τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἐνταῦθα
Ἀθήνα, 25 Αὐγούστου 2021
ΘΕΜΑ : Κλῆσις πρός παροχήν ἐξηγήσεων
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Εὐλογεῖτε·
Ἐν συνεχείᾳ τῆς ἐνώπιόν Σας ἀκροάσεώς μου ἐπί τοῦ θέματος, τῶν κατατεθεισῶν ἐκ
μέρους μου ἐγγράφων ἐξηγήσεων καί τῶν προφορικῶν δηλώσεών μου καί διά τῆς
παρούσης δηλῶ ὅτι ἐπί τῆς οὐσίας δέν διαφοροποιοῦμαι εἰς τό ὕψιστον θεολογικόν θέμα τοῦ
χρόνου τελέσεως τῆς Ἀναστασίμου Θείας Λειτουργίας, ἡ δέ ὅλη στάσις μου ἐπί τοῦ θέματος
δέν εἶχε καί δέν ἔχει στόχον τήν διάσπασιν τῆς ἐν τῇ Πίστει ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας, ἀλλά ἐξέφραζε καί ἐκφράζει τήν ἀγωνίαν μου, κατόπιν καί τῆς σωρείας
μηνυμάτων διαμαρτυρίας ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν καί τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου τῆς καθ’
ἡμᾶς Θεοσώστου Ἐπαρχίας, πρός διαφύλαξιν τῶν Ἱερῶν Παραδόσεων τῆς Ἁγιωτάτης
Ἐκκλησίας μας καί τῆς κανονικῆς καί λειτουργικῆς τάξεως.
Πρός ἄρσιν δέ πάσης παρεξηγήσεως ἐπαναλαμβάνω ἐν ἐπιγνώσει τήν δοθεῖσαν κατά
τήν εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίαν μου (2 Ἰουλίου 2005) Ὁμολογίαν Πίστεως καί δή τά ἀκόλουθα:
«...Πείσομαι δ’ ἐσαεί προθύμως ἐν τοῖς Ἐκκλησιαστικοῖς καί τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ, ὡς Ἀνωτάτῃ Ἀρχῇ
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σεβόμενος καί τηρῶν τάς δωρηθείσας Αὐτῇ προνομίας, πρός
καταρτισμόν τε καί στηριγμόν τῆς παρ’ ἡμῖν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐπιμελήσομαι ὅση μοι
δύναμις περίεστι ὀρθοτομεῖν τόν λόγον τῆς ἀληθείας εἰς δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος τῆς Μιᾶς Ὑπερουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ ἑνός καί Μόνου ἀληθινοῦ
Θεοῦ, καί πρός σωτηρίαν τῶν πιστῶν».
Ἐπί δέ τούτοις διατελῶ μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
Ἐπέδωσα τήν συνταχθεῖσα ὑπ’ ἐμοῦ ὡς ἄνω δήλωσίν μου τήν πρωΐα τῆς 26ης Αὐγούστου ἐ.ἔ.
εἰς τόν Θεοφιλέστατο Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱ. Συνόδου καί περί ὥραν 12μ. κλήθηκα γιά τρίτη φορά
εἰς τήν Αἴθουσα Συνεδριάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
Ἀμέσως μοῦ ἐπεδόθη πρός γνῶσιν καί ὑπογραφήν ἡ δήλωσις τῆς Ἀρχιγραμματείας, ἡ ὁποία
ἦταν ἡ ἴδια καί ἀπαράλλακτη μέ ἐκείνη, πού μοῦ ἐστάλη μέ τό e-mail τό ἀπόγευμα τῆς
προηγούμενης ἡμέρας καί ἡ ὁποία ἔγραφε τά ἀκόλουθα :
«Ἔχοντας πλήρη συνείδηση τῶν Ἀρχιερατικῶν μου ὑποχρεώσεων καί πρός ἄρσιν
πάσης παρεξηγήσεως, κατόπιν τῶν ὅσων διημείφθησαν ἐνώπιον τῆς συνεδριαζούσης
Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Τετάρτης 25ης Αὐγούστου 2021, δηλῶ τήν πλήρη ὑπακοή,
συμμόρφωση καί ἐναρμόνιση τῆς ἐλαχιστότητός μου πρός τίς ἑκάστοτε Συνοδικές
Ἀποφάσεις καί τήν πρόθυμη συνεργασία μου μετά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος, χωρίς οὐδεμία διαφοροποίηση».
Καί, βεβαίως, εἶναι εὔλογο καί κανονικό καί σύννομο νά δεικνύῃ πλήρη ὑπακοή,
συμμόρφωσι καί ἐναρμόνισι ὁ Ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ πρός τίς ἑκάστοτε Συνοδικές Ἀποφάσεις καί
πρόθυμη συνεργασία, μετά τῆς οἰκείας Ἱερᾶς Συνόδου, χωρίς οὐδεμία διαφοροποίησι, ὄχι ὅμως
ἀπροϋποθέτως, ἀλλά ὑπό τήν ἀπαραίτητον προϋπόθεσιν ὅτι αὐτές δέν θά ἀφίστανται τῆς
Εὐαγγελικῆς Ἀληθείας, θά στοιχοῦν ἀπαρέγκλιτα εἰς τόν ὑπέρτατο Θεῖο Νόμο, δέν θά
ὑπερβαίνουν τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας, θά ἐναρμονίζωνται πρός τήν δογματικήν
διδασκαλίαν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί δέν θά ἀντιτίθενται εἰς
τήν Ἁγίαν καί Ὀρθόδοξον Παράδοσιν Αὐτῆς, ἀλλά θά εἶναι «ἑπόμεναι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι».
Τοῦτο προδήλως ὑπονοεῖ καί ἡ καθιερωμένη Ὁμολογία Πίστεως, τήν ὁποία, ὡς ἀνωτέρω
ἀναφέρομεν, δίδει ὁ Ἐψηφισμένος Ἐπίσκοπος πρό τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας του, καθώς
ὁμολογεῖ : «...Πρός δέ τούτοις στέργω καί ἀποδέχομαι τάς ἁγίας ἑπτά Οἰκουμενικάς Συνόδους,
καί τῶν Τοπικῶν, ἅς ἐκεῖναι ἀποδεξάμεναι ἐκύρωσαν, ἐπί φυλακῇ τῶν Ὀρθοδόξων τῆς
Ἐκκλησίας δογμάτων ἀθροισθεῖσαι. Ὁμολογῶ πάντας τούς ὑπ’ αὐτῶν, ὡς ὑπό φωτιστικῆς
Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος ὁδηγουμένων, ἐκτεθέντας ὅρους τῆς ὀρθῆς Πίστεως, καί τούς
Ἱερούς Κανόνας, οὕς οἱ μακάριοι ἐκεῖνοι, πρός τήν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας διακόσμησιν
καί τῶν ἠθῶν εὐταξίαν κατά τάς Ἀποστολικάς Παραδόσεις καί τήν διάνοιαν τῆς Εὐαγγελικῆς
θείας διδασκαλίας συντάξαντες, παρέδωκαν τῇ Ἐκκλησίᾳ...».
Διαχωρίζει σαφῶς, ὅπως διαπιστώνουμε, τίς Τοπικές Συνόδους, πού ἀνεγνωρίσθησαν καί
ἐκυρώθησαν ὑπό τῶν Ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀπό τίς ὑπόλοιπες Τοπικές ὡς μή
«ἀθροισθείσας ἐπί φυλακῇ τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Ἐκκλησίας δογμάτων». Χαρακτηριστικό
γνώρισμα τῶν Οἰκουμενικῶν καί τῶν ἐπικυρωμένων ὑπ’ αὐτῶν Τοπικῶν Συνόδων εἶναι ὅτι, κατά
τήν Ὁμολογίαν Πίστεως συνέταξαν «ὅρους τῆς ὀρθῆς Πίστεως, καί τούς Ἱερούς Κανόνας, οὕς οἱ
μακάριοι ἐκεῖνοι ... παρέδωκαν τῇ Ἐκκλησίᾳ».
Ὅταν ὑπάρχουν τέτοιες καί παρόμοιες περιπτώσεις τοπικῶν, μή ἀνεγνωρισμένων ὑπό τῶν
Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί ἄλλες «λῃστρικές» καλούμενες, πού κατεδίκασαν ἁγίους Πατέρας
(ὅπως π.χ. τόν Ἅγιο Ἀθανάσιο τόν Μέγα, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο καί τόν σύγχρονό μας
Ἅγιο Νεκτάριο, Ἐπίσκοπο Πενταπόλεως, τόν θαυματουργό), ἡ Σύνοδος Φερράρας – Φλωρεντίας,
πού ὑπέγραψε τήν «Ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν» κ.ἄ., καθώς ἐπίσης, καί «συμπροσευχές» μέ
ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους, εὑρίσκεται σέ δυσχερῆ θέσι ἕνας Ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ νά δηλώσῃ
ἀπροϋποθέτως, κατά τά ὡς ἄνω, καί νά ὑπογράψῃ a priori (προκαταβολικῶς) τήν διά βίου
ἀπόλυτη συμμόρφωσι πρός τίς ἑκάστοτε Συνοδικές ἀποφάσεις, χωρίς οὐδεμία διαφοροποίησι,
δεδομένου ὅτι τά πρόσωπα κατ’ ἔτος ἀλλάσσουν καί ἡ δεινή αἵρεσις τοῦ οἰκουμενισμοῦ «θερίζει».
Ὁ κάθε Ἐπίσκοπος, ἐπί σκοπόν ἱστάμενος ἐπαγρυπνεῖ καί ὡς ἄγρυπνος φρυκτωρός προστατεύει
τήν ποίμνην του, ὁδηγῶν αὐτήν εἰς νομάς σωτηρίους καί φυλάσσων αὐτήν «ἐκ λύκων
λυμαινομένων αὐτήν», ἀλλά καί διακονῶν ἐνζήλως καί εὐόρκως ὡς μέλος τοῦ Συνοδικοῦ Ὀργάνου
ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Ἑλλαδικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
«Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν , ἵνα μή σκανδαλισθῆτε» εἶπε ὁ Θεῖος Διδάσκαλος καί Δομήτωρ τῆς
Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας πρό τοῦ Σταυρικοῦ Του Πάθους. Τά ἴδια λόγια
ἐπαναλαμβάνει καί ἡ ταπεινότης μου πρός ἀποφυγήν τοῦ σκανδαλισμοῦ σας. Οὐδέποτε ἐπέδειξα
ἐνσυνειδήτως ἀπειθαρχία καί ἀσέβεια πρός τήν Ἱεράν ἡμῶν Σύνοδον, καθ’ ἅ ἐγκαλοῦμαι. Στά 17
περίπου χρόνια τῆς Ἀρχιερατείας μου ποτέ δέν ἐγκατέλειψα διαμαρτυρόμενος τήν μεγάλη ἤ τήν
μικρή Αἴθουσα Συνεδριάσεων τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, ὁ δέ λόγος μου ἦτο πάντοτε εἰρηνικός καί
οὐδόλως διχαστικός, ἐποικοδομητικός, θεολογικός, ἐκκλησιολογικός καί ἀντιαιρετικός. Αὐτό
εἶναι εὔκολο νά ἀποδειχθῇ, ἐάν ἀνατρέξῃ κάποιος εἰς τά Πρακτικά τῆς Δ.Ι.Σ. καί τῆς Ι.Σ.Ι τῶν 17
αὐτῶν χρόνων.
Ἐθεώρησα ἐπιτακτικό μου ἐπισκοπικό χρέος νά σᾶς ἐνημερώσω διά τά τελευταῖα αὐτά
γεγονότα, διά τήν ἀποφυγήν τοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Τοπικῆς
μας Ἐκκλησίας, καί ὄχι μόνο. Δέν εἶναι δυνατόν ὁ Ἐπίσκοπος νά ὁμιλῇ διά τήν ὑπακοή, τόν
σεβασμό στούς θεσμούς καί δή τούς ἱερούς θεσμούς καί νά τούς περιφρονῇ ἐκεῖνος. Ἔτσι, εἶναι
ἀδύνατο νά ἐμπνεύσῃ τούς νέους καί τά παιδιά, τά ἀνδρόγυνα καί τούς μεγάλους.
Νά κλείσω ποιητικά αὐτή τή φορά τόν ἐνημερωτικό αὐτό λόγο μέ στίχους, πού ἐκφράζουν τά
πηγαῖα αἰσθήματά μου πρός ὅλους σας, παραλλάσσοντας τό γνωστό Κυθηραϊκό ᾆσμα.
«Τσιρίγο ὄμορφο νησί, μόν ́ θέλω τό καλό σου
γιατί πατῶ τό χῶμα σου καί πίνω τό νερό σου.
Τσιρίγο ὄμορφο νησί, εἶμ’ ὁ Ἐπίσκοπός σου
γι’ αὐτό ποθῶ τή δόξα σου, τόν θεῖο λυτρωμό σου».
Καί ἐπί τούτοις διατελῶ,
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
