«Ὑπέρ ἥλιον ἔλαμψεν, ὁ Σταυρός ὁ πανάγιος,
ὡς ἀκτῖνας θαύματα προβαλλόμενος, καί ὡς
βολίδας ἰάματα· προσέλθωμεν ἄνθρωποι, οἱ
τῷ σκότει τῶν δεινῶν, συνεχόμενοι πάντοτε...»
(Στιχηρόν τῆς Ἑορτῆς τῆς Προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.
Ἐφθάσαμεν σύν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τήν ἔναρξιν τῆς ἁγίας περιόδου τοῦ
Δεκαπενταυγούστου καί ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει νά
τηρήσωμε εὐλαβῶς καί προθύμως τήν νηστεία τῆς συντόμου αὐτῆς περιόδου. Καί μέ μετάνοια
καί τίς ἐναλλασσόμενες Ἱερές Παρακλήσεις, τήν μεγάλη καί τήν μικρή καί ὅλες τίς ἄλλες
λατρευτικές εὐκαιρίες, νά προϋπαντήσωμε καί νά τιμήσωμε πρεπόντως τήν μεγάλη
Θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας.
1. Ἡ πρώτη ἑορτή τῆς ἁγίας αὐτῆς περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου εἶναι ἡ πρόοδος
τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, δηλαδή ἡ ἀνάμνησις τῆς Λιτανεύσεως τοῦ Τιμίου Ξύλου
εἰς Κωνσταντινούπολιν. Ἀντιγράφουμε ἀπό τό ἱερό Συναξάριο τῆς 1ης Αὐγούστου τά ἑξῆς, τά
ὁποῖα παραθέτουμε εἰς τήν ἁπλῆν γλῶσσα: «Διά τίς κατά τόν μῆνα Αὔγουστο, ὡς ἐπί τό
πλεῖστον, συμβαίνουσες ἀσθένειες, ἐπικρατοῦσε παλαιά συνήθεια εἰς τήν Κωνσταντινούπολι νά
περιφέρεται αὐτές τίς ἡμέρες στούς δρόμους καί τίς πλατεῖες τό Τίμιο Ξύλο τοῦ Σταυροῦ γιά
τόν ἁγιασμό τοῦ τόπου καί τήν ἀπαλλαγή ἀπό τίς λοιμικές ἀσθένειες. Καί κατά μέν τήν χθεσινή
ἡμέρα, ἀφοῦ τόν ἔβγαζαν ἀπό τό βασιλικό θησαυροφυλάκιο τόν ἐτοποθετοῦσαν ἐπάνω εἰς τήν
Ἁγία Τράπεζα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας (τῆς βεβηλωθείσης πλέον ἀπό τούς Ἀγαρηνούς Ἁγίας
Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως μέ τήν μετατροπή της σέ μουσουλμανικό τέμενος). Κατά δέ τήν
σημερινή ἡμέρα καί εἰς τό ἑξῆς μέχρι τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἀφοῦ ἐλιτάνευαν τό Τίμιο Ξύλο σέ ὅλη τήν Πόλι τό ἔθεταν στή συνέχεια εἰς προσκύνησιν τοῦ λαοῦ. Καί αὐτή εἶναι
ἡ λεγόμενη πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ».
Πόσο θά ἔπρεπε νά μᾶς διδάσκῃ ἡ Παράδοσις αὐτή τῆς λιτανεύσεως τοῦ Τιμίου Ξύλου εἰς
τήν Βασιλεύουσαν στίς δύσκολες ἡμέρες μας, πού ἀντιμετωπίζουμε τήν ἐπιδημία τῆς λοιμικῆς
νόσου τοῦ κορωνοϊοῦ!
2. Ἀλλά καί ἡ ἄλλη ἑορτή τῆς πρωτομηνιᾶς τοῦ Αὐγούστου, ἡ ἱερή μνήμη τῶν ἑπτά
Μακκαβαίων παίδων μετά τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ διδασκάλου αὐτῶν
Ἐλεαζάρου μᾶς δίδει σπουδαῖα σωτήρια μηνύματα.
Διαβάζουμε εἰς τό ἱερό Συναξάριο τῆς ἡμέρας αὐτῆς: «Οἱ ἅγιοι Μακκαβαῖοι παῖδες ἦσαν
Ἰουδαῖοι κατά τό γένος καί φύλακες ἀκριβεῖς τῶν πατρῴων νόμων (τῆς Ἰουδαϊκῆς παραδόσεως),
καί ἤκμασαν στούς χρόνους τοῦ Βασιλέως τῆς Συρίας Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦς (2ος αἰώνας πρό
Χριστοῦ), ὁ ὁποῖος ἦταν ἄσπονδος ἐχθρός τῶν Ἰουδαίων. Αὐτός ὁ βασιλεύς, ἀφοῦ ὑποδούλωσε
ὅλο τό Ἰουδαϊκό ἔθνος καί ἀφοῦ ἔκαμε πολλά κακά, ἕως καί εἰς αὐτά τά ἱερά τῆς θρησκείας
πράγματα, τούς ἀνάγκαζε μαζί μέ τά ἄλλα νά φάγουν καί κρέας χοιρινό, τό ὁποῖο ἦταν
ἀπαγορευμένο ἀπό τόν Μωσαϊκό νόμο. Τότε καί οἱ εὐσεβεῖς αὐτοί Μακκαβαῖοι παῖδες, ἀφοῦ
συνελήφθησαν μέ τήν μητέρα τους Σολομονή καί τόν διδάσκαλό τους Ἐλεάζαρο καί
καταπιέζονταν νά παραβοῦν τά ὑπό τοῦ θρησκευτικοῦ των νόμου ὁριζόμενα, ὑποβλήθηκαν σέ
μύρια βασανιστήρια, ὅσα γνώμη τυραννική καί ψυχή θηριώδης δύναται νά ἐφεύρῃ.
Τά δέ ἑπτά ἀδέλφια μέ τόν διδάσκαλό τους Ἐλεάζαρο, ἀφοῦ τά ὑπέμειναν ὅλα γενναίως καί
ἔδειξαν ἔμπρακτα ὅτι ὁ καλός λογισμός εἶναι αὐτοκράτορας τῶν παθῶν καί ἠμπορεῖ νά τά
νικήσῃ αὐτά, ἐάν θέλει, ὑπέμειναν ἐνδόξως μαρτυρικό θάνατο μέ τά βασανιστήρια, τά ὁποῖα
τούς ἐπέβαλαν, ἀφοῦ ἐθυσίασαν τήν ζωή τους διά τήν τήρησιν τοῦ θείου νόμου. Πρῶτον μέν
ἐμαρτύρησε ὁ γηραιός διδάσκαλος Ἐλεάζαρ καί ἔπειτα ὅλα τά ἑπτά ἀδέλφια, ἀπό τόν
μεγαλύτερο μέχρι τόν μικρότερο. Ἡ δέ θαυμαστή μητέρα τους Σολομονή, γεμάτη ἀπό γενναῖο
φρόνημα καί τόν ἀδύναμο λογισμό τοῦ θήλεος, ἀφοῦ τόν διήγειρε μέ τόν θυμό τοῦ ἄρρενος,
παρευρίσκετο στόν θρίαμβο τῶν τέκνων της κατά τοῦ τυράννου, καθώς ἐνίσχυε τό καθένα ἀπό
αὐτά στόν ἱερό ὑπέρ τῆς πίστεως ἀγῶνα καί ὑπέφερε μέ γενναιοψυχία τάς ὀδύνας των διά τίς
ἐλπίδες τους, πού εἶχαν πρός τόν Κύριο. Ὅταν δέ εἶδε καί τόν νεώτερο υἱόν της νά ἔχη τελειωθῆ
(νά ἔχῃ ὑποστῇ τόν μαρτυρικό θάνατο), πέφτει τελευταία καί αὐτή στή φωτιά καί ἀξιώνεται
μαζί μέ τά παιδιά της νά λάβῃ τό μακάριο τέλος τό ἔτος 168 π.Χ.».
Ὦ πόσο θεοφιλής καί θεάρεστη γαλουχία, θεοσέβεια καί ἀνατροφή τῶν Μακκαβαίων
αὐτῶν παίδων ἀπό τήν εὐσεβέσταστη καί θεόφρονα μητέρα τους Σολομονή, τήν ἄριστη αὐτή
καί ἀπαράμιλλη παιδοτρόφο καί παιδαγωγό! Ὦ ποία σοφή καί ἀξιοζήλευτη χειραγώγησις καί
διαπαιδαγώγησις τῶν μακαρίων αὐτῶν ἀδελφῶν ἀπό τόν εὐσεβόφρονα καί φιλάρετο
διδάσκαλο Ἐλεάζαρο καί παιδοτρίβη! καί
3. Ὅμως, ἡ σημερινή πρώτη ἡμέρα τοῦ Αὐγούστου, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται ὡς ὁ μήνας
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔχει καί μία ἄλλη σπουδαία ἑορτή, τήν ἱερή μνήμη τῆς Ἁγίας
Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης, προστάτιδος καί ἐφόρου τῆς ὁμωνύμου Ἱερᾶς Μονῆς
καί τῆς νήσου τῶν Κυθήρων.
Δῶρον Θεοῦ πολύτιμον ἡ Ἁγία Ἐλέσα στήν ἀκατοίκητη τότε (τό ἔτος 375 μ.Χ.), λόγῳ τῶν
πειρατικῶν ἐπιδρομῶν, νῆσο τῶν Κυθήρων. Κόρη τοῦ εἰδωλολάτρη ἄρχοντα Ἑλλαδίου καί τῆς
εὐσεβεστάτης συζύγου του Εὐγενίας ἡ Ἐλέσα ὑπῆρξε καρπός εὐκλεής τῶν ἀκοιμήτων
προσευχῶν τῆς μέχρι τότε στείρας μητέρας της, ἡ ὁποία καί ἔκαμε τό τάμα της εἰς τόν Κύριο
καί Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό νά τήν ἀφιερώσῃ στό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μητροπολίτης Βεροίας: «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ο Θεός έβαλε την υπογραφή Tου για τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω»
Ἡ εὐλογημένη αὐτή κόρη Ἐλέσα ἐγαλουχήθη ἀπό τήν θεοσεβῆ καί ἐνάρετη μητέρα της
Εὐγενία «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» καί μαζί μέ τό μητρικό γάλα ἔλαβε καί τό
«λογικόν καί ἄδολον γάλα τῆς πίστεως». Ὅμως, εἰς ἡλικίαν 14 ἐτῶν ἡ εὐσεβής μητέρα της,
προαισθανθεῖσα τήν πρός Κύριον ἐκδημία της, ἐκάλεσε κοντά της τήν Ἐλέσα καί ἀφοῦ τήν
ἐνουθέτησε νά μένῃ σταθερή καί ἀκλόνητη εἰς τήν ἁγία πίστι τοῦ Χριστοῦ καί νά μήν
ἐπῃρεασθῇ ἀπό τήν ἀσέβεια καί τήν εἰδωλολατρική πλάνη τοῦ πατέρα της, προεῖδε τήν
μαρτυρική της τελείωσι ὡς νύμφης τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἄφησε τήν μητρική της εὐχή.
Ὁ πατέρας της ἐφρόντιζε γιά νά ἀποκαταστήσῃ τήν κόρη του Ἐλέσα ὑπανδρεύοντας την
μέ τόν καλύτερο ἄρχοντα, ἀλλά ἡ κόρη του ἀπεποιεῖτο κάθε πρότασι γάμου, ποθοῦσα νά
ἀφιερωθῇ στόν οὐράνιο Νυμφίο της Ἰησοῦ Χριστό. Καί ὅταν ὁ πατέρας της ἀνεχώρησε γιά ἕνα
διάστημα ἀπό τήν οἰκία τους γιά ἐμπορικούς σκοπούς, ἐκείνη βρῆκε τήν εὐκαιρία νά
μεταναστεύσῃ στό ἀκατοίκητο τότε νησί τῶν Κυθήρων γιά νά ζήση τήν ἀφιερωμένη στόν
Κύριο μοναχική ζωή. Ὁ ἄρχοντας Ἑλλάδιος ἐπιστρέφοντας στήν οἰκία του ἔμαθε τά τῆς
ἀναχωρήσεως τῆς κόρης του εἰς τά Κύθηρα καί ἀμέσως ἔφθασε στό νησί ἀναζητώντας την.
Ὅταν τήν συνάντησε τήν παρακαλοῦσε μετά δακρύων νά ἐπιστρέψουν στό σπίτι τους, ἀλλά
εἰς μάτην οἱ παρακλήσεις του. Ἡ Ἐλέσα ἦταν ἀμετακίνητη στήν ἄρνησί της νά ἐπιστρέψῃ
στήν πατρίδα τους, λέγοντας ὅτι τῆς ἦταν ἀδύνατο νά συγκατοικῇ μέ τόν εἰδωλολάτρη καί
ἀλλόθρησκο πατέρα της, ἐνῷ αὐτή ἦταν βαπτισμένη χριστιανή. Ἐθύμωσε ὁ Ἑλλάδιος μέ τήν
ἐπίμονη ἄρνησι τῆς Ἐλέσας, τήν ἅρπαξε ἀπό τούς πλοκάμους τῆς κεφαλῆς της, τήν ἔσυρε
κατά γῆς καί τήν κτυποῦσε μέ ράβδο, ἕως ὅτου τήν καταπλήγωσε. Τελικῶς ἡ Ἐλέσα ξέφυγε
ἀπό τά χέρια τοῦ πατέρα της, διεπέρασε ἀπό τήν σχισμή τοῦ βράχου, ἀλλ’ ἐκεῖνος ἐπῆγε ἀπό
τήν ἄλλη πλευρά τοῦ βράχου, τήν ἐκτύπησε μέ μία πέτρα στό μέτωπό της καί τῆς συνέτριψε
τά δόντια. Ἔπειτα ὁ δεινός αὐτός παιδοκτόνος ἀπέκοψε μέ τήν μάχαιρα τήν ἁγία της κεφαλή
τήν 1η Αὐγούστου τοῦ ἔτους 375 μ.Χ.
Πόσο μεγάλη πίστι καί ἀρετή εἶχε ἡ Ἁγία Ἐλέσα, πόσο ἀκλόνητη καί ἀμετακίνητη ἦταν
στήν ἀπόφασί της νά ἀφιερωθῇ γιά πάντα στόν Χριστό, ἀλλά καί πόσο σκληρός καί
ἄσπλαγχνος ἦταν ὁ ἄθλιος πατέρας της, τυφλός καί παραδομένος στήν εἰδωλολατρεία,
καθώς προτίμησε τόν ἀπάνθρωπο φόνο τῆς κόρης του Ἐλέσας καί ὄχι τόν σεβασμό τῆς
ἐπιλογῆς της νά ἀρέσῃ στόν Νυμφίο της Ἰησοῦ Χριστό!
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ ἑορτή τῆς προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ὁ συνεορτασμός τῶν ἁγίων ἑπτά
Μακκαβαίων παίδων μετά τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς, τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου
καί τῆς ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης τῆς ἐν Κυθήροις ἀθλησάσης ἄνοιξαν ἤδη τήν
ἱερή αὐτή περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου καί μᾶς ἐνισχύουν εἰς τόν πνευματικό αὐτό
ἀγωνιστικό στίβο τῆς νηστείας καί τῆς μετανοίας. Ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ
Σταυρου καί τά φωτεινά ὑποδείγματα εὐσεβείας, σεβασμοῦ τῶν ἱερῶν τῆς Πίστεως ἡμῶν
Παραδόσεων καί αὐτοθυσίας μᾶς ἐνδυναμώνουν εἰς τόν ἱερόν πνευματικόν ἀγῶνα μας.
Διά τῆς προσευχῆς, τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας ἐπέτυχαν οἱ ἑορταζόμενοι
σήμερα Ἅγιοι τά μεγάλα κατορθώματα τῆς Πίστεώς των, τήν ἐμμονή των εἰς τά ἱερά των
πιστεύματα, τήν ὁμολογία τῆς εἰς τόν Θεόν ἀκλονήτου Πίστεως αὐτῶν καί τήν
μαρτυρική τελείωσί τους γιά τήν ἀγάπη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Μέ τά ἴδια πνευματικά ὅπλα τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας, τῆς πίστεως καί τῆς
ὑπομονῆς καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ἀγωνισθοῦμε στό ἱερό στάδιο τῆς μικρῆς αὐτῆς περιόδου
τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἀλλά καί στό ἐπικείμενο νέο ἐκκλησιαστικό ἔτος. Διάφορα σοβαρά προβλήματα ἀπασχολοῦν αὐτόν τόν καιρό τήν πατρίδα μας: πνευματικά, ἐκπαιδευτικά,
κοινωνικά, ὑγειονομικά, ἐθνικά κ.ἄ.
Θά μοῦ ἐπιτραπῇ νά ἐπικεντρώσω τό ἐνδιαφέρον σας εἰς τήν παροῦσα Ἐγκύκλιο στό
ἑξῆς φλέγον ζήτημα, πού προέκυψε ἀπό τήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἐξ αἰτίας τοῦ
ἐμβολιασμοῦ τοῦ πληθυσμοῦ, ὁ ὁποῖος θεωρητικῶς καί σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ
Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου καί ἄλλων ὀργανισμῶν εἶναι προαιρετικός, ἀλλά σέ διάφορες
Ὑπηρεσίες γίνεται διά νόμου ὑποχρεωτικός, παρατηρεῖται ἕνας ἀνησυχητικός διχασμός
τοῦ ἑλληνικοῦ μας λαοῦ σέ ἐμβολιασμένους καί ἀνεμβολίαστους. Εἰς τούς
ἐμβολιασμένους δίδονται προνόμια, εἰδικές μεταχειρίσεις καί παροχές ἀπό τό Κράτος, ἐνῷ οἱ
ἀνεμβολίαστοι ἀπειλοῦνται μέ ἐπίσχεσι ἐργασίας, διακοπή μισθοδοσίας καί ἀναστολή ἄχρι
καιροῦ τῆς ὑγιειονομικῆς των περιθάλψεως, τά ὁποῖα ἀντίκεινται εἰς τάς διατάξεις τοῦ
Συντάγματος τῆς Χώρας μας καί φαλκιδεύουν τήν συνταγματικήν ἐλευθερίαν. Ἐάν ἔτσι
ἔχουν καί προχωροῦν τά πράγματα, τότε θά ἔχωμε πολίτας πρώτης καί δευτέρας κατηγορίας,
πρᾶγμα τό ὁποῖο θά ἀποβῇ ὀλέθριο διά τήν κοινωνία καί τό Ἔθνος μας, καθώς θά προκληθῇ
κοινωνική ἀνισορροπία καί θά προκύψουν ἀδιαπέραστα κοινωνικά προβλήματα. Τό ὀξύτατο
αὐτό πρόβλημα τό ἀναδεικνύουν καί τά συχνά συλλαλητήρια εἰς ὅλα σχεδόν τά διαμερίσματα
τῆς χώρας μας, κατά τά ὁποῖα καί πολλοί ἐμβολιασθέντες διαμαρτύρονται διά τήν
«ὑποχρεωτικότητα» τοῦ ἐμβολίου καί σέ ἄλλες κατηγορίες ἐργαζομένων καί μάλιστα στά
παιδιά καί τούς νέους.
Τό μεγάλο αὐτό θέμα τῆς διακρίσεως καί τῆς διαφορετικῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν
ἐμβολιασθέντων καί τῶν ἀνεμβολίαστων τό ἀναδεικύουμε ἀπό πνευματικῆς καί κοινωνικῆς
πλευρᾶς καί κάμνουμε θερμή ἔκκλησι στούς κυβερνῶντας τό Ἔθνος μας νά τό προλάβουν
ἐγκαίρως πρίν λάβη τεράστιες διαστάσεις.
Ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος κατά τήν τελευταία Συνεδρία τοῦ Ἰουλίου διεκήρυξε ὅτι φροντίζει
διά τήν ἑνότητα καί ὄχι τόν διχασμό τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, δέν θά ἐπιβάλῃ τόν ὑποχρεωτικό
ἐμβολιασμό τῶν Κληρικῶν, ὅπως διεδίδετο, καί συνέστησε εἰς τούς χριστιανούς νά
ἐνεργήσουν ἀναλόγως, μέ τήν συμβουλή τοῦ οἰκογενειακοῦ των ἰατροῦ, ὅσον ἀφορᾶ στό θέμα
τοῦ ἐμβολίου. Πάντως, ἐντός τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας ἐπ’ οὐδενί δέν πρέπει νά ἰσχύσῃ ἡ
διάκρισις ἐμβολιασθέντων καί ἀνεμβολίαστων, φορούντων μάσκα ἤ ὄχι. Ὅλοι μας εἴμεθα
τέκνα τοῦ εὐλογητοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν.
Εὐχόμενος, ὅθεν, πᾶσαν παρά τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ ἡμῶν εὐλογίαν καί χαρίτωσιν ἡμῶν εἰς
τήν σύντομον καί εὐλογημένην αὐτήν περίοδον τοῦ Δεκαπενταυγούστου καί τήν σκέπην καί
προστασίαν τῆς Ἁγνῆς Θεομήτορος ἐφ’ ὑμᾶς, τούς οἰκείους καί συγγενεῖς καί τά πνευματικά
σας τέκνα, διατελῶ,
