Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί πανηγυρίζει ἕναν ἀπό τούς μεγάλους θεολόγους της, πού συνδέεται μέ αὐτόν τόν τόπον. Ἑορτάζει τόν Ἅγιο Νικόλαο τόν Καβάσιλα, ἕναν ἅγιο πού ἄν καί ἔζησε στόν κόσμο, ἄν καί ἀσχολήθηκε μέ τή φιλοσοφία καί τήν ἀστρονομία, ἐπέτυχε νά προσεγγίσει τό μυστήριο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί νά εἰσέλθει στά «ἐνδότερα τοῦ καταπετάσματος», ὅπως ἀποδεικνύεται μέσα ἀπό τά συγγράμματά του.
Σύγχρονος καί φίλος τῶν μεγάλων ἡσυχαστῶν θεολόγων, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τοῦ ἁγίου Φιλοθέου τοῦ Κοκκίνου, ἔδειξε μέ τόν δικό του τρόπο τόν δρόμο μέσω τοῦ ὁποίου μπορεῖ νά προαχθεῖ πνευματικά ὁ ἄνθρωπος καί νά ἐπιτύχει τή σωτηρία καί τή θέωση.
Ἕνα ἀπό τά πιό σημαντικά ἔργα του, στό ὁποῖο περιγράφει αὐτόν τόν δρόμο, τόν δρόμο πού πρέπει νά ἀκολουθήσει ὁ κάθε πιστός, εἶναι ἡ πραγματεία του «Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς».
Καί γιά νά μήν ὑπάρχουν ἀμφιβολίες καί παρανοήσεις τί σημαίνει ἐν Χριστῷ ζωή ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας διευκρινίζει ἀπό τήν ἀρχή τοῦ ἔργου του τό πλαίσιο της. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, γράφει, δέν εἶναι μία ὑπόθεση μελλοντική, δέν εἶναι κάτι πού θά ζήσουμε ὅταν πεθάνουμε ἤ μετά τή μέλλουσα κρίση. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή φύεται ἐδῶ στή γῆ, κατά τόν ἐπίγειο βίο μας, καί ἀπό ἐδῶ ἀρχίζει, ὁλοκληρώνεται ὅμως στό μέλλον, ὅταν θά φθάσουμε στήν ἡμέρα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Διότι, ὅπως ἐξηγεῖ, οὔτε ἡ παροῦσα ζωή μπορεῖ νά βάλει ἐντελῶς τήν ἐν Χριστῷ ζωή στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, οὔτε ἡ μέλλουσα, ἄν δέν ἔχουμε κάνει τήν ἀρχή ἀπό ἐδῶ. Αὐτή ἡ ζωή, συνεχίζει ὁ ἅγιος, εἶναι ἡ προετοιμασία μας γιά τή μέλλουσα. Καί τό ἀποδεικνύει αὐτό ἡ παραβολή τῶν δέκα παρθένων. Οἱ πέντε, πού δέν εἶχαν προετοιμασθεῖ, ἔμειναν ἐκτός τοῦ νυμφῶνος, ἐκτός τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, γιατί δέν μποροῦσαν νά ἀναπληρώσουν αὐτό πού τούς ἔλειπε, τό λάδι, αὐτό πού ἔπρεπε νά εἶχαν προετοιμάσει, τήν ὥρα πού ἔπρεπε νά συνοδεύσουν τόν Νυμφίο, ὅταν δηλαδή εἶχαν περάσει στή μέλλουσα ζωή.
Καί γιά νά κάνει ἀκόμη πιό κατανοητή αὐτή τήν ἀναγκαιότητα δίνει καί ἕνα ἐπιπλέον παράδειγμα. Ὅπως, λέει, τό ἔμβρυο προετοιμάζεται ἐπί 9 μῆνες πρίν νά βγεῖ στόν κόσμο καί νά γεννηθεῖ, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος προετοιμάζεται στή ζωή αὐτή, μέχρι νά ἔρθει ἡ ὥρα νά γεννηθεῖ στή μέλλουσα ζωή.
Τό γεγονός ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή ἀρχίζει ἀπό τή αὐτή γῆ πιστοποιεῖται ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ὑπόσχεται στούς μαθητές του ὅτι θά εἶναι μαζί τους «πάσας τάς ἡμέρας» τῆς ζωῆς τους. Τήν ἀλήθεια αὐτή ἐπιβεβαιώνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅταν γράφει «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».
Πῶς ὅμως εἶναι δυνατόν νά ζήσουμε μαζί μέ τόν Χριστό ἀπό αὐτή τή ζωή; Στό ἐρώτημα αὐτό ἡ ἀπάντηση τοῦ ἁγίου Νικολάου εἶναι σαφής καί κατηγορηματική. Διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, λέγει, «γεννώμεθα καί πλαττόμεθα καί ὑπερφυῶς συναπτόμεθα τῷ Σωτῆρι». Ἡ συνεχής βίωση τῶν ἱερῶν μυστηρίων διαπλάθει τόν ἐν Χριστῷ ἄνθρωπο. Τό βάπτισμα τοῦ δίδει τήν ὕπαρξη, τό χρίσμα τελειοποιεῖ τόν νέο πιστό ἐν Χριστῷ καί ἡ θεία εὐχαριστία «συντηρεῖ καί συνέχει» αὐτή τή ζωή. Γι᾽ αὐτό καί ὅταν μεταλαμβάνουμε ὁ ἱερεύς λέγει «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον». Ἡ μετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀρχή τῆς αἰωνίου ζωῆς, καί δέν μπορεῖ νά μεταδώσει ὁποιαδήποτε ἀσθένεια, ὅπως βλάσφημα ὑποστηρίζουν ὁρισμένοι τό τελευταῖο διάστημα μέ ἀφορμή τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἡ θεία μετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μεταδίδει μόνο ζωή καί μάλιστα ζωή αἰώνιο καί χωρίς αὐτή δέν εἶναι δυνατόν νά ζήσουμε τήν αἰώνια ζωή. Ἡ θεία εὐχαριστία εἶναι τό τελευταῖο καί τελειώτατο μυστήριο, κατά τόν ἅγιο Νικόλαο, προϋποθέτει ὅμως τή συμμετοχή μας καί στά ἄλλα μυστήρια, διότι μόνο ὅταν μετέχουμε σ᾽ αὐτό προετοιμασμένοι, κοινωνοῦμε τοῦ Χριστοῦ, βρισκόμαστε σέ κοινωνία μαζί του, γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ, καί ζοῦμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὥστε νά μπορέσουμε νά τή συνεχίσουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ὅσα γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, δέν εἶναι ἁπλῶς θεωρία, ἀλλά εἶναι ἐμπειρία ζωῆς, εἶναι βίωμα, εἶναι τό βίωμα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, τό βίωμα τῆς προσωπικῆς του ζωῆς πού τόν ὁδήγησε στόν οὐρανό.
Γι᾽ αὐτό ἄς ἀκούσουμε σήμερα τόν λόγο τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου καί ἄς προσπαθήσουμε νά τόν ἐφαρμόσουμε συνειδητοποιώντας ὅτι, ἐάν θέλουμε νά ζήσουμε κοντά στόν Χριστό αἰώνια, θά πρέπει νά ζοῦμε μαζί του καί ἀπό τή γῆ, θά πρέπει νά προσπαθοῦμε νά ἑνωνόμαστε μαζί του μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά τόν ἔχουμε πάντοτε «ἐνοικοῦντα καί μένοντα» στήν ψυχή καί τό σῶμα μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί τῆς αἰωνίου ζωῆς μαζί του, διά πρεσβειῶν τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου Νικολάου.
