Μητροπολίτης Μεσογαίας: "Η αμαρτία της παρά φύσιν ασέβειας είναι μεγάλη"- Όσα λέει η εγκύκλιος του για τον γάμο ομοφύλων

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κ. Νικόλαος έδωσε στη δημοσιότητα μια εγκύκλιο στην οποία αναφέρεται στην έναρξη του Τριωδίου αλλά και στο ζήτημα του γάμου ομοφυλοφίλων ζευγαριών.

Στην εγκύκλιο, επισήμανε ότι η αμαρτία της παρά φύσιν ασέβειας είναι μεγάλη και αφορά όλη την κοινωνία, ενώ τόνισε τη σημασία της διατήρησης της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας.

Επίσης, εξέφρασε τη διαρκή δέσμευσή του να συνεχίσει να υπερασπίζεται την αλήθεια και να διαφωτίζει τον δρόμο του φωτός.

Τέλος, κάλεσε τους πολιτικούς να σεβαστούν την αξία του ανθρώπου και την οικογένεια, και να προστατεύσουν την κοινωνία από τις “αρρωστίες” της.

Διαβάστε ολόκληρη την εγκύκλιο παρακάτω:

Προς
Τους ευσεβείς χριστιανούς της καθ’ ημάς ‘Ιεράς Μητροπόλεως

Προσφιλή τέκνα εν Κυρίω και αγαπητοί αδελφοί μας,
Ο Μητροπολίτης σας και όλοι οι εφημέριοι και κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεώς μας σας ευχόμαστε καλό και ευλογημένο Τρι­ώδιο, το οποίο χαρακτηρί­ζεται από την Εκκλησία μας ως «Πύλη της Μετανοίας», ενώ η Μεγά­λη Τεσσαρακοστή αποκαλείται «Οδός Με­τα­νοίας». Σήμερα ξεκι­νούμε μία πορεία μετανοίας και πνευμα­τικών αγώνων. Η μετάνοια κατέ­χει κεντρική θέση στη ζωή μας ως πιστών, ιδιαίτερα όμως βρίσκεται στο επί­κε­ντρο αυτής της περιόδου, μάλιστα φέτος που το ξεκίνημά της συνδυ­άζεται με τα γνω­στα πρωτοφανή γεγο­νότα που έχουν προξενήσει εντά­σεις, μεγά­λη απογοή­τευση, πικρία και βαθειά θλίψη στις καρδιές μας. Η αφροσύνη, ο παραλογι­σμος, η αμαρτία, η ηθική εκτροπή στο αποκορύ­φωμά τους. Όλα αυτά και με τον νόμο. Στην πατρίδα μας. Ποιος θα το φανταζότανε αυτό;

Με μεγάλη απορία, όχι όμως και με ιδιαίτερη έκπληξη, γίναμε μαρ­τυρες προσφάτως μιάς ακατα­νόητης προσπάθειας μεθοδευμένης ψήφι­σης από το ελληνικό κοινοβούλιο, μάλιστα με τη σύμπραξη τελι­κως πέντε κομμάτων, του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου και της συναφούς με αυτόν δυνατότητος αποκτήσεως τέκνων, κάτι που προσ­βάλλει καίρια και τον θεσμό της οικο­γένειας, αλλά και την ίδια την αξία και αξιοπρέπεια, την ιερότητα του ανθρώπου.

Έτσι φτάσαμε στη νομοθετική εξίσωση του ιερού θεσμού του γάμου και της οικογένειας με νέες μορφές συμβίωσης, που αντιβαί­νουν παντελώς στους φυσικούς όρους και τους ψυχοκοινωνικούς νο­μους και ασεβούν στον νόμο του Θεού, με έωλα επιχει­ρήματα ηθικού επικαλύμματος υποστήριξης των δικαιωμάτων των προ­ιο­ντων αυτών, δηλαδή των δύστυχων παιδιών.

Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τον λόγο που οδήγησε σε αυτήν την απόφαση της Κυβερνήσεως, τη λογική που δικαιολόγησε την πιεστικό­τητα με την οποία άσκησε την πολιτική της και τη σπουδή και εμμονή της παρά τις έντονες αντιδράσεις και στελεχών της και ποικίλων φορέων, αλλά και της Εκκλησίας. Ποιος ο λόγος για έναν τέτοιο νόμο; ποια η ανάγκη; πόσους αφορά άμεσα; πόσες τελικά είναι αυτές οι περιπτώσεις που χρη­ζουν νομοθετική θερα­πεία; Γιατί αυτές οι μεθοδεύσεις; Γιατί να προ­κληθεί τόσος διχασμός και ανα­στάτωση στην κοινωνία; Πως είναι δυνατόν ένα νομοσχέδιο που αφο­ρα την οικογένεια και την ηθική, που ανατρέπει ιστορικές αξιακές σταθερές, μάλιστα μέσα σε περίοδο τρομακτικής δημο­γραφικής κρι­σης, να ψηφίζεται με προκλητή βου­λευτική αποχή του κυβερ­νώντος κόμματος και προκλητικές συνειδη­σιακές πιέσεις;

Το νομοσχέδιο όμως δυστυχώς ψηφίσθηκε! Απέναντί μας έχουμε πλέον έναν απαράδεκτο νόμο και μια τραγική πραγματικό­τητα που περι­γράφεται από μια αλληλουχία επερχομένων προβλη­μάτων.

Πρώτο πρόβλη­μα τα δύστυχα παιδιά που θα υιοθετούνται κατά παραγγελίαν και θα υποχρεωθούν να μεγα­λώσουν μέσα σε περι­βάλλον εντελώς αντίθετο με τους φυσικούς νόμους, τις ευαγγελικές επιταγές και τις ηθικές προϋποθέσεις. Το πρόβλημά τους δεν είναι ότι δεν θα έχουν πατέρα η μητέρα, αλλά ότι θα έχουν αντί για μητέρα πατέρα η αντί για πατέρα μητέρα. Η σύχγυση είναι προφανής. Η ομοφυλοφιλική ψευτο-οικογένεια προξενεί και στέρηση και σύγχυση στις παιδικές ψυχές. Το πρόβλημα αυτών των παιδιών είναι μεγα­λύτερο που γεννήθηκαν από όταν και αν ορφανεύσουν.

Δεύτερο πρόβλημα, όλα τα παιδιά μας που εφ’ εξής, από την τρυφε­ρη τους κιόλας ηλικία θα εκτίθενται και θα εθίζονται σε εικόνες αφύσικης πραγματικότητας. Θα μπερδεύονται από αυτά που θα βλε­πουν και θα ακούν καθημερινά. Σε λίγο κανείς δεν θα μπορεί να ξεχωρίσει στο μυαλό τους την αλήθεια από το ψέμα και το ηθικό από το ανήθικο. Μια κοινωνία πρωτοφανούς σύγχυσης ταυτότητας ξεπροβάλλει εφιαλτικά.

Υπάρχει και ένα τρίτο∙ ο γάμος, όπως ψηφίστηκε, υποβαθμίζει την οικογένεια και καταρ­ρακώνει την αξία του ανθρώπου, την ομορφιά και ιερότητά του. Σκοπός του γάμου είναι να ενώσει τους δύο, τον άνδρα και την γυναίκα. Ο γάμος των ομφυλόφιλων ζευ­γαριών διχάζει αμφοτέρους. Όταν οι επιθυμίες της ψυχής δεν εναρ­μονίζονται με το σώμα, τη βιολογία και τη φύση, ο άνθρωπος είναι διχασμένος. Όταν δύο διχασμένοι συμβιώ­νουν και αναπαράγονται, τότε πολλαπλασιάζεται ο διχασμός τους. Όταν νομιμοποιείται και θεσμοθετείται αδιάντροπα μια καταστρο­φική αμαρτία για όσους την διαπράττουν, μεταδίδεται καλπάζοντας και διασπείρεται ανεξέ­λεγ­κτα ανάμεσα και στους ανυποψίαστους. Εκεί οδηγούν τον άνθρω­πο οι νέες αντιλήψεις. Εκεί καταντούν την κοινωνία. Σε αυτόν τον γκρεμό μας έσπρωξαν οι κυβερνητικοί προστάτες μας.

Όλοι μιλούν για την κλιματική αλλαγή και την απειλή της οικολο­γικής καταστροφής, στην οποία οδηγηθήκαμε βιάζοντας αλό­γιστα τη φύση. Η φύση όμως βιάζεται και όταν εισάγονται στη ζωή μας διαφυ­λικές πρακτικές που αγνοεί η φυσιολογική τάξη, όταν μιλάμε για πολλά φύλα πέραν των δύο, αυτών του άνδρα και της γυναίκας, όταν η γυναίκα καταντάει μηχανή παραγωγής και προσ­βαλ­λεται η μητρότητα, όταν η θηλυκότητα θυσιάζεται στον βωμό της σεξουαλικότητας, όταν αλλοιώ­νεται η ανθρώπινη ταυτότητα.

Η απειλή κατά της ανθρώπινης οντολογίας αποτελεί κίνδυνο μεγα­λύτερο ακόμη και από την κλιματική αλλαγή. Το ένα κατά­στρέφει το περιβάλλον, το άλλο βιάζει και καταβροχθίζει τον άνθρω­πο, τον ευτε­λίζει, του συντρίβει την αξία, τον τελειώνει. Δυστυχώς!

Η αμαρτία της παρά φύσιν ασέβειας είναι μεγάλη. Δεν είναι όμως μόνον αμαρτία κάποιων λίγων ανθρώπων, αλλά είναι και αμαρτία μιάς ολό­κληρης κοινωνίας. Ούτε πάλι είναι αμαρτία του σήμερα, αλλά αμαρτία που κυοφορείται εδώ και χρόνια. Και το χειρότερο, αυτό συνέβη στη χώρα μας, μια χώρα με Ορθόδοξη ζωή και θαυμαστή ιστορία, γεμάτη από αγίους και σημεία θεικής παρου­σίας, με αξιοζήλευτη οικογενειακή παράδοση, μια χώρα πραγματικά ευλογημένη. Πως να το αντέξει κανείς αυτό; Πως να το συγχωρήσει;

Και να σκεφθεί κανείς ότι άνθρωποι δικοί μας, που τους εμπι­στεύ­θηκε με την ψήφο τους ο λαός μας, που βαπτίσθηκαν στην κολυμβήθρα της Εκκλησίας μας, αυτοί περιφρόνησαν τη φωνή της, ανήρεσαν το βάπτισμα με την ψήφο τους, αυτοί που εμφανίζονται στις εκκλησιές μας, που τιμήθη­καν από τον πιστό λαό και ευεργετή­θηκαν από την Εκκλησία μας πολλα­πλως και κατ’ επανάληψιν, λέρωσαν τα χέρια τους με την ψήφο της ανευ­θυνό­τητας τους, λάσπω­σαν το κύρος τους. Και όχι μόνον. Τελικά, δεν ψήφισαν απλά τον νόμο∙ τον υποστήριξαν με πάθος, τον επέβαλαν με πείσμα, τον γιόρ­τασαν προκλητικά. Μόλυναν την τιμή τους, ασέβησαν οικτρά στην αποστολή τους.

Αντί να σηκώσουν στους ώμους τους το δράμα του λαού και την ευθύνη της ιστορίας, αυτοί με επικεφαλής την πρώτη πολίτη της χώρας μας πανηγύριζαν ασεβώς και προκλητικώς σε δυσώνυμα κέντρα για τη δήθεν νίκη τους. Αυτό αποτελεί μεγαλύτερη αμαρτία και από την αμαρτία που όλως ασυνέτως ψήφισαν. Το πρόβλημα πλέον δεν είναι κάποια άτομα που με τη συνδρομή της πολιτείας ταλαιπωρούνται διότι δεν τα βρήκαν με τη φύση τους, αλλά αυτοί που οδηγούν το μέλλον μας στην καταστροφή και τα παιδιά στη σύγχυση και δεν μπόρεσαν να τα βρούν με την ηθική και τη λογική, με την ευθύνη και τη συνείδησή τους.

Και κάτι ακόμη∙ Αν εξαιρέσει κανείς αυτούς που βγήκαν με το λάβαρο του αίσχους και πανη­γύριζαν για την υπερψήφιση του νόμου, δεν είναι λίγοι και αυτοί που αναγκάσθηκαν να ψηφίσουν, αφού υπέ­στησαν πολιτικό βιασμό και ανελέητο εκβιασμό. Οι πρώτοι εγκλη­ματούν, οι δεύ­τεροι είναι θύματα. Μπορεί ίσως γι’ αυτόν τον λόγο να έχουν ελαφρυντικά, διερωτώμεθα όμως αν αξί­ζουν πλέον να σηκώ­νουν το βάρος του υπεύ­θυνου εκπροσώπου του λαού στη Βουλή και κατά πόσον η αγνόηση της κραυγής της Εκκλησίας διαταράσσει τη σχέση τους μαζί της.

Αγαπητά μας τέκνα και αδελφοί,

Το κακό, η απόλυτη εκτροπή, η αμαρτία ήδη επικρατούν στις κοινω­νίες μας και πλέον ροκανίζουν ακόμη και το υπαρκτικό μέλλον μας. Αυτό που έγινε πριν δέκα μέρες είναι ο,τι χειρότερο στη συγ­χρονη ιστορία. Και οι συνέπειές του ανυπολόγιστες. Η κοινωνία μας αλλάζει. Το ίδιο και η ταυ­τότητά της. Είναι σαν να βιώνουμε πάλι την πτώση, σαν να θρηνούμε όπως ο Αδάμ έξωθεν του Παραδείσου. «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου».

Να γνωρίζετε όμως ότι όλοι εμείς που φέρουμε το βάρος της πνευμα­τικής πατρότητος, δεν θα σιωπήσουμε, ούτε θα εγκατα­λεί­ψουμε τον αγώ­να, ούτε θα αρνηθούμε την ευθύνη μας. Θα συνεχί­ζουμε να ομολογούμε την αλήθεια και να δείχνουμε τον φωτεινό δρόμο. Αποστολή της Εκκλη­σίας είναι να αναδείξει και να διασώσει την ανθρώπινη αξία. Χρέος της πολιτείας είναι να προστατεύσει την αξιο­πρε­πεια. Όταν κλονίζεται η αξία, τότε παραλύει η αξιοπρέπεια, δεν υπάρ­χει. Γι’ αυτό και προς τους πολιτι­κούς διαχειριστές της ζωής μας θα συνεχίσουμε να υψώνουμε φωνή: Μη τσα­κίζετε τον άνθρω­πο∙ σεβαστείτε την αξία του, είναι απροσμέτρητη. Τιμή­στε την οικογέ­νεια∙ είναι θεσμός ανεκτίμητος. Αγκαλιάστε θερα­πευ­τικά όσους έχουν προ­βλημα∙ αυτό χρειάζονται. Μη τους τσαλακώνετε παίζοντας νομοθε­τικά με τα παθο­λογικά δικαιώματά τους. Προστατεύστε την κοινωνία από τις αρρώ­στιες της.

Αλλά και όλοι εμείς, αγαπητά μας τέκνα και αδελφοί, ας κρα­τη­σουμε τον αυτοσεβασμό μας, τη χαρά μας που γεννη­θήκαμε άνθρωποι. Δεν είμαστε σεξουαλικά υποκείμενα· είμαστε άνδρες και γυναίκες, ευλο­γημένοι με την τιμή και περικοσμημένοι με τη δόξα του φύλου, δηλαδή οι άνδρες με πραγματική ανδροπρέπεια και οι γυναίκες με γνήσια θηλυ­κότητα και χάρη. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός χάρισε την πνοή Του σε «άρσεν και θήλυ». Σε τέτοιους την εμπι­στεύθηκε, σε τέτοιους χάραξε την εικόνα Του. Όχι σε κάτι άλλο. Αυτό διδάσκει η σοφή Εκκλησία μας. Ας ανανεώ­σουμε όλοι μας τον σύνδεσμο μαζί της, ας τον εξυγιάνουμε και ας τον κάνουμε στενότερο και δυνατότερο. Μόνον έτσι θα αντέξουμε την καται­γίδα των αλλεπάλλη­λων εκτροπών και τον βομβαρδι­σμο του ανήθι­κου παρα­λογισμού της απροκάλυπτης ασέβειας. Οι κρίσεις δοκιμάζουν μεν την πίστη, αλλά και γεννούν αγίους.

Το Τριώδιο αρχίζει. Ευκαιρία να αφυπνισθούμε όλοι. Καιρός να «ανορθώσουμε τα παραλελυμένα γόνατα» και να ξαναχαράξουμε ορθή τροχιά στη ζωή μας. Ανάγκη γενικευμένης μετανοίας. Ως Εκκλησία εν σώματι να μετανοήσουμε. Η μετάνοια δεν είναι για κάποιους άλλους∙ είναι για μας, για όλους μας. Όπως η Χαναναία ζήτησε η ίδια για τον εαυτό της το έλεος από τον Κύριο, προκειμένου να θεραπευθεί η δαιμονισμένη κόρη της, έτσι κι εμείς καλού­μεθα να κλίνουμε γόνυ μετανοίας, άσχετα με το τι θα κάνουν οι ένοχοι του εγκλήματος, για να κρατηθεί η κοινωνία μας στα πόδια της. Αλλά, γιατί όχι, για να το καταλάβουν και οι ίδιοι και να επι­στρέψουν. Καλού­μεθα να μετανοήσουμε για τη συλλογική αμαρτία όπως οι τρεις παίδες της Παλαιάς Διαθήκης, εκείνοι στην «κάμινον του πυρός την καιομένην» δοξολογούντες, κι εμείς στο καμίνι της σύγχρονης γενικευμέ­νης αποστα­σίας γρηγορούντες.

Ας τιμήσουμε μαζί με το δώρο της ανθρώπινης φύσης μας, τις οικο­γένειές μας, ας κρατήσουμε ζωντανή την πίστη μας, ας εντεί­νουμε τις προσπάθειές μας στον αγώνα του αγιασμού μας και ας υψώσουμε ικετη­ρίους χείρας προς τον δωρεο­δότη ελεή­μονα Κύριο: «Φείσαι ημών, Κύριε, μη μνησθής των αμαρτιών ημών, αλλά σώσον ημάς διά το όνομά σου το άγιον».

Προσφιλή τέκνα και αδελφοί μας,

«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε (Α΄ Κορ. ιστ΄ 13),

και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ᾽ υμών» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 11)

Μετ’ευχών και πολλής της εν Κυρίω αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Και άπαντες οι εφημέριοι της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.