Με ειδική αναφορά σε κείμενο που δημοσίευσε το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ το γραφείο αιρέσεων και παραθρησκειών της Μητρόπολης Πειραιώς σχολιάζει το άνοιγμα των αρχείων του Βατικανού για την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Διαβάστε αναλυτικά:
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Με οδύνη διαπιστώνουμε, τα γεγονότα να μας επιβεβαιώνουν συνεχώς ως προς την πραγματική φύση του Παπισμού, οποίος όχι μόνο δεν είναι Εκκλησία, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Εκκλησία του Χριστού, αλλά πρόκειται για έναν εγκόσμιο οργανισμό. Μάλιστα διαφοροποιείται σημαντικά από άλλους κοσμικούς οργανισμούς εξ’ αιτίας κυρίως της διαχρονικής εγκληματικής του δραστηριότητας, καθότι βαρύνεται με εκατομμύρια θύματα και μάλιστα στο όνομα του Θεού! Η δέκα αιώνων ιστορία του δεν έχει να επιδείξει ουδεμία θετική υπηρεσία στην ανθρωπότητα, παρά μονάχα γενοκτονίες, πολέμους, σταυροφορίες, ιερές εξετάσεις, δολοφονίες, ίντριγκες, δολοπλοκίες, ανηθικότητα, απάτες, παιδεραστίες και παιδοφθορίες, οικονομικά σκάνδαλα κλπ. Παράλληλα ευθύνεται και για ανίερες συμμαχίες με τις σκοτεινές δυνάμεις του κακού και της καταστροφής, οι οποίες διασάλευσαν την παγκόσμια ειρήνη.
Μια από τις πλέον μαύρες ιστορικές περιόδους στην ιστορία του Παπισμού είναι και η στάση του και η εγκληματική του συμμετοχή στα τρομακτικά και φοβερά γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τις ολέθριες και ανίερες συμμαχίες του με τα φασιστικά καθεστώτα της εποχής εκείνης και τον ναζισμό. Τη στιγμή που ολόκληρη η ελεύθερη ανθρωπότητα έδινε αγώνα επιβίωσης ενάντια στην φασιστική και ναζιστική παραφροσύνη, το σκοτεινό Βατικανό υπέγραφε συμμαχίες μαζί τους, προσδοκώντας πολιτικά και οικονομικά οφέλη!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από την πρόσφατη ειδησεογραφία, σχετικά με το πρόσφατο άνοιγμα των αρχείων του Βατικανού της περιόδου του μεσοπολέμου και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στηριχτήκαμε στο άρθρο, με τίτλο: «Φως στα αρχεία του Βατικανού: Πώς ο Αδόλφος Χίτλερ εξασφάλισε τη σιωπή του Πάπα», του καλού και αποκαλυπτικού ιστολογίου «Πενταπόσταγμα». Υπό την πίεση των διεθνών συμβάσεων για την ανάγκη της ιστοριογραφίας, όπως γίνεται σε κάθε πολιτισμένη χώρα, αναγκάστηκε η σκοτεινή και αδιαφανής «κούρια» να επιτρέψει το άνοιγμα των αρχείων του «Κράτους του Θεού». Βεβαίως δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι ότι θα φανεί η πλήρης αλήθεια, διότι δεν γνωρίζουμε, τι απέμεινε στις παπικές αρχειοθήκες από την παραχάραξη και την καταστροφή τους, καθότι ο Παπισμός έχει στο εγκληματικό του παρελθόν και την παραχάραξη. Άλλωστε τα κύρια ολέθρια παπικά δόγματα της Ψευδοκωνσταντίνειας δωρεάς και των Ψευδοϊσιδωρείων Διατάξεων, όπως και η ψευδοπιπίνειος δωρεά και τα ψευδοκλημέντια στηρίζονται σε δόλιες παραχαράξεις.
Το ενδιαφέρον δημοσίευμα αρχίζει με την επισήμανση: «Απόρρητα έγγραφα που βγήκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα αποκαλύπτουν ένα παλιό, βρώμικο μυστικό: όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Πίος ΙΒ΄ χρησιμοποίησε έναν ναζί πρίγκιπα για να διαπραγματευτεί με τον “διάβολο” που αποκαλούνταν φύρερ»! Και συνεχίζει: «“Η Εκκλησία δεν φοβάται την Ιστορία”, έλεγε πριν από περίπου τρία χρόνια ο Πάπας Φραγκίσκος όταν προανήγγελλε το άνοιγμα των αρχείων του Βατικανού που σχετίζονται με τη θητεία του Πάπα Πίου ΙΒ΄. Ίσως σήμερα ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να έχει διαφορετική άποψη αφού οι “λίγες σκιές” που υπήρχαν στο έργο του, σύμφωνα με τον επιμελητή του Αποστολικού Αρχείου του Βατικανού, πλέον έχουν πυκνώσει, όπως διαπιστώνουν οι ερευνητές των αρχείων. Κι αυτό γιατί ο Πίος φαίνεται πως είχε μπει σε διαπραγματεύσεις με τον “διάβολο” ή ό,τι πιο κοντινό έχει γνωρίσει σ’ αυτόν η ανθρωπότητα. Δηλαδή τον Αδόλφο Χίτλερ». Δεν μας ξενίζει διόλου η εγκληματική, κατά της ανθρωπότητας, στάση και δράση του Βατικανού. Ο διαχρονικός Παπισμός γίνεται αδίστακτος όταν πρόκειται να διασφαλίσει την κοσμική εξουσία, τη δύναμη και το χρήμα. Δεν έχει αναστολές να συμμαχήσει και με την πιο αντίχριστη κοσμική δύναμη. Δεν είναι τυχαίο πως η σημερινή κρατική υπόσταση του Βατικανού δημιουργήθηκε με το γνωστό «κονκορδάτο» με τη φασιστική κυβέρνηση του Μουσολίνι το 1929! Το ανίερο «Κράτος του Θεού» είναι δημιούργημα του Φασισμού!
Στη συνέχεια προχωρεί σε μια ιστορική αναδρομή σχετικά με την ανίερη συμμαχία Βατικανού – Ναζισμού: «Όλα δείχνουν να ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1939 όταν ο φύρερ οριστικοποιούσε τα σκοτεινά του πλάνα για εισβολή στην Πολωνία. Θέλοντας να κλείσει το στόμα της Αγίας Έδρας μπροστά στα φρικτά εγκλήματα του ναζιστικού καθεστώτος, πλησίασε τον Πίο – δι’ αντιπροσώπου – ώστε να διαπραγματευτούν μια συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Οι συνομιλίες πραγματοποιήθηκαν πίσω από κλειστές πόρτες κι έμειναν μυστικές για οκτώ δεκαετίες, αφού στα επίσημα αρχεία του Βατικανού για τη δράση του κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν υπάρχει καμία αναφορά στην προσέγγιση του Χίτλερ (σ.σ. προφανώς διότι τα εξαφάνισε). Φως στην υπόθεση έπεσε πρόσφατα με την αποσφράγιση των αρχείων του Πίου, με αφορμή την πρόθεση αγιοποίησής του»! Κύριο χαρακτηριστικό της παπικής διπλωματίας είναι η μυστικότητα, η αδιαφάνεια και η εξαφάνιση των στοιχείων! Τα πάντα κινούνται στο «Κράτος του Θεού» εν κρυπτώ και απαραβίστω! Εν προκειμένω το Βατικανό, αδιαφορώντας για την διαφαινόμενη καταστροφή της ανθρωπότητας από το δαιμονικό τέρας του «Άξονα», κάνει μυστικές συμφωνίες, για να διασφαλίσει τα συμφέροντά του και να πραγματοποιήσει τα καταχθόνια κοσμοκρατορικά του σχέδια! Όσον αφορά στην «αγιοποίηση» του φιλοναζί «Πάπα», έχουμε να παρατηρήσουμε πως, απ’ ό,τι φαίνεται, στις «αγιοποιήσεις» προτεραιότητα έχουν αυτές των εγκληματιών, όπως λ.χ. του σφαγέα των 880.000 Ορθοδόξων Σέρβων, διαβόητου «αρχιεπισκόπου» Ζάγκρεμπ Α. Στέπινατς!
Πρώτη εκδούλευση στον Γ΄ Ράιχ ήταν η άρνησή του να καταδικάσει το ολοκαύτωμα: Αναφέρει το δημοσίευμα: «Αν και ο ποντίφικας ανέλαβε καθήκοντα έξι μόλις μήνες πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, διατηρώντας διπλωματικές σχέσεις με το Τρίτο Ράιχ, αρνήθηκε να καταδικάσει τη Γενοκτονία των Εβραίων. Ακόμα και όταν οι Ναζί συγκέντρωσαν πάνω από 1.000 Εβραίους της Ρώμης τον Οκτώβριο του 1943 και τους κράτησαν σ’ ένα συγκρότημα κτιρίων κοντά στα τείχη του Βατικανού πριν τους βάλουν στα τρένα για το Άουσβιτς, ο ίδιος δεν αντέδρασε»! Αυτό υπήρξε και το ολέθριο λάθος του Βατικανού, διότι έστρεψε εναντίον του τον παγκόσμιο εβραϊσμό και ανέστειλε την «αγιοποίηση» του φιλοναζί «Πάπα» Πίου 12ου το 2000!
Παρά κάτω αποκαλύπτει τα εξής συνταρακτικά: «…λίγο μετά την ενθρόνισή του ο Πίος ΙΒ΄ άνοιξε διάλογο με τον Χίτλερ. Ο προκάτοχός του Πίος ΙΑ΄ στην εξέλιξη της θητείας του είχε γίνει πονοκέφαλος για τον ηγέτη της ναζιστικής Γερμανίας αφού είχε επαναστατήσει απέναντι στην περιθωριοποίηση της Εκκλησίας στη χώρα, με την καθολική κατήχηση να δίνει τη θέση της στη ναζιστική ιδεολογία. […] Ο θάνατός του, ωστόσο, στις αρχές του 1939 ανακούφισε τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Ο αντικαταστάτης του καρδινάλιος Πατσέλι στα μάτια των δύο εκπροσώπων του ολοκληρωτισμού έγινε η τέλεια ευκαιρία για να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους με το Βατικανό και, αν μη τι άλλο, να κάνουν τις φωνές εναντίον τους να σιγάσουν»! Οι «παραφωνίες» στον Παπισμό σπανίζουν και απομονώνονται, διότι αντίκεινται στην επίσημη «γραμμή» της παπικής διπλωματίας, η οποία έχει ως αρχή το μεσαιωνικό ιησουιτικό δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»! Δηλαδή οποιαδήποτε εχθίστη πράξη, οποιοδήποτε φρικτό έγκλημα μπορεί να εξαγιαστεί, να δικαιολογηθεί, όταν γίνεται, για να προωθηθούν τα συμφέροντα του Βατικανού! Όλα τα διαχρονικά παπικά εγκλήματα των εκατομμυρίων θανάτων, είναι «άγια» για τον Παπισμό, αφού έγιναν για χάρη του, όπως και η ανίερη και εγκληματική συνεργασία του με τις δυνάμεις του «Άξονα»! Γι’ αυτό και τηρεί σιγήν ιχθύος και δεν τον έχει καταδικάσει ποτέ.
Στη συνέχεια αποκαλύπτει τις μυστικές συνεννοήσεις και την άμεση συνεργασία μεταξύ Βατικανού και του 3ου Ράιχ: «Λίγο μετά την ενθρόνιση του Πίου ΙΒ΄ ο Χίτλερ κάλεσε τον Φον Χέσεν και του ζήτησε να κανονίσει ένα μυστικό ραντεβού μαζί του…. Ο Πίος συνάντησε για πρώτη φορά τον απεσταλμένο του Χίτλερ στις 11 Μαΐου, στα διαμερίσματα του καρδινάλιου Λουίτζι Μαλιόνε, γραμματέα του κράτους, προκειμένου να μη διαρρεύσει το γεγονός. […] Ο Χίτλερ μέσω του Φον Χέσεν έστειλε επιστολή συγχαρητηρίων στον Πίο για την εκλογή του στην Αγία Έδρα. Παράλληλα, ο πρίγκιπας ζήτησε από τον Πάπα να περιοριστεί στα εκκλησιαστικά ζητήματα και ν’ αποφύγει τις πολιτικές παρεμβάσεις, ώστε να βοηθήσει στην επικράτηση της φιλεκκλησιαστικής φατρίας στο εθνοσοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας»! Χέρι – χέρι ο «αντιπρόσωπος το Θεού στη γη», με τον παράφρονα καταστροφέα της ανθρωπότητας!
Το πλέον εξωφρενικό είναι η συμφωνία των δύο πλευρών για «…το “φυλετικό ζήτημα”, δηλαδή τη δίωξη των Εβραίων από τους Ναζί, κάτι που, σύμφωνα με τον Φον Χέσεν, θα μπορούσε να αποφορτίσει τις σχέσεις των δύο πλευρών, αν ο Πάπας συνέχιζε να παραμένει σιωπηλός μπροστά στις φρικαλεότητες»! Και πράγματι, «κερδίζοντας τη βουβή απραξία, η γερμανική πλευρά έτεινε χείρα φιλίας στο Βατικανό στην τρίτη συνάντησή τους, στις 24 Οκτωβρίου»! Το Βατικανό «πούλησε» τους Εβραίους με τη νέα συμφωνία, η οποία περιλάμβανε πέντε διεκδικήσεις: «Μεταξύ των όρων περιλαμβανόταν η διακοπή της αντιχριστιανικής προπαγάνδας στη γερμανική νεολαία, το φρένο στις επιθέσεις κατά του χριστιανισμού με τα έντυπα του ναζιστικού κόμματος και την αποδέσμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Οι προτάσεις αυτές αντιμετωπίστηκαν θετικά από τον ηγέτη των Ναζί, ο οποίος σκέφτηκε να δημοσιοποιήσει τις συνομιλίες Βατικανού – Χίτλερ»! Παρά ταύτα ο Χίτλερ είχε άλλα σχέδια. Ήταν γι’ αυτόν άκρως χρήσιμη η συμφωνία, «αφού τον βοήθησαν να κάνει τον Πάπα να σωπάσει», αλλά όμως «ο ίδιος δεν σκόπευε ποτέ να αποκαταστήσει τα προνόμια της Εκκλησίας στη χώρα του, αλλά ήξερε πώς να χειραγωγήσει τον προκαθήμενό της»! Το σχέδιο του Χιτλερισμού, εάν επικρατούσε τελικά ήταν ο απολυτός διωγμός του Χριστιανισμού και η εγκαθίδρυση του Ρουνικού Παγανισμού ως θρησκείας του Αριανισμού.
Το Βατικανό έμεινε απόλυτα πιστό στις «βρώμικες» συμφωνίες του με το Ναζισμό, ως το τέλος του. Όπως αποδεικνύεται από το τελευταίο έγγραφο του αρχειακού υλικού, «…δεν προκύπτει κάποια πρόθεση του Πάπα να θέσει την εκστρατεία των Ναζί κατά των Εβραίων ως θέμα συζήτησης. Ενώ για την ανάμειξή του στην πολιτική η ουδετερότητά του περιοριζόταν στις πολιτικές του καθεστώτος που επηρέαζαν άμεσα την Εκκλησία. Άλλωστε, ήταν μάλλον προτεραιότητά του ως προκαθημένου της να υπερασπιστεί τους πόρους και τα προνόμιά της στη ναζιστική Γερμανία. Ο Πίος αντιστάθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του στην αποκήρυξη της θηριωδίας των Ναζί και έμεινε στην προστασία της ευημερίας του ρωμαιοκαθολισμού με οποιοδήποτε τίμημα»! Το δημοσίευμα είναι αποκαλυπτικό. Ο φιλοναζί «Πάπας» για το μόνο που ενδιαφέρονταν ήταν «να υπερασπιστεί τους πόρους και τα προνόμιά της στη ναζιστική Γερμανία», αδιαφορώντας για το αιματοκύλισμα και την καταστροφή της ανθρωπότητας!
Πέραν αυτών όμως υπάρχουν και άλλα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν τον βρώμικο ρόλο του Βατικανού κατά την τραγική εκείνη περίοδο. Το Βατικανό όχι μόνο δεν αντέδρασε για την άδικη επίθεση των Ιταλών φασιστών του Μουσολίνι κατά της Ελλάδος την 28η Οκτωβρίου 1940. Αντίθετα μάλιστα, έστειλε στο μέτωπο εκατοντάδες φραγκοπαπάδες «φρέρηδες», για να στηρίξουν «πνευματικά» τα φασιστικά στρατεύματα. Είναι επίσης απόλυτα βεβαιωμένο πως φρόντισε να προστατέψει τους εν Ελλάδι παπικούς από την πείνα της κατοχής, αδιαφορώντας για τον φοβερό λιμό και τους χιλιάδες θανάτους, λόγω της τριπλής κατοχής, του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού! Ουδεμία συμπαράσταση, έστω λεκτική υπάρχει από το «Κράτος του Θεού»!
Είναι απόλυτα εξακριβωμένο πως, μετά την κατάρρευση του «Άξονος», το Βατικανό συνέχισε την στήριξή του στους εγκληματίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δίνοντας άσυλο σε εκατοντάδες από αυτούς, και εφοδιάζοντάς τους με παπικά διαβατήρια στην Λατινική Αμερική, όπου δεν υπήρχε δικαστική συνδρομή με τους συμμάχους! Μαζί με τους άλλους εγκληματίες πολέμου, έδωσε άσυλο στο Βατικανό στον αρχισφαγέα των Σέρβων Α. Πάβελιτς, τον οποίο έντυσε «καλόγηρο» και στη συνέχεια φυγάδεψε, με πλαστό διαβατήριο, στην Αργεντινή! (Για περισσότερα βλέπε το πολύκροτο και αποκαλυπτικό βιβλίο του μακαριστού π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου: «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα», Αθήναι 1972, σελ. 235-256).
Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με το λογικό ερώτημα των επικριτών του Βατικανού για την στάση του στην τραγική εκείνη ιστορική περίοδο: «Αν είχε μιλήσει δημοσίως, καταδικάζοντας κατηγορηματικά τις ναζιστικές πρακτικές, τους ρατσιστικούς νόμους και την εξόντωση των Εβραίων, θα μπορούσε ο Ποντίφικας να επηρεάσει τους Γερμανούς Καθολικούς και να αλλάξει τον ρου της ιστορίας;». Η απάντηση είναι ναι! Η πολιτική και οικονομική δύναμη του Βατικανού και κύρια η επιρροή του σε εκατομμύρια πιστών του σε όλο τον κόσμο θα μπορούσε, αν όχι να αποτρέψει την καταστροφή, τουλάχιστον να την μετριάσει! Όμως δεν το έκανε. Προτίμησε την διασφάλιση των δικών του συμφερόντων και αγνόησε τον επερχόμενο όλεθρο κατά της ανθρωπότητας, εκτιμώντας ότι θα επικρατούσε η «Νέα Τάξη Πραγμάτων», που επαγγέλονταν ο παράφρων του Βερολίνου (Χίτλερ) και στήριζε ο επίσης παράφρων της Ρώμης (Μουσολίνι). Τελειώνοντας, θέτουμε το λογικό ερώτημα: Μετά από το άνοιγμα των αρχείων του Βατικανού και τις τρομακτικές αποκαλύψεις, ποια είναι η γνώμη των «ιδικών» μας θιασωτών του Οικουμενισμού, για την «αδελφή εκκλησία της Ρώμης», την αιρετική παρασυναγωγή, που διέστρεψε παγκοσμίως το ευαγγελικό μήνυμα και ευτέλισε με τα φαύλα δόγματα και τον συνεπεία αυτών φαύλο βίο, το χριστιανικό ιδεώδες.
