«Προσφιλέστατοι ἀδελφοί συμπρεβύτεροι
καί ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα μας μᾶς ἀξιώνει ἐδῶ καί λίγες ὧρες νά εἰσέλθουμε σ᾽ ἕνα καινούργιο χρόνο, τό 2022. Τόν ὑποδεχόμαστε μέ χρηστές ἐλπίδες καί τόν στεφανώνουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὅπου γῆς μέ χίλιες δυό εὐχές.
Ὁλόθερμες οἱ εὐχές σέ ὅλους σας καί τοῦ ταπεινοῦ ἐπισκόπου σας. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός νά εὐλογήσει τό νέον ἔτος πού ἡ φιλανθρωπία Του μᾶς χαρίζει. Νά ἔχετε ὑγεία καί πολλή προκοπή στή ζωή σας καί στίς οἰκογένειές σας. Προκοπή πρωτίστως πνευματική. Ὡς χριστιανοί νά ἀγαπήσουμε περισσότερο τόν Θεό καί νά ζοῦμε κατά τό Εὐαγγέλιό Του μέ μεγαλύτερη συνέπεια καί εὐθύνη. Προκοπή ἀκόμα καί στά εἰρηνικά μας ἔργα. Ὁ τόπος μας θά πρέπει νά προοδεύει. Καί στήν πρόοδο τῆς πατρίδας μας ὀφείλουμε ὅλοι νά συμβάλουμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις.
Πολλές φορές, ἐπικοινωνώντας μαζί σας τήν τελευταία διετία, ἀναφερθήκαμε στή μεγάλη δοκιμασία πού περνᾶμε. Ἐννοοῦμε τήν πανδημία τοῦ φονικοῦ ἰοῦ covid 19. Τήν ὥρα αὐτή, στό κατώφλι τοῦ καινούργιου χρόνου, γιά μιά ἀκόμη φορά, παρακαλοῦμε τόν φιλάνθρωπο Κύριο νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τό φοβερό αὐτό κακό πού συνεχίζει νά πλήττει ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα καί φυσικά καί τήν πατρίδα μας.
Τό ἔτος 2022, στό ὁποῖο εἰσήλθαμε σήμερα, συμπληρώνονται ἑκατό χρόνια ἀπό τή Μικρασιατική καταστροφή. Μετά ἀπό τήν εὐφρόσυνη ἐπέτειο τῶν διακοσίων χρόνων ἀπό τήν ἑλληνική ἐπανάσταση, ἡ ἑκατονταετία ἀπό τίς τραγικές ἡμέρες τῆς καταστροφῆς στή Μικρασία καί τοῦ ξεριζωμοῦ τῶν Μικρασιατῶν ἀδελφῶν μας ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες, γιά τόν Ἑλληνισμό εἶναι μιά ἐπέτειος πόνου καί θλίψης. Ἰδιαιτέρως ὅμως γιά ὅλους ἐμᾶς πού ἕλκουμε τήν καταγωγή μας ἀπό τά εὐλογημένα χώματα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί κατοικοῦμε σέ πόλεις καί χωριά τῆς πατρίδας μας πού συνδέονται μέ ἀκατάλυτους δεσμούς μέ τίς ἀλησμόνητες πατρίδες τῆς Μικρασιατικῆς γῆς.
Μιά τέτοια πόλη εἶναι καί ἡ δική μας, ἡ Νέα Σμύρνη. Κατοικήθηκε, συγκροτήθηκε καί ἀναπτύχθηκε ἀπό πρόσφυγες πού ἦρθαν ἀπό τήν ἀλησμόνητη καί πολύκλαυστη Σμύρνη καί τή γῆ τῆς Ἰωνίας εὐρύτερα. Τήν ὀνόμασαν Νέα Σμύρνη γιατί θέλησαν νά ἀποτελεῖ προέκταση καί συνέχεια τῆς παλαιᾶς μικρασιατικῆς Σμύρνης, τῆς ἀγαπημένης τους πατρίδας, πού τό μίσος καί ὁ φανατισμός τῶν Νεοτούρκων πυρπόλησε καί κατέστρεψε καί πού οἱ ἴδιοι —ὅσοι ἐπέζησαν— ὑποχρεώθηκαν ὑπό τραγικές συνθῆκες νά τήν ἐγκαταλείψουν καί νά ἔρθουν στήν ἐλεύθερη Ἑλλάδα.
Ἐγκαταστάθηκαν στήν περιοχή πού καταλαμβάνει ἡ πόλη μας σήμερα. Καί μέ τή δημιουργική τους πνοή, τήν ἐργατικότητα καί τούς κόπους τους δημιούργησαν σιγά-σιγά μιά καινούργια πόλη. Μιά πόλη πού ὄχι μόνο τό ὄνομά της ἀλλά τά πάντα φρόντισαν νά τούς θυμίζει τήν παλαιά πατρίδα τους, τήν πανέμορφη καί ξακουστή Σμύρνη. Οἱ ἐκκλησίες, τά σχολεῖα, τά διάφορα σωματεῖα, οἱ πλατεῖες, οἱ δρόμοι, ὅλα ἔχουν τήν ἀναφορά τους στήν ἀρχική τους πατρίδα.
Ἐπίκεντρο καί ἱερό σύμβολο τῆς πόλης ὁ ναός τῆς ἁγίας Φωτεινῆς, ὄχι μόνο γιά νά τούς θυμίζει τόν φημισμένο Μητροπολιτικό Ναό τους μέ τό μοναδικό καί περίλαμπρο καμπαναριό του πού ἡ τουρκική βαρβαρότητα ἀφάνισε, ἀλλά καί γιά νά ἀποτελεῖ τό πνευματικό καταφύγιό τους. Ἐκεῖ νά λατρεύουν τόν ἀληθινό Θεό καί νά ἐπικαλοῦνται τίς πρεσβεῖες τῆς προστάτιδός τους ἁγίας Φωτεινῆς.
Ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας μέ συνοχή ψυχῆς καί πολύ πόνο προσεγγίζει τήν ἑκατοστή ἐπέτειο ἀπό τήν τραγική καταστροφή τῆς Σμύρνης καί τόν ὀδυνηρό ξεριζωμό τῶν πατέρων μας. Καθώς τά χρόνια περνοῦν, οἱ πρόσφυγες πατέρες μας ἔφυγαν ἀπό τήν παρούσα ζωή, οἱ μνῆμες ξεθωριάζουν καί οἱ πνευματικές ρίζες τῆς πόλεώς μας λησμονιοῦνται ἀπό τούς νεωτέρους ἤ ἀγνοοῦνται ἀπό ὅσους στή συνέχεια ἐπέλεξαν νά ἐγκατασταθοῦν στήν πόλη μας, ἡ ἑκατοστή αὐτή ἐπέτειος καλεῖ ὅλους μας, μικρούς καί μεγάλους —προπάντων τά παιδιά μας— νά μελετήσουμε καί νά γνωρίσουμε τά ὅσα τότε τραγικά συνέβησαν.
Μιά πανέμορφη καί ξακουστή πόλη νά παραδίδεται στίς φλόγες. Ἐκκλησίες, σπίτια, καταστήματα νά λεηλατοῦνται. Οἱ χριστιανοί κάτοικοι τῆς πόλης καί τῶν προαστίων της μέ τόν φόβο καί τήν ἀγωνία νά τρέχουν γιά νά σωθοῦν. Ἡ προκυμαία —τό ξακουστό Κιέ— γεμάτη κόσμο «πατεῖς με πατῶ σε» νά προσπαθοῦν ἐναγώνια νά σκαρφαλώσουν στίς βάρκες καί τά πλοῖα τῆς προσφυγιᾶς. Πτώματα νά ἐπιπλέουν στή θάλασσα καί τά αἵματά τους νά βάφουν κόκκινα τά νερά τοῦ λιμανιοῦ.
Παράλληλα ἡ ἐπέτειος ἐπιβάλλει:
● Νά γνωρίσουμε τόν πολιτισμό καί τίς παραδόσεις τοῦ Μικρασιατικοῦ ἑλληνισμοῦ.
● Νά μάθουμε πῶς ἔφτασαν, πῶς ἐγκαταστάθηκαν, πόσο ἀγωνίστηκαν, πόσο πόνεσαν οἱ πρόσφυγες πατέρες μας ἐρχόμενοι ὑπό τραγικές συνθῆκες στήν ἐλεύθερη Ἑλλάδα.
● Νά κατανοήσουμε ὅτι χωρίς τούς Μικρασιάτες ἀδελφούς μας, τήν εὐφυΐα, τήν ἐργατικότητα, τό προοδευτικό τους πνεῦμα, ἡ Ἑλλάδα δέν θά ἦταν αὐτή πού εἶναι σήμερα.
● Νά πληροφορηθοῦμε τόν πλοῦτο τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως καί ζωῆς πού μετέφεραν στόν ἑλλαδικό χῶρο οἱ Μικρασιάτες ἀδελφοί μας μαζί μέ τά σεβάσματα τῆς πίστεώς μας, ἱερές εἰκόνες καί ἅγια λείψανα.
Ἀκόμη χρειάζεται νά ἐπισημάνουμε τά λάθη, τίς παραλείψεις καί τίς ἐπιπολαιότητες πού διαπράχθηκαν ἀπό ἰθύνοντες καί τόν ἁπλό λαό. Ἡ ἀντικειμενική μελέτη τῆς ἱστορίας εἶναι πράξη δικαιοσύνης καί ταυτόχρονα ὁδηγός τῶν λαῶν γιά νά μήν ἐπαναλάβουν τά ἴδια λάθη καί στό μέλλον.
Ἡ ἐπέτειος, τέλος, τῶν ἑκατό χρόνων ἀπό τή Μικρασιατική Καταστροφή ὑπαγορεύει νά θυμόμαστε πάντοτε καί νά προσευχόμαστε θερμά γιά τήν ἀνάπαυση ὅλων ἐκείνων τῶν ἀδελφῶν μας πού μαρτύρησαν· πού πέθαναν ἄταφοι, ἄκλαυτοι, χωρίς κανδήλι καί θυμίαμα, χωρίς νά γνωρίζουμε πού βρίσκονται τά κόκκαλά τους.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ἔχει λεχθεῖ ὅτι μετά τήν πτώση τῆς Βασιλεύουσας ἡ Μικρασιατική Καταστροφή ἀποτελεῖ τήν πιό τραγική καί ὀδυνηρή δοκιμασία τοῦ Γένους μας στήν ἱστορική του πορεία. Ἡ ἐπέτειος τῶν ἑκατό χρόνων ἀπ᾽ αὐτήν ἄς λειτουργήσει ἀφυπνιστικά γιά τήν ἐθνική μας συνείδηση καί ἄς μᾶς ἐμπνεύσει νά ἐργαστοῦμε ἑνωμένοι γιά ἕνα καλύτερο ἐθνικό αὔριο.»
Καλή χρονιά καί εὐλογημένη!
Μέ θερμές πατρικές εὐχές
ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ὁ Νέας Σμύρνης ΣΥΜΕΩΝ
