Στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Λακατάμειας, χοροστάτησε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος κατά την ακολουθία του πανηγυρικού Εσπερινού που τελέσθηκε επί τη ιερά μνήμη της Αγίας αθληφόρου Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής, συμπαραστατούμενος από τον Επίσκοπο Μεσαορίας κ. Γρηγόριο και κληρικούς τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής. Για ακόμη μια φορά, το πλήθος των πιστών κατέκλυσε τον Ναό τής πολιούχου τής περιοχής για να τιμήσει την μνήμη της και να εναποθέσει σε αυτήν τα αιτήματά του.
Κατά τη διάρκεια τού Εσπερινού, αναπέμφθηκε δέηση, όπου αναγνώστηκαν τα ονόματα όλων των επιτελούντων την εορτή, τελέστηκε αρτοκλασία και έγινε περιφορά της εικόνας της αγίας περιμετρικά του ναού.
Ο Μακαριώτατος κήρυξε τον θείο λόγο και αναφέρθηκε εκτενώς στον βίο τής Αγίας Παρασκευής, η οποία είχε πίστη στο όνομα του Ιησού Χριστού και έζησε φρικτά μαρτύρια.
«Η εορταζομένη αγία ήταν ένα δώρο Θεού και καρπός προσευχής των ευλαβών γονέων της, οι οποίοι ανέθρεψαν τη μεγαλομάρτυρα «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Η αγία, διακρίθηκε από πολύ νωρίς για τη σωφροσύνη και τα πολλαπλά χαρίσματά της και κοσμούσε την Εκκλησία από την παιδική της ηλικία. Με τα προσόντα που είχε, πολλοί τη ζητούσανε σε γάμο. Όμως, αυτή είχε άλλη κλήση: προτίμησε το Νυμφίο Χριστό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: Θα απολύσω όσους δεν κάνουν εμβόλιο!
Στην ηλικία των είκοσι χρόνων πεθαίνουν οι γονείς της. Πουλάει, λοιπόν, την περιουσία της και μοιράζει τα χρήματα στους φτωχούς. Λαμβάνει το μοναχικό σχήμα και αφιερώνεται στην ιεραποστολή. Προσπάθησε να μορφώσει τον Χριστό στις καρδιές των ανθρώπων και ειδικά των νέων. Με την επιστροφή της στη Ρώμη, ο αυτοκράτορας διέταξε να τη συλλάβουν και να τη φέρουν μπροστά του. Έκθαμβος από την ωραιότητα και τη σύνεσή της, προσπάθησε ποικιλοτρόπως να αλλάξει την πίστη της.
Βλέποντας ο αυτοκράτορας ότι δεν πετύχαινε το σκοπό του, διατάσσει να την βασανίσουν ποικιλοτρόπως. Δεν την φόβιζαν ούτε οι απειλές, ούτε τα βασανιστήρια, ούτε ο θάνατος.
Πολλοί ειδωλολάτρες, βλέποντας τις θαυματουργικές επεμβάσεις του Θεού στην Αγία Παρασκευή, γίνονται χριστιανοί και τιμωρούνται με θάνατο. Ο Αντωνίνος, αφού με θαύμα της η Παρασκευή ανέκτησε την όραση, που είχε χάσει καθώς την βασάνιζε, μετάνιωσε και βαφτίστηκε και σταμάτησε τους διωγμούς κατά των χριστιανών.
Στη συνέχεια, δύο τοπικοί άρχοντες βασάνισαν την αγία, Στο τέλος, ο δεύτερος διατάσσει να την αποκεφαλίσουν. Έτσι σίγησε το άγιο στόμα της στη γη. Το πνεύμα της πέταξε στους ουρανούς, για να συναντήσει το Νυμφίο της και να απολαμβάνει κοντά Του τις αιώνιες χαρές.
Αγαπητοί μου, όλοι μας επιθυμούμε την χαρά και την ευτυχία στην ζωή μας. Και πιστεύουμε ότι θα τα βρούμε μέσα στις επιτυχίες τής παρούσης ζωής και στα πλούτη. Η μόνιμη χαρά και ευτυχία βρίσκεται μόνο κοντά στον Θεό. Κι αυτός που ακολουθεί αυτόν τον δρόμο, μπορεί να είναι φτωχός, αλλά αισθάνεται πλούσιος μέσα στη φαινομενική φτώχεια του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: Αν κάποιοι Τουρκοκύπριοι δεν θέλουν ας κάνουν δικό τους κράτος
Η σημερινή μέρα είναι για μας όλους μία ευκαιρία να μιμηθούμε την αγία μας. Την απλότητά της, την απέραντη ταπείνωσή της, την υπέρμετρη αγάπη της προς τον Θεό και τους ανθρώπους, τις εικόνες του Θεού, την ζεστή πίστη της. Αν κι εμείς ταπεινωθούμε και ανοίξουμε την καρδιά μας, μόνο τότε θα καταφέρουμε να την μιμηθούμε. Και θα την μιμηθούμε πραγματικά αλλά με τη μίμηση του βίου της, αρκεί να το θέλουμε. Τις ημέρες που ζούμε, οι ψυχές πολλών είναι ταραγμένες. Και ισχυρίζονται ότι ο δαίμονας θα εισέλθει με κάτι υλικό, είτε λέγεται εμβόλιο ή κάτι άλλο. Όχι αδελφοί μου! Αν έχουμε τον Θεό μέσα μας, αν αγωνιζόμαστε πραγματικά, δεν μπορεί με τίποτα να εισέλθει μέσα μας ο διάβολος.
Ο Θεός, αδελφοί μου, μάς προόρισε για τη βασιλεία Του και όχι για την απώλεια, για την οποία είναι προορισμένος μόνο ο υιός της απωλείας.
Κι η αγία Παρασκευή πέτυχε το πλήρωμα τού αγιασμού και αγάλλεται στη Βασιλεία του Θεού. Διότι είχε το προσόν της αγιότητας, της ταπείνωσης, είχε πληρότητα ζωής. Παρόλες τις θλίψεις που της επιφύλαξε η ζωή με την απώλεια των αγαπητών της γονέων, εντούτοις τις υπερέβη με την αγάπη, ταπείνωση και υπακοή. Διότι μόνο αυτά δίνουν τη γνήσια χαρά του Θεού».
