Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί καί Πατέρες
Ἀνέτειλε καί πάλι μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ στόν ὁρίζοντα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ἡ πλέον σεβάσμια ἡμέρα του, ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Παρασκευή. Πῶς ὅμως μᾶς βρῆκε; Ὄχι ὅπως ἄλλοτε μέ τήν καρδιά μας πλημμυρισμένη μέ ἔντονα θρησκευτικά αἰσθήματα, νά πηγαίνουμε στούς ναούς μας νά προσκυνήσουμε τόν ἀνθοστόλιστο Ἐπιτάφιο, νά ἀκολουθήσουμε στή λαμπρή καί μεγαλοπρεπῆ λιτανεία του, νά ἑτοιμασθοῦμε γιά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα.
Ἐφέτος τά θρησκευτικά μας αἰσθήματα σκιάζονται καί πάλι ἀπό τήν ἀγωνία καί τή θλίψη τῆς ἀναπάντεχης ἀπό πέρυσι φοβερῆς πανδημίας. Οἱ κινήσεις μας περιορισμένες, τά πρόσωπά μας καλυμμένα, μόνιμο τό σφίξιμο στήν καρδιά. Ἀλλά ἄς ποῦμε ὡς πιστοί χριστιανοί: «Εἴη τό Ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας!». Μπορεῖ ἡ ψυχική μας θλίψη νά μᾶς φέρει πιό κοντά στό Πάθος τοῦ Κυρίου μας, τό Ὁποῖο μόνο Ἕνας Υἱός Θεοῦ εἶχε τή δύναμη νά τό ἀντέξει. Τόσο ἀνυπόφορο γιά τίς σωματικές καί ψυχικές δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ὁ ἑκούσιος θάνατος τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ σταυροῦ. Καί ναί μέν, σύμφωνα μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο «ἑορτήν ἄγομεν σήμερον καί πανήγυριν· ὁ γάρ Δεσπότης ὁ ἡμέτερος ἐπί τοῦ σταυροῦ τυγχάνει τοῖς ἥλοις πεπαρμένος». Διότι ὁ Σταυρός ὑπῆρξε γιά τόν Κύριό μας ἡ ὑπερκόσμια δόξα καί τιμή, ἀλλά παράλληλα δέν πρέπει νά λησμονοῦμε, ὅτι ὅλα αὐτά τά φρικτά καί ἐπώδυνα, πού ἑορτάζουμε, τά ὑπέμεινε μέ ἀφάνταστη ὑπομονή ὁ Κύριός μας γιά τίς ἁμαρτίες μας. «Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὀδυνᾶται» θά προαναγγείλει αἰῶνες πρίν ὁ Προφήτης Ἠσαίας. Δηλαδή πονᾶ καί ὑποφέρει γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες.
Ἡ διαφορετική, λοιπόν, ἐφέτος ψυχολογική μας διάθεση κατά τήν ἁγία αὐτή καί μεγάλη γιά τούς Ὀρθοδόξους ἡμέρα ἄς γίνει ἡ αἰτία νά ἔλθουμε μέ τήν καρδιά ὅλοι μας πιό κοντά στό ἑκούσιο Πάθος τοῦ Σταυροῦ καί νά σκεφθοῦμε τήν αἰτία καί τοῦ δικοῦ Του Ἀχράντου Πάθους καί τῶν δικῶν μας μιαρῶν παθῶν. Δηλαδή τήν ἁμαρτία. Καί ἀφοῦ τό βλέμμα μας σήμερα εἶναι εὐλαβικά στραμμένο στόν Ἐσταυρωμένο, ἄς προσέξουμε ἐκείνη τή μορφή δίπλα Του, πού μᾶς ἔγινε τόσο συμπαθής, δηλαδή τοῦ εὐγνώμονος καί μετανοήσαντος ληστοῦ. Καί νά πάρουμε τήν ἀπόφαση ὅσοι ἀκόμη καθυστεροῦμε νά τόν μιμηθοῦμε. Ποῦ νά μιμηθοῦμε ἐμεῖς τόν ληστή ἐπί τοῦ σταυροῦ; Στήν ἐξομολόγησή του! Ἐξομολόγηση ἦταν ἡ θερμή του παράκληση, ὅταν ἔσβηνε στό σταυρό του ψελλίζοντας «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τή βασιλεία Σου!». Τήν ἐξομολόγησή μας, ὅσοι ἀκόμη τήν ἀναβάλλουμε, συνιστᾶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ θερμουργός κήρυκας τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας: «Βλέπεις, μᾶς κηρύττει, πόσο ἰσχύει ἡ ἐξομολόγηση, ἀκόμη καί ἐπάνω στό σταυρό; Ἀκούγοντας αὐτά, ἀγαπητέ μου, ποτέ νά μή ἀπελπισθεῖς, ἀλλά σκεπτόμενος τό ἀνυπολόγιστο μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, μήν ἀργεῖς νά διορθώσεις τά σφάλματά σου. Ἐάν ἐπάνω στό σταυρό τό ληστή τόν ἀξίωσε τέτοιας ἀνυπολόγιστης δόξας, πολύ περισσότερο ἐμᾶς, ἐάν θελήσουμε νά ἐξομολογηθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας. Ἑπομένως γιά νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς τή φιλανθρωπία Του ἄς μή ντραποῦμε νά ἐξομολογηθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας. Δέν μπορεῖτε νά φαντασθεῖτε πόση ἀξία, τί δύναμη ἔχει ἡ ἐξομολόγηση. Δέν βλέπετε τό ληστή, πού μετά τήν ἐξομολόγησή του βρῆκε ἀνοικτό τόν Παράδεισο; Δέν βλέπετε πού μόλις ἐξομολογήθηκε, βρῆκε τό θάρρος, ἕνας ληστής, νά ζητήσει τή βασιλεία;» (Εἰς τόν σταυρόν).
Εἴθε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί νά μιμηθοῦμε τό ληστή σπεύδοντας στό ἱερό ἐξομολογητήριο. Μήν ἀμφιβάλλετε ὅτι τοῦτο θά ἀποτελέσει τά καλλίτερα, τά πιό εὐώδη ἄνθη στά πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου. Ἀμήν.
Καλό Πάσχα!
