Ολοκληρώθηκε η 54η Εβδομάδα Προσευχής για τη Χριστιανική Ενότητα και στο καταληκτικό μηνυμά του ο Πάπας Φραγκίσκος τόνισε την αγάπη για τα αδέρφια κάποιου, για τα οποία χρειαζόμαστε προσευχές για να περάσουμε «χρόνο με τον Ιησού». Εάν αυτό είναι γνήσιο, «θα αγαπήσουμε όλους εκείνους που ακολουθούν τον Ιησού, ανεξάρτητα από τη χριστιανική κοινωνία στην οποία ανήκουν, γιατί παρόλο που μπορεί να μην είναι «δικοί μας», είναι δικοί Του».
Ο καρδινάλιος Kurt Koch, πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας, διάβασε το κείμενο που ετοίμασε ο Πάπας Φραγκίσκος, ο οποίος έμεινε μακριά από τη Βασιλική του Αγίου Παύλου λόγω της ισχιαλγίας του. Εκπρόσωποι άλλων Εκκλησιών και Εκκλησιακών Κοινοτήτων που παρευρέθηκαν στη Ρώμη παρευρέθηκαν συμπεριλαμβανομένων των νέων Ορθόδοξων και Ανατολικών Ορθόδοξων φοιτητών που σπουδάζουν στη Ρώμη με την υποστήριξη του Ποντιφικού Συμβουλίου. Καθηγητές και φοιτητές από το Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bossey, που βρίσκονταν στη Ρώμη τα προηγούμενα χρόνια δεν ήρθαν φέτος λόγω της πανδημίας και έτσι παρακολούθησαν τον εορτασμό μέσω των μέσων ενημέρωσης.
Για τον Πάπα, η ενότητα με τον Ιησού είναι «απαραίτητη» επειδή «ο πρώτος κύκλος, ο πιο εσωτερικός, μένει στον Ιησού. Αυτό είναι το σημείο εκκίνησης του ταξιδιού κάθε ατόμου προς την ενότητα. Στον σημερινό γρήγορο και περίπλοκο κόσμο, είναι εύκολο να χάσουμε την πυξίδα μας, τραβώντας όπως είμαστε από κάθε πλευρά. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται εσωτερικά κατακερματισμένοι, ανίκανοι να βρουν ένα σταθερό σημείο, μια σταθερή βάση, εν μέσω αλλαγών της ζωής. Ο Ιησούς μας λέει ότι το μυστικό της σταθερότητας είναι να μένουμε μέσα του. Μας άφησε το δικό του παράδειγμα: κάθε μέρα αποσυρόταν για να προσευχηθεί σε ερημικά μέρη. Χρειαζόμαστε προσευχή, όπως χρειαζόμαστε νερό, για να ζήσουμε. Προσωπική προσευχή, ξοδεύοντας χρόνο με τον Ιησού, λατρεία, αυτά είναι απαραίτητα αν θέλουμε να μείνουμε σε Αυτόν».
«Ο δεύτερος κύκλος είναι αυτός της ενότητας με τους Χριστιανούς. Είμαστε κλαδιά της ίδιας αμπέλου, «συγκοινωνούντα δοχεία», με την έννοια ότι το καλό ή το κακό που κάνει ο καθένας μας επηρεάζει όλους τους άλλους. Στην πνευματική ζωή, λοιπόν, υπάρχει επίσης ένα είδος «νόμου της δυναμικής»: στο βαθμό που εμμένουμε στον Θεό, πλησιάζουμε τους άλλους, και στο βαθμό που πλησιάζουμε τους άλλους, εμμένουμε στο Θεό. Αυτό σημαίνει ότι εάν προσευχόμαστε στον Θεό με πνεύμα και αλήθεια, τότε συνειδητοποιούμε την ανάγκη μας να αγαπάμε τους άλλους ενώ, από την άλλη πλευρά, «αν αγαπάμε ο ένας τον άλλο, ο Θεός μένει μέσα μας» (1 Ιωάν. 4:12). "
«Ακόμα κι έτσι, γνωρίζουμε ότι το να αγαπάμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας δεν είναι εύκολο, γιατί τα ελαττώματα και οι αδυναμίες τους γίνονται αμέσως εμφανή και το παρελθόν έρχεται στο μυαλό. Εδώ ο Πατέρας έρχεται σε βοήθειά μας, γιατί ως ειδικός αγρότης “κλαδεύει” το αμπέλι. Γιατί; Διότι για να αγαπήσουμε, πρέπει να απογυμνωθούμε από όλα αυτά που μας οδηγούν σε παραστράτηση. Ας ζητήσουμε λοιπόν από τον Πατέρα, να κλαδέψουμε τις προκαταλήψεις μας έναντι των άλλων, και τις κοσμικές προσκολλήσεις που εμποδίζουν την πλήρη ενότητα με όλα τα τέκαν του. Με τον τρόπο αυτό καθαρισμένο μέσα από την αγάπη, θα είμαστε σε θέση να ανησυχούμε λιγότερο για τα κοσμικά εμπόδια και τα βαρίδια από το παρελθόν» ανέφερε.
«Ο τρίτος κύκλος ενότητας, ο μεγαλύτερος, είναι το σύνολο της ανθρωπότητας». Εκεί λειτουργεί το Άγιο Πνεύμα, κατέληξε ο ποντίφικας.
