«Το ποιος θα κάνει το εμβόλιο είναι θέμα και απόφαση του καθενός σε σχέση προς τον προσωπικό του ιατρό. Αυτό δεν μας δίνει όμως τη δυνατότητα να οχυρωνόμαστε πίσω από το λεγόμενο ατομικό δικαίωμα για να αποφύγουμε τον εμβολιασμό μας ή να αποτρέψουμε άλλους ή για να δικαιολογήσουμε τη δική μας αρνητική τοποθέτηση προβάλλοντας παράλληλα και μεταφυσικές ή συνωμοσιολογικές ερμηνείες.
Το συγκεκριμένο εμβόλιο όπως κάθε εμβόλιο στις εποχές των πανδημιών είναι το σωτήριο μέσο για την επίτευξη μιας συλλογικής ανοσίας με την οποία προφυλάσσουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους συνανθρώπους μας», τόνισε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, σε συνέντευξή του στο «Βήμα» απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το εμβόλιο και όλους εκείνους που καταγγέλλουν τους εμβολιασμούς.
Ο κ. Χρυσόστομος επικαλέστηκε μάλιστα απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος του έτους 1864, στην οποία οι αρνητές του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς χαρακτηρίζονταν ως αυτόχειρες, το δε εμβόλιο ως «το μοναδικόν αντίδοτον φάρμακον και το ασφαλέστερον εν τη πασχούση κοινωνία μέσον προς ύφεσιν, προς αποτροπήν της μεταδόσεως και εντελή εξάλειψιν της ολεθρίου ταύτης νόσου».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Προειδοποίηση ΗΑΕ σε Ερντογάν: ''Σταμάτα να στηρίζεις την Μουσουλμανική Αδελφότητα''
Σε ερώτηση πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η Ιεραρχία το φαινόμενο ιερέων να παραβιάζουν τα μέτρα και τους κανόνες αμφισβητώντας σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και αυτή την πανδημία, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας ήταν ξεκάθαρος: «Η Ιεραρχία δεν έχει τον τρόπο να επιβάλλει στους κληρικούς της τις αποφάσεις της. Εκείνη υποδεικνύει και ο κάθε κληρικός σύμφωνα προς την ιερατική και εκκλησιολογική του συνείδηση πρέπει να τηρεί και να εφαρμόζει τις αποφάσεις της. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να γίνεται είτε με τον λόγο της είτε με τα έργα της πρόξενος του κακού και του θανάτου, αλλά θα πρέπει να συμβάλλει στη διατήρηση και διαιώνιση της ζωής η οποία είναι δώρον Θεού και αυτό κάνει. Η απώλεια αγαπητών και προσφιλών προσώπων, κληρικών λαϊκών και μοναχών θα πρέπει να αποτελέσει για όλους μας κριτήριο αξιολογικής κρίσης της στάσης μας έναντι των παραινέσεων της Συνόδου, αλλά και της πανδημίας».
