Μετά τά τελευταῖα γεγονότα μέ τήν Ἁγια Σοφιά, μέ τή βέβηλη, ἀποτρόπαια καί ὑβριστική πράξη τῆς Τουρκίας, οὐχί μόνο πρός τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά καί στό Γένος καί πρός ὃλον τόν κόσμο, φαίνεται ὃτι κάτι ἂλλαξε σ΄ αὐτόν τόν τόπο. Οἱ Ἓλληνες ξύπνησαν ἀπό τόν λήθαργο δεκαετιῶν, στόν ὁποῖον εἶχαν πέσει ἐξ αἰτίας τῆς «πλύσεως» ἐγκεφάλου, πού τούς γινόταν ἀπό «ἡμετέρους», οἱ ὁποῖοι μετέφεραν ξένα κελεύσματα.
Αὐτό τό σχέδιο περιελάμβανε:
Προσπάθεια ἀπομειώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Ἀποπροσανατολισμό σέ σχέση μέ τά Ἐθνικά θέματα.
Ἀποδόμηση τοῦ βασικοῦ πυρήνα τῆς κοινωνίας πού εἶναι ἡ οἰκογένεια.
Περιφρόνηση τῶν Συμβόλων μας καί βεβαίως
Καταστροφή τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης.
Ὁποιαδήποτε διαφορετική φωνή ἐθεωρήθη ἀναχρονιστική. Ὁποιαδήποτε ἀντίδραση στήν ἰσοπέδωση, ἐθεωρήθη ἐμπόδιο στήν πρόοδο τῆς χώρας.
Ἡ ἒκφραση Πίστεως πρός τόν ἀληθινό Θεό, ἡ διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν, ὁ Ἐκκλησιασμός τῶν μαθητῶν, ἐθεωρήθη ἀναχρονισμός καί ὀπισθοδρόμηση.
Ἡ ἒκφραση ἀγάπης πρός τήν Πατρίδα ἐθεωρήθη ἐθνικισμός.
Στά σχολικά βιβλία πολύ λίγα πράγματα ἀναφέρονται γιά τούς ἀγῶνες τοῦ Ἒθνους μας καί γιά τίς θυσίες γιά τήν ἐλευθερία του.
Μέσα ἀπό ἓνα «γλυκανάλατο» πνεῦμα, προσπαθήσαμε νά ἀμβλύνωμε καταστάσεις, ὣστε νά μή θίγωνται οἱ «γείτονές μας». Παραχαράξαμε καί ἀλλοιώσαμε τήν ἱστορία μας. Καί τό τίμημα δυστυχῶς εἶναι πανάκριβο.
Ὃμως κάποια στιγμή, ἒρχεται ἡ νέμεση. Εὐτυχῶς στό βάθος του ὁ Λαός δέν ἒχασε τήν ταυτότητά του. Δέν λησμόνησε τίς ρίζες του. Δέν ἀπέστη τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων του, ὡς ἠθέλησαν κάποιοι.
Οἱ ἀντιδράσεις τοῦ Λαοῦ γιά τήν μετατροπή τῆς Ἁγια Σοφιᾶς σέ τζαμί ἀπό τούς ἀπογόνους τῶν βαρβάρων κατακτητῶν τῆς Βασιλευούσης τῶν Πόλεων, οἱ ὁποῖοι βαδίζουν στά ἲχνη τῶν προγόνων τους καί γιά τήν αὐθάδειά τους καί τήν περιφρόνηση τῶν διεθνῶν συνθηκῶν καί τοῦ διεθνοῦ δικαίου, ἐφανέρωσαν τήν πνευματική πρωτίστως ἑτοιμότητα τῶν Ἑλλήνων, ὣστε ἐάν χρειασθῇ νά ἀγωνισθοῦν καί νά κάνουν ὁποιαδήποτε θυσία ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος.
Τό Ἑλληνικό φιλότιμο δέν χάνεται ποτέ! Ἡ Ἑλληνική λεβεντιά συνοδεύει ὃλες τίς γενηές τῶν Ἑλλήνων.
Μᾶς συνεκίνησε βαθύτατα ἡ ἀθρόα συμμετοχή Κλήρου καί Λαοῦ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν καί οἱ αὐθόρμητες ἐκδηλώσεις. Μᾶς συνεκλόνισε ἡ ἒκφραση τῆς ἀγανάκτησης καί ἡ διαμαρτυρία γιά τήν μετατροπή τῆς Ἁγια Σοφιᾶς σέ τζαμί καί γενικά γιά τήν Τουρκική προκλητικότητα.
Ἐμεῖς, ὅλοι οἱ Ἕλληνες, Κληρικοί καί Λαϊκοί, πού στίς φλέβες μας ρέει αἷμα μαρτύρων καί ἡρώων, θά συνεχίσωμε νά μιλᾶμε γιά τήν Ἁγιά Σοφιά μας, γιά τήν Κωνσταντινούπολη, γιά τίς ἀλησμόνητες Πατρίδες, γιά τίς γενοκτονίες, γιά τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες τοῦ Λαοῦ μας γιά τήν ἐλευθερία του. Αὐτό εἶναι τό χρέος μας καί αὐτός ὁ ἀγώνας θά στεφθῇ ἀπό ἐπιτυχία, γιατί τόν εὐλογεῖ ὁ Θεός καί τόν θέλει καί τόν στηρίζει ὁ Λαός.
