ΚΣΤ΄ Παύλεια: Εορτασμός της Σύναξης πάντων των διαλαμψάντων Αγίων της Σκήτης Βεροίας

Την Τετάρτη 24 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας επί τη εορτή του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου αλλά και την εορτή της Συνάξεως πάντων των διαλαμψάντων Αγίων της Σκήτης Βεροίας.

Στο πλαίσιο των ΚΣΤ΄ Παυλείων, σήμερα Τετάρτη 24 Ιουνίου στις 8:00 μ.μ., θα μεταδοθεί μέσα από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας διαδικτυακή εκπομπή με θέμα «Το ήθος των Οσίων Πατέρων», ξενάγηση στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας με αφορμή την εορτή της Συνάξεως των εν Σκήτη Βεροίας Αγίων.

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἀλλ᾽ ἐνδύσασθε τόν Κύριον Ἰη­σοῦν Χριστόν καί τῆς σαρκός πρό­νοιαν μή ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας».

Ὁ λόγος τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου πρός τούς χρι­στιανούς τῆς Ρώμης πού ἀκούεται σήμερα, ἑορτή τοῦ γενεθλίου τοῦ τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ προστάτου καί ἐφό­ρου τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς καί παλαιφά­του Μονῆς τῆς Σκήτης Βεροίας, ἡ ὁποία ἑορτάζει καί πανηγυρίζει συγχρόνως καί τή μνήμη πάντων τῶν ἐν ἀσκήσει διαλαμψάντων καί τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων ὁσίων καί θεοφόρων οἰκητόρων της, περιγράφει ἀκριβῶς τή ζωή καί τήν πολιτεία τοῦ τιμίου Προ­δρόμου ἀλλά καί τῶν λοιπῶν ἑορ­ταζομένων ἁγίων.

Διότι πῶς εἶναι δυνατόν νά περι­γράψει κανείς διαφορετικά τόν τίμιο Πρόδρομο, αὐτόν τόν μεγάλο ἀσκητή καί καθηγητή τῶν μονα­ζό­ντων, παρά ὡς ἐνδεδυμένο τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἔστω καί ἄν δέν τόν εἶχε γνωρίσει μέχρι τήν ἡμέρα τῆς βαπτίσεώς του, ἔστω καί ἄν δέν τόν εἶχε συναντήσει παρά μόνο, ὅταν ὡς βρέφος «ἐσκίρ­τησεν ἐν τῇ κοιλίᾳ» τῆς μητέρας του, τῆς Ἐλισάβετ, κατά τή συνάντησή της μέ τήν Παναγία Παρθένο; 

Ἐνδεδυμένος τόν Χριστό, γιά τή συνάντηση μέ τόν ὁποῖον προετοι­μα­ζόταν, ἦταν ὁ τίμιος Πρόδρομος σέ ὅλη του τή ζωή. Γι᾽ αὐτό δέν εἶχε ἀνάγκη ἀπό ἄλλα ἐνδύματα, πολυτελῆ καί περίτεχνα, τοῦ ἀρ­κοῦσαν οἱ τρίχες καμήλου καί ἡ δερ­ματίνη ζώνη. 

Ἀφοσιωμένος στόν Θεό, μέ τόν ὁποῖο ζοῦσε «ὡς νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ», εἶχε νικήσει τήν πρό­νοια τῆς σαρκός, εἶχε νικήσει τίς ἐπιθυμίες τοῦ κόσμου, καί ἀπο­λάμ­­βανε τή θαλπωρή τῆς παρου­σίας του στήν ψυχή του.

Ἦταν ἐνδεδυμένος τόν Χριστό ὁ τίμιος Πρόδρομος, γι᾽ αὐτό καί εἶ­χε τή δύναμη νά κηρύσσει μέ τόση παρρησία τή μετάνοια, γιατί εἶχε τή βεβαιότητα ὅτι εἶχε φθάσει ἡ ὥρα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἐνδεδυμένος τόν Χριστό, σημαί­νει ἄλλωστε ὅτι ζοῦσε ὅπως θά ζοῦσε ὁ Χριστός, ἐκινεῖτο ὅπως Ἐκεῖνος, ὁμιλοῦσε ὅπως Ἐκεῖνος, συνανα­στρεφόταν ὅπως Ἐκεῖνος. Καί ὅπως τό ἔνδυμα ταυτίζεται μέ τήν ὕπαρξη καί τήν ὑπόστασή του, ἔτσι καί ὁ τίμιος Πρόδρομος εἶχε ταυτισθεῖ μέ Ἐκεῖνον τόν ὁποῖο ἐπρόκειτο νά βαπτίσει, Ἐκεῖνον τοῦ ὁποίου προετοίμαζε τήν ὁδό. Καί ἦταν τόσο γεμάτη ἡ ψυχή του ἀπό τήν ἀποστολή του, ὥστε δέν τόν ἀπασχολοῦσαν οἱ μέριμνες καί οἱ φροντίδες τοῦ κόσμου, δέν τοῦ ἔλειπαν οἱ ἀνέσεις καί οἱ ἀπολαύ­σεις του.

Αὐτόν τόν τρόπο τῆς ζωῆς του, τόν τρόπο πού μᾶς ὑποδεικνύει καί ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος Παῦ­­λος στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀκολούθησαν καί οἱ ἐν τῇ Σκήτει τῆς Βεροίας ἀσκη­τι­κῶς διαλάμψαντες ὅσιοι καί θεο­φό­ροι πατέρες, τῶν ὁποίων τιμοῦ­με σήμερα τή Σύναξη.

Ἐνδυόμενοι τό μοναχικό τριβώ­νιο, ἐνδύθηκαν τόν Χριστό, ὄχι μόνο ἐξωτερικά ἀλλά καί ἐσωτε­ρι­κά. Ὄχι μόνο ἐπιφανειακά ἀλλά καί οὐσιαστικά. Γι᾽ αὐτό καί ἔκα­ναν πράξη τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου, ἀρνούμενοι κάθε πρό­νοια τῆς σαρκός καί κάθε ἐπιθυμία κοσμική καί ἐμπιστευόμενοι τή ζωή τους στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί, παρότι ἔφεραν τούς δερματίνους χιτῶνες τῆς ἀνθρω­πίνης φύσεως, δέν δυσκολεύ­θη­καν νά ἀνεβοῦν τήν οὐρανοδρόμο κλίμακα· παρότι ἔκλεισαν τά μά­τια τους στά φῶτα τοῦ κόσμου, ἀξιώθηκαν νά δοῦν καί νά ζήσουν τήν ἔλλαμψη τοῦ θείου φωτός.

Τιμώντας, λοιπόν, σήμερα καί ἐμεῖς, ἐδῶ στήν Ἱερά Μονή τοῦ τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροί­ας τόν ἔφορό της καί μαζί μέ αὐ­τόν καί ὅλη τή σεπτή χορεία τῶν ὁσίων ἀσκητῶν της, γνωστῶν καί ἀγνώστων, ἀπό τόν πολιοῦχο τῆς Βεροίας ὅσιο Ἀντώνιο τόν νέο, τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί τούς αὐταδέλφους του, τόν ὅσιο Διονύσιο τόν ἐν Ὀλύμπῳ καί τόν ὅσιο Νικάνορα, μέχρι τόν ὅσιο Θεο­­φάνη τόν πολιοῦχο τῆς Ναού­σης καί τόν ἅγιο ἰσαπόστολο Κο­σμᾶ τόν Αἰτωλό, καί ὅλους τούς ἄλλους, τιμοῦμε τήν ἀνα­στρο­φή καί τό χριστομίμητο ἦθος τους, μέσα στά ΚΣΤ´ Παύλεια, τῶν ὁποίων τό γενικό θέμα εἶναι τό εὐαγγελικό ἦθος, αὐτό τό ὁποῖο βλέπουμε στή ζωή τῶν τιμωμέ­νων ὁσίων καί θεοφόρων πατέ­ρων μας καί τό ὁποῖο μᾶς καλεῖ σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά μιμηθοῦμε, ἐνδυόμενοι τόν Χρι­στό. 

Ἡ σημερινή ἑορτή μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά καθρεφτίσουμε τή ζωή μας στή ζωή τῶν ἁγίων μας, τό ἦθος μας στό δικό τους ἦθος. Διότι ὅλοι μας ἐνδυόμεθα τόν Χριστό μέ τό βάπτισμά μας. «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσα­σθε», λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καί αὐτό τό ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ, ἔχουμε χρέος νά τό διατηρή­σου­με καί νά τό συντηρήσουμε μέ τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά μας, νά ταυτίσουμε τή ζωή μας μα­ζί του.

  Δέν ἐνδυόμεθα τόν Χριστό, ἐν­δυόμε­νοι ἁπλῶς τό μοναχικό ἔν­δυμα, ἐάν δέν ἐνδύσουμε καί τήν ψυχή καί τόν νοῦ μας μέ τόν Χρι­στό. Δέν ἀρκεῖ τό μοναχικό ἔνδυ­μα, ἐάν ὁ νοῦς μας εἶναι μακριά ἀπό τόν Χριστό, ἐάν ἡ ψυχή μας δέν φλέγεται ἀπό τήν ἀγάπη του, ἐάν οἱ ἐπιθυμίες μας δέν εἶναι ταυ­τι­σμέ­νες μέ τήν παρουσία του. Δέν ἀρκεῖ τό μοναχικό ἔνδυμα, ἐάν οἱ φροντίδες μας εἶναι κοσμι­κές, ἐάν οἱ μέριμνές μας εἶναι γήινες καί σαρκικές, ἐάν τά ἐνδια­φέροντά μας περιστρέφονται στά τοῦ κό­σμου, ἐάν ἡ ζωή μας δέν ταυτί­ζεται μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ἐάν τό ἦθος μας δέν εἶναι εὐαγ­γελικό.

Ἀσφαλῶς δέν εἶναι κάτι εὔκολο, οὔτε κατακτᾶται σέ λίγο διάστη­μα. Εἶναι προσπάθεια διηνεκής, ἀλλά θά πρέπει νά τήν κάνουμε ἀπό τήν πρώτη μέχρι τήν τελευ­ταία ἡμέρα μέ ζῆλο, μέ ἀγάπη, μέ αὐταπάρνηση, ὅπως τήν ἔκαναν οἱ ὅσιοι καί θεοφόροι πατέρες μας. Γιατί αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός στό­χος τῆς ζωῆς μας, εἴτε εἴμεθα μο­ναχοί εἴτε ζοῦμε στόν κόσμο, διότι αὐτός εἶναι ὁ μόνος τρόπος νά ζή­σουμε αἰωνίως μέ τόν Χριστό. Ἐάν ἐνδυθοῦμε τόν Χριστό ἐδῶ στή γῆ, ἐάν ἀγωνιζόμεθα νά ζή­σουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, τότε θά μπορέσουμε, δι᾽ εὐχῶν τοῦ τι­μίου Προδρόμου καί πάντων τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέ­ρων τῶν ἐν τῇ Σκήτει ταύτῃ δια­λαμ­ψάντων καί τῷ Θεῷ εὐα­ρε­στησά­ντων, νά ἀπολαύσουμε καί τήν αἰώ­νια ζωή στή βασιλεία τῶν οὐρα­νῶν κοντά στόν Χριστό ἀλλά καί στούς ἁγίους μας.