O άγιος Βλάσιος έζησε στο χρόνια του αυτοκράτορα Λικίνιου. Σπούδασε ιατρική, όμως την επιστήμη του δεν την εξάσκησε ως επάγγελμα αλλά ως αγαθοεργία. Παράλληλα μελετούσε ασταμάτητα την Αγία Γραφή. Η Εκκλησία επιβραβεύοντας την όλη του παρουσία και προσφορά, τον δέχθηκε στις τάξεις του κλήρου και τελικά τον ανέδειξε επίσκοπο Σεβαστείας.
Λίγο αργότερα ο άγιος εγκατέλειψε τη επισκοπή του και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε ένα σπήλαιο, όπου αφιερώθηκε στην προσευχή και την άσκηση. Όταν αργότερα ξέσπασε διωγμός κατά των χριστιανών, ο ασεβής έπαρχος Αγρικόλας, διέταξε τη σύλληψη του αγίου, ο οποίος μετά από φρικτά βασανιστήρια αποκεφαλίστηκε.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως βλαστήσας, ὡς δένδρον εὔκαρπον, ἱεράρχα Κυρίου Βλάσιε ἔνδοξε, μαρτυρίου τοὺς καρποὺς κόσμῳ προήγαγες καὶ θαυμάτων δωρεάς ἀναβλύζεις δαψιλῶς, ὡς θεῖος ἱερομάρτυς τοῖς καταφεύγουσι πάτερ τῇ ἀντιλήψει τῆς πρεσβείας σου.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Καί τρόπων μέτοχος, καί θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τήν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διά τοῦτο τόν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καί τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Βλάσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Ὁ θεῖος βλαστός, τό ἄνθος τό ἀμάραντον, ἀμπέλου Χριστοῦ, τό κλῆμα τό πολύφορον, θεοφόρε Βλάσιε, τούς ἐν πίστει τιμῶντας τήν μνήμην σου, εὐφροσύνης πλήρωσον τῆς σῆς, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
