«”Ποιο είναι το μυστικό σου;”, με ρωτά ο κόσμος. Κάποιοι θέλουν να μάθουν πως αψηφώ τη βαρύτητα στο ταπί. Άλλοι αναρωτιούνται πώς έφτασα από εγκαταλελειμμένο παιδί σε ανάδοχη οικογένεια έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες»…
«Η απάντησή μου σε όλα αυτά είναι η ίδια», έλεγε το 2018 η Σιμόν Μπάιλς σε συνέντευξή της στο CNN: «Ταλέντο, σκληρή δουλειά και να αρπάζει κανείς την κατάλληλη ευκαιρία, όποτε αυτή εμφανιστεί».
Για την σήμερα 24 ετών Αμερικανίδα σταρ της ενόργανης γυμναστικής -που εγκαταλείφθηκε όταν ήταν τριών ετών από την αλκοολική και ναρκομανή μητέρα της και υιοθετήθηκε από τους παππούδες της- οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο ήταν μία από αυτές τις ευκαιρίες.
Ζητούμενο δεν ήταν απλά να διατηρήσει τα «σκήπτρα» της «βασίλισσας» της ενόργανης γυμναστικής, τα οποία κρατούσε επάξια από την πρώτη συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς, αυτούς του Ρίο, το 2016.
Αρχικός στόχος της, έλεγε πριν αναχωρήσει για το Τόκιο, ήταν να καταφέρει αυτό που δεν πέτυχε στους προηγούμενους Ολυμπιακούς: να γίνει η πρώτη αθλήτρια που κατακτά στη κορυφαία αθλητική διοργάνωση πέντε χρυσά μετάλλια.
Μία λαμπρή πορεία, «με σκιές»
Μέχρι να πατήσει στην Ιαπωνία, η Σιμόν είχε ήδη στη συλλογή της 30 μετάλλια: τα πέντε Ολυμπιακά, εκ των οποίων τα τέσσερα χρυσά.
Ήταν ήδη η Αμερικανίδα γυμνάστρια με τις περισσότερες διακρίσεις και, διεθνώς, η αθλήτρια της ενόργανης με τα περισσότερα μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (25) και τα περισσότερα χρυσά (19).
Ασκήσεις στο άθλημά της φέρουν πια το όνομά της.
Μέχρι και δικό της emoji απέκτησε -σε μία παγκόσμια πρώτη- στο Twitter, ως η καλύτερη γυμνάστρια όλων των εποχών.
Στο πρόσφατο παρελθόν, δεν την πτόησαν από το να κάνει προπόνηση ή να αγωνιστεί ούτε ένα σπάσιμο στο δάχτυλο ή πέτρες στα νεφρά, που την ταλαιπωρούσαν για καιρό.
Στο Τόκιο, ωστόσο, έδειξε να μην είναι συγκεντρωμένη. Έκανε λάθη. Κινδύνευσε να τραυματιστεί σοβαρά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έγραψε ιστορία η Σιμόν Μπάιλς στην ενόργανη -Δείτε το εκπληκτικό άλμα εξόδου από τη δοκό (βίντεο)
Πραγματικά αισθάνομαι σαν να σηκώνω «στους ώμους μου το βάρος όλου του κόσμου», έγραψε τη Δευτέρα η θρυλική αθλήτρια, ύψους μόλις 1,42μ και βάρους 47 κιλών.
Λίγες ώρες αργότερα, έριξε τη «βόμβα».
«Είμαστε κι εμείς άνθρωποι. Πρέπει να προστατεύσουμε το μυαλό και το σώμα μας, αντί να κάνουμε αυτό που ο κόσμος περιμένει από εμάς», ανέφερε.
Και βαδίζοντας στα πρόσφατα «χνάρια» της Γιαπωνέζας τενίστριας Ναόμι Οσάκα, ανακοίνωσε ότι, για λόγους «ψυχικής υγείας», αποσύρεται από τον ομαδικό και σύνθετο ατομικό, με την επίγνωση ότι οι υπόλοιπες, πιο νεαρές αθλήτριες θα τα καταφέρουν.
Χιλιάδες -του αθλητικού χώρου και μη- έσπευσαν να την επαινέσουν για τη γενναία στάση της και για το γεγονός ότι επανέφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της ψυχικής υγείας των αθλητών.
Οι λόγοι που την οδήγησαν σε αυτή την απόφασή της ήταν, κατά πώς φαίνεται, σύνθετοι και πολλοί…
«Βαρίδια» του παρελθόντος
«Όλοι είχαν τόσο μεγάλες προσδοκίες από μένα που, τελικά, νιώθω ότι δεν είχε σημασία τι έκανα, αρκεί να ικανοποιούσα όλους γύρω μου», περιέγραφε η Σιμόν την εμπειρία από τους Ολυμπιακούς κιόλας του Ρίο, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Sports Illustrated, πριν αναχωρήσει για το Τόκιο.
Μίλησε για το πόσο συχνά σκεφτόταν να σταματήσει από πέρυσι την ενόργανη.
Για το πόσο απογοητεύτηκε με την αναβολή των Ολυμπιακών, ενώ αυτή αισθανόταν ότι ήταν πια ήδη μεγάλη για ενόργανη.
Για το πόσο την κατέβαλε συναισθηματικά η καραντίνα, αλλά και ότι της έδωσε χρόνο να σκεφτεί και να αναρωτηθεί, για πρώτη φορά: «Γιατί διαγωνίζομαι; Και για ποιον;»
Όλα αυτά, λίγο πριν αναχωρήσει για τους τελευταίους, κατά πώς φαίνεται, Ολυμπιακούς Αγώνες που λαμβάνει μέρος.
Είναι επίσης οι πρώτοι Ολυμπιακοί μετά το μεγάλο σκάνδαλο που ξέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2016, με τις αποκαλύψεις σεξουαλικών κακοποιήσεων και παρενοχλήσεων περισσότερων από 250 αθλητριών -πολλών τότε ανήλικων- από τον επί 18 χρόνια γιατρό της Γυμναστικής Ομοσπονδίας των ΗΠΑ, Λάρι Νάσαρ.
Μεταξύ αυτών ήταν και η Σιμόν Μπάιλς, όπως η ίδια αποκάλυψε το 2018, κατηγορώντας -όπως και τα άλλα θύματα- την ομοσπονδία για συστηματική συγκάλυψη.
Ο Νάσαρ είναι από το 2017 στη φυλακή, με ποινή ισοβίων.
Μόνη στο Τόκιο
Στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, η Σιμόν είναι η μόνη από τις αθλήτριες εκείνης της εποχής που συμμετέχει στην εθνική ομάδα ενόργανης των ΗΠΑ.
Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, εν τω μεταξύ, στην αμερικανική προπονητική ομάδα δεν συμμετείχε κανείς από το περιβόητο ζεύγος Καρόλι.
Τον Μπέλα και τη Μάρθα από τη Ρουμανία -από τα χέρια των οποίων είχε περάσει αρχικά η Νάντια Κομανέντσι-, οι οποίοι αυτομόλησαν στις ΗΠΑ το 1981.
Έκτοτε ήταν οι προπονητές και συντονιστές της εθνικής ομάδας ενόργανης των ΗΠΑ (η Μάρθα αποσύρθηκε τελευταία, μετά τους Ολυμπιακούς του Ρίο), καλλιεργώντας -όπως κατήγγειλαν πρώην αθλήτριες- μία κουλτούρα φόβου.
Μέχρι και σήμερα, αμφότεροι αρνούνται ότι γνώριζαν το παραμικρό τη δράση του παιδόφιλου γιατρού της ομάδας.
Η δε ομοσπονδία -κάτω από το καταστατικό της οποίας είχαν «θαφτεί» οι καταγγελίες αθλητριών, σε βάθος δύο δεκαετιών- διέκοψε κάθε επαφή με τους Καρόλι μόλις το 2018, υπό τη βαριά «σκιά» του σκανδάλου κι ενώ ακόμη διαπραγματευόταν μαζί τους την αγορά των προπονητικών εγκαταστάσεων στο ράντσο τους, στο Τέξας.
«Έπρεπε να επιστρέψω στο άθλημα, για να γίνω η φωνή, για να υπάρξει αλλαγή», είχε πει η Σιμόν σε συνέντευξή της, στο δίκτυο NBC, τον περασμένο Απρίλιο, 100 ημέρες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
«Αισθάνομαι ότι αν δεν υπήρχε κάποιος άλλος αθλητής, που να το έχει βιώσει (το σκάνδαλο), θα το αγνοούσαν. Επειδή όμως είμαι ακόμα εδώ και παρούσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πρέπει να κάνουν κάτι».
«Η γυμναστική», είχε πει από τότε η Σιμόν, «δεν ήταν ο μόνος λόγος για την επάνοδό μου».
Περίπου έναν χρόνο πριν, στα γενέθλιά της, τον Μάρτιο του 2020 -λίγο πριν ανακοινωθεί η αναβολή των Ολυμπιακών του Τόκιο- είχε βάλει τη Γυμναστική Ομοσπονδία των ΗΠΑ δημόσια στο «κάδρο», με αφορμή τις ηλεκτρονικές ευχές που της είχε στείλει.
Σχολιάζοντας την ανάρτηση για τα «Χρόνια Πολλά», η Σιμόν δεν μάσησε τα λόγια της, επαναφέροντας στο προσκήνιο το σκάνδαλο Νάσαρ.
«Τι θα λέγατε να με εκπλήξετε και να κάνετε το σωστό», έγραψε. «Κάντε μια ανεξάρτητη έρευνα»…
