Το πρόσωπό του γλυκαίνει όταν πλησιάζουν να του πουν «γεια» από την οθόνη ο 13χρονος γιος μου και η 15χρονη κόρη μου (η πρώτη φορά στη δημοσιογραφική ζωή μου που δέχθηκα παρόμοιο αίτημα). «Μεγάλα παλικάρια!» σχολιάζει. Τους ρωτάει πόσα χρόνια κάνουν μπάσκετ, σε ποια ομάδα. «Έχω καλές επαφές με τον Γιάννη (σ.σ.: Αντεντοκούνμπο)», τους λέει σαν να θέλει να τους γοητεύσει ακόμα περισσότερο.
«Είναι συγκινητικό το ότι έχουμε τη δύναμη να εμπνεύσουμε και να φέρουμε νέα παιδιά στα γήπεδα, ώστε να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό», μου έλεγε λίγο νωρίτερα. «Γιατί έχει και τη δημιουργική πλευρά του! Οποιοδήποτε άθλημα κι αν είναι αυτό, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, τένις, είναι όμορφο να βλέπεις νέα παιδιά να ασχολούνται εντατικά με ένα άθλημα, να το αγαπούν, να μαθαίνουν μέσα από αυτό, να έχουν προπονητές που τους εμπνέουν…».
Σε μια απρόσμενα «εσωτερική» συζήτηση, λίγες μέρες πριν από τους παράδοξους 32ους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο δικός μας εθνικός «Stef» μίλησε για τη ζωή όπως την οραματίζεται εντός και εκτός τερέν.
Πού βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Στην Ακαδημία Μουράτογλου στη Νότια Γαλλία, όπου προπονούμαι.
Νιώθεις ποτέ ότι όλη αυτή η πειθαρχία γίνεται ασφυκτική;
Είναι μεγάλο φορτίο. Είναι, όμως, απολύτως λογικό. Οταν κάνεις πρωταθλητισμό σε τέτοιο επίπεδο δεν υπάρχει εναλλακτική. Υπάρχει καθημερινή πίεση, πειθαρχία και σκληρή δουλειά. Αυτός είναι ο λόγος που πολλές φορές μού αρέσει να έχω τον δικό μου χρόνο μακριά απ’ όλους και απ’ όλα. Να πάω σε ένα ωραίο νησί, να περάσω λίγο χρόνο μόνος μου. Είναι κάτι που μου έχει λείψει. Περιστοιχίζομαι συνέχεια από ανθρώπους. Δεν θα ’λεγα ότι με κουράζει, αλλά πολλές φορές, όταν δεν αγωνίζομαι σε κάποιο πρωτάθλημα, θέλω λίγο και την ησυχία μου. Για να ξανανιώσω φρέσκος. Ολο αυτό σου απορροφά καθημερινά πάρα πολλή ενέργεια.
Έχεις, όμως, και το Plan B σου: τα travel vlogs από διαφορετικές χώρες, το κανάλι σου στο YouTube, τα βίντεο, τη φωτογραφία…
Αυτά πραγματικά με βοηθούν πολύ. Είναι για μένα ξεκούραση. Θα ευχαριστώ τον εαυτό μου σε δέκα χρόνια από τώρα που μπορώ να μοιράζομαι μέσω μιας κάμερας όλες αυτές τις ιστορίες.
Ο Μουράτογλου δεν γκρινιάζει που ασχολείσαι με πράγματα εκτός τένις;
Είναι απολύτως δικό μου χόμπι και δεν νομίζω ότι έχει κανένας δικαίωμα να μου πει τι θα κάνω με τη ζωή μου. Είναι δική μου απόφαση το αν απολαμβάνω να κάνω κάτι και, έξω από το τένις, δεν έχει κανείς δικαίωμα να μου πει τίποτα.
Βάζεις δηλαδή τα όριά σου;
Οπως είπα, είναι μέρος της ζωής μου να είμαι πειθαρχημένος και συντονισμένος συνεχώς σε αυτό που κάνω. Αλλα, όπως και πολλοί στην ηλικία μου, χρειάζομαι και λίγο χρόνο εκτός, διαφορετικά θα γίνει «υπερφόρτωση». Οσο για τον Μουράτογλου, έχω μια πολύ καλή και σταθερή σχέση μαζί του. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να έχει έλεγχο και σε αυτόν τον χώρο της ζωής μου! (γελάει)
Μου έκανε εντύπωση ότι στα βίντεο που ανεβάζεις, αυτοσαρκάζεσαι.
Ναι, το κάνω συχνά.
Φοβερός οδηγός επιβίωσης! Το να μπορείς, δηλαδή, να γελάς με τον εαυτό σου, ειδικά όταν όλοι οι άλλοι σε παίρνουν στα σοβαρά.
Είναι αλήθεια. Δεν ξέρω σε τι ακριβώς οφείλεται, αλλά είμαι έτσι από τη φύση μου. Γενικά στα social media γράφω πράγματα που συχνά κάποιοι δεν τα πολυκαταλαβαίνουν, τους φαίνονται αλαμπουρνέζικα. Εμένα, όμως, πραγματικά με αντιπροσωπεύει όλο αυτό. Το να μοιράζομαι όλες αυτές τις ιστορίες ή οτιδήποτε άλλο έχω να πω μέσω των κοινωνικών δικτύων είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου.
