Στον απόηχο του Μεγάλου Πολέμου, ‘κάθε εργάτης και χωρικός ήθελε να λάβει εκδίκηση από τον εχθρό, αποζημίωση για την οδύνη του και ποτέ ξανά πόλεμο’, έγραψε ο ιστορικός Γκόλο Μαν. ‘Αλλά αυτές οι επιθυμίες ήταν ασύμβατες: η μία ακύρωνε την άλλη’. Ο κύριος λόγος για το μίσος ήταν η μαύρη προπαγάνδα που εξέπεμπαν οι κυβερνήσεις στη διάρκεια του πολέμου, που δημιούργησε μίσος μεταξύ των λαών. Η ‘κατασκευή της συναίνεσης’ (δημόσιες σχέσεις) του Μπέρναϊς και η Επιτροπή Κριλ έρχονται στο νου. Όταν η Αμερική μπήκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η γερμανική κουλτούρα στη χώρα ουσιαστικά εξαλείφθηκε. Τα υστερικά πλήθη έφτασαν στο σημείο να πετροβολούν τα Ντάχσουντς μέχρι θανάτου, επειδή είχαν γερμανικό όνομα. οι Γερμανοί στρατιώτες απεικονίζονταν ως δολοφόνοι μωρών, παρόλο που αυτό ήταν απολύτως αναληθές. Είναι περιττό να ειπωθεί ότι στη διάρκεια του πολέμου τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση μέσα μαζικής ενημέρωσης συνέπραξαν με τις εταιρείες δημοσίων σχέσεων. Το μίσος παρέμεινε, συμβάλλοντας στη υποκίνηση του επόμενου πολέμου.
Όπως έγραψε ο Γκουιτσιαρντίνι, το παρελθόν ρίχνει φως στο μέλλον και τα πράγματα ήταν πάντα τα ίδια, επιστρέφοντας με νέες ονομασίες και χρώματα. Αυτό συμβαίνει τώρα και με το μίσος εναντίον της Ρωσίας. Η διαφορά είναι ότι η εκμετάλλευση της θρησκείας παίζει τώρα έναν αταβιστικό και ύπουλο, αντι-ορθόδοξο ρόλο, ως υποσυνείδητη βάση για την υστερική κουλτούρα της ακύρωσης για οτιδήποτε ρωσικό. Παρόλο που μάλλον δεν υπάρχει σχέδιο επίθεσης εναντίον της Ορθοδοξίας καθεαυτής, αυτό συμβαίνει εκ των πραγμάτων. Μπορεί κανείς να αναγάγει την αντιπαλότητα αυτή στο μεγάλο σχίσμα του 1054, συνεχίζοντας με το βανδαλισμό της Ορθόδοξης Κωνσταντινούπολης από τους αποκαλούμενους (ρωμαιοκαθολικούς) ‘Σταυροφόρους’, το 1204. Φτάνοντας συνοπτικά στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, όταν το Βατικανό ήταν το πρώτο που αναγνώρισε την κυρίως ρωμαιοκαθολική Κροατία, αμέσως ακολουθούμενο από τον παλιό εχθρό της Σερβίας, τη Γερμανία (οι Κροάτες είχαν ήδη σφαγιάσει και εκδιώξει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες - Ορθοδόξων - Σέρβων στον παγκόσμιο πόλεμο). Λίγο μετά ακολούθησε ο παράνομος βομβαρδισμός του Βελιγραδίου το 1999. Παρόλο που η Δύση δεν τόλμησε ποτέ να το παραδεχτεί, ο τελευταίος αποτέλεσε επίθεση εναντίον της Ορθοδοξίας, καθώς και του με ανεξάρτητο προσανατολισμό, φιλορώσου Μιλόσεβιτς.
Σήμερα η επιθετικότητα έχει και πάλι στραφεί εναντίον της ίδιας της Ρωσίας, της ισχυρότερης και μεγαλύτερης Ορθόδοξης χώρας του κόσμου. Ας κοιτάξουμε μερικά παραδείγματα, έχοντας υπόψη ότι οι δυτικές, εμμονικές με τη ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα, κυβερνήσεις της Δύσης φοβούνται τη χριστιανική ηθική της Ρωσίας, ακόμα και αν οι αποχαυνωμένες και υποχείριες της προπαγάνδας μάζες αγνοούν το πώς οδηγούνται στο να μισούν τη Ρωσία, τον πολιτισμό της και, συνεπώς, τους ίδιους τους Ρώσους.
Η Ορθόδοξη Ρωσία είναι ξακουστή για τη νομοθεσία της που προστατεύει τους ανηλίκους από την βίαιη επιβολή της ΛΟΑΤΚΙ κουλτούρας (φυσικά η διαχείριση αυτής της προπαγάνδας είναι στη διακριτική τους ευχέρεια, άπαξ και κλείσουν τα 18). Το μίσος εναντίον της Ρωσίας καταδεικνύει το πώς η θρησκεία αποτελεί τμήμα του κεκαλυμμένου υποβάθρου στην προσπάθεια της Δύσης να ομογενοποιήσει όλον τον κόσμο με έναν ανοικτό σε όλους, ΛΟΑΤΚΙ, ‘φιλελεύθερο’ τρόπο ζωής. Η ΛΟΑΤΚΙ κουλτούρα δεν τα πάει καλά με την παραδοσιακή ηθική. Παρόλο που δε φαίνεται να υπάρχει σχέδιο επίθεσης εναντίον της Ορθοδοξίας καθεαυτής, αυτό συμβαίνει εκ των πραγμάτων. Ας παραθέσουμε τώρα κάποια παραδείγματα αντιρωσικού μένους.
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία για να προστατέψει τους όμαιμους, ομόδοξους και ομόγλωσσους αδελφούς (και αδελφές!) της, κάποια κράτη της ΕΕ απαγόρευσαν την έκθεση σε δημόσια θέα του γράμματος ‘Ζ’, καθώς αυτό αποτελούσε ρωσικό στρατιωτικό σύμβολο. Έτσι, ένας αυστριακός δημόσιος υπάλληλος έχασε τη δουλειά του όταν αστειευόμενος έβαλε το γράμμα στην τούρτα γενεθλίων του και ανήρτησε τις φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πιο πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε μία λίστα αντικειμένων τα οποία οι Ρώσοι τουρίστες δεν έχουν δικαίωμα να φέρουν κατά την είσοδό τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η απόφαση να κατάσχονται προσωπικά αντικείμενα Ρώσων πολιτών ήταν τόσο παράλογη που ανακλήθηκε αμέσως, πράγμα που όμως δεν βελτίωσε την κατάσταση. Διάφοροι ανάλογοι κανόνες ισχύουν ακόμα. Η Επιτροπή επιβεβαιώνει ότι στους υπηκόους της Ρωσίας απαγορεύεται να φέρουν μαζί τους μία πληθώρα προσωπικών αντικειμένων όταν ταξιδεύουν στην ΕΕ. Σουρεαλιστικά, σε αυτά περιλαμβάνονται τα ιδιωτικά οχήματά τους, τα έξυπνα τηλέφωνά τους, το σαπούνι και το χαρτί τουαλέτας.
Ακόμα και αν κάποιες χώρες δεν εφαρμόζουν τους κανόνες αυτούς αυστηρά, είναι πιθανό ότι τα φανατικά αντιρωσικά Βαλτικά κρατίδια έχουν διατάξει τους συνοριοφυλάκες και τους τελωνειακούς αξιωματικούς να μην προσέχουν τη συμπεριφορά τους.
Θα συνεχίσουν οι Ρώσοι τουρίστες να ταξιδεύουν στις χώρες της ΕΕ όταν οι συνοριοφύλακες μπορούν να αποφασίσουν να κατάσχουν τα εσώρουχά τους; Οι Ρώσοι που έχουν αγοράσει ακίνητη περιουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όσοι αρέσκονται απλά να περνούν τις διακοπές τους στην Ευρώπη θα πρέπει να το ξανασκεφτούν πριν ταξιδέψουν στην Ευρώπη.
Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Πέρα από όσα αναφέρθηκαν, η Φόρμουλα Ένα έχει ήδη αποσυρθεί από τη Ρωσία, όπως έχουν κάνει και διάφορες διεθνείς αθλητικές οργανώσεις. Ακόμα χειρότερα, το μπαλέτο, η μουσική και οι τέχνες έχουν επηρεαστεί. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα ευρωπαϊκής, εν προκειμένω γερμανικής, μικροψυχίας και κακεντρέχειας είναι αυτό του τελεσίγραφου του δημάρχου του Μονάχου στη Φιλαρμονική Ορχήστρα της πόλης, σύμφωνα με το οποίο εάν ο κύριος μαέστρος της, Βαλερί Γκέργκιεφ, δεν καταδίκαζε τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα απολυόταν. Όπως και έγινε.
Η προσπάθεια να ακυρωθεί ένα από τα σπουδαιότερα πολιτιστικά κέντρα του κόσμου και οι προσωπικές επιθέσεις εναντίον των πολιτών της Ρωσίας μοιάζουν αυθαίρετες, παιδαριώδεις, παράλογες, μικρόψυχες και κακεντρεχείς και αποτελούν πειστήριο του σύγχρονου μισαλλόδοξου ΛΟΑΤΚΙ ολοκληρωτισμού που παριστάνει τον ‘φιλελεύθερο’. Πάλι καλά που η ρωσική κυβέρνηση και οι πολίτες της δεν αρέσκονται να δαιμονοποιούν τους Δυτικούς: απεναντίας, είναι μάλλον σαστισμένοι. Ας ελπίσουμε ότι η κοινή λογική θα αποκατασταθεί πριν να είναι πολύ αργά.
