Ο χρόνος τρέχοντας κουβαλάει πολέμους μαζί του. Πολέμους συμφερόντων, ηγεμονισμού, υπεράσπισης της πατρίδας, αλλά και επιβίωσης από ακραία καιρικά φαινόμενα. Μάχες που, στην παρούσα ελληνική συγκυρία, έχουν μετατρέψει σε παρανάλωμα του πυρός περιοχές της χώρας μας επιβεβαιώνοντας τα ανησυχητικό μήνυμα που βγήκε προ ημερών από τα χείλη του πρωθυπουργού στη Βουλή: ''Η κλιματική κρίση φέρνει την Ελλάδα αντιμέτωπη με κλιματικό πόλεμο.
Και πόλεμος σημαίνει ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Πόλεμος με ένα ατίθασο και αδηφάγο στοιχείο της φύσης, στην περίπτωσή μας -- τη φωτιά -- που στοιχειώνει το μεσογειακό οικοσύστημα στο οποίο ανήκει η Ελλάδα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταπεξέλθει αυτή στον πύρινο εφιάλτη ο οποίος απειλεί να αφανίσει ανθρώπινες ζωές, πανίδα, χλωρίδα και υλικοτεχνικές υποδομές του ελληνικού κράτους.
Φευ! Μετά τις συνταγματικές ελευθερίες που στερηθήκαμε κλεισμένοι στο σπίτι για να προστατευτούμε από την επιδημία του COVID, μετά τον υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας στο Μεταναστευτικό και τις μόνιμες απειλές της για το Αιγαίο οι οποίες ανάγκασαν την κυβέρνηση να δαπανήσει γιγαντιαία ποσά προς διασφάλιση της Άμυνας της χώρας, τώρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με την φονική επέλαση της κλιματικής αλλαγής.
Της κλιματικής αλλαγής που άφησε ήδη πίσω της ανθρώπινα θύματα μεταξύ των οποίων δυο ήρωες πιλότους μας, τον Σμηναγό Χρήστο Μουλά και τον Ανθυποσμηναγό συγκυβερνήτη του Canadair (CL-215) που συνετρίβη στην Κάρυστο Περικλή Στεφανίδη (Αντιπτεράρχους, πλέον, μετά θάνατον), των οποίων η αυτοθυσιαστική διάθεση για την πατρίδα πρέπει να γίνει πρότυπο μίμησης.
Πρότυπο μίμησης για τους νέους, αλλά προπάντων για τους στρεψόδικους, μίζερους και αντιπαραγωγικούς Έλληνες, οι οποίοι -- αντί να συγκλονιστούν από τον αγώνα των πυροσβεστών που παίζουν καθημερινά κρυφτό με τον Χάρο πετώντας ξυστά απ' τις φλεγόμενες κορυφές των δέντρων προκειμένου να σβήσουν τις φωτιές, μεμψιμοιρούν αντιπολιτευτικά στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ.
Μεμψιμοιρούν εκδηλώνοντας λαϊκισμό που κρύβει πρωτοφανή κακεντρέχεια κατά της κυβέρνησης, στα όρια της άγριας χαράς για την αδυναμία της να αντιμετωπίσει την άνιση μάχη με τις φλόγες. Στα όρια των ορμέφυτων κυνικών ανθρώπων οι οποίοι δίνουν την εντύπωση ότι δεν συγκινήθηκαν ιδιαίτερα από των απώλεια των πιλότων μας.
Δεν συγκινήθηκαν στον βαθμό που είχαν συγκινηθεί για τον σκηνοθετημένο από το Spiegel αφήγημα περί κατατρεγμένης προσφυγοπούλας ''Μαρίας του Έβρου'' (Ιανουάριος '23), κι ας είχε αποδειχθεί fake news η ιστορία αυτή (''σημαία'', τότε, για τον μισαλλόδοξο ΣΥΡΙΖΑ), με αποτέλεσμα την αποπομπή του αρχισυντάκτη του εν λόγω γερμανικού περιοδικού λίγους μήνες αργότερα.
Την ίδια εντύπωση άθλιας κομματικής εκμετάλλευσης δίνουν αριστεροδεξιά αντιπολιτευτικά Μέσα (φερέφωνα κομμάτων και κομματιδίων), κάποια εκ των οποίων εύχονται -- όπως δείχνει η στάση τους -- οι μπάλες φωτιάς που εκτοξεύονται στον αέρα και οι στήλες καπνού στα πύρινα μέτωπα να καταπιούν ασκαρδαμυκτί πολιτικά τον ''εγκληματία'' πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, για να ανέβουν ''λαθραία'' στην κλίμακα της εξουσίας οι πολιτικοί σχηματισμοί προτίμησής τους.
Βρίσκουν και τα κάνουν φυσικά, αφού το υπόστρωμα διατηρεί ακόμα την ήρα από τον ''λαϊκισμό του βούτυρου'' που έδρεψε δάφνες στο πρόσφατο παρελθόν και τώρα εκμεταλλεύεται τις εγγενείς αδυναμίες μας στο σύστημα πυρανίχνευσης και κατάσβεσης των πυρκαγιών στην Ελλάδα.
Οι αδυναμίες του στόλου των Canadair (τα οποία δεν διαθέτουν εκτινασσόμενα καθίσματα, δυστυχώς) είναι χρόνιες λόγω παλαιότητας και γι' αυτό απαιτείτο προ πολλού η αντικατάσταση των ''γέρικων'' (παλιάς τεχνολογίας) πυροσβεστικών αεροσκαφών μας. Οι ιθύνοντες έπαιρναν, διαχρονικά, το ρίσκο διατήρησής τους με ''μπαλωματικές'' παρεμβάσεις, προβάλλοντας την αιτιολογία της οικονομικής αδυναμίας που προκάλεσαν τα μνημόνια.
Η κυβέρνηση της ΝΔ (πρώην και νυν) δεν μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, γιατί πέτυχε να μας βάλει σε δρόμο ανάπτυξης. Δρόμο που της έδινε τη δυνατότητα να φροντίσει για αγορά νέων, όχι του ίδιου τύπου αναγκαστικά γιατί η κατασκευάστρια εταιρεία Canadair σταμάτησε την παραγωγή τους το 2015.
Με τη δυνατότητα της ανάκαμψης όμως να εξελίσσεται, μπορούσε να απευθυνθεί στην Viking Air (που αγόρασε τα δικαιώματα της Canadair), αλλά δεν το έκανε γιατί ζητούσαμε περιορισμένο αριθμό και γρήγορα (σ.σ: Η γραμμή παραγωγής της Viking Air ενεργοποιείται από τη στιγμή που θα έχει παραγγελίας για 25, τουλάχιστον, αεροσκάφη).
Ας σημειωθεί εδώ ότι, πριν από την τραγωδία στην Κάρυστο, ο πρωθυπουργός -- κατά την επίσκεψή του στην Ελευσίνα, όπου σταθμεύουν πυροσβεστικά αεροσκάφη -- είχε μιλήσει για το πρόβλημα παλαιότητας των πυροσβεστικών αεροσκαφών και υποσχέθηκε ότι σύντομα θα έχουμε νέα.
Η αλήθεια είναι όμως ότι το είπε πιεζόμενος από τις ανάγκες και τα γεγονότα το είπε αυτό, γιατί είχε κάνει ήδη απ' το '19 την επιλογή του, όταν βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: ''Εκσυγχρονισμός γερασμένου πυροσβεστικού Στόλου ή εξοπλιστικών με πρόταγμα την κάλυψη αναγκών της Ελληνικής Αεροπορίας;''.
Η επιλογή ήταν Rafale και Belharra ασυζητητί, γιατί είχε αγριέψει ο Ερντογάν, εντωμεταξύ, και μας απειλούσε με υβριδική επίθεση σε Έβρο και νησιά από το 2019, ενώ το '21 σημάδευε τα διεκδικούμενα και ''γκριζαρισμένα'' απ' την Τουρκία νησιά μας με προειδοποιήσεις του τύπου ''Θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά''.
Όσον αφορά τώρα κάποιους των Μέσων που υπερασπίζονται εκ των υστέρων τα ιαπωνικά πυροσβεστικά τα οποία σχεδίαζε να αγοράσει η κυβέρνηση Τσίπρα, απλά θα παρατηρήσω ότι είναι καινούργιο επιχειρησιακά ιαπωνικό ''προϊόν'' και η επιθυμία των Ιαπώνων να αξιοποιηθεί αυτό από την ελληνική εμπειρία δεν συνεπάγεται ότι μας συμφέρει να πάρουμε μη δοκιμασμένο από πολλούς άλλους. Πειράματα ''στου κασίδι το κεφάλι'' δεν επιτρέπονται.
Σχετικά με τα διαδικτυακά Μέσα, τέλος, που εκθειάζουν τα ρωσικά ιπτάμενα ''τάνκερ'' τύπου Beriev-200 (με τη σύμπραξη του Π. Καμμένου στο Tweet προς την κυβέρνηση ''να ρίξει τα μούτρα της και να ζητήσει τώρα βοήθεια'') αναφέροντας ότι η Αθήνα αρνήθηκε πυροσβεστικά αεροσκάφη αυτού του τύπου από τη Μόσχα (βλ. επιβεβαιωτική δήλωση Ζαχάροβα στον Θ. Αυγερινό του ΑΠΕ-ΜΠΕ), η γνώμη μου είναι ότι δεν πρόκειται για θέμα εγωισμού, αλλά μορφολογίας εδάφους.
Μορφολογίας η οποία καθιστούσε κατάλληλα τα ρωσικά μεγαθήρια για την πυρόπληκτη Αθήνα το '21, αλλά καθιστά ακατάλληλα τα ίδια το '23 για τα πυρόπληκτα νησιά Ρόδο και Κέρκυρα, αφού θα είχαν να αντιπαλέψουν με φωτιές που βγαίνουν από δασωμένα ρουμάνια και πυρωμένα καντούνια της νησιωτικής ελληνικής υπαίθρου. Φωτιές τις οποίες μόνο τα μικρά και ευέλικτα Canadair μπορούν να αντιμετωπίσουν.
Με δεδομένα αυτά και έχοντας στο μυαλό μου την προειδοποίηση του ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ότι η περίοδος υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει τελειώσει και ''η εποχή του παγκόσμιου κοχλασμού έχει φτάσει'', θέτω και ξαναθέτω εναγωνίως το ερώτημα στον εαυτό μου: ''Τι έπρεπε να γίνει που δεν έγινε από πλευράς κυβέρνησης;;;'', χωρίς να παραβλέπω τις μεγάλες ευθύνες της Αυτοδιοίκησης κατά τόπους και το γεγονός της ύπαρξης εμπρηστών από εγκληματική αμέλεια ή σκόπιμη δολιοφθορά για πολιτικούς και γεωπολιτικούς λόγους.
Με αντικειμενική ματιά διαπιστώνω πως το επιτελικό κράτος (μετά την παταγώδη αποτυχία του στα Τέμπη) συνεχίζει να μην τα πηγαίνει καλά, αφού δεν προχώρησε έγκαιρα -- όπως αποδείχθηκε -- στην αναδιάρθρωση των υπηρεσιών φύλαξης της υπαίθρου και βιοποικιλότητας των δασών.
Σαν αποτέλεσμα αυτού, υπάρχει μεγάλο έλλειμμα αριθμητικό και ποιοτικό στο θέμα της στελέχωσης οργανικών θέσεων πυροσβεστικού προσωπικού, της θηροφυλακής, της φύλαξης των δασών, των αγροτικών και προστατευόμενων περιοχών, αλλά και αυτών που αφορούν την Εθνική Άμυνα της χώρας.
Τα τρία σώματα φύλαξης (δασοφύλακες δασικών υπηρεσιών, θηροφύλακες κυνηγετικών ομοσπονδιών και φύλακες των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών) πρέπει να ενισχυθούν και να εκσυγχρονιστούν επιχειρησιακά.
Αυτά που προέχουν, ωστόσο, είναι ο εκσυγχρονισμός του πυροσβεστικού στόλου και η αλλαγή της Νομοθεσίας για τους εμπρηστές. Οι υπάρχοντες νόμοι είναι ''χάδι'' που ισοδυναμεί με ατιμωρησία των ακούσιων ή εκούσιων εμπρηστών (βλ. δηλώσεις Μητσοτάκη-Κικίλια ότι οι τελευταίες πυρκαγιές οφείλονται σε ανθρώπινο χέρι). Γι' αυτό και οι υπαίτιοι των καταστροφικών πυρκαγιών συνεχίζουν τη ζωή τους ανέμελα.
Με άλλα λόγια, πέρα απ' τα μέτρα πρόληψης, ανανέωσης των πυροσβεστικών αεροσκαφών και αναδιάρθρωσης των υπηρεσιών φύλαξης, είναι απαιτητή η εφαρμογή δρακοντιων νόμων που θα φτάνουν και τα ισόβια, γιατί οι ανθρώπινες ζωές οι οποίες χάνονται χρόνια τώρα στις πυρκαγιές (πέρα από τις απώλειες χιλιάδων όντων της ελληνικής πανίδας) είναι πολλές και η πληγή του πυροσβεστικού σώματος από την απώλεια ιπταμένων ή μη δεν λέει να κλείσει...
Στην μνήμη αυτών που έχουν χαθεί εν ώρα καθήκοντος στο διάβα του χρόνου, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε πράξη τη σύσταση του πρωθυπουργού (που εμπεριέχει και την αυτοκριτική του), με την ευχή να μην επιτρέψουμε να μετατραπεί ο πύρινος πόλεμος σε Πύρρεια νίκη των πυροσβεστών μας:
''Σφίγγουμε τα δόντια και μετατρέπουμε τη σιωπή μας σε δύναμη. Στη μνήμη τους (βλ. τελευταίους πεσόντες στο καθήκον: Σμηναγό Χρήστο Μουλά και Ανθυποσμηναγό Περικλή Στεφανίδη) συνεχίζουμε τον πόλεμο με τις καταστροφικές δυνάμεις της φύσης''...
