Κάτι τέτοιο συνέβη και με το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, συγκεκριμένα στο σημείο που αποκαλείται «Πηγάδι των Οινουσσών» το πιο βαθύ σημείο της Μεσογείου Θάλασσας.
Ο αριθμός των αγνοουμένων είναι ακόμα άγνωστος και σίγουρα δεν είναι δυνατόν να είναι ακριβής – πιθανότατα συνολικά στο αλιευτικό επέβαιναν 750 μετανάστες καθώς και οι διακινητές του Αιγύπτιοιο στην καταγωγή όπως έχει γίνει γνωστό σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες. Ο προορισμός του πλοίου ήταν η Ιταλία – ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία και την ομολογία ενός εκ των διακινητών το ποσό για ένα εισιτήριο στον «πλωτό τάφο» ήταν στα 4 χιλιάδες δολάρια.
Ένα από τα στοιχεία που προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη τραγικότητα στο ναυάγιο της Πύλου είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με τα στοιχεία - ήταν κλειδωμένα στα αμπάρια 100 παιδιά .
Οι άνθρωποι που επέβαιναν στο αλιευτικό προέρχονταν από χώρες όπως το Πακιστάν και η Συρία , δηλαδή από την καρδιά της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι σαφώς δεν γνωρίζουν να κολυμπούν, άρα εμπιστευόμενοι τους διακινητές τους και προφανώς στην απελπισία τους για να ξεφύγουν από τις ένοπλες συρράξεις του τόπου τους, θέτουν τους εαυτούς τους διπλά σε κίνδυνο καθότι το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν δεν πληρούσε ούτε τα ελάχιστα μέτρα ασφαλείας, όπως συχνά συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Σύμφωνα με τον υπεύθυνο Τύπου του Λιμενικού Σώματος το ναυάγιο συνέβη σε διεθνή ύδατα – πιο σωστά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο στην ανοιχτή θάλασσα θα διόρθωνε κανείς, το οποίο διέπεται από το ίδιο καθεστώς που διέπει και το FIR Αθηνών- όπου η Ελλάδα έχει δικαιώματα συντονισμού ,έρευνας και διάσωσης.
Η Αραβική Άνοιξη και το μεταναστευτικό είναι ακόμα εδώ
Από ανθρωπιστικής άποψης, με την αποκαλούμενη Αραβική Άνοιξη, δηλαδή μία σειρά από διαδηλώσεις -που ξεκίνησαν το 2010 και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα στις ευρύτερες χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά και της Αφρικής- οι οποίες μετατράπηκαν σε ένοπλες συρράξεις, με την εμπλοκή των ΗΠΑ υπό το πρόσχημα του εκδημοκρατισμού απολυταρχικών καθεστώτων, εκκίνησε μία μαζική εισροή προσφύγων και αύξηση των μεταναστευτικών ροών με κατεύθυνση τη Δύση με αποδέκτη τόσο τα παραλιακά κράτη της Μεσογείου όπως η Ελλάδα, η Τουρκία αλλά και η Ιταλία και κατ’επέκταση τα ευρύτερα ευρωπαϊκά σύνορα.
Αξίζει να σημειωθεί με αφορμή την προέλευση του αλιευτικού ότι το 2010 ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Λιβύη – ο οποίος συνεχίζεται μέχρι και σήμερα- υπήρξαν μαζικές εισροές προσφύγων οι οποίοι ωστόσο δεν ήταν αποκλειστικά Σύριοι αλλά ανάμεσα τους υπήρχε ένα συνονθύλευμα λαών μεταξύ των οποίων και Αφγανοί – όπως έχουν δείξει τα στατιστικά και οι έρευνες με αμφίβολο ποινικό μητρώο- χωρίς να θέλω να υποπέσω στο σφάλμα της γενίκευσης.
Αν κάτι κρίνεται κρίσιμο να διευκρινιστεί όπως κάθε φορά που υπάρχει αναζωπύρωση του προσφυγικού – μεταναστευτικού είναι η διαφοροποίηση των δύο εννοιών οι οποίες κατά την ταπεινή μου εκτίμηση ίσως φωτίσουν περισσότερο το πρόβλημα προκειμένου να δοθούν οι απαραίτητες λύσεις.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες του 1951, κάθε άνθρωπος που εξαναγκάζεται να φύγει παρά τη θέληση του εκτός της επικράτειας του κράτους που θεωρείται πολίτης, εξαιτίας του φόβου για διωγμό, ή λόγω των πολιτικών, θρησκευτικών πεποιθήσεων ή για λόγους βίας ή πολέμου και επιθυμεί να τεθεί υπό προστασία σε μία άλλη χώρα, ονομάζεται πρόσφυγας.
Σ’αυτό το σημείο κρίνεται απαραίτητο να διασαφηνιστούν οι διαφορές με την έννοια του «μετανάστη» αλλά και την έννοια του «λαθρομετανάστη» καθότι χρησιμοποιείται και ακούγεται ευρέως στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Με τον όρο «μετανάστης» εννοούμε εκείνον ο οποίος εγκαταλείπει την πατρίδα του με δική του βούληση, προκειμένου να έχει καλύτερες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες ενώ για την έννοια «λαθρομετανάστης» η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες έχει θεσπίσει ότι αυτός ο όρος δεν υφίσταται γιατί ένα ανθρώπινο ζωντανό ον δεν μπορεί να είναι λαθραίο όπως ένα άψυχο αντικείμενο και γι’αυτό έχει υιοθετηθεί ο όρος «παράτυπος μετανάστης» για να περιγράψει όποιον δε διαθέτει τα απαραίτητα έγγραφα μετάβασης από το ένα κράτος στο άλλο.
Συγχρόνως οι πρόσφυγες, οφείλουν να σέβονται τους νόμους και τους κανόνες της χώρας υποδοχής τους, ενώ με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης δεν προστατεύονται αν έχουν διαπράξει εγκλήματα στη χώρα τους ή συμμετέχουν σε στρατιωτικές δραστηριότητες-δεν θεωρούνται πρόσφυγες ή μετανάστες και δεν απολαμβάνουν το δικαίωμα ασύλου .
Μικροπολιτική με νεκρούς και αγνοούμενους ή αλλιώς ιδεολογία υπεράνω εθνικής ταυτότητας
Αν κάτι προκαλεί προβληματισμό είναι η στάση κομμάτων του κοινοβουλίου και συγκεκριμένα η γενικότερη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος δε δίστασε να στοχοποιήσει το ελληνικό Λιμενικό σώμα αμφισβητώντας όσα ανέφερε ο υπηρεσιακός υπουργός για το ναυάγιο κ. Τουρνάς ενώ παράλληλα ο κ. Φίλης ανέφερε χαρακτηριστικά στον αέρα εκπομπής «ακόμα και παρανομία να έκανε το Λιμενικό θα λέγαμε μπράβο» ενώ΄δεν δίστασε επίσης να κατηγορήσει το ελληνικό Λιμενικό για «βίαιες επαναπροωθήσεις» στο Αιγαίο. Τέτοιου τύπου δηλώσεις προφανώς αποσκοπούν στο να εξυπηρετήσουν αποκλειστικά την προεκλογική εκστρατεία του κόμματος και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ώριμη στάση πρώην κυβερνόντος κόμματος που αντιλαμβάνεται τις εθνικές κρίσεις. Κρίνεται ειλικρινά ανησυχητικό να τίθενται τέτοια ζητήματα με ψηφοθηρικούς σκοπούς πριν καν αποφανθούν οι πραγματογνώμονες για το εν λόγω ναυάγιο.
Είναι προφανές ότι μετά το 21,6% της 21ης Μαϊου ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται τρόπο τινά σε «προεκλογική απελπισία» (γεγονός που καθιστά το κόμμα ιδιαίτερα επισφαλές για την Ελλάδα σε «επικίνδυνους γείτονες» . συνεχίζοντας τη ρητορική των εντυπώσεων -όπως ακριβώς έκανε και με το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη- εν προκειμένω ,υποτιμώντας και αμαυρώνοντας πρώτα πρώτα τον ζήλο του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος ενώ βρίσκεται εν εξελίξει η διάσωση των αθώων ψυχών που οι εννέα μέχρι στιγμής Αιγύπτιοι διακινητές, φόρτωσαν σε ένα πλοιάριο και τους έστειλαν στον υγρό τους τάφο.
Η εργαλειοποίηση τέτοιων τραγωδιών όπως οι δύο προαναφερθείσες δεν διατίθενται σε καμία περίπτωση για ευκαιριακή απόσπαση ψηφοφόρων. Πολλώ δε μάλλον από ένα κόμμα το οποίο τη δεδομένη στιγμή κατηγορείται από τον ίδιο τον πρώην διπλωματικό του σύμβουλο κ. Αϋφαντή για συνεργασία με το τουρκικό προξενείο τόσο στις φετινές εκλογές όσο και στις ευρωεκλογές του 2014 με την αποσυρθείσα υποψηφιότητα της ακτιβίστριας Σουλεϊμάν Σαμπιχά – κατόπιν τηλεφωνήματος του Τούρκου πρόξενου στον κ. Παππά.
Η θάλασσα ,ακόμα και αν ο κ. Τσίπρας δεν το έμαθε τόσα χρόνια μετά την Πρωθυπουργία του σε μία νησιωτική χώρα, έχει «σύνορα» σύμφωνα με το θεσμοθετημένο νομικό πλαίσιο, ΑΟΖ, αιγιαλίτιδα ζώνη, διεθνή ύδατα .
Άλλωστε όπως προβλέπει και το άρθρο 98 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τη θάλασσα σχετικά με την υποχρέωση παροχής βοήθειας:
1. Κάθε κράτος πρέπει να απαιτεί από τον πλοίαρχο οποιουδήποτε πλοίου που φέρει τη σημαία του, εφόσον μπορεί να πράξει αυτό χωρίς να εκθέσει σε σοβαρό κίνδυνο το πλοίο, το πλήρωμα ή τους επιβάτες.
α) να παρέχει βοήθεια σε οποιοδήποτε πρόσωπο που είναι στη θάλασσα και κινδυνεύει να πνιγεί
β) να πλέει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταχύτητα για τη διάσωση ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο, εφόσον ήθελε πληροφορηθεί ότι αυτοί χρειάζονται βοήθεια και εφόσον η παροχή τέτοιας βοήθειας μπορεί λογικά να αναμένεται απ' αυτόν
Ας αφήσουμε τη μικροπολιτική πάνω από τέτοιες τραγωδίες στην άκρη. Δεν χωράνε ρητορικές εντυπώσεων , προσωπικές απόψεις ή κριτικές .Ας επιτραπεί στο Λιμενικό να πράξει τα δέοντα δίχως, στον Άρειο Πάγο ο οποίος θα διερευνήσει την υπόθεση επίσης και στον ΟΗΕ να εκτιμήσει την κατάσταση και να οργανωθεί ένα ουσιαστικό σχέδιο περίθαλψης και βοήθειας των διασωθέντων από τις αρμόδιες ΜΚΟ – γιατί εκτός από ξεριζωμένοι από τις πατρίδες τους, κάποιοι είναι και επιζήσαντες.
