Στη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης, το Δεκέμβριο του 2010, μέσω Αθηνών, ξεκίνησε η ιδέα εγκατάστασης ενός πλωτού Ανεξάρτητου Συστήματος Φυσικού Αερίου ΑΣΦΑ - Floating Storage and Regasification Unit FSRU με δυναμικότητα παροχής 2,6 δις κυβικών μέτρων το χρόνο και δυνατότητα αύξησης στα 6,1. Το γεγονός ότι ένα κυβικό μέτρο υγρού φυσικού αερίου αντιστοιχεί σε 600 κυβικά μέτρα αερίου σε ατμοσφαιρική πίεση, εξηγεί την σπουδαιότητα του ΑΣΦΑ και την συνεχώς αυξανόμενη διακίνησή του.
Μάλιστα, ο ΑΣΦΑ οριοθετήθηκε στο ίδιο σημείο που είχε σχεδιαστεί το terminal του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, ενός αγωγού (ανεκπλήρωτου ονείρου) που ανήκει πλέον στην ιστορία καθώς το ‘’ground oil’’, φαίνεται να εκτοπίζεται από το ‘’Liquefied Natural Gas’’
Θυμίζουμε ότι, η ιδέα ήταν της εταιρείας «GASTRADE Α.Ε» του Ομίλου Κοπελούζου, η οποία στην πρώτη παρουσίαση του έργου, το Δεκέμβριο 2011, στην Αλεξανδρούπολη, προέβλεπε έναρξη εργασιών κατασκευής του, το πρώτο τρίμηνο του 2013 και έναρξη λειτουργίας του, το τελευταίο τρίμηνο 2015.
Ήταν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα στην οικονομική κρίση που μόλις είχε ξεσπάσει και μάστιζε όλη την Ελλάδα αλλά μάταια …
***
Η κρίση που ξέσπασε το Νοέμβριο του 2013 στην Ουκρανία, ήταν πολύπλευρη και είχε και την ενεργειακή της πλευρά.
Η Ε.Ε για τις προμήθειές της σε φυσικό αέριο, εξαρτάτο τότε κατά 30% από τη Ρωσία ενώ οι μισές από αυτές, διέρχονταν από την Ουκρανία. Στην Ελλάδα, το 66% του αερίου που καταναλώνετο, προήρχετο από τη Ρωσία, το 17% από την Τουρκία και το 17% από την Αλγερία. Στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, ο βαθμός εξάρτησης από το ρωσικό αέριο ανερχόταν στο 100% καθώς περνούσε από Ουκρανία. Όλα αυτά προκάλεσαν «ενεργειακό πονοκέφαλο» στην Ευρώπη, η οποία και αναζητούσε «θεραπεία».
Έτσι, ο ΑΣΦΑ Αλεξανδρούπολης, ένα έργο σχεδιασμένο πριν την κρίση της Ουκρανίας, ερχόταν στην επικαιρότητα, αναβαθμίζοντας γεωπολιτικά τη χώρας μας και δίνοντας στην Αλεξανδρούπολη το πλεονέκτημα να το εκμεταλλευτεί, αλλά μάταια …
Τα ίδιο έργο, αν είχε μια άξια όταν σχεδιάστηκε, τώρα αποκτούσε υπεράξια.
***
Η ενεργειακή κρίση διογκώθηκε με τον πόλεμο στην Ουκρανία το Φεβρουάριο του 2022. Όλες οι χώρες της Ευρώπης αναθεώρησαν τους ενεργειακούς τους σχεδιασμούς. Πρώτιστο μέλημά τους, η διαφοροποίηση των πηγών και των οδεύσεων εφοδιασμού με φυσικό αέριο. Το φυσικό αέριο άλλωστε ενέχει ρόλο κλειδί (ως μεταβατικό καύσιμο) στον δρόμο προς την πλήρη απανθρακοποίηση των ενεργειακών μας συστημάτων, καθώς οι μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο αποτελούν το απαραίτητο συμπλήρωμα των ΑΠΕ, εξομαλύνοντας τις διακυμάνσεις στην παραγωγή των τελευταίων η οποία εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες.
Αυτός είναι ο λόγος που στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιταχύνουν το τελευταίο διάστημα μια σειρά από έργα τα οποία θα εξασφαλίζουν ότι η Ευρώπη θα μπορεί να προμηθεύεται φυσικό αέριο από διαφορετικές πηγές και οδούς, στις ποσότητες που έχει ανάγκη και σε ανταγωνιστικές τιμές.
Πέντε μήνες μετά την έναρξη (Φεβρουάριος 2022) του πολέμου στην Ουκρανία, στις 18 Ιουλίου 2022, η γαλλική εταιρεία Total Energies και η γερμανική εταιρεία Deutsche Re Gas υπέγραψαν συμφωνία ανάπτυξης ενός FSRU στο λιμάνι Lubmin στη βόρεια Γερμανία, στη Βαλτική, εκεί που κατέληγε ο αγωγός Nord Stream 2, η πιστοποίηση του οποίου εκκρεμεί μετά την ρωσο-ουκρανική κρίση.
Αυτό το FSRU πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία το Δεκέμβριο του 2022, μεταφέροντας 4,5 δισεκατομμύρια cbm φυσικού αερίου στο γερμανικό δίκτυο φυσικού αερίου μεγάλων αποστάσεων.
***
Όπως αναφέρει ο Platts, ο παγκόσμιος πάροχος πληροφοριών για την ενέργεια, «τα περισσότερα έργα στην Ε.Ε αφορούν πλωτά τερματικά FSRU, όπως αυτό της Αλεξανδρούπολης, καθώς μπορούν να εγκατασταθούν και να λειτουργήσουν σε συντομότερο χρόνο από τα χερσαία έργα».
Όμως, το FSRU Αλεξανδρούπολης για περισσότερα από δέκα (10) χρόνια είναι υπό κατασκευή ενώ αντίστοιχο FSRU στο Lubmin της Γερμανίας πρόκειται να ολοκληρωθεί μόνο σε δέκα (10) μήνες από το ξέσπασμα της ενεργειακής κρίσης λόγω Ουκρανίας.
ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ;
