Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ σε άρθρο του από το πρωί στηλιτεύει την εμετική διαδικτυακή καμπάνια που προσβάλει την Εθνική μας ομάδα μπάσκετ.
H υποκρισία ειδικά για όσα συμβαίνουν στο ελληνικό μπάσκετ περισσεύει. Στη σημερινή Εθνική Ελλάδος, αλλά και σε προηγούμενες υπήρξαν και υπάρχουν παίκτες που δεν ξέρουν να μιλάνε ελληνικά και δεν λέγονται Αντετοκούνμπο. Αλλά η υποκρισία έχει κι άλλο.... Την δεκαετία του '90 που είχαμε "ελληνοποιήσει" όλα τα φιντάνια της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν καλά. Ή μήπως ξεχνάει κανείς την κραυγαλέα περίπτωση Τσακαλίδη, που έπαιξε και στην Εθνική; Κι αυτό πριν προλάβουν κάποιοι να πουν πως ο Μπάνε, ο Πετσάρσκι, ο Στογιάκοβιτς, ο Σοκ, και τόσοι άλλοι από τον πρώην ανατολικό μπλοκ δεν φόρεσαν την φανέλα με τον εθνόσημό μας.
Αλλά στην περίπτωση των αδερφών Αντετοκούνμπο ενοχλεί ιδιαίτερα πως αυτά τα παιδιά έζησαν το παραμύθι. Πέτυχαν αυτό που οι επικριτές τους αδυνατούν. Να νικήσουν στον αγώνα της ζωής κόντρα στην μιζέρια και στον ρατσισμό.
Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας τα παραμύθια τα έχουν πάρει εργολαβία οι πολιτικοί και το πόπολο αρκείται να τους επικρίνει στο κουβεντιαστό και να χαζολογάει στο τουίτερ ή στα σχόλια των άρθρων.
Είναι περισσότερο Έλληνες από πολλούς άλλους οι Αντετοκούνμπο; Η απάντηση δεν είναι αυτή που βολεύει τους ανόητους. Είναι και θα είναι ό,τι αισθάνονται. Και έχουν αποδείξει ότι αισθάνονται Έλληνες.
Πριν από ένα χρόνο με αφορμή την κατάκτηση του τίτλου στο NBA από τους Μιλγουόκι Μπακς γράφαμε για τα δύο είδη αρνητών του Αντετοκουνμπισμού. Και να που σήμερα πρέπει να τα θυμίσουμε!
Ας ξετυλίξουμε πάλι λοιπόν το κουβάρι από λίγο πιο πίσω....
Πριν από περίπου τρία χρόνια, Ιούνιο του 2019, μετά τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδος, για όσους έμειναν ξύπνιοι προέκυψε μια πολύ ευχάριστη είδηση. Ένας νεαρός μελαψός κύριος ντυμένος στα μπλε και με την Ακρόπολη ραμμένη στην φόδρα και στην καρδιά του κατακτούσε και επισήμως τον κόσμο του αθλητισμού απολαμβάνοντας για πρώτη φορά τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο. Στην συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία του τότε είχε μιλήσει για Θεό, για οικογένεια και για Ελλάδα. (Βρε να δεις κάποιο σύνθημα μου θυμίζει αυτό...). Και εκείνο το πρωί ξυπνήσαμε όλοι οι Έλληνες λίγους πόντους ψηλότεροι!
Πέρυσι, δύο χρόνια, μετά από εκείνο το πρωινό, ξυπνήσαμε ακόμη πιο υπερήφανοι. Όπως όταν ήμασταν πιτσιρικάδες και βάζαμε σημάδι στον τοίχο να δούμε πόσο ψηλώσαμε... Στις 21 Ιουλίου 2021 το πρωί αυτό το σημάδι έφτασε μέχρι τα...2.11, όσο το ύψος του Γιάννη από τα Σεπόλια. Του “Γιάννη από την Αθήνα”, όπως είπε ο σχολιαστής του τελικού...
Κι όμως υπήρξαν Έλληνες (Έλληνες λέμε τώρα..) που επέλεξαν αυτήν την μέρα χαράς για την χώρα μας, γιατί η ελληνική σημαία κυμάτιζε ψηλά, και αυτό δεν είναι σύνηθες δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, να την δηλητηριάσουν με την μικροψυχία και τον κομπλεξισμό τους που ξεπερνά και τα ...2.11.
Δυστυχώς και για αυτόν τον απίθανο τύπο από τα Σεπόλια που απέδειξε πως το παραμύθι μπορεί να γίνει πραγματικότητα, υπήρξαν και θα υπάρχουν δύο είδη Ελλήνων που τον μισούν. Γιατί άραγε; Μήπως αφενός επειδή τους θυμίζει πόσο μίζεροι είναι οι ίδιοι σερνόμενοι σαν τρωγλοδύτες μιας αξιολύπητης ζήσης στα μνήματα της αλλοτινής μας δόξας; Ή μήπως αφετέρου επειδή τους δείχνει πως η αντίσταση έχει και άλλο δρόμο, την λεωφόρο της επιτυχίας;
Αυτό το παιδί και η οικογένειά του θα μπορούσαν μετά την τεράστια επιτυχία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού να έχουν ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους, να έχουν αποκηρύξει κάθε τι ελληνικό και να κάνουν την ζωή τους. Ωστόσο προτίμησαν να τιμούν με κάθε ευκαιρία την χώρα μας και χώρα τους, να παίζουν στην Εθνική ομάδα, να προσφέρουν αμέριστα στο κοινωνικό σύνολο στην πράξη με δωρεές και δράσεις και εν γένει να “είναι εδώ”, περισσότερο από όσους τους κατακρίνουν, και σίγουρα περισσότερο από τους εξουσιαστές, που θα σπεύσουν να κλέψουν μια φωτογραφία μαζί τους.
Το γελοίον του πράγματος είναι πως ο Γιάννης επιβεβαιώνει την ελληνική θεωρία του “ασανσέρ”. Είναι ο εθνικός μας Γιάννης αν μας δώσει κανένα μετάλλιο ή καμιά διάκριση, αλλιώς γίνεται...κολοκύθα στην σταχτομπούτια λογική του νεοΈλληνα.
Είναι μαύρος μετανάστης για τους πατριδοκάπηλους. Ανάξιος να φορέσει το εθνόσημο. Όπως είναι ανάξια για όλους εκείνους και τα παιδιά, που αριστεύουν και έχουν άλλο χρώμα από το αλαβάστρινο δικό μας, να σηκώνουν την σημαία στις παρελάσεις. Και πάει κι έρχεται ο δόλιος ο Ισοκράτης και τα χωρία του. Που αν ήξερε πως τα γραφόμενα του θα τα χρησιμοποιούσαν όσοι τα μακελεύουν σήμερα θα μας μούτζωνε από τον τάφο του... Και θα έπαιρνε και 100 ευρώ πρόστιμο για την μούτζα.
Την ίδια στιγμή Γιάννης, που κοντεύει πια 28 χρόνων μιλούσε πάντα για Θεό, για οικογένεια και πατρίδα, ενώ κάποιοι άλλοι συνομήλικοί του, πιο...Έλληνες αυτοί τρομάρα τους, τα έριχναν όλα στην χοάνη του μεταμοντερνισμού και της απαξίωσης πιστοί στην αρχαιοελληνική ρήση-την οποία ανάθεμα κι αν γνωρίζουν- «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γαρ ἀπονθήσκομεν». “Να πεθάνει η Ελλάδα, να ζήσουμε εμείς” έλεγαν...H συνειδητότητα αυτών των παιδιών να δηλώνουν απάτριδες άεργοι είναι πιο ανησυχητική κι από τα τσιτάτα στα πανό τους.
Η περίπτωση των Αντετοκούνμπο όμως διαψεύδει κάθε τσιτάτο σε αναρχικό πανό. Ο μικρός Γιάννης από τα Σεπόλια απέδειξε πως ακόμη και σε αυτήν την Ελλάδα, με τα μύρια όσα προβλήματα, μπορεί ένα παιδί από το απόλυτο τίποτα να φτάσει στα πάντα. Η συνταγή γνωστή. Αλλά δυσκολοχώνευτη για τα ρετάλια του ψευτοαναρχισμού. Απλά επειδή η ιστορία του Γιάννη τους χαλάει την σούπα της αμφισβήτησης του κατεστημένου που δήθεν πνίγει την ελπίδα των νέων!
Ο διαφορετικός Γιάννης για όλους αυτούς τους “υποστηρικτές της διαφορετικότητας” είναι μεγαλύτερη απειλή από το ίδιο το κατεστημένο. Απλούστατα γιατί είναι ζωντανό παράδειγμα της αποτυχημένης θεωρίας τους !
Γιατί όμως να ζούμε σε δύο Ελλάδες; Γιατί πρέπει να υποβαλλόμαστε σε αυτό το κρύο ντουζ; Γιατί από την περηφάνια να περνάμε με ταχύτητα φωτός στον εμετό;
Είναι βέβαιο πως κάθε επόμενη επιτυχία του Γιάννη θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους πάντες. Από τον πιο απλό τρόπο με τα μπλουζάκια που θα φέρουν το όνομά του μέχρι τον πιο πολύπλοκο! Θα συνδυαστεί με τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, με τους αιτούντες άσυλο που θα μπορούσαν να είναι “νέοι Γιάννηδες”, με τους νέους που δεν έχουν ευκαιρίες στο αθλητικό κατεστημένο και δεν μπορούν να γίνουν “νέοι Γιάννηδες”, με ένα σώρο πράγματα.
Γιατί ναι ο Γιάννης πάει με όλα! Ο 27χρονος από τα Σεπόλια θα δίνει με τα κατορθώματά του “ψωμάκι” σε κοντυλοφόρους και “ξύδι” σε αρνητές...
