«Πόλεμος πατήρ πάντων», διατράνωνε ο Ηράκλειτος, δείχνοντας ότι μέσα από την αιώνια πάλη ιδεών, ανθρώπων, πόλεων, κρατών και συμμαχιών ρυθμίζονται και ανανεώνονται τα πάντα.
Τις τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα μας δέχεται ένα ιδιότυπο, πολυμέτωπο και πολυεπίπεδο πόλεμο. Κατά βάση πολιτικό, αλλά και οικονομικό και κοινωνικό, προσφάτως δε και ένα απίστευτο πολιτικό-υγειονομικό. Ο πνευματικός πόλεμος έχει εδώ και δεκαετίες αρχίσει κυρίως εκ των έσω και ισοπεδώνει κάθε βασική έννοια προόδου, επιφέροντας παράλληλα μια πνευματική και κοινωνική σύγχυση και οπισθοδρόμηση στη χώρα μας.
Στον πόλεμο λοιπόν αυτό, τον εν πολλοίς υβριδικό, η υγιής Ελλάδα οφείλει, όπως πράττει διαχρονικά, να κρατηθεί όρθια, να αντιδράσει, να πολεμήσει. Ο πόλεμος όμως θέλει ηγέτες.
Και εφόσον είναι κατά βάση πολιτικός, επιβάλλει την ύπαρξη πολιτικών ηγετών. Αν ψάξουμε λοιπόν ελληνικά και ξένα λήμματα, που διαπραγματεύονται την πολιτική ηγεσία, όλα συγκλίνουν στο ότι τα κυριότερα προσόντα ενός πολιτικού ηγέτη είναι το προσωπικό ήθος, το κύρος, η γνώση, η σωφροσύνη, η ευσέβεια, η ειλικρίνεια, η συμπόνια και η ακεραιότητα.
Και γεννάται το ερώτημα: Οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες, στους οποίους ο ελληνικός λαός έχει εναποθέσει τις τύχες του, δια της ψήφου του, διαθέτουν αυτά τα προσόντα; Η απάντηση δυστυχώς είναι αποκαρδιωτική. Αυτά που διακρίνουμε είναι μόνον η αλαζονεία, το ψέμα, η ασέβεια, η αδιαφορία, η προκλητική ιδιοτέλεια, η λατρεία της εξουσίας και του χρήματος και η παντελής έλλειψη στοιχειώδους κύρους.
Όποιος λοιπόν νομίζει ότι ο επικεφαλής της σημερινής κυβέρνησης είναι ηγέτης μάλλον στρουθοκαμηλίζει. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τους λοιπούς «ηγέτες» των πολιτικών ερειπίων, που θέλουν να λέγονται κόμματα της αντιπολίτευσης. Απολύτως ανίκανοι!
Δεν υπάρχουν λοιπόν ηγέτες αλλά απλά πιόνια. Πιόνια που κινούνται από τους ξένους παίκτες-πάτρωνές τους πάνω στο ασπρόμαυρο παγκόσμιο μωσαϊκό, στην παγκόσμια σκακιέρα. Θυμίζουν «τα πιόνια» του Καβάφη, τα θύματα, τα οποία οι παίκτες που τα χρησιμοποιούν δεν έχουν σε τίποτε να τα θυσιάσουν για να σώσουν κάποιο πεζοδρόμο, κάποιο κάστρο, κάποιο καβαλάρη. Κάθε βήμα τους προς τα εμπρός είναι δειλό. Και όσο πιο μπροστά πηγαίνουν τόσο πιο πολύ το θάνατό τους αγγίζουν!
Η Πατρίδα μας όμως δεν αντέχει άλλο αυτή την εσωτερική κατάπτωση, την καθημερινή εξωτερική απειλή και τη διεθνή γελοιοποίηση. Θέλει να αλλάξει την πορεία της. Πνίγεται, δεν μπορεί, θέλει αέρα φρέσκο, θέλει νέα πνοή. Θέλει να νοιώσει ξανά ελεύθερη!
Η Ελλάδα δεν είναι φτιαγμένη για να 'χει δούλους αφέντες, ραγιάδες κυβερνήτες, ανεπάγγελτους επαγγελματίες της πολιτικής, πιόνια ηγέτες της δεκάρας! Θέλει ηγέτες νέους, άφθαρτους, καταξιωμένους στη δουλειά τους και στην κοινωνία, αποφασισμένους και ψυχωμένους, που να θέλουν να υπηρετήσουν τον λαό και το έθνος με ανιδιοτέλεια, αγάπη και αυταπάρνηση!
Θέλει ανθρώπους να στρατευθούν σε έναν οραματισμό σωτηρίας, να απορροφήσουν την δυσαρέσκεια του λαού, να εξουδετερώσουν την υπάρχουσα δυσπιστία, να νικήσουν την καχυποψία, να φέρουν πραγματικά την χαμένη ελπίδα και να αποκαταστήσουν τα δίκαια του λαού μας! Θέλει Έλληνες που να μπορούν να ανορθώσουν την ατομική, την συλλογική και την Εθνική μας αξιοπρέπεια!
Ήρθε η ώρα! Η Ιστορία δεν μας παρέχει πλέον άλλο
χρόνο αντίδρασης!
