Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά, έλεγε ο Καναδός συγγραφέας & εκπαιδευτικός, Laurence J. Peter...
Στην κορονοκρουσμένη νέα πρaγματικότητα ένας ολόκληρος λαός πειθάρχησε κατ΄ επανάληψη σε πρωτόγνωρα μέτρα αντιλαμβανόμενος πως πρέπει να δει το δάσος και όχι το προσωπικό του δέντρο. Υπήρξαν λίγες εξαιρέσεις, οι οποίες νομίζοντας πως κάνουν αντίσταση, έκαναν απλώς αντίπραξη...
Εξαιρέσεις για τις οποίες πέραν της ατομικής ευθύνης υπάρχει ξεκάθαρα και η κυβερνητική ευθύνη. Γιατί πού ακριβώς ήταν όλο αυτό το διάστημα ο ελεγκτικός μηχανισμός;
Η αστυνομία ωσεί παρούσα, με δελτία τύπου για πρόστιμα που έριχναν μόνο στάχτη στα μάτια. Γιατί σε επίπεδο αίσθησης στην Αθήνα, αλλά κυρίως στην επαρχία, η βαθμολογία των ελεγκτικών μηχανισμών είναι πολύ κάτω από την βάση.
Η δε δημοτική αστυνομία, η οποία θα μπορούσε να συνεισφέρει, κάθεται και λιάζεται φρουρώντας τον “Μεγάλο Περίπατο”...
Και όταν μιλάμε για αστυνομία και ελεγκτικό μηχανισμό δεν εννοούμε προφανώς στρατοκρατούμενο κράτος, αλλά την αίσθηση πως τα μέτρα που λαμβάνονται ελέγχεται αν τηρούνται. Θέλαμε μια αστυνομία αρωγό όχι τιμωρό. Να αποτρέπει όχι να κυνηγάει, να προειδοποιεί όχι να κόβει κλήσεις. Αλλά φευ...
Η κυβέρνηση σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε απέβαλε και το φύλο συκής... Οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις των αξιωματούχων της, οι σπασμωδικές κινήσεις και η αδικαιολόγητη πρεμούρα για άλλα νομοθετήματα κατέβασαν τις μάσκες και φάνηκε η μύτη που μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο από το πολιτικό ψέμα...
Η Ελλάδα ποτέ δεν μπήκε στην λίστα με τις επίφοβες χώρες, αλλά λαμβάνει πανομοιότυπα μέτρα με αυτές!!
Ουδείς μπορεί να πιστέψει πλέον πως τα μέτρα λαμβάνονται μονάχα για υγειονομικούς λόγους. Γιατί αν νοιάζεσαι για την υγεία των πολιτών σου, δεν γονατίζεις την μια εβδομάδα τον μικρομεσαίο με πρόσχημα την δημόσια υγεία και την αμέσως επόμενη ψηφίζεις και τον πτωχευτικό΄κώδικα για να τον ξεσπιτώσεις κι όλας. Η κυβερνητική πρακτική μοιάζει απαράμιλλα με μια επίθεση της μεγαλοαστικής τάξης ενάντια σε ό,τι έχει απομείνει από την μικροαστική. Σαν κάποιοι να προσπαθούν να επιβάλλουν την κυριαρχία μιας “ελίτ” έναντι της πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας. Και η πανδημία τους έλυσε τα χέρια...
Άλλωστε πάγια μέθοδος κι αυτής της κυβέρνησης αλλά και πολλών προηγουμένων ήταν και είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός. Η μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης επενδύοντας στο μόνιμο ελάττωμα του Έλληνα, τον διχασμό. Τώρα μας φταίνε οι “ψεκασμένοι”, όπως τους αποκάλεσε ο ίδιος πρωθυπουργός λησμονώντας πως ο ρόλος του είναι θεσμικός και πέφτει σε απαράδεκτο ολίσθημα όταν χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις που αρμόζουν μονάχα στους Χαρδαλιάδες και στους Μπογδάνους. Τώρα λοιπόν ο...εχθρός είναι οι “ψεκασμένοι”, όπως άλλοτε ήταν οι συνδικαλιστές που έκλειναν τα σχολεία ή ανέβαζαν χειρόφρενο στα μέσα μεταφοράς. Γνωστή πρακτική... Και σήμερα είπε πως θέλει τους πολίτες συμμάχους!! Αιδώς Αργείοι!
Όμως ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν θερμουργός. Δεν μπορεί δηλαδή να εκφράζεται με το θυμικό, χωρίς ψυχραιμία. Αν και Κρητικός ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να καταλάβει πως δεν έχει κάποιους είδους βεντέτα με τον ελληνικό λαό. Ηγέτης ο Κυριάκος Μητσοτάκης σίγουρα δεν είναι και το έχει αποδείξει πολλάκις. Άλλωστε ηγέτες στην ελληνική-και όχι μόνο- πολιτική σκηνή δεν υπάρχουν πια...τους πάτησε το τρένο. Αλλά τουλάχιστον είχε τα φόντα να υπάρξει ικανοποιητικός διαχειριστής. Σήμερα εξόργισε και τον πλέον συνετό όταν γελούσε απαντώντας για την κυβερνητική ευθύνη! Παρά ταύτα η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα μείνει στην ιστορία για την ανακολουθία της, την ανικανότητά της να αντιμετωπίσει την κρίση, την αναλγησία της και εν τέλει την επικινδυνότητά της για το δημόσιο συμφέρον.
Κι όλα αυτά δεν είναι αντιπολιτευτικό μανιφέστο... Αν ήταν οι... άλλοι πάνω πολύ πιθανόν να ήταν ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Αλλά δεν είναι...Κι επίσης πρέπει να πάψουμε να ανεχόμαστε τον μονόφθαλμο που βασιλεύει τους τυφλούς. Κι ακόμη δεν είναι η ελληνική κοινωνία, η δημόσια υγεία, η οικονομία, πεδίο εκπαίδευσης για μαθητευόμενους μάγους!
Δυστυχώς με την σημερινή κυβέρνηση επιβεβαιώνεται και η φράση του Νίτσε: Πολιτικός είναι κάποιος που διαιρεί τους ανθρώπους σε δυο τάξεις: σε υποχείρια και σε εχθρούς.
