Βλέποντας κορυφαία κυβερνητικά και παρακυβερνητικά στελέχη να βγαίνουν επ’ εσχάτων των ημερών στα ΜΜΕ και στο Διαδίκτυο σχεδόν πανηγυρίζοντας για την ελληνική και ευρύτερα ευρωπαϊκή επιτυχία να...υποχρεώσουμε τον Ερντογάν να προσέλθει σε διάλογο παρά τη θέλησή του, δεν μου ήρθε βεβαίως (για πολλοστή φορά) στο μυαλό μόνο η διάσημη εκείνη φράση του Θουκυδίδη για όσους άλλαζαν τη σημασία των λέξεων, ώστε να τις προσαρμόζουν στη διεστραμμένη σκέψη τους και στα σκοτεινά συμφέροντά τους.
Επιπλέον σκέφτηκα ότι ξεκάθαρα θα μπορούσαν και να μηνυθούν όλοι αυτοί για βάναυση και χυδαία προσβολή της νοημοσύνης μας (χώρια εννοείται από όλα τα άλλα που μπορεί κανείς εδώ και πολλά χρόνια να τους καταμαρτυρήσει). Να μηνυθούν και μόνο για τον λόγο ότι μας εμπαίζουν τόσο ξεδιάντροπα, πετώντας στα σκουπίδια ακόμη και τα τελευταία ίχνη προσχημάτων.
Την ώρα λοιπόν που τα γερμανομαγαρισμένα υπαλληλάκια, τα οποία με τόσο κακήςποιότητας ηθοποιία παριστάνουν την ελληνική κυβέρνηση, σέρνονται ψοφοδεώς σε τραπέζιαεξευτελισμένων ψευτοδιαλόγων και προκάτ ταπεινωτικών συμβιβασμών (συμβιβασμών πουκαι το ένα δέκατο μόνο να περιλαμβάνουν τελικά από όσα ακούγονται περί εκχώρησης δικαιωμάτων, αποστρατιωτικοποίησης νησιών κλπ., ο όρος «εσχάτη προδοσία» θα ωχριάμπροστά τους), ήδη έχουν ξαμολυθεί κάποιοι με επίσης πολύ κακής ποιότητας προπαγάνδα και με σκοπό να πείσουν τους δύσμοιρους και ανοϊκούς ιθαγενείς (όπως εμφανώς πιστεύουν)ότι όσα επέρχονται στα ελληνοτουρκικά δεν θα είναι άθλιο άγος και εθνική ντροπή(ενδεχομένως δε και αιτία μελλοντικής αποστολής ενίων στο εκτελεστικό απόσπασμα), αλλά θα ισοδυναμούν και με νίκη από πάνω.
Και φυσικά είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει εφεξής ολόκληρη εκστρατεία στο ίδιο ακριβώς πνεύμα και με την ίδια ευλαβική στοχοπροσήλωση από πανστρατιέςπαρατρεχάμενων ανθυποστελεχών, διατεταγμένων συστημικών τζουτζέδων, ασθμαινόντων «χρησίμων ηλιθίων» και φυσικά πρωτίστως στρατευμένων (με το αζημίωτο αυτοί πάντοτε) ρυπαρολόγων και ελεεινογράφων ματσουκοκονδυλοφόρων. Με εγνωσμένη διαστροφικήικανότητα εξάλλου και εμπειρία πολλών ετών στο να ξαναβαφτίζουν αλήθεια το ψέμα, επιτυχία την προδοσία, θρίαμβο τη ντροπή, ρεαλισμό την οσφυοκαμπτική ενδοτικότητα, υπεύθυνες ηγεσίες τις παρασιτικές και δωσίλογες ψευδο-ελίτ, φασιστικό παραλήρημα την αυθεντική αγάπη στην πατρίδα, σκοταδισμό την πίστη στον Θεό, οπισθοδρόμηση την αναφορά σε κάθε είδους ιδανικά και αξίες, κ.ο.κ.
Κάποιοι λοιπόν είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι μάς θεωρούν όλους μας κλινικά κρετίνους.Και το δείχνουν μάλιστα πολύ άγαρμπα, με τρόπους εξόφθαλμα προκλητικούς. Ξεχνάνε όμως μέσα στην αλαζονεία τους ότι ακόμη και στις πιο αποχαυνωμένες κι απονεκρωμένεςκοινωνίες υπάρχουν σημεία βρασμού. Και υποτιμούν μέσα στην οίησή τους το γεγονός ότι, όσο κι αν αλλοιωθήκαμε και εξοκείλαμε ως λαός, κάποια πνευματικά και εθνικά αντισώματαέχουν ακόμη απομείνει σε αυτό τον τόπο. Εδώ και πολλά χρόνια αυξάνουν συνεχώς την πίεση, θεωρώντας τους εαυτούς τους ακλόνητα πανίσχυρους και υποτιμώντας εντελώς τις πιθανές συνέπειες.
Την αυξάνουν ακατάπαυστα, με συνθλιπτικά μνημόνια που τα αποκάλεσαν οικονομική αναγκαιότητα, με αντίχριστους νόμους που τους ονομάσανε πρόοδο, με εθνικά ξεπουλήματα που τα βάφτισαν επιτυχίες, με κολοσσιαίες προδοσίες που τις αποκάλεσαν ιστορικές συμφωνίες, με τη θεσμοθέτηση της κάθε διαστροφής που την είπανε δημοκρατική ανάγκη, με ψευτοπανδημίες που τις ονομάτισαν κρίσεις, με ολέθριες λαθροεποικιστικές αθλιότητες που τις αποκάλεσαν ανθρωπισμό, με φασιστικά μέτρα και παρανοϊκές μεθοδεύσεις που τις βαφτίζουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την προστασία μας, με χίλιες δυο ακόμη ψευτιές, γκεμπελίστικες αλητείες και χυδαίες σπέκουλες.
Το σημείο βρασμού όμως υπάρχει ακόμη, όσο κι αν μετά από τόσες δεκαετίες μεθοδικής τρομοκράτησης, εκμαυλιστικής άμβλυνσης και αποβλακωτικής σκουπιδοφαγίας έχει πάειόντως σε δυσθεώρητα ύψη. Και το καζάνι είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα σκάσει μια μέρα.Και θα σκάσει (και) επάνω τους. Νύχτα θα φύγουνε όλοι αυτοί: και οι νυν ολετήρες και οι έτεροι νεοταξικοί συρφετοί των ψευτοπροοδευτικών συνοδοιπόρων τους και οι λοιπές ανεκδιήγητες παρεούλες της ζοφερής κοινοβουλευτικής συμπαιγνίας και όλα μαζί τα στρατεύματα των κάθε λογής ερπόντων κολαούζων τους. Να δώσει ο Θεός μόνο μέχρι τότενα μην την πληρώσουμε ακριβά αυτή τους την αθλιότητα (και μαζί και τη δική μας κατάντια, παθητικότητα και σιωπηρή έως τώρα συνευθύνη). Να μην την πληρώσουμε με κάποια πολύσκληρή δοκιμασία, κάποια μεγάλη συμφορά ή εθνική τραγωδία. Που δυστυχώς αυτή την ώρα δεν δείχνει να βρίσκεται και πολύ μακριά...
