Αυτός ο μέγας ειρμός, ο ακατάλυτος δεσμός, ο συνεκτικός κρίκος του Ελληνισμού ανά τους αιώνες - η Γλώσσα μας!.. - η γλώσσα που ξεπουλήσαμε άνανδρα πριν από δυο χρόνια ως ‘’makedonski’' στους Σκοπιανούς σαν συνοδευτικό του ονόματος της Μακεδονίας, για να δώσει υπόσταση στην πλαστή ιστορία τους, κινδυνεύει και πάλι.
Ήταν ευτυχώς μια απόπειρα που δεν ευδοκίμησε, θα έλεγε κάποιος ανυποψίαστος στους ενδιαφέροντες καιρούς που ζούμε. Μόνο που σαν απόπειρα ξεκινούν όλα και εξελίσσονται τραγικά... Και στο όλα συνυπολογίζονται πάρα πολλά, με πρώτη και κύρια την υφαρπαγή της εθνικής μας κυριαρχίας.
Γιατί αυτή διακυβεύεται, κακά τα ψέματα, πάνω στη Θράκη. Στο όνομα αυτής συνασπίζονται χρόνια τώρα οι Τούρκοι κακοί γείτονες με τους τουρκόφρονες ‘’Γκρίζους Λύκους‘’ της Περιφέρειάς της, που προσπαθούν να βρουν τρόπους προώθησης των σχεδίων τους για να πετύχουν την αυτονομία της, την αυτονομία της Δ. Θράκης, της ελληνικής Θράκης, της Θράκης ΜΑΣ.
- ‘’Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα ρυάκι πού μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική‘’, ακούγεται απ' το υπερπέραν της παντοκράτειρας Ρωμιοσύνης η φωνή του Νικηφόρου Βρεττάκου.
Κι εγώ συνεχίζω τον λόγο του και μιλώ ελληνικά για τη Θράκη, τη Θράκη μας, γιατί αυτήν τη γλώσσα μιλούν εκεί τα βουνά, οι κάμποι και οι αμμουδιές της, ίδιες και απαράλλακτες με τις αρχέγονες Ομηρικές της μικρασιάτικης γης, που τις ευλόγησε ο Θεός να μιλούν την ελληνική γλώσσα!..
Αυτήν τη γλώσσα μιλούν οι Έλληνες, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, της Δυτικής Θράκης. Αυτήν πρέπει να μιλούν ως Έλληνες πολίτες, γιατί είναι γέννημα θρέμμα του τόπου τους, παρά τις περιοδικές επιρροές των γειτόνων της (Παιόνων, Σκυθών, Ιλλυριών) σε εποχές που χάνονται στα βάθη της ιστορίας...
Γι' αυτό πολεμούσε και πολεμά από χρόνια τη γλώσσα μας η Τουρκία, που ορέγεται να κάνει δική της τη Θράκη μας, όπως ακριβώς το σχεδίαζε ‘’χθες‘’ το ‘’βαθύ κράτος‘’ των Κεμαλιστών, όπως το σχεδιάζει ‘’σήμερα‘’ το νεοοθωμανικό κράτος του Ερντογανιστών υπηκόοων ...
Αλλά ήταν, όπως προείπα, μια απόπειρα χωρίς αίσιο τέλος για την βουλιμική επιβουλέα των εδαφών μας αυτό που έγινε στη Θράκη προ ημερών. Έτσι το έγγραφο των Συλλόγων δασκάλων της εκεί μουσουλμανικής Μειονότητας προς το υπουργείο Παιδείας επιστράφηκε ως απαράδεκτο στους αποστολείς του!..
Στον τόπο της ορφικής και διονυσιακής λατρείας από την οποία γεννήθηκαν η αρχαία μουσική, τα αρχαία μυστήρια και η αρχαία ποίηση δεν μπορεί να διδάσκεται ως δεύτερη ξένη γλώσσα στα μειονοτικά νηπιαγωγεία η τουρκική, γιατί ελλοχεύουν εθνικοί κίνδυνοι.
Δεν μπορούν να διδάσκονται τα τουρκικά σε μειονότητα μουσουλμανική (κι όχι τουρκική, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι), κι ας το ζητούν τέσσερις ελεγχόμενοι απ' την Άγκυρα φορείς απ' τις αρχές Μαΐου ακόμα: το ΚΙΕΦ ή DEB (Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και τη Φιλίας), ο Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας Δυτικής Θράκης, ο Σύλλογος Κηδεμόνων μειονοτικών σχολείων Δυτικής Θράκης και η Πολιτιστική και Εκπαιδευτική Εταιρεία Μειονότητας Δυτικής Θράκης.
Το έδαφος είναι ολισθηρό για τους διαβιούντες εκεί Έλληνες, λαμβανομένων υπόψη των συμβάντων στον Έβρο προ τριών μηνών, της μεταναστευτικής απειλής που εργαλειοποιείται από τους Τούρκους και της εκρηκτικής πληθυσμιακής αύξησης των μουσουλμάνων της Θράκης, που ακολουθούν αντίρροπο ρεύμα από εκείνο το συρρικνούμενο των χριστιανών...
Γι' αυτό και η αντίσταση στα σχέδια της Τουρκίας θα πρέπει να είναι μεγάλη. Να είναι η μεγαλύτερη δυνατή, γιατί η άλωση, ο εκτουρκισμός, η ταπείνωση της πατρίδας και της ορθόδοξης πίστης μας θα έχουν αφετηρία τη γλωσσική μας διάβρωση, την νόθευση και τελικά την εκπαραθύρωσή της απ' τα σχολεία της Μειονότητας, στο πλαίσιο διεκδίκησης της ‘’αυτονομίας‘’ και ‘’ανεξαρτησίας‘’ της Δυτικής Θράκης απ' τους τουρκόφρονες μουσουλμάνους που διαβιούν εκεί.
Γι' αυτό η προσπάθεια της Τουρκίας να διευρύνει την ατζέντα των διεκδικήσεών της εγείροντας θέμα επίσημης δεύτερης γλώσσας στη Θράκη για την μουσουλμανική (΄‘’τουρκική‘’ για την ίδια) μειονότητα, πρέπει να απορρίπτεται ασυζητητί από τώρα και στο εξής οποιοδήποτε πρόσχημα κι αν εφεύρουν οι τοπικοί φορείς και οι ‘’Γκρίζοι Λύκοι‘’ της...
Το ίδιο κάθετα απορριπτική πρέπει να είναι η ελληνική Πολιτεία και στο αίτημα των τουρκόφρονων της περιοχής οι οποίοι ζητούν την αναγνώριση τουρκικής μειονότητας. Κάτι που αποτελεί προανάκρουσμα αυτονομίας και ανεξαρτησίας, αν δεν το γνωρίζει η Θρακιώτισσα ΠτΔ, που για χάρη της δημοκρατίας μας - υποτίθεται - ‘’τείνει ευήκοον ους‘’ στα κελεύσματα των τουρκόψυχων μουσουλμάνων συμπατριωτών της.
Κι αυτό δεν το ζητούν οι Έλληνες εφιάλτες του φασιστικού εθνικισμού της δεύτερης όψης, οι υποστηρικτές των αιμάτων της Χιτλερικής θηριωδίας και των δοσίλογων της Εθνικής μας Αντίστασης που ταύτισαν τον πατριωτισμό με την πατριδοκαπηλία.
Το ζητούν οι Έλληνες όλων των κομματικών αποχρώσεων και προπάντων αυτοί που πιστεύουν στη δημοκρατία και τον υγιή εθνικισμό. Στον εθνικισμό της πρώτης όψης, που ταυτίζεται με την φιλοπατρία, τον πατριωτισμό και έδρεψε δάφνες ως εθνικοαπελευθερωτικός στο παρελθόν.
Χάρη σ' αυτόν, στις αρχές και τις ιδέες του - άλλωστε - έπιασε τόπο ο Μακεδονικός Αγώνας (1904-‘08), έγινε - έστω για λίγο - πραγματικότητα το όνειρο της Μεγάλης Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων (Συνθήκη Σεβρών, 1920) και απελευθερώθηκαν με τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-13) τα υπόλοιπα κατακτημένα απ’ τους Τούρκους εδάφη μας...
Γι' αυτό είναι όνειδος για τους Νεοέλληνες που άφησαν τον εθνικισμό-πατριωτισμό στα χέρια των εκπροσώπων του νεοφασισμού στην Ελλάδα. Στα χέρια των πατριδοκάπηλων που τον αμαύρωσαν ντύνοντάς τον με τον μανδύα του Ναζισμού, έτσι που να ντροπιάζουν παράλληλα και τους παλιούς υπερασπιστές του οι οποίοι τον ύμνησαν με τα λόγια και τις πράξεις τους:
Να ντροπιάζουν επιφανείς Έλληνες ποιητές, συγγραφείς, πολιτικούς, κληρικούς, στρατιωτικούς και ιστορικούς, όπως η Π. Δέλτα, ο Ίων Δραγούμης, ο Κ. Παλαμάς, ο Στρ. Μυριβήλης ο Ελ. Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος και άλλοι.
Από τον Όμηρο και τον Θέογνι μέχρι τους Τραγικούς Ποιητές, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, απ' τους Έλληνες Φαναριώτες και τους λόγιους της ελληνικής Αναγέννησης και του Νεοελληνικού Διαφωτισμού ως τους υμνητές των εθνικών αγώνων του 1821, του 1904-8, του 1912-13 και του 1940-41, αμέτρητοι Έλληνες συγγραφείς, ποιητές και φιλόσοφοι ύμνησαν την πατρίδα, μέσα απ' τον εθνικισμό-πατριωτισμό που αποτελούσε την κυρίαρχη ιδεολογία και αξία στη συνείδηση του αρχαίου και νεότερου ελληνικού κόσμου.
Ήταν οι ίδιοι που υπερασπίστηκαν με πάθος τη γλώσσα μας, τα όσια και τα ιερά μας, τα οποία καταπατούν σήμερα με την μισαλλοδοξία τους οι λαφυραγωγοί των φασιστικών άκρων, που με ορμητήριο τον ρατσισμό καταχρώνται αξίες και συνθήματα σεβαστά και πανανθρώπινα (‘’πατρίς, θρησκεία, οικογένεια‘’), για να έχουν κομματικά οφέλη στην κρισιμότερη περίοδο της νεότερης ιστορίας μας, σε περίοδο όπου η εθνική συνοχή είναι βασική προϋπόθεση ενόψει των μεγίστων κινδύνων...
