Του Μάνου Χατζηγιάννη
Δυναμικός, με λόγο πνευματικό και κοινωνικό, ισχυρή εκκλησιαστική προσωπικότητα και ένας Ιεράρχης που δεν μασούσε τα λόγια του.
Μετά την κοίμηση του Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου η Ελλαδική Εκκλησία χάνει έναν ακόμη Δεσπότη που ήξερε να στέλνει μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση και η εθνική του κραυγή αντηχούσε μέχρι το Μαξίμου και την Μονή Πετράκη.
Ως συνοδικός δεν σταματούσε να σηκώνει τους τόνους και χαρακτηριστηκε ως “αντιπολίτευση” στην ήπια προσαρμογή του Αρχιεπισκόπου, τον οποίο όμως ουδέποτε υπονόμευσε.
Υπήρξε βέβαια και ένας Ιεράρχης που επανειλημμένως τα είχε βάλει με την “αγία ανυπακοή”.
Ο γράφων είχε συνομιλήσει αρκετές φορές με τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικόλαοπου εκοιμήθη αιφνιδιαστικά και συγκεντρώνει σήμερα σαν άλλο αφιέρωμα τις σημαντικότερες κουβέντες του εν είδει παρακαταθήκης!
Το 2013 μου έλεγε σε συνέντευξή που μου είχε παραχωρήσει: “Τα νομισματικά ταμεία και οι δόσεις των τοκογλύφων, θα μας καταβαραθρώσουν. Τί πρέπει να κάνουμε; Να προχωρήσουμε στον επαναπροσδιορισμό της πορείας μας. Όπως βαδίσαμε μέχρι τώρα, δεν πήγαμε καλά. Γι΄αυτό χρειαζόμαστε αλλαγή πορείας με αρχές και ιδανικά, με πίστη στην Ορθοδοξία και αφοσίωση στην Πατρίδα, με αγάπη στους θεσμούς και υπακοή στους Νόμους, με ένα λόγο, με χριστιανικό ήθος. Εάν οι ηγέτες μας δεν στρέψουν το λαό σε αυτή την κατεύθυνση θα λογοδοτήσουν στην αδέκαστη Ιστορία”.
Για τους διωγμούς των Χριστιανών μου είχε πει: “Είναι μέσα στο σχέδιο των οργάνων του Αντιχρίστου η αναστάτωση και ο αλληλοσπαραγμός των Εθνών. Ο φανατισμός είναι φωτιά που ανάβει πυρκαγιές και καταστρέφει έθνη και λαούς. Το όργανο αυτό είναι ό,τι καλύτερο γιά την επιτυχία των σχεδίων τους. Αλλά και διεθνώς η χριστιανική πίστη διώκεται, αλλού ύπουλα, αλλού φανερά. Συμβαίνουν γεγονότα, τα οποία τα ελεγχόμενα μέσα Ενημερώσεως δεν μεταδίδουν. Γεγονότα, που μας φέρνουν πολύ πίσω στα μαρτύρια των πρώτων Χριστιανών. Όσο αυτή η αντιχριστιανική καί αντιευαγγελική κατάσταση ριζώνει, τόσο θα αυξάνεται η πίεση κατά της πίστεως και θα αποχριστιανοποιούνται με κάθε μέσο και τρόπο οι κοινωνίες”
Δεν είχε διστάσει να τα βάλει και με τα επίσημα όργανα της διοικούσης Εκκλησίας λέγοντάς μου χαρακτηριστικά: “Εάν η Εκκλησία μας όρθωνε Συνοδικά το ανάστημά Της και ύψωνε, επαναλαμβάνω, ως Ιερό Σώμα η Ιεραρχία τη φωνή Της, ίσως να είχαμε διαφορετικότερες εξελίξεις”
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση μου έλεγε: “τώρα απαιτεί η Ευρώπη την πλήρη συμμόρφωση της Ελλάδος προς τις αποφάσεις της, γι΄αυτό και επέβαλε προσφάτως το πρόστιμο για την μή κύρωση του συμφώνου συμβιώσεων ατόμων του ιδίου φύλου. Άρα έχουμε χάσει το δικαίωμα να ορίζουμε τα του οίκου μας. Χειρότερο κατάντημα δεν υπάρχει για μια ελεύθερη και ιστορική χώρα”.
Για το τζαμί στο Βοτανικό: “Για την εξάσκηση των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων πρέπει να φροντίσει η Πολιτεία. Όχι όμως να εγείρει με δαπάνες του πονεμένου Ελληνικού Λαού μνημείο λατρείας του Μωάμεθ «εν μέσαις Αθήναις»”.
Για το σύμφωνο συμβίωσης: “Τα σύμφωνα συμβιώσεως είναι καινοφανή και παράδοξα και παραβιάζουν την ηθική και φυσιολογική ζωή”
Για το διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας: “Η Εκκλησία δεν φοβείται τον διαχωρισμό αλλά και δεν τον επιδιώκει, γιατί ο διαχωρισμός θα βλάψει κυρίως το Έθνος. Η Εκκλησία είναι η σπονδυλική στήλη του Ελληνικού Έθνους. Στην Ελλάδα η Εκκλησία έχει θυσιαστεί για το Γένος. Αυτή είναι που το βοήθησε στα πρώτα βήματά του μετά την Εθνεγερσία του 1821 να οργανωθεί ως Κράτος. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Παιδεία, στην Διοίκηση, στην Δικαιοσύνη, ακόμα και στα Οικονομικά χρησιμοποιήθηκαν ως Υπουργοί Επίσκοποι και πεπαιδευμένοι Κληρικοί. Ο λαός ζει τη σχέση αυτή σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Νομίζετε ότι είναι υπόθεση ενός νομοθετήματος η διάρρηξη του πνευματικού αυτού γάμου Εκκλησίας και Κοινωνίας; Το παρόν Σύνταγμα οριοθετεί τους λεγομένους διακριτούς ρόλους και την σχέση συναλληλίας, η οποία εγγυάται την ομαλή συλλειτουργία Πολιτείας και Εκκλησίας.”
Τον ξανασυνάντησα το 2016 και μου ξαναπάντησε για το ίδιο θέμα λέγοντάς μου: “Απροκάλυπτα παραβιάζουν το Σύνταγμα, το οποίο ρητώς ορίζει τον τρόπο λειτουργίας της Πολιτείας και της Εκκλησίας. Θέλουν τον χωρισμό, αλλά δεν τον τολμούν, διότι και δεν μπορούν και δεν τους συμφέρει. Έτσι που έχουν φθάσει τα πράγματα, η Εκκλησία θέλει τον χωρισμό. Θέλει να είναι ελεύθερη στα τού οίκου της και ανεπηρέαστη από τα πολιτικά πάθη. Χωρισμός όμως σημαίνει επιστροφή της Εκκλησιαστικής περιουσίας, όπως έγινε στα πρώην αθεϊστικά καθεστώτα, νομοθετική ρύθμιση των εκκρεμοτήτων και άλλα πολλά. Τι λέτε; Θέλει να χάσει η πολιτεία την κοινωνική και φιλανθρωπική στήριξη τής Εκκλησίας; Τι πρέπει να γίνει; Να σταματήσει η εκμετάλλευση και να αναγνωρίσει το κράτος την συμβολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μόνο στην Ελλάδα η πολιτεία τηρεί μια αγνώμονα συμπεριφορά στην Μητέρα και Τροφό του λαού, Ορθόδοξη Εκκλησία. Σε ό,τι έχει προτείνει η Εκκλησία για τα θέματα θρησκευτικών, καύσης των νεκρών, συμφώνου συμβίωσης κ.ά. η πολιτεία κάνει το αντίθετο. Ευρέως πλέον λέγεται, ότι η στάση της είναι εχθρική προς την Εκκλησία. Στις προκλήσεις τους συγκρατούμεθα για να μη διχάσουμε το λαό. Πρέπει, όμως, να καταλάβουν και ορισμένοι ανεγκέφαλοι πολιτικοί, ότι δεν έχουν δικαίωμα να παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια εις βάρους της ενότητος και της πίστεως τού λαού μας”.
Βέβαια το 2016 η ατζέντα της συζήτησης είχε εμπλουτιστεί με νέα θέματα:
Για το μεταναστευτικό: Για την πατρίδα μας αυτή η εισβολή των προσφύγων και των μεταναστών είναι πρωτόγνωρη. Οι κατατρεγμένοι Σύριοι χρήζουν βοηθείας και συμπαραστάσεως. Δεν είναι όμως μόνο αυτοί. Οι μετανάστες, εγράφη, ότι προέρχονται από 72 χώρες. Πώς εξηγείται να συγκεντρώνονται όλοι στην πάμφτωχη Ελλάδα; Είναι ένα ανεξήγητο μυστήριο. Ανερμήνευτο ή μάλλον προσχεδιασμένο. Όπως και να έχει το πράγμα εμείς ως Ορθόδοξοι Έλληνες δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πίστη μας και την παράδοσή μας, οι οποίες μάς θέλουν φιλόξενους, φιλόπτωχους και οικτίρμονες. Έχουμε στην περιοχή μας πρόσφυγες και μετανάστες και μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση συμπαριστάμεθα στις ανάγκες τους. Συγχρόνως προτρέπουμε τον λαό να συμπαθήσει τους ξεριζωμένους αδελφούς μας, όπως ορίζει ο Κύριος: «εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε». Το πρόβλημα θα είναι μεγάλο, εάν υπάρχει σχέδιο να εγκατασταθούν εδώ. Οι φανατικοί μουσουλμάνοι θεωρούν ως χρέος τους την βία κατά των Χριστιανών. Ας προβληματισθούν οι πολιτικοί μας ποιές μπορεί να είναι οι εξελίξεις για την χώρα μας. Έχω την γνώμη, ότι θα πρέπει να ενεργούμε με διάκριση, χωρίς καμμία επιδίωξη προβολής και εντυπωσιασμού.
Για τους διωγμούς των Χριστιανών εντός και εκτός Ελλάδος: Οι διωγμοί κατά των Χριστιανών μάς θυμίζουν τις θηριωδίες των διωκτών τών πρώτων αιώνων. Η Εκκλησία διώκεται στις χώρες τής Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής από τους φανατικούς Ισλαμιστές, στον πολιτισμένο κόσμο από τα όργανα τής αθεῒας και παγκοσμίως από τους θιασώτες τής Νέας Εποχής. Όποιος διαθέτει κοινό νου, αντιλαμβάνεται, ότι κατά του Χριστιανισμού έχει κηρυχθεί ένας ύπουλος διωγμός καλά σχεδιασμένος και προγραμματισμένος.
Ανησυχούμε τι θα συμβεί μελλοντικά και στην πατρίδα μας, που μανιωδώς μερικοί θέλουν να την μεταβάλουν σε άθρησκο κράτος. Εάν δεν τους ανακόψουμε την πορεία θα βρεθούμε προ εκπλήξεων και εθνικών δεινών. Ο Θεός και η Υπέρμαχος Στρατηγός τού Γένους μας να θέσουν την πατρίδα μας υπό την κραταιά σκέπη τους
Για την κόντρα Αθήνας-Φαναρίου: Επικίνδυνο είναι να ανάγουμε τις προσωπικές μας διαφωνίες και πικρίες σε επίπεδο εκκλησιαστικό. Πρέπει να πρυτανεύει πάντοτε το πνεύμα της αγάπης και της ενότητος. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θυσιάζεται καθημερινώς στο θέμα αυτό. Δεν θα πρέπει να μένουμε στις παραλήψεις, αλλά να βλέπουμε συνολικά την προσφορά τού Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εδώ στην Ελλάδα ομιλούμε εκ του ασφαλούς. Εκεί όμως ζουν με τον καθημερινό φόβο και την αβεβαιότητα τής αύριον. Η παρεξήγηση νομίζω ότι ξεπεράστηκε. Άλλωστε ο Μακαριώτατος με τον Παναγιώτατο συνδέονται με ισχυρή φιλία από της εποχής τής Αρχιεπισκοπείας τού μακαριστού Χριστοδούλου. Στήν Κρήτη θα επισφραγισθεί η ενότητα πάντων των Ορθοδόξων. Οι καιροί δεν συγχωρούν μικροψυχίες και πείσματα. Την ενότητα αυτή, που υφαίνει με πολύ κόπο ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με τους συνεργάτες του, θα την χαρεί η Εκκλησία τον Ιούνιο στην Πανορθόδοξη Σύνοδο τής Κρήτης. Να προσευχόμεθα να μη υπάρξει κανένα εμπόδιο στην πραγμάτωση τού ιστορικού αυτού γεγονότος.
