Μιλώντας στην έξοδο του ιταλικού Προεδρικού Μεγάρου στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Ansa, μετά τη συνάντηση που είχε λίγο νωρίτερα με τον πρόεδρο της Ιταλίας, ο αρχηγός των Πέντε Αστέρων, Λουίτζι ντι Μάιο, δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός της νέας πολιτικής κυβέρνησης θα είναι ο καθηγητής νομικής Τζουζέπε Κόντε.
Ο Ντι Μάιο τόνισε, μιλώντας στους δημοσιογράφους, ότι πρόκειται για πολιτική κυβέρνηση, «η οποία επιβραβεύει τις μεγάλες μάχες που έχουν δώσει τα Πέντε Αστέρια».
Ενδεικτικά, ανέφερε την ανάγκη να παραμείνει δημόσιο αγαθό το νερό, την αξιοκρατία, την κατάργηση της μεταρρύθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος που ενέκρινε η κυβέρνηση του Ματτέο Ρέντσι και την στήριξη των ανέργων με το «εισόδημα του πολίτη».
«Μετά από τις αναγκαίες σκέψεις και κινήσεις του προέδρου της Δημοκρατίας, ελπίζουμε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε αυτή την νέα πορεία», τόνισε ο Ντι Μάιο.
Ποιος είναι ο Τζουζέπε Κόντε
Ο Τζουζέπε Κόντε γίνεται έτσι το «πρόσωπο» της κυβερνητικής συμμαχίας των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας, του Κινήματος 5 Αστέρων (M5s) και της Λέγκας του Βορρά.
Το πολιτικό σύστημα στην Ιταλία χαρακτηρίζεται αντισυμβατικό από το διεθνή Τύπο, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που τα ηνία της χώρας αναλαμβάνει κάποια κυβέρνηση συνασπισμού και οι εταίροι επιλέγουν συμβιβαστικά όχι τον επικεφαλής ενός πολιτικού κόμματος, αλλά έναν τεχνοκράτη. Κι αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Κόντε.
Ο 54χρονος καθηγητής με τις αριστερές απόψεις μέχρι που έγινε μέλος του M5s κατάγεται από την περιοχή της Απουληίας. Είναι χωρισμένος και πατέρας ενός αγοριού δέκα ετών. και διατηρεί γνωστό δικηγορικό γραφείο στην Ρώμη. Έχει σπουδάσει Νομική στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης και σε άλλα παγκοσμίου φήμης ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Yale, η Σορβώνης και το Cambridge.
Διδάσκει Δημόσιο Δίκαιο στα Πανεπιστήμια της Φλωρεντίας και της Μπολόνια, έχει εμπειρία στις επιχειρήσεις και τη διοίκηση, τα οικονομικά και το αστικό δίκαιο, έχει διατελέσει και διευθυντής σε αρκετά νομικά περιοδικά, ενώ είναι ο προσωπικός δικηγόρος του Λουίτζι Ντι Μάιο, επικεφαλής των 5 Αστέρων. Σύμφωνα με την Corriere Della Sera αν και διαθέτει « ένα μακροσκελές βιογραφικό, δεν έχει καμία ιδέα όσον αφορά την πολιτική».
Ο Κόντε μπορεί να διατηρεί χαμηλό προφίλ, αλλά δεν είναι παντελώς άγνωστος. Κατά την προεκλογική περίοδο του όνομά του είχε ακουστεί για το νεοσύστατο πόστο του υπουργού Δημόσιας Διοίκησης και Αξιοκρατίας, που θα επιφορτιζόταν με την απάλειψη όλων των μη αναγκαίων νόμων από την ιταλική νομοθεσία.
Δεν αποκλείεται να αναλάμβανε το υπουργείο αυτό σε περίπτωση που το M5s κατόρθωνε να εξασφαλίσει κυβερνητική πλειοψηφία, αφού ο ίδιος ήταν ο εγκέφαλος μιας από τις βασικές προεκλογικές των πεντάστερων, να περιορίσουν την πολυνομία με την κατάργηση άνω των 400 «άχρηστων» νόμων ώστε να περιοριστεί η γραφειοκρατία και να απελευθερωθεί από τον βρόγχο της η οικονομία και να αυστηροποιήσουν τη νομοθεσία για τη διαφθορά.
Τάσσεται, επίσης, υπέρ της αναθεώρησης της μεταρρύθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος, η οποία ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι.
Πριν συμπορευθεί με το κίνημα Πέντε Αστέρων, ο Κόντε, όπως τονίζουν πολλοί ιταλοί σχολιαστές (και φέρεται να δήλωσε και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι), είχε φιλική σχέση με την πρώην υπουργό υπεύθυνη για τις θεσμικές αλλαγές Μαρία Έλενα Μπόσκι, ένα από τα ισχυρότερα ονόματα της ιταλικής κεντροαριστεράς.
Η κύρια άποψή του Κόντε όμως είναι ότι «αποδεικνύεται χρήσιμο να κρίνουμε μια πολιτική δύναμη βάσει των θέσεών της για τα κύρια δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες» και «ανάλογα με την ικανότητά της να επεξεργάζεται προγράμματα τα οποία αποδεικνύονται χρήσιμα για τους πολίτες».
Ο διορισμός του Κόντε έρχεται δύο και πλέον μήνες μετά τις εκλογές του Μαρτίου , το ασαφές αποτέλεσμα των οποίων οδήγησε την Ιταλία σε μια ρευστή πολιτική κατάσταση. Διεθνή ΜΜΕ επισημαίνουν ότι η συγκυβέρνηση των δύο κομμάτων, που εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, δεν αναμένεται εύκολη, αλλά M5s και Λέγκα ευελπιστούν ότι η διάθεση συμβιβασμού που επέδειξαν και στη συγκρότηση του «Συμβολαίου της Κυβέρνησης της Αλλαγής» θα τους επιτρέψει να κυβερνήσουν όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτα, διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες.
"Τώρα η Ιταλία συνιστά κίνδυνο για το ευρώ – και η Ευρώπη πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό" σημειώνουν οι Times
«Τα προβλήματα της Ιταλίας ήταν και είναι μεγάλα» γράφουν οι Times του Λονδίνου.
«Αυτό που αποτέλεσε έκπληξη ήταν το γεγονός ότι δεν ήταν η Ιταλία αλλά η Ελλάδα αυτή που απείλησε την ευρωζώνη μετά το ξέσπασμα της κρίσης.
Το πρόγραμμα της ιταλικής κυβέρνησης συνασπισμού συμπεριλαμβάνει μαζικές απελάσεις 500.000 παράνομων μεταναστών, ένα εθνικό κατώτατο εισόδημα και προσέγγιση στη Ρωσία του Πούτιν.
Το εν λόγω πρόγραμμα χαρακτηρίζεται λιγότερο ως κυβερνητικό μανιφέστο και περισσότερο ως έκκληση για βοήθεια, στηριζόμενο και από τους ψηφοφόρους που έχουν χάσει την ελπίδα τους.
Η Ιταλία καταρρέει και πολλά από τα προβλήματά της ανάγονται στη μοιραία απόφασή της να συμμετάσχει στο ευρώ το 1999.
Δεν χρειαζόταν μια αυστηρή ερμηνεία κανόνων που ισχύουν για τα μέλη για να συμπεράνει κανείς ότι η Ιταλία δεν θα έπρεπε να είχε εισέλθει στο καθεστώς του ενιαίου νομίσματος.
Το χρέος της ανερχόταν στο διπλάσιο από το όριο του 60% επί του ΑΕΠ όπως προβλεπόταν από τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Ωστόσο, εκείνη την περίοδο ήταν αδιανόητο να αποκλειστεί ένα από τα ιδρυτικά μέλη του πλέον φιλόδοξου εγχειρήματος της Ε.Ε…
Σήμερα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας είναι κατώτερο σε σχέση με το 1999.
Οι ημέρες της βιομηχανικής υπερδύναμης (Γερμανία και Ιταλία αντιπροσώπευαν το ήμισυ της βιομηχανικής ευρωπαϊκής παραγωγής) αποτελούν πλέον μακρινή ανάμνηση.
Ενώ η Γερμανία ευημερούσε η Ιταλία φτώχαινε και η ηγετική της θέση ως παραγωγού λευκών οικιακών συσκευών χάθηκε.
Η Fiat δεν κυριαρχεί πια στην ευρωπαϊκή αγορά αυτοκινήτου και η ανεργία της χώρας κυμαίνεται στο 11% με την ανεργία των νέων να κινείται στο 32%.
Yπενθυμίζουμε πως χτες, ο γραμματέας της Λέγκα απάντησε μέσω Twitter και στον υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Μπρουνό Λεμέρ, ο οποίος είχε τονίσει ότι «αν η νέα ιταλική κυβέρνηση δεν σεβαστεί τις υποχρεώσεις της για το έλλειμμα, το χρέος και τις τράπεζες, θα κινδυνεύσει η χρηματοοικονομική σταθερότητα ολόκληρης της Ευρωζώνης».
«Είναι μια ακόμη απαράδεκτη παρέμβαση. Δεν ζήτησα ψήφους και εμπιστοσύνη για να συνεχίσω να ακολουθώ την οδό της φτώχειας, της επισφαλούς εργασίας και της μετανάστευσης. Πρώτα οι Ιταλοί!», έγραψε ο κ. Σαλβίνι.
Η Ιταλία βάζει φωτιά στην ΕΕ...
