Χτες, για πρώτη φορά, ρωσικά μαχητικά Su-30 απογειώθηκαν και μπήκαν στον βορειοανατολικό εναέριο χώρο του Λιβάνου. Συριακές πηγές μίλησαν για "scramble" ενώ εκείνη την ω΄ρα Ισραηλινά μαχητικά πετούσαν στο Βόρειο Ισραήλ πάνω από την Θάλασσα της Γαλιλαίας.
Μόνο για ένα λόγο τα ρωσικά μαχητικά πέταξαν πάνω από τον Λίβανο:
Για να εμποδίσουν τυχόν βομβαρδισμούς στην Συρία από ισραηλινά μαχητικά F-15 και F-16. Αρα κάτι μεγάλο ετοιμάζεται στο συριακό έδαφος. Είναι η μεταφορά νέων οπλικών συστημάτων;
Μένει να δούμε αν κάτι τέτοιο θα επαναληφθεί δείχνοντας πως η Ρωσία άλλαξε την "παθητική" της προσέγγιση προς μια πιο "ενεργητική" στάση.
Πηγές στο έδαφος ανέφεραν πως η Χεζμπολάχ έχει ολοκληρώσει την αποστολή της στη Συρία και η παρουσία της στο πεδίο της μάχης δεν είναι πλέον απαραίτητη.
Έτσι, σε συνεννόηση με τη συριακή κυβέρνηση, η λιβανέζική οργάνωση έχει μεταφέρει τις περισσότερες δυνάμεις της στο Λίβανο καθώς ο συριακός στρατός έχει ανακάμψει και έχει ανακτήσει τη στρατιωτική του δύναμη αλλά και την ικανότητα του για μάχη.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές στην πρωτεύουσα του Λιβάνου, η Λιβανέζικη ηγεσία της Χεζμπολάχ νιώθει ότι έχει επιτελέσει το καθήκον της σταθεροποίησης της συριακής Κυβέρνησης και της αποτροπής της πτώσης του Άσαντ.
Παρά το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, και μερικά ευρωπαϊκά κράτη αλλά και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής (συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Τουρκίας) υποστηρίζουν δεκάδες χιλιάδες μαχητές Takfiris στη Συρία με σκοπό να ελέγξουν την χώρα , η Χεζμπολάχ μαζί με τον συριακό στρατό, το Ιράν και τη Ρωσία, ματαίωσαν αυτό το σχέδιο μετά από χρόνια αδυσώπητου πολέμου και αποτελεσματικής παρέμβασης κατά των Τζιχαντιστών.
Έτσι, η Χεζμπολάχ απέσυρε τις περισσότερες δυνάμεις της από τη Συρία και ανέλαβε καίριες θέσεις στο Λίβανο, όπου, παρεμπιπτόντως, οι γεωπολιτικές συνθήκες δείχνουν ότι οι προβλέψεις για ειρήνη δεν είναι καλές .
Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι δεν υπάρχει πλέον ανάγκη διατήρησης μεγάλων δυνάμεων της οργάνωσης στη Συρία, παρά την ύπαρξη περισσότερων από εκατό χιλιάδων τζιχαντιστών στο βόρειο τμήμα της Συρίας με την συνδρομή των Τούρκων.
Επιπλέον, ο ISIS διατηρεί τον έλεγχο μιας γεωγραφικής περιοχής ισοδύναμης με το μέγεθος του Λιβάνου στη Συρία Badiya , που περιλαμβάνει από την πόλη Al-Boukmal στην ανατολική πλευρά του Ευφράτη έως την επαρχία Hasaka που είναι υπό την προστασία των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής.
Επιπλέον, υπάρχει ο μακροχρόνιος κίνδυνος στη Ντάραα (νότια Συρία) να επιβληθεί μιας ζώνη ασφαλείας, επειδή οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν έχουν ακόμη «περατώσει» τα σχέδια τους στη Συρία και δεν έχουν ανακοινώσει την ήττα του σχεδίου τους για να διαχωρίσουν τη χώρα σε μικρά κομμάτια .
Ωστόσο, οποιαδήποτε αναδιάταξη των δυνάμεων για να αλλάξει η στρατιωτική δυναμική στην Συρία απαιτεί πολιτική απόφαση μεταξύ των κυριότερων παραγόντων (ΗΠΑ, Τουρκία, Ρωσία και Ιράν):
Η Τουρκία φαίνεται να παίζει δίκαια με τη Ρωσία και το Ιράν, επομένως διατηρεί την κατάλληλη δύναμη για να «αναζωογονήσει » τους τζιχανταντιστές ή να τους "σβήσει".
Η περιοχή που ελέγχεται από το ISIS στο al Badiya είναι μια έρημος (εντός της περιοχής επιρροής του συριακού στρατού και όχι εκείνου που βρίσκεται υπό την επιρροή των ΗΠΑ) και είναι εν πολλοίς πολιορκημένη.
Τα σχέδια για επίθεση και εξάλειψη του ISIS βρίσκονται σε εξέλιξη από συριακές δυνάμεις οι οποίες κατέλαβαν Yarmouk, al-Hajar al-Aswad, και σε μερικούς μήνες αναμένεται να περιλαμβάνουν και την περιοχή la-Badiya.
Στη Daraa, ανεξάρτητα από το πόσο προσπαθούν οι ΗΠΑ, κάθε στρατιωτικό σχέδιο τακτικής από Ισραήλ ή ΗΠΑ δεν μπορεί πλέον να κάνει καμιά διαφορά στον συριακό πολιτικοστρατιωτικό χάρτη ή να δημιουργήσει κίνδυνο για το κέντρο εξουσίας της συριακής κυβέρνησης στη Δαμασκό.
Ο συριακός στρατός καταγράφει επαναλαμβανόμενα επιτεύγματα στις αγροτικές περιοχές Idlib, Aleppo και Hama και στη Γκούτα καθώς και στο στρατόπεδα Yarmouk και Hajar al-Aswad.
Έχει ανακτήσει και πάλι την εξουσία της η Δαμασκό, απελευθερώνοντας τεράστιες περιοχές.
Καμία αποχώρηση ή ήττα δεν έχει καταγραφεί κατά το τελευταίο έτος πολέμου, ενώ οι Σύροι έχουν καταφέρει να «σπρώξουν» όλους τους τζιχαντιστές στο βόρειο τμήμα της Συρίας κάτω από τον τουρκικό έλεγχο με τη χρήση στρατιωτικής δύναμης ή πολιτικών διαπραγματεύσεων.
Έτσι, ο συριακός στρατός δεν αγωνίζεται πλέον για την προστασία και την ύπαρξη της κυβέρνησης Ασαντ, αλλά για την απελευθέρωση νέων εδαφών που θα επεκτείνουν τον έλεγχό του.
Όσον αφορά το Ιράν, οι δυνάμεις του οποίου αναμένεται να παραμείνουν όσο οι αμερικανικές δυνάμεις, καταλαμβάνει συριακό έδαφος και αυτή είναι η επιθυμία της συριακής κυβέρνησης.
Ως εκ τούτου, η ιρανική παρουσία ή αποχώρηση είναι πιο περίπλοκη από αυτή της Χεζμπολάχ.
Συνδέεται με τη σύγκρουση με τις ΗΠΑ, την ισορροπία με την Τουρκία και την προσφορά χερσαίων δυνάμεων στη Ρωσική Αεροπορία όσο η Ρωσία συμμετέχει στον πόλεμο στη Συρία.
Η Χεζμπολάχ έχει αποσύρει τους μαχητές της και τις επίλεκτες δυνάμεις της και τους αναπτύσσει σε θέσεις που η ηγεσία της τις θεωρεί ευαίσθητες λόγω της ισραηλινής επιθετικότητας στον Λίβανο.
Σύμφωνα με ενημερωμένες πηγές, υπάρχουν διαρκείς ισραηλινές ενοχλήσεις που στοχεύουν σε πρόκληση του Ιράν και της Χεζμπολάχ, για να τους οδηγήσουν σε μάχη μεγαλύτερου μεγέθους από αυτή στην Συρία .
Αυτές οι πηγές πιστεύουν ότι η αμερικανική κυβέρνηση έδωσε το πράσινο φως στο Ισραήλ για να συμμετάσχει σε πόλεμο αν χρειαστεί.
Το εγχώριο πολιτικό περιβάλλον του Λιβάνου όμως δεν είναι πλέον τόσο ευνοϊκό όσο ήταν το 2006, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας ήταν υπέρ της Σαουδικής Αραβίας . Η σημερινή κυβέρνηση και η Προεδρία δεν είναι εναντίον της Χεζμπολάχ και αρνούνται να την απομονώσουν.
Ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν θεωρείται γενικά ως τυχοδιώκτης που τολμάει εύκολα να ξεκινήσει έναν μακρύ πόλεμο εναντίον της Χεζμπολάχ που μπορεί να καταστρέψει το πολιτικό του μέλλον.
Ο Νετανιάχου φαίνεται να αγαπάει τις ειδικές επιχειρήσει , την ασφάλεια και τους πολέμους τύπου «blitzkrieg».
Αλλά η Χεζμπολάχ δεν μπορεί να βασιστεί σε αυτή την αξιολόγηση του ιστορικού του Νετανιάχου και δεν θα αναλάβει το ρίσκο.
Θεωρεί ότι είναι απαραίτητο να προετοιμαστούν οι δυνάμεις της στο έδαφος για όλα τα ενδεχόμενα , καθώς ο πόλεμος κατά του Ισραήλ, θα μπορούσε να συμβεί... αύριο κιόλας.
