Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης.
Τα Ίμια είναι δύο μικρές ακατοίκητες βραχονησίδες μεταξύ του νησιωτικού συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και των νοτιοδυτικών ακτών της Τουρκίας. Απέχουν 3,8 ναυτικά μίλια από το Μποντρούμ (Αλικαρνασσός) της Τουρκίας, 5,5 ν.μ. από την Κάλυμνο και 2,5 ν.μ. από το πλησιέστερο ελληνικό έδαφος, τη βραχονησίδα Καλόλιμνος.
Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων, ακολουθώντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά. Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας των Ιμίων ξεκίνησε από ένα ναυτικό ατύχημα που συνέβη στις 25 Δεκεμβρίου 1995.
Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν για την περίσταση τη δική τους ερμηνεία στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), με την οποία είχαν παραχωρηθεί τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία στο σύνολό τους και όχι ονομαστικά, και να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία κάποιων βραχονησίδων.
Παράλληλα, αμφισβητούσαν το Πρωτόκολλο του 1932 που είχε υπογραφεί μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, το οποίο χάραζε το θαλάσσιο όριο στο μέσο ακριβώς της απόστασης μεταξύ των βραχονησίδων Ίμια και της ακτής της Ανατολίας, με το αιτιολογικό ότι το πρωτόκολλο αυτό υπογράφτηκε κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες, στα πρόθυρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (εφτά χρόνια πριν ξεσπάσει!) και ότι δεν κατατέθηκε στην Κοινωνία των Εθνών για επικύρωση!
Αυτή υπογράφτηκε στις 4 Ιανουαρίου 1932, και καθόριζε τα σύνορα των Δωδεκανήσων με την Τουρκία.
Την ημέρα που υπογραφόταν η συμφωνία, ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Ρουσδή Αράς, ένας από τους πλέον επιφανείς πολιτικούς της γείτονος, έγραφε στον Ιταλό πρεσβευτή στην Άγκυρα:
«Η συνθήκη την οποία υπογράψαμε, έχοντας έτσι ρυθμίσει κατ' ευχήν την οροθέτηση των θαλασσίων συνόρων των νήσων και νησίδων του Αιγαίου, των οποίων υπήρξε μέχρι σήμερα αντικείμενο αμφισβητήσεως μεταξύ μας και έχοντας αποδεχθεί το γεγονός ότι ολόκληρη η απομένουσα θαλάσσια ιταλοτουρκική μεθόριος δεν αποτελεί αντικείμενο καμίας διαφοράς οποιασδήποτε φύσεως μεταξύ των δύο μερών, έχω την τιμήν να απευθύνω την πρόταση να προχωρήσετε αμέσως στη διαγράμμιση αυτού του τμήματος των συνόρων…».
Η διαγράμμιση των συνόρων (που έχει τελικά η θάλασσα…) έγινε τους επόμενους μήνες, πάνω στους χάρτες του Βρετανικού Ναυαρχείου. Η υπογραφή του σχετικού Πρωτοκόλλου, έγινε στην Άγκυρα, στις 28 Δεκεμβρίου 1932. Το Πρωτόκολλο υπόγραψαν εκ μέρους της Τουρκίας οι S.Saip, Ertugrul, M.Asim και Hayrettin και εκ μέρους της Ιταλίας, ο Roberto Soldati.
Το Πρωτόκολλο, επειδή θεωρήθηκε συμπλήρωμα της συμφωνίας, δεν χρειαζόταν να πρωτοκολληθεί στην ΚΤΕ (πρόδρομο του Ο.Η.Ε).
Το γεγονός αυτό, επιβεβαιώνει σήμερα και η, τότε άμεσα εμπλεκόμενη, Ιταλία. (Κώστας Φ. Τσαλαχούρης, "ΙΜΙΑ, Το Χρονικό της Χάραξης των Συνόρων της Δωδεκανήσου (1932 – 1947)")
Το Πρωτόκολλο, επισυνάφθηκε στη Συμφωνία, όπως έγινε και στις 9 Ιανουαρίου 1948, όπου τα κείμενα της Συμφωνίας και του Πρωτοκόλλου ενσωματωμένα μαζί με το κείμενο της Συνθήκης στη Διάσκεψη της Ειρήνης, έγιναν Νόμος του Ελληνικού Κράτους, με αριθμό 518.
Ειδικά, στην περιοχή των Ιμίων ή Λιμνιών, Μικρού και Μεγάλου ή Ίμιας ή Καρντάκ, όπως πέρασε στη συμφωνία του 1932 το σημείο 30 των συνόρων είναι ξεκάθαρο.
Διέρχεται από "το μέσον της γραμμής της ενούσης τας βραχονησίδας Καρντάκ με τη νησίδα Κάτο (Τουρκία)"(“A moitie distance entre Kardak(RKs) et Kato(Anatolie)”,σύμφωνα με το επίσημο κείμενο στα γαλλικά).
Το όνομα Καρντάκ, παρέμεινε γιατί έτσι αναφερόταν στον χάρτη 1056 του Βρετανικού Ναυαρχείου.
Οι χάρτες από το παρελθόν αποδεικνύουν ξεκάθαρα τι συμβαίνει στην περιοχή.
Δείτε τον τουρκικό χάρτη του 1969 που αποδεικνύει ότι τα Ίμια είναι ελληνικά.
Την ελληνική κυριαρχία στα Ίμια αποδεικνύει και ιταλικός χάρτης του 1933
Το 1996 μπορεί να αποσοβήθηκε μια ένοπλη σύρραξη μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας, ωστόσο η άλλη πλευρά πέτυχε μέσα σε λίγες ώρες με την ανοχή των Αμερικανών να ανοίξει θέμα γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο αν και καμία ελληνική κυβέρνηση δεν αποδέχεται κάτι τέτοιο.
Η περίφημη εντολή του Ρίτσαρντ Χόλπρουκ στον Πάγκαλο και στο Σημίτη «Νο ships, no troops, no flags» ήταν αρκετή για να δημιουργήσει νομικό προηγούμενο για τους Τούρκους.
Την εντολή αυτή (Όχι πλοία, όχι στρατεύματα, όχι σημαίες), όχι μόνο την αποδέχθηκε ο τότε πρωθυπουργός, αλλά φρόντισε να ευχαριστήσει και τις ΗΠΑ!!!
Την ίδια εντολή η οποία έχει καταγραφεί στα αρχεία του State Department, την ακολουθούν πιστά και σιωπηρά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 1996, αφήνωντας τους Τούρκους να παίζουν τα δικά τους επικοινωνιακά παιχνίδια.
Και μη βιαστείτε να απαντήσετε ότι δεν υπάρχει ζήτημα Εθνικής Κυριαρχίας στα Ίμια, διότι τότε θα ήταν πολύ εύκολο οποιοσδήποτε Έλληνας πολίτης να ανέβει σε κάποια από τις βραχονησίδες.
Κάτι τέτοιο απαγορεύεται δια ροπάλου όπως είναι γνωστό.
Κανείς Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να προσεγγίσει τα Ίμια, δεν μπορεί δηλαδή να ανέβει σε ελληνικό έδαφος.
