Η Τουρκία είναι στο δρόμο που οδηγεί στην ολοκληρωτική αποχώρηση από την δύση και το ΝΑΤΟ και εφόσον συνεχίσει έτσι θα «χαρακτηριστεί πλέον ως κράτος παρίας».
Αυτό είναι το συμπέρασμα κύριων άρθρων στις «ναυαρχίδες» της ενημέρωσης στις ΗΠΑ όπως η εφημερίδα washingtonpost και το πρακτορείο bloomberg.
Αυτό που λένε όμως είναι ότι στην Τουρκία συντελείται μια επανάσταση τύπου Ιράν η οποία δεν πρόκειται να σταματήσει και θα φτάσει μέχρι τέρμα.
Όλες οι καταπιεστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αγκαλιάζουν ολοένα και περισσότερο την τακτική της σύλληψης Αμερικανών πολιτών, κρατώντας τους ως de facto ομήρους σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν μοχλό πίεσης προς την Ουάσινγκτον, τονίζει ο αμερικανικός τύπος.
Το Ιράν και η Βόρειος Κορέα ήταν πρωτοπόροι επαγγελματίες σε αυτό το έιδος και αμφότερες επανειλημμένα ζητούσαν παραχωρήσεις από τις ΗΠΑ.
Αυτός ο τρόπος πιθανώς ενθάρρυνε και άλλα έθνη, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου και της Βενεζουέλας.
Τώρα έρχεται η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που φαίνεται ότι πηγαίνει για τα καλά στο δρόμο του να γίνει κράτος εκτός νόμου.
Όλα αυτά δεν ξεκίνησαν όμως έτσι ειδικά στην πρώτη θητεία του Ομπάμα. Τότε ο Ομπάμα υποστήριζε αναφανδόν τον Τούρκο ηγέτη.
Μάλιστα επαινούσε την Τουρκία ως πρότυπο μιας μουσουλμανικής δημοκρατίας και καυχήθηκε σε μια συνέντευξη το 2012 , ότι ο Ερντογάν ήταν ένας από τους πέντε παγκόσμιους ηγέτες με τους οποίους οι προσωπικές του σχέσεις ενεργοποίησαν νέες διπλωματικές ευκαιρίες.
Αλλά όπως και η αποτυχημένη προσπάθειά του να επαναφέρει τις σχέσεις με τη Ρωσία, ο Ομπάμα έμαθε τελικά ότι ο Ερντογάν ήταν απλώς ένας ακόμη κυνικός αυταρχικός ηγέτης.
Οι σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας έχουν επιδεινωθεί τόσο πολύ …που όλα είναι πιθανά .
Σήμερα οι Τούρκοι συλλαμβάνουν πολίτες των ΗΠΑ και τους αλλοδαπούς υπηκόους με στόχο να «διαρρήξουν» το αμερικανικό νομικό σύστημα.
Αν ο Τράμπ ήθελε πραγματικά να ξεχωρίσει από τον προκάτοχό του, θα έπρεπε να αρχίσει να δείχνει στον αρχηγό της Τουρκίας τον ίδιο σεβασμό που έδειξε ο Ερντογάν γι 'αυτόν.
Αλλά και ο ίδιος έπεσε στην «παγίδα των προσωπικών σχέσεων ξεχνώντας με ποιόν αυταρχικό ηγέτη έχει να κάνει.
Έτσι τώρα η κατάσταση χειροτερεύει όλο και πιο πολύ, καταλήγει άρθρο στην washingtonpost ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί.
Την ίδια στιγμή αμερικανικά THINK TANKS εκτιμούν ότι ο Ερντογάν και η χώρα του πρέπει να αποχωρήσουν σύντομα και από το ΝΑΤΟ, διότι λόγω των σχέσεων τους με την Μόσχα έχουν γίνει πολύ επικίνδυνοι.
«Όταν η Τουρκία ήθελε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ το 1950, αναγκάστηκε να υιοθετήσει ένα πολυκομματικό πολιτικό σύστημα. Αυτό συμβαίνει επειδή η δημοκρατία είναι βασικό δόγμα κάθε μέλους του ΝΑΤΟ », δήλωσε ο Gregg Roman από το αμερικανικό think tank φόρουμ των ΗΠΑ.
«Ωστόσο, οι παραβιάσεις του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γίνονται πιο εξωφρενικές όχι μόνο προς τους πολίτες του, αλλά και προς άλλους συμμάχους του ΝΑΤΟ.
Εφαρμόζει δε ο ίδιος ένα τρομακτικό σχέδιο πολιτικού «καθαρισμού», η Τουρκία έχει περισσότερους δημοσιογράφους στη φυλακή από ό, τι η Κίνα και περισσότερους επαγγελματίες της τρομοκρατίας από ό, τι τα μέλη της Isis», τόνισε ο Roman .
«Αυτή δεν είναι η συμπεριφορά ενός μέλους που υποτίθεται ότι προστατεύει τα κοινά μας συμφέροντα και αξίες», κατέληξε ο ίδιος.
Τα σχόλιά του κτύπησαν σαν ηλεκτρικό ρεύμα τους Τούρκους εκπροσώπους της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια συνδιάσκεψης πριν δύο εβδομάδες .
Η εκδήλωση, η οποία φιλοξένησε το ινστιτούτο μελετών MEF στη Φιλαδέλφεια, υποτίθεται ότι θα επικεντρώνονταν στον τρόπο με τον οποίο το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να ασχολείται με την πολιτική της Μέσης Ανατολής. Αλλά επικεντρώθηκε στην πολιτική του Ερντογάν και στο ανατολίτικο παιχνίδι που παίζει.
Το πιο πρόσφατο ξέσπασμα του Τούρκου προέδρου ήταν η σύλληψη από τις τουρκικές αρχές ενός αυξανόμενου αριθμού Αμερικανών πολιτών που εμπλέκονται σε μαζικές διαδηλώσεις κατά του Ερντογάν ενώ πάνω από 50.000 Τούρκοι μέχρι σήμερα έχουν φυλακιστεί μετά την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016.
Την περασμένη εβδομάδα συνελήφθη ένας Τούρκος υπήκοος που εργαζόταν στο προξενείο των ΗΠΑ, ενώ η δεύτερη τέτοια σύλληψη πριν δύο μέρες ώθησε την Ουάσιγκτον να ανακοινώσει την αναστολή χορήγησης βίζας στην Τουρκία, αμφισβητώντας δημόσια την δέσμευση της Άγκυρας για την Προστασία «την ασφάλεια των εγκαταστάσεων της αποστολής των ΗΠΑ και του διπλωματικού προσωπικού».
Η Τουρκία ανταποκρίθηκε άμεσα με ισοδύναμη «απάντηση» ενώ ο Ερντογάν υποστηρίζει ότι το πραγματικό κίνητρο της Ουάσιγκτον ήταν η εμπλοκή στα εσωτερικά της χώρας.
Ολα αυτά είναι αβάσιμα ειδικά όσο αφορά τον ρόλο των ΗΠΑ στο πραξικόπημα.
Η κλιμάκωση της κρίσης θα βλάψει τους επιχειρηματικούς και τουριστικούς τομείς των δύο χωρών, ιδίως της Τουρκίας.
Όσο ο Ερντογάν και το κόμμα του συνεχίζουν να κάνουν χρήση του «μαστιγίου» με εχθρότητα προς την Αμερική η οποία σύμφωνα με τους ίδιους υποστηρίζει πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς, τόσο η τουρκική στάση απέναντι στις ΗΠΑ θα γίνεται ολοένα και εχθρική .
Ο Ερντογάν και πολλοί Τούρκοι είναι έξω φρενών επειδή οι Αμερικανοί αδυνατούν να εκτιμήσουν τη σοβαρότητα του πραξικοπήματος, τον ρόλο του Gulen, καθώς και την ύπαρξη των απειλών που αντιμετωπίζουν.
Πολλοί Αμερικανοί με την σειρά τους, πιστεύουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αυταρχική απάντηση στο πραξικόπημα, η οποία χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την φυλάκιση όλων εκείνων που αντιτίθενται στον Ερντογάν.
Τα περιφερειακά συμφέροντα ασφαλείας των δύο χωρών διακυβεύονται επίσης επικίνδυνα.
Λαμβάνονται υπόψη τα εξής: Πρώτον, ότι η Ουάσινγκτον δίνει προτεραιότητα στην καταπολέμηση του ISIS ενώ η Τουρκία θεωρεί ως απειλή τους Σύρους Κούρδους και τους Ιρακινούς Κούρδους που τυγχάνει να είναι βασικοί εταίροι της Αμερικής σε αυτόν τον αγώνα.
Δεύτερον, οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να εμποδίσουν το Ιράν να γεμίσει το κενό που θα αφήσουν δυσαναπλήρωτο οι Τζιχαντιστές όταν φύγουν από την ανατολική Συρία ενώ οι Τούρκοι είναι φίλοι με τους Ιρανούς .
Επίσης η Τουρκία υποστηρίζει τις ομάδες φανατικών ισλαμιστών, όπως η Χαμάς, η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου και οι πολιτοφυλακές της Λιβύης, διατηρεί καλή σχέση με το Κατάρ, αντικρούοντας την απόφαση του ΝΑΤΟ ενώ αγοράζει ρωσικά συστήματα αεράμυνας, με μια κίνηση που έχει σχεδιαστεί για να σηματοδοτήσει τη δυσαρέσκειά της Άγκυρας έναντι των ΗΠΑ.
Το τελευταίο θα επιφέρει μόνο επιδείνωση στις ήδη προβληματικές σχέσεις».
Ο Ερντογάν και το κόμμα του εξακολουθούν να είναι γεμάτοι με εχθρότητα απέναντι στην Αμερική για την υποστήριξη των πραγματικών και των φανταστικών εχθρών τους και αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα κράτος εκτός ΝΑΤΟ , εκτός δύσης που θα μοιάζει καταπληκτικά με το Ιράν .
