Οι ερευνήτριες δρ. Megan Gath και Gail Gillon του Ερευνητικού Ινστιτούτου Παιδικής Ευημερίας του πανεπιστημίου του Canterbury (UC), σε συνεργασία με την καθηγήτρια Εκπαίδευσης, Brigid McNeill, και την καθηγήτρια Υγείας, Lianne Woodward, μελέτησαν τις επιπτώσεις της έκθεσης των παιδιών σε οθόνες κατά την πρώιμη παιδική ανάπτυξη.
Χρησιμοποιώντας δεδομένα από περισσότερα από 6.000 παιδιά, που συνελέχθησαν από την μεγαλύτερη διαχρονική μελέτη της Aotearoa New Zealand, Growing Up in New Zealand, οι ερευνήτριες αξιολόγησαν την έκθεση των παιδιών σε οθόνες σε ηλικίες 9 μηνών, 2 ετών, 4 ετών, 5 ετών και 8 ετών.
Οι ερευνήτριες μέτρησαν τον χρόνο που περνούσαν τα παιδιά στις οθόνες σε διαφορετικά στάδια της παιδικής ηλικίας σε σχέση με:
- τη γλώσσα
- τις πρώιμες δεξιότητες σε γραμματική και αριθμητική
- προβλήματα που σχετίζονται με την κοινωνικοποίηση
Έλαβαν επίσης υπόψη παράγοντες, όπως η εκπαίδευση της μητέρας και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση της οικογένειας.
“Τα παιδιά που περνούσαν περισσότερο χρόνο σε οθόνες κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας (9 μηνών έως 5 ετών) σημείωσαν χαμηλότερη βαθμολογία σε μετρήσεις γλωσσικής και εκπαιδευτικής ικανότητας και αυξημένα προβλήματα κοινωνικοποίησης αναφέρθηκαν από τους γονείς σε ηλικία 5 και 8 ετών», είπε η δρ. Gath.
Η έκθεση σε οθόνες περιελάμβανε τον άμεσο χρόνο σε οθόνη, παρακολουθώντας τηλεόραση ή μια συσκευή και τον έμμεσο χρόνο σε οθόνη, όπου το παιδί βρισκόταν σε ένα δωμάτιο με ενεργοποιημένη την τηλεόραση αλλά δεν παρακολουθούσε ενεργά.
Οι ερευνήτριες του UC αξιολόγησαν επίσης τον αντίκτυπο που έχει ο χρόνος οθόνης στην ανάπτυξη λόγω του μειωμένου χρόνου συμμετοχής σε άλλες δραστηριότητες.
Η δρ. Gath είπε ότι τα παιδιά με υψηλά επίπεδα έκθεσης σε οθόνες ήταν λιγότερο πιθανό να συμμετέχουν σε πιο πλούσιες κοινωνικά και αισθητηριακές δραστηριότητες παιδικής ηλικίας, όπως ομάδες παιχνιδιού, μουσεία, πάρκα και πολιτιστικές εκδηλώσεις:
«Ο χρόνος έκθεσης σε οθόνες είναι μόνο ένας από τους πολλούς παράγοντες που καθορίζουν την ανάπτυξη των παιδιών. Αλλά είναι ένας που γίνεται ολοένα και πιο διαδεδομένος. Η πρώιμη παιδική ηλικία είναι η εποχή όπου οι γονείς έχουν την μεγαλύτερη επιρροή στις συνήθειες των παιδιών και είναι μια κρίσιμη περίοδος για τον καθορισμό υγιεινών συνηθειών. Οπότε αν μπορούμε να μειώσουμε τον χρόνο οθόνης στην πρώιμη παιδική ηλικία, μπορεί να υπάρχουν θετικά αποτελέσματα που επηρεάζουν την καλή υγεία σε όλη τη διάρκεια της ζωής των παιδιών”.
Οι ειδικοί συνιστούν:
- μηδενική καθιστική ώρα έκθεσης σε οθόνες για παιδιά κάτω των 2 ετών
- λιγότερο από μία ώρα την ημέρα για παιδιά ηλικίας 2-5 ετών και
- λιγότερο από δύο ώρες την ημέρα για παιδιά 5 ετών και άνω