Τη στιγμή που η περιοχή μας οδηγείται σε ένα νέο χάος, μετά τη δολοφονία του Κασίμ Σουλεϊμάνι , η λιβυκή περιπέτεια της Άγκυρας εξελίσσεται σε μικρότερο μέγεθος από ό,τι αρχικά ισχυρίστηκε. Ο Ερντογάν, ο οποίος δεν μπόρεσε να πάρει αυτό που ήθελε από την Τυνησία και την Αλγερία, φαίνεται ότι έχει διαπιστώσει ότι δεν είναι δυνατόν να αναπτύξει η Τουρκία τους 3.000 στρατιώτες που είχε αρχικά σχεδιαστεί, σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ΑΚΡ, Ömer Çelik, τα στελέχη που στέλνουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και οι τζιχαντιστές που αποστέλλονται εκεί από τη Συρία, θα χρησιμοποιηθούν για την εκπαίδευση των δυνάμεων Σαράζ.
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ, η οποία θεωρεί τον εαυτό της ως υπερδύναμη, έχει καταλάβει το τελευταίο διάστημα ότι η πραγματικότητα δεν επαληθεύει τις προσδοκίες της, όμως επειδή νοιώθει εκτεθειμένη και στρυμωγμένη στο εσωτερικό, φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την περιπέτεια στη Λιβύη. Στη διεθνή απομόνωση της Τουρκίας, έρχεται να προστεθεί η ένταση ΗΠΑ-Ιράν, που θα μπορούσε να ανοίξει νέο χώρο για τους Κούρδους και την προοπτική του πραγματικού διαμελισμού του Ιράκ.
Η Συρία και η Ρωσία κινούνται προς την κατεύθυνση του ελέγχου των κρίσιμων αυτοκινητοδρόμων, καταλαμβάνοντας τη μια μετά την άλλη τις περιοχές της Περιφέρειας Ιντλίμπ. Δεν έχει απομείνει πλέον καμία δυνατότητα και επιλογή στην Άγκυρα από την αποστολή σκληρών μηνυμάτων στη Μόσχα. Και το χειρότερο, οι μονάδες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) που βρίσκονται στα παρατηρητήρια της Περιφέρειας Ιντλίμπ, έχουν εγκλωβιστεί από το στρατό της Συρίας και περιφρουρούνται από τη ρωσική στρατιωτική αστυνομία. Η εικόνα είναι σκοτεινή, και ακόμα πιο σκοτεινή είναι για μια κυβέρνηση που δίνει περισσότερο βάρος στην ισχύ απ’ ότι στη διπλωματία.
“Οι υπηρεσίες των ΗΠΑ ασχολούνται εδώ και 40 χρόνια με το Ιράν. Δηλαδή έχουν πλήρη γνώση για τα πάντα που αφορούν το θέμα που λέγεται Ιράν. Ο Kasim Suleimani ήταν επίσης στη μαύρη λίστα της προηγούμενης κυβέρνησης των ΗΠΑ, αλλά κανείς δεν είχε επιχειρήσει τη δολοφονία του, που μπορεί να πυροδοτήσει τον πόλεμο. Όσον αφορά τον Τραμπ, μπορείτε να αντιληφθείτε το μέγεθος της άγνοιάς του, από το γεγονός ότι όταν άκουσε πριν από τέσσερα χρόνια για πρώτη φορά το όνομα του Suleimani, νόμισε ότι πρόκειται για τους Κούρδους. Εκτός κι αν αυτό είναι ενδεικτικό της απεριόριστης αλαζονεία του.
Ή αν είναι ενδεικτικό της πίστης του στην αποτρεπτική ισχύ των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, τον οποίο υπερηφανεύεται ότι θα εκσυγχρονίσει, ξοδεύοντας 2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Επίσης, μπορείτε να αποδώσετε την πράξη του στη δύναμη χειραγώγησης της ομάδας των γερακιών που τον περιβάλλουν. Μάλιστα, εκείνοι που έχουν αντιληφθεί το πού μπορεί αν φθάσει η ένταση που προκάλεσε η δολοφονία, έχουν κινητοποιηθεί στο Κογκρέσο, για να περιοριστούν οι αρμοδιότητες του Τραμπ να αποφασίσει πολεμικές ενέργειες. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε την εχθρότητα του Κογκρέσου έναντι του Ιράν.
Υπάρχουν δύο σενάρια που θα ενεργοποιηθούν αν οι ΗΠΑ εκδιωχθούν από το Ιράκ
Ανεξαρτήτως των αντιποίνων που θα επιχειρήσει αμέσως Ιράν μετά τη δολοφονία, η Τεχεράνη είναι πιθανό να ακολουθήσει μια στρατηγική που θα καταστήσει τη Μέση Ανατολή ένα μη ασφαλές μέρος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ιρανικός ρεαλισμός μπορεί να τεθεί σε ισχύ. Τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδίαζαν τον περιορισμό της επιρροής του Ιράν στη Μέση Ανατολή, το Ιράν θα εργαστεί τώρα για να δημιουργήσει συνθήκες που θα υποχρεώσουν τις αμερικανικές δυνάμεις να αποσυρθούν από τη Συρία και το Ιράκ.
Η έγκριση από το Κοινοβούλιο του Ιράκ νομοσχεδίου για την εκδίωξη των αμερικανικών δυνάμεων, είναι η πρώτη εξέλιξη που ενισχύει τη θέση του Ιράν. Αλλά αυτή η απόφαση έχει κάποια όρια. Η ενεργοποίηση ενός μηχανισμού για την εκδίωξη των αμερικανικών δυνάμεων, μπορεί να έχει συνέπειες που το Ιράν δεν θέλει.
Οι Σουνίτες και οι Κούρδοι μποϊκοτάρισαν την ψηφοφορία στη βουλή του Ιράκ. Όταν λένε στις ΗΠΑ να φύγουν, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ξαναέλθει στο τραπέζι το σενάριο διαμελισμού του Ιράκ. Αυτό είναι κάτι που δεν θέλει το Ιράν. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι σε αυτό το σημείο το Ιράκ έχει έλθει αρκετές φορές και κάθε φορά, μετά από συγκαλυμμένη συναίνεση μεταξύ του Ιράν και των ΗΠΑ, αυτό αποτρεπόταν, μετά από συμφωνία για σύμπραξη σουνιτών, σιιτών και Κούρδων.
Όταν λένε στις δυνάμεις των ΗΠΑ να φύγουν, αυτό να οδηγήσει στην απόσυρση αμερικανικών δυνάμεων και στην εγκατάστασή τους στο Κουρδιστάν. Αυτό θα οδηγήσει στη δημιουργία συνθηκών ανάλογων με εκείνες του 1991. Το 2003 (μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, σ.τ.μ.), οι Κούρδοι επέστρεψαν στη Βαγδάτη και διαδραμάτισαν πρωταρχικό ρόλο στη σύνταξη του ιρακινού συντάγματος. η αποκοπή τους από τη Βαγδάτη φέρνει ξανά το σενάριο της ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν. Το Ιράν θεωρεί επικίνδυνη μια τέτοια εξέλιξη, διότι θα επηρεάσει και την περιοχή του Κουρδιστάν που βρίσκεται στο έδαφός του.
Το σχέδιο της Τουρκίας για τη Λιβύη δεν πάει καλά και η κεραμίδα θα πέσει βαριά στο κεφάλι της Τουρκίας
Μετά την έγκριση του ψηφίσματος στην τουρκική βουλή για την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη, δόθηκε η εντύπωση ότι η Τουρκία κάνει ένα βήμα πίσω στο θέμα αυτό. Λέγεται ότι θα σταλούν μόνο τμήματα για εκπαίδευση και οργάνωση των μονάδων του στρατού του Σαράζ. Επίσης θα σταλούν τμήματα της υπηρεσίας πληροφοριών. Μα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν ήδη στη Λιβύη εδώ και πολλά χρόνια. Μάλλον θεωρούν ότι νομιμοποιούν την ύπαρξή τους με το ψήφισμα αυτό.
Όσον αφορά την απευθείας αποστολή στρατευμάτων, ο Ερντογάν βολιδοσκόπησε τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και τις γειτονικές χώρες της Λιβύης και το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Κανείς δεν θέλει στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας. Ο κίνδυνος να εισέλθει η Τουρκία στον πόλεμο χωρίς να πάρει ένα πράσινο φως από κάποιον, αυξάνεται. Το αίτημα του Ερντογάν για μια γραμμή εφοδιασμού και μια στρατιωτική βάση δεν έγινε δεκτό από την Τυνησία, στην οποία έτρεφε πολλές ελπίδες. Η Αλγερία έκλεισε επίσης την πόρτα. Έτσι για τώρα, προσπαθούν να προχωρήσουν μπροστά με προσωπικό της υπηρεσίας πληροφοριών και εμπειρογνώμονες στρατιωτικούς.
Υπάρχει επίσης η αποστολή δυνάμεων πολιτοφυλακής από τη Συρία. Ο Ερντογάν δεν κρύβει τις προθέσεις του. Αλλά αυτό το σχέδιο δημιουργεί πρόβλημα και χωρίζει σε δύο μέτωπα την αντιπολίτευσης της Συρίας. Όσοι έλαβαν όπλα κατά της κυβέρνησης Άσαντ, λένε “Τι δουλειά έχουμε εμείς στη Λιβύη;” Φυσικά, είναι δυνατό να συγκεντρωθούν χρήματα και να βρεθούν μισθοφόροι. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να στρατολογήσουν μαχητές από όλο τον κόσμο. Ωστόσο, αυτό θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην Τουρκία.
Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης
Πηγή: Ahvalnews
