Σε μια ευρεία αμερικανική επιχείρηση που περιλάμβανε οκτώ ελικόπτερα, δύο αεροπλάνα F-16 και δυνάμεις της Delta Force, η Ουάσινγκτον μπόρεσε να σκοτώσει τον αρχηγό του Ισλαμικού Κράτους Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, ο οποίος ήταν ο πιο προσεκτικός από όλους τους πρώην ηγέτες της ομάδας, με πιο σημαντικό τον πλέον τρομακτικό για την Ουάσιγκτον Ιορδανό τζιχανιστή Αμπού Μουσάμπ αλ Ζαρκάουι που δολοφονήθηκε το 2006.
Αυτής της επιχείρησης προηγήθηκε μιας άλλης λίγες ώρες πριν που διεξήχθη από ειδικές αμερικανικές δυνάμεις στην Τζαράμπλους στην ύπαιθρο του Χαλεπίου, στην περιοχή της “Ασπίδας του Ευφράτη” που ελέγχεται από τις υποστηριζόμενες από την Τουρκία δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης.
Ο στόχος αυτής ήταν ο εκπρόσωπος του ISIS Αμπού Χασάν αλ-Μουχάτζιρ, αναφέρει η ιστοσελίδα armyvoice.gr, ένα από τα πιο ισχυρά μέλη του μετά τον Μπαγκντάντι.
γράφει η Εύα Ι. Κουλουριώτη, πολιτική αναλύτρια, ειδική σε θέματα Μέσης Ανατολής
Παρά τις διαψεύσεις παρατηρητών εξειδικευμένων στις τζιχαντιστικές ομάδες ότι ο Μπαγκντάντι σκοτώθηκε σε αυτήν την επιχείρηση, λόγω της θέσης της στην ύπαιθρο της επαρχίας Ίντλιμπ που είναι εχθρική περιοχή για το ISIS και επειδή ελέγχεται από πολλές διεθνείς υπηρεσίες πληροφοριών με επικεφαλής την Ουάσιγκτον, λίγες ημέρες μετά την αμερικανική ανακοίνωση για το αποτέλεσμα της επιχείρησης, το όργανο ενημέρωσης του ISIS αλ-Φουρκάν, επιβεβαίωσε την δολοφονία του Μπαγκντάντι και του Μουχάτζιρ και ανακοίνωσε την τοποθέτηση του Αμπού Ιμπραχίμ αλ-Χάσεμι ως αρχηγού και του Αμπού Χάμζα αλ-Κούρασι ως εκπροσώπου του ΙSIS.
Ως εκ τούτου, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τί ακριβώς έχει συμβεί στο εσωτερικό του ISIS, τις αλλαγές και τις κινήσεις του στην Μέση Ανατολή αλλά και στον κόσμο γενικότερα.
Κατ’αρχάς, θα πρέπει να περιγραφεί η κατάσταση της οργάνωσης πριν από την δολοφονία και στη συνέχεια να εξετασθεί τί θα συμβεί μετά.
Κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, η Ουάσιγκτον, με την υποστήριξη πάνω από 70 χωρών υπό την Διεθνή Συμμαχία για την καταπολέμηση του ISIS, καθώς επίσης και χερσαίων δυνάμεων του ιρακινού στρατού, της κουρδικής πολιτοφυλακής Πεσμέργκα, δυνάμεων της ιρακινής πολιτοφυλακής Αλ-Χασντ ασ-Σάμπι και των κουρδικών πολιτοφυλακών της Συρίας του SDF, κατάφερε να μειώσει αποτελεσματικά τον γεωγραφικό έλεγχο του ISIS στην Συρία και το Ιράκ.
Κατάφερε επίσης να σκοτώσει, να τραυματίσει και να αιχμαλωτίσει χιλιάδες μαχητών και να αποσπάσει πολλές σημαντικές πόλεις όπως η Μοσούλη, η Φαλούτζα και το Ραμάντι στο Ιράκ, η Ράκκα, το Σαντάντι και το Χατζίν στη Συρία.
Όσο η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της γιόρταζαν την νίκη τους που χτίστηκε πάνω στα χιλιάδες πτώματα των αμάχων θυμάτων που σκοτώθηκαν από τους βομβαρδισμούς τους με το προκάλυμμα της καταπολέμησης του ISIS, η οργάνωση αναδιοργωνόταν τόσο στη Συρία όσο και το Ιράκ, προετοιμαζόμενη για την επόμενη φάση.
Πράγματι, η σε βάθος ανάγνωση των κινήσεων του ISIS κατά την διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών αποδεικνύει ότι υπάρχει μια συνειδητή απόκρυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για το μέγεθος της παρουσίας της οργάνωσης στην Συρία και το Ιράκ, η οποία εκπορεύεται από την Ουάσινγκτον.
Και για να το κάνουμε πιο ξεκάθαρο, η έρημος της Συρίας είναι τελείως εκτός ελέγχου του καθεστώτος Άσαντ και των συμμάχων του, αλλά και της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της.
Εν τω μεταξύ, το ISIS ελέγχει ένα πολύ μεγάλο τμήμα των συρο-ιρακινών συνόρων και έχει εγκαταστήσει επιχειρησιακά κέντρα στην ύπαιθρο του Μπουκαμάλ και του Ντέϊρ εζ-Ζορ και στην περίμετρο ττων πόλεων Σούχνα και Παλμύρα.
Τα δε συρο-ιρακινά σύνορα μεταξύ των περιοχών Αλ-Τανφ και Μπουκαμάλ ελέγχονται σχεδόν εξ ολοκλήρου από την τρομοκρατική οργάνωση.
Η κατάσταση στο Ιράκ δεν είναι καλύτερη. Το ISIS κατάφερε σταδιακά να επεκταθεί στην επαρχία Ανμπάρ, ενώ και η ύπαιθρος των επαρχιών Χαντίθα, Κάαμ και Ραμάντι εξακολουθούν να αποτελούν βάση για το Ισλαμικό Κράτος.
Μετά από τα παραπάνω, μπορούμε να αρχίσουμε να αναλύουμε τι θα συμβεί μετά τη δολοφονία του Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι και του εκπροσώπου της οργάνωσης Αμπού Χασάν αλ-Μουχάτζιρ. Κατά την άποψή μου, υπάρχουν δύο σενάρια που ενδέχεται να εφαρμόσει το ISIS.
Σενάριο 1
Η οργάνωση, που πριν από τον θάνατο του Μπαγκντάντι λειτουργούσε κάτω από μια κεντρική ηγεσία η οποία καθόριζε την γραμμή της,
διαφοροποιείται και τα στοιχεία της θα είναι πιο ελεύθερα να κινηθούν αυτόνομα είτε σε ομάδες, είτε ως μοναχικοί λύκοι, θα χτυπούν στόχους με αποτέλεσμα μεγάλο αριθμό θυμάτων και θα είναι πολύ πιο βίαια.
Αυτό σχετίζεται με το κατά πόσο θα είναι αδύναμη η κεντρική ηγεσία της οργάνωσης.
Εάν αυτό συμβεί, τότε η διάσπασή της σε μικρότερες ομάδες που θα κινούνται χωριστά θα είναι δύσκολο να εντοπιστούν, να προβλεφθούν οι ενέργειές τους και να αποτραπούν.
Παρακολουθώντας στενά τα τελευταία χρόνια τί συμβαίνει στο εσωτερικό του ISIS, μπορώ να βεβαιώσω ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος των θρησκευτικών ηγετών του δεν ήταν ικανοποιημένα από την γραμμή που ακολουθούσε πριν η ηγεσία της οργάνωσης, ο Μπαγκντάντι και ο Μουχάτζιρ.
Κάποιοι από αυτούς θεωρούσαν ότι ήταν πολύ ήπια και έπρεπε να γίνει πιο ακραία, ενώ κάποιοι πίστευαν ότι είναι σκληρή και έπρεπε να είναι πιο ανοιχτή με τους ανθρώπους των κοινωνιών γύρω της.
Έτσι, κάποια από τα κομμάτια που θα προκύψουν από μια πιθανή διάσπαση της οργάνωσης θα είναι πιο τρελά και ακραία από ό,τι υπό την ηγεσία του Μπαγκντάντι.
Σενάριο 2
Το ISIS παραμένει στην ίδια μορφή και την ίδια διάταξη υπό την ηγεσία του Ιρακινού Αμπού Ιμπραήμ αλ-Χάσεμι χωρίς διασπάσεις στο εσωτερικό του.
Έτσι διατηρεί την οργάνωση και την τρέχουσα δύναμή του, κατά την εκτίμησή μου περίπου δέκα χιλιάδες μαχητές στο Ιράκ και τη Συρία.
Ένα σημαντικό ερώτημα παραμένει το μέλλον των πυρήνων που προέρχονται από την οργάνωση αλλά είναι γεωγραφικά απομακρυσμένες, όπως το Αφγανιστάν, η Λιβύη, η Σομαλία και η Κεντρική Αφρική.
Το πιο πιθανό είναι ότι το μέλλον της οργάνωσης στη Συρία και το Ιράκ θα καθορίσει το μέλλον των πυρήνων παγκοσμίως.
Πρέπει να τονιστεί ότι ο Τραμπ, η θέση του οποίου στο εσωτερικό επιδεινώνεται από την κίνηση των Δημοκρατικών να τον απομονώσει, μπόρεσε να αυξήσει τις μετοχές του, αν και λίγο, σκοτώνοντας τον Μπαγκντάντι.
Ωστόσο, η προηγούμενη εμπειρία κατά τα τελευταία 20 χρόνια δείχνει ότι η δολοφονία ηγετών τέτοιων οργανώσεων παράγει πάντα το σχηματισμό νέων, πιο ριζοσπαστικών, ειδικά όσο η Δύση συνεχίζει να έχει την ίδια κοινωνική και πολιτική προσέγγιση των κοινωνιών της Μέσης Ανατολής.
Η δικτατορία, η αδικία και οι διωγμοί παράγουν πάντα έκρηξη και εκδίκηση.
Αυτό που συμβαίνει στην ιρακινή και λιβανική αρένα των τεράστιων διαμαρτυριών που απαιτούν ελευθερία και δημοκρατία και ένα καθεστώς που θα εξαλείψει την οικονομική διαφθορά, αποτελεί επέκταση του κύματος της αραβικής άνοιξης που ξεκίνησε το 2010 στην Τυνησία και την οποία η Δύση, υπό την ηγεσία της Ουάσιγκτον, προσπάθησε να κάμψει υποστηρίζοντας τους δικτάτορες, όπως στην Αίγυπτο και την Συρία.
Οι τωρινές επαναστάσεις στην Μέση Ανατολή μπορούν να θεωρηθούν μια νέα ευκαιρία για την Δύση και την Ουάσινγκτον να στηρίξουν τις προσδοκίες των αραβικών λαών, διαφορετικά θα δούμε την εμφάνιση νέων, πιο βίαιων εξτρεμιστικών οργανώσεων.
