Οι ελληνικές γελοιότητες με την ΑΟΖ και τη Λιβύη: Τελικά μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας…

Η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο, με 13,676 τετ. χιλιόμετρα ή 8,498 τετ. μίλια. Και είναι σχεδόν διπλάσια από την ακτογραμμή της Τουρκίας, που έχει 7,200 τετ. χιλιόμετρα ή 4,474 τετ. μίλια.

Η Ελλάδα έχει μια από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές στον κόσμο. Είναι 12η. Η Τουρκία είναι 20η.

Η Ελλάδα έχει μεγαλύτερη ακτογραμμή από το Μεξικό, από την Ιταλία, από την Βραζιλία, από την Κροατία, από την Δανία και βέβαια από την Τουρκία.

Πρώτος είναι ο Καναδάς με 202,080 τετ. χιλιόμετρα. 2η η Νορβηγία. Μετά η Ινδονησία (νησιωτικό κράτος). Μετά η Ρωσία. Ακόλουθουν: Φιλιππίνες, (νησιωτικό κράτος) Ιαπωνία (νησιωτικό κράτος), Αυστραλία (νησιωτικό κράτος) Ηνωμένες Πολιτείες, Νέα Ζηλανδία (νησιωτικό κράτος), η Ανταρτική, η Κίνα, αναφέρει το hellasjournal.com.

του Μάριου Ευρυβιάδη

Η Ελλάδα (νησιωτικό κράτος) ακολουθεί την Κίνα που έχει 14,500 τετ. χιλιόμετρα. Μετά την Ελλάδα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο (νησιωτικό κράτος) με 12,429 τετ. χιλιόμετρα.

Χώρες με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή

Το γεγονός αυτό δεν θα το μάθετε από καμια ελληνική κυβέρνηση. Σίγουρα όχι από τις δυο τελευταίες. Αντίθετα αναπαρήγαγαν και αναπαράγουν την Τουρκική προπαγάνδα πως η Τουρκία έχει την μεγαλύτερη “ηπειρωτική ακτογραμμή” στη Μέσογειο. Ναι, την έχει. Όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Δεν έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή. Αυτή την έχει η Ελλάδα. Και αυτό είναι το μείζον. Η ακτογραμμή ολόκληρη. Όχι ένα μέρος της.

Με μια μισή αλήθεια, οι τουρκαλλάδες εποφθαλμιούν τη μισή Ελλάδα- την νησιωτική Ελλάδα. Και οι μισές αλήθειες είναι πολύ χειρότερες από τα ψέματα. Αποτελούν τον βασικό και κρίσιμο συντελεστή της προπαγάνδας. Δέστε τις συνεχόμενες δηλώσεις των Τούρκων. Ποτέ δεν αναφέρονται στην “ακτογραμμή” τους στη Μεσόγειο. Πάντα αναφέρουν πως έχουν τη μεγαλύτερη “ηπειρωτική ακτογραμμή” της Μεσογείου, υποβάλλοντας, έτσι, πως “δικαιούνται” το “μερίδιο του λέοντος” στην ΑΟΖ της Μεσογείου, προς ζημιά της γειτονικής Ελλάδας και της Κύπρου.

Με το ανατολίτικο αυτό “ευφυολόγημα” οι Τούρκοι προσπαθούν να ακυρώσουν τη μισή Ελλάδα. Προσπαθούν να την ακρωτηριάσουν. Δέν υφίσταται, λένε, ελληνική εδαφική κυριαρχία στα ελληνικά νησιά. Δεν έχουν επήρεια τα νησιά. Δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Δεν έχουν ΑΟΖ. Δεν έχουν τίποτα. Η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κάσος, το Καστελλόριζο/Μεγίστη και πάει λέγοντας. Και τώρα, μαθαίνουμε, δεν έχει επήρεια ούτε η Κρήτη. Τα ελληνικά νησιά είναι για τους Τούρκους ανύπαρκτα. Είναι φαντάσματα. Σε λίγο θα τους ακούσουμε να λεν πως και η Πελοπό-νησος είναι νησί, χωρίς και αυτό με επήρεια στη θάλασσα.

Αυτή λοιπόν την τουρκική προπαγάνδα έχει ουσιαστικά ελληνοποιήσει το ελληνικό κράτος, κάνοντας τη δουλειά των Τούρκων: ακυρώνοτας το ίδιο τη μισή του επικράτεια. “Δέστε την ακτογραμμή τους”, μας συμβούλεψε παλαιότερα ο ΥΠΕΞ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κατρούγκαλος. Το ίδιο επανέλαβε πρόσφατα και ο κ. Δένδιας, ΥΠΕΞ της Νέας Δημοκρατίας. Δυστυχώς και ο Νίκος Κοτζιάς με την ατυχή του δήλωση να μην είναι “μονοφαγάδες” οι Έλληνες αναφορικά με την ΑΟΖ. Παρέπεμψε και αυτός – που γνωρίζει καλύτερα- στη μεγάλη τουρκική “ακτογραμμή”.

Έρχομαι τώρα και στις γελοιότητες με τη Λιβύη. Τις ελληνικές γελοιότητες. Καταρχάς να πούμε πως στη Λιβύη σήμερα μαίνεται ένας εμφύλιος πόλεμος που ουσιαστικά άρχισε το 2011, με την ανατροπή του Καντάφι από τους Δυτικούς. Συγκρούονται δυο μεγάλες φατρίες, μια με έδρα την Τρίπολη στα δυτικά και μια με έδρα την Βεγγάζη, στα ανατολικά. Η φατρία της Τρίπολης αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη ως η ενδιάμεση- μέχρι να συμφωνηθούν εκλογές- νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Το Κοινοβούλιο όμως της χώρας βρίσκεται στη Βεγγάζη. Και η φατρία της Βεγγάζης ελέγχει τα τρία τέταρτα της χώρας και σχεδόν όλη της ακτογραμμή. Το δε Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έχει επιβάλει εμπάργκο όπλων κατά των δυο φατριών.

Τουρκία και Κατάρ, υποστηρίζουν με φανατισμό τη φατρία της Τρίπολης και την τροφοδοτούν με όπλα. Χωρίς Τουρκία και Κατάρ η φατρία της Τρίπολης, που είναι ισλαμοφασιστική, θα είχε προ πολλού καταρρεύσει. Τουρκία και Κατάρ, υπενθυμίζω, υποστηρίζουν επίσης με τον ίδιο φανατισμό τους αποκεφαλιστές- τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Τα δυο κράτη έχουν επίσης διπλωματική εκπροσώπηση στην Τρίπολη, όπως και παρά πολλές άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις. Η Ελλάδα είναι απούσα, επικαλούμενη τις συνθήκες ανασφάλειας που επικρατούν στη χώρα. Οι ΗΠΑ, των οποίων ο πρέσβης δολοφονήθηκε άγρια- κάηκε σε επίθεση το 2012- είναι παρούσα, διότι έχει συμφέροντα να υπερασπισθεί.

Και η Ελλάδα έχει συμφέροντα να υπερασπιστεί, μείζοντα μάλιστα. Αλλά είναι απούσα. Προφανώς πιστεύουν στο ελληνικό ΥΠΕΞ πως με τους σαλωνάτους και τη γραβάτα εξυπηρετούνται και τα εθνικά συμφέροντα. Αφήνουν λοιπόν εδώ και χρόνια την Τουρκία να αλωνίζει ελεύθερα στην Τρίπολη, γνωρίζοντας τις συγκεκριμένες προθέσεις της Άγκυρας.

Η Αθήνα περιορίζεται στην υπεράσπιση των ελληνικών συμφέροντων “εξ´αποστάσεως”, μέσω του πρέσβη της φατρίας της Τρίπολης στη Αθήνα. Πάνω στον οποίο ξέσπασε ο ΥΠΕΞ κ. Δένδιας για την αδυναμία του ιδίου και του Υπουργείου του να προκαταλάβουν τις μηχανοραφίες της Άγκυρας με την φατρία της Τρίπολης. Οι μηχανοραφίες αυτές ανακοινώθηκαν πρόσφατα με την εξαγγελία υπογραφής, μεταξύ άλλων, και “Μνημονίου Κατανόησης επί των Θαλασσίων Δικαιοδοσιών” ανάμεσα σε Τουρκία και Λιβύη.

Τι περιέχει το Μνημόνιο δεν γνωρίζουμε. Όμως από τους αλαλαγμούς των Τούρκων φαίνεται να υπάρχει πρόθεση οριοθέτησης ΑΟΖ με Λιβύη, η οποία όμως για να επιτεύχθεί θα πρέπει θα ακρωτηριασθεί η Ελλάδα βάση του Τουρκικού σκεπτικού περί “ηπειρωτικής ακτογραμμής”. Και ο κ. Δένδιας απειλεί τον φουκαρά τον Λίβυο πρέσβη με εκδίωξη από την Ελλάδα, αν δεν του αποκαλύψει “εδώ και τώρα” το περιεχόμενο της συμφωνίας. Δεν απειλεί κάν να διακόψει διπλωματικές σχέσεις με την Τρίπολη. Για τον πραγματικό δράστη, την Τουρκία, ούτε λόγος.

Ωστόσο τα παραπάνω είναι τα λιγότερα. Στα ελληνοτουρκικά και ειδικά στο ζήτημα θαλασσίων συνόρων και της ΑΟΖ, η Αθήνα κυνηγά την ουρά της εδώ και δεκαετίες, πλανεμένη πως έτσι η τουρκική επιθετικότητα θα εξανεμιστεί ως δια μαγείας.

Όπως έχουν επισημάνει πολλοί, η Τουρκία, από την εποχή της ελληνικής χούντας, έχει δημοσιοποιήσει και καταχωρίσει δεκάδες διεκδικητικούς χάρτες για το Αιγαίο και τη Μεσόγειο που ακρωτηριάζουν την Ελλάδα και εξαφανίζουν την Κύπρο. Και αντίθετα με τη Λευκωσία που πολεμά την Τουρκία σε όλα τα διεθνή φόρα και οργανισμούς στο ζήτημα αυτό – με χάρτες, γεωγραφικές συντεταγμένες, επιχειρήματα και διμερείς διακρατικές συμφωνίες, υψώνοντας έτσι ένα νομικά αδιαπέραστο τείχος για την Άγκυρα- η Αθήνα δεν αποτόλμησε ποτέ να παρουσιάσει έστω και έναν χάρτη των δικών της διεκδικήσεων για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Η Αθήνα δεν αποτολμά ούτε κάν να διαρρεύσει ένα τέτοιο “ανεπίσημο” χάρτη.

Περιορίζεται μόνο σε αναφορές στο διεθνές δίκαιο γενικά και στο δίκαιο της θάλασσας, συγκεκριμένα. Πολύ καλά πράττει. Όμως ακόμη και οι περί διεθνούς δικαίου τοποθετήσεις των Αθηνών χαρακτηρίζονται από συνεχείς και επαλαμβανόμενες κενοτυπίες.

Θα αναφερθώ σε μόνο ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα ως προς τη ζημιά που συντελείται κατά των ελληνικών συμφερόντων, με το να αφήνει η Ελλάδα το πεδίο ελεύθερο στην Τουρκική “χαρτογραφική” προπαγάνδα. Επί προεδρίας Ομπάμα και όταν ακόμη ο έρωτας του νεόκοπου προέδρου με τον Ταγίπ Ερντογάν βρίσκονταν σε φάση κλιμάκωσης- ο αμερικανός αποκαλούσε τον Τούρκο τον “καλύτερο του φίλο” και τον επισκέφθηκε στο πρώτο του ευρωπαϊκό ταξίδι- οι επίσημες αμερικανικές υπηρεσίες “διέρρευσαν” ένα “ενεργειακό” χάρτη της ανατολικής Μεσογείου γραμμένο και ραμμένο στα μέτρα της Άγκυρας.

Οι διεκδικήσεις της Άγκυρας στον χάρτη επικαλύπτουν όλη την περιοχή, ακυρώνουν την επήρεια Καστελορίζου, Ρόδου, Νάξου, κλπ. και πλησιάζουν την Κρήτη. Όλοι δε οι ενεργειακοί αγωγοί οδηγούν στην Τουρκία. Επειδή ο χάρτης της ΑΟΖ της Κύπρου υπάρχει, εμφανίζεται στον αμερικανικό χάρτη έστω και αν τα γραφικά του φιλο-τουρκικού χάρτη τον “επικαλύπτουν” με τις τουρκικές διεκδικήσεις. Αλλά ακριβώς επειδή δεν υφίσταται ελληνικός διεκδικητικός χάρτης, όλη η περιοχή παρουσιάζεται ως τουρκική διεκδίκηση. Σήμερα που σε αυτές έχουν προστεθεί και τουρκικές οι διεκδικήσεις που καταλήγουν … στη Λιβύη, ο επόμενος επίσημος αμερικανός χάρτης θα συμπεριλαμβάνει και αυτές.

Η όλη φαιδρότητα της Αθήνας επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά και με την ανακοίνωση του Τουρκο-Λιβυκού Μνημονίου. “Τελείως αδόκιμη» και ” παντελώς αγεωγράφητη” χαρακτήρισε ο Έλληνας ΥΠΕΞ την προσπάθεια καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. “Αντιβαίνει,” εξήγησε, “κάτι το οποίο ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει ότι ανάμεσα στις δυο χώρες υπάρχει ο μεγάλος όγκος της Κρήτης”. Υπάρχει, λοιπόν, και η νήσος Κρήτη που αποτελεί μέρος της νησιωτικής επικράτειας της Ελλάδας. Κάτι όμως που τόσο ο κ. Δένδιας όσο και ο Συριζαίος προκάτοχός του δεν “διαπίστωναν” όταν συμβούλευαν τον ελληνικό λαό να προσέξει και να λάβει στα υπόψη τη μεγάλη “ακτογραμμή” της Τουρκίας αναφορικά με τις διεκδικήσεις της τελευταίας.

Αναφορικά με τον Έλληνα ΥΠΕΞ υπάρχει και μια ακόμη πιο πρόσφατη δήλωση του, όπου και πάλι ο ίδιος δημιουργεί αμφιβολίες ως προς τη επήρεια της νησιωτικής Ελλάδας και κατ´επέκταση δημιουργεί αμφιβολίες για την κυριαρχία στη ελληνική επικράτεια. Ο κ. Δένδιας εξήγησε πως η Τουρκία επιδιώκει να γίνει δεκτή μια αντίληψη “ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα κι αυτό το επιδιώκει ιστορικά και όχι μόνο για το Καστελόριζο, αλλά και για τα νησιά του Αιγαίου που πολλά είναι πολύ μεγάλα νησιά”.

Εδώ ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής μιλά για για το “μικρό” Καστελλόριζο και για “άλλα” νησιά του Αιγαίου “που είναι πολύ μεγάλα νησιά”. Μίλησε πριν και για τον “όγκο” της Κρήτης. Αντιλαμβάνεται ο έντιμος Υπουργός τι παραδέχεται με τις διαφοροποιήσεις που κάνει; Αντιλαμβάνεται τι υποδηλώνουν οι αποχρώσεις των δηλώσεων του αναφορικά με την ελληνική κυριαρχία;

Αντιλαμβάνονται στο ΥΠΕΞ πως κατανοεί τα πράγματα ο προϊστάμενος τους και τι μηνύματα στέλνει αναφορικά με την κυριαρχία του κράτους που είναι εξ´ορισμού αδιαίρετη;