Μια μελέτη, σε παγκόσμιο επίπεδο, αποδεικνύει ότι καμία χώρα δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει μια πανδημία -που θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε 36 ώρες παντού και να σκοτώσει 10 εκατομμύρια ανθρώπους.
Μόλις 13, δε -ανακάλυψαν οι επιστήμονες- σε ολόκληρη τη Γη, έχουν τους πόρους, ώστε να αντισταθούν, έστω, στον ιό, μεταξύ των οποίων βρίσκονται η Βρετανία, η Αμερική, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Γαλλία και η Ολλανδία!
Ωστόσο, θα είναι τέτοια η ταχύτητα της μετάδοσης -σε έναν κόσμο, θυμίζουμε, που μετακινείται, πια, αδιάκοπα- όπου ακόμη και αυτές οι 13 χώρες δεν θα μπορέσουν να αντέξουν για πολύ...
Κάτω από τις προαναφερθείσες έξι, βρίσκονται η Ισπανία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Αυστρία και η Νορβηγία.
Όπως καταλαβαίνετε, τελευταίες στη σχετική λίστα ετοιμότητας να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη πανδημία είναι, δυστυχώς, οι χώρες της Αφρικής, οι οποίες θα πληγούν σφοδρά.
Οι επιστήμονες, που εκπόνησαν τη μελέτη Global Health Security, κρούουν τώρα τον κώδωνα του κινδύνου και προτείνουν στις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα, πριν να είναι πολύ αργά. Ζητούν, επίσης, περισσότερες επενδύσεις στις προετοιμασίες για πανδημία, ενώ δηλώνουν ότι ο ΟΗΕ πρέπει να κάνει περισσότερα, συντονίζοντας αυτές τις προσπάθειες.
Οι επιστήμονες αξιολόγησαν πώς οι χώρες, σε ολόκληρο τον κόσμο, θα αντιμετώπιζαν μια ενδεχόμενη, αναπόφευκτη πανδημία, εξετάζοντας μια σειρά παραγόντων: Τα εισοδήματα, την ασφάλεια των συνόρων, τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, καθώς και πολιτικούς, κοινωνικοοικονομικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η μέση συνολική βαθμολογία, λοιπόν, ήταν μόλις πάνω από 40 μονάδες, από τις πιθανές 100! Ούτε καν στη μέση. Οι επιστήμονες λένε ότι αυτό δείχνει «σημαντικές αδυναμίες στην ετοιμότητα».
Διαπίστωσαν, μάλιστα, ότι ακόμη και μεταξύ των 60 χωρών υψηλού εισοδήματος που αξιολογήθηκαν, η μέση βαθμολογία ήταν μόλις πάνω από 50!
Η έκθεση, με τίτλο ''A World at Risk'', αναφέρει σε ένα σημείο: «Ο δείκτης, ο οποίος χρησιμεύει ως βαρόμετρο για την παγκόσμια ετοιμότητα, βασίζεται σε μια κεντρική αρχή: Μια απειλή οπουδήποτε, είναι απειλή παντού. Οι θανατηφόρες μολυσματικές ασθένειες μπορούν να ταξιδέψουν γρήγορα, λόγω της αυξημένης παγκόσμιας κινητικότητας μέσω των αεροπορικών ταξιδιών. Αυτό σημαίνει ότι μια εστία σε μια χώρα μπορεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο μέσα σε λίγες ώρες».
Επικεφαλής της έκθεσης, εξάλλου, είναι ο Δρ Gro Harlem Brundtland, πρώην πρωθυπουργός της Νορβηγίας, ο οποίος τόνισε: «Η απειλή μιας πανδημίας που διαδίδεται σε όλον τον κόσμο είναι πραγματική. Ένας ταχύτατα μετακινούμενος παθογόνος παράγοντας έχει τη δυνατότητα να σκοτώσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους, να διαταράξει τις οικονομίες και να αποσταθεροποιήσει την εθνική ασφάλεια».
Ισχυρίστηκε, δε, ότι οι προηγούμενες συστάσεις σχετικά με την απειλή μιας παγκόσμιας πανδημίας έχουν αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους ηγέτες του κόσμου...
Η ομάδα κατάρτισε έναν χάρτη με μια λίστα πιθανών λοιμώξεων, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την υποθετική εστία. Οι ιοί χωρίστηκαν σε «νεοεμφανιζόμενους» και «επανεμφανιζόμενους». Μεταξύ των πρώτων ήταν οι ιοί Ebola, Zika και Nipah και πέντε τύποι γρίπης. Και οι δεύτεροι συμπεριέλαβαν τον ιό του Δυτικού Νείλου, την αντίσταση στα αντιβιοτικά, την ιλαρά, την οξεία μυκητίαση, τον Κίτρινο πυρετό, τον δάγκειο, την πανώλη και τον ιό της ανοσοανεπάρκειας των πιθήκων (SIV).
Η έκθεση έλαβε υπόψη της τη ζημία που προκάλεσε η ισπανική πανδημία γρίπης το 1918 και αναφέρει ότι η εξέλιξη στις διεθνείς μετακινήσεις θα βοηθούσαν στην ταχύτερη διάδοση της νόσου. Πριν από έναν αιώνα η ισπανική πανδημία γρίπης μόλυνε το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού και σκότωσε 50 εκατομμύρια ανθρώπους!
Αλλά πιο πρόσφατα, μια επιδημία Ebola στη Δυτική Αφρική αφαίρεσε τη ζωή περισσότερων από 11.000 ανθρώπων. Ένα άλλο ξέσπασμα του θανατηφόρου ιού έχει σκοτώσει 2.100 άτομα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και οι θάνατοι αυξάνονται.
Ο Leo Abruzzese, ανώτερος σύμβουλος της Global Economist Intelligence Unit, ο οποίος βοήθησε στην κατάρτιση της έκθεσης, δήλωσε ότι η έκθεση βοήθησε να εντοπιστούν σημαντικά κενά στην παγκόσμια ετοιμότητα. «Χωρίς να εντοπίσουμε τα κενά στο σύστημα, είμαστε πολύ πιο ευάλωτοι από ό,τι πρέπει να είμαστε», είπε. «Ο δείκτης είναι αρκετά συγκεκριμένος, ώστε να παρέχει έναν χάρτη πορείας για τον τρόπο με τον οποίο οι χώρες μπορούν να ανταποκριθούν και παρέχει στους χορηγούς και στους χρηματοδότες ένα εργαλείο για τη διοχέτευση των πόρων τους».
