Τα πάνω κάτω φέρνει στην Α.Μεσόγειο η παρουσία των Ιρανών στην Λατάκεια, μαζί με την δράση των συριακών πυραύλων S-300 κατά ισραηλινών και ενδεχομένως κατά των αμερικανικών αεροσκαφών που θα θελήσουν να βομβαρδίσουν την περιοχή.
Σύμφωνα με έγκυρα δημοσιεύματα, το Ιράν, για το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβάλλουν και πάλι κυρώσεις, αποφάσισε να ανοίξει το δικό του "παράθυρο στην Ευρώπη".
Πιο συγκεκριμένα, στις μεσογειακές ακτές της Συρίας η Τεχεράνη θα μπορεί να διεξάγει ανεξάρτητη εμπορική και στρατιωτική δραστηριότητα.
Για το σκοπό αυτό, η Τεχεράνη υπέγραψε σύμβαση μίσθωσης με το λιμάνι της Λατάκειας με τη Δαμασκό.
Ειδικοί όμως «βλέπουν» εξελίξεις και μεγάλα γεγονότα το επόμενο διάστημα, κατά το οποίο οι Ιρανοί θα εγκατασταθούν στο λιμάνι αυτό, με την δράση των συριακών πυραύλων S-300 PMU-1, οι οποίοι θα εκτοξεύονται κατά των Ισραηλινών αεροσκαφών, αναφέρουν ρωσικά ΜΜΕ.
Η Λατάκεια είναι μια πόλη μισού εκατομμυρίου ανθρώπων, γνωστή από ιστορικές πηγές από την εποχή των Φοινίκων.
Οι Αλεβίτες είναι η πλειοψηφία αυτής της επαρχίας της Συρίας και αποτελούν τον κύριο πυλώνα του Προέδρου Μ. Άσαντ.
Σήμερα, ο φορέας εκμετάλλευσης του λιμανιού της πόλης έχει δοθεί σε εταιρεία από τη Γαλλία, αλλά από την 1η Οκτωβρίου 2019, το Ιράν θα πάρει τη θέση της.
Μέσω αυτού του "παραθύρου", το Ιράν , ακόμη και χωρίς κοινά σύνορα με τη Συρία, θα αποκτήσει πρόσβαση στη Μεσόγειο.
Όλα αυτά όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνα για το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες ανακοίνωσαν ρητά την ανάγκη παρεμπόδισης της στρατιωτικής παρουσίας της Τεχεράνης στην Συρία.
Σε μια εκπληκτική σύμπτωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επέβαλαν πρόσφατα στο Σώμα Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) σοβαρές κυρώσεις, αντιμετωπίζοντας το ως τρομοκρατική οργάνωση.
Ποια είναι η στάση των Ρώσων στην Συρία
Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το Κρεμλίνο δεν συμμετείχε στην διεξαγωγή διαπραγματεύσεων από τους Μπασάρ Ασαντ και Χασάν Ρουχάνι στην Τεχεράνη, όπου πιθανότατα υπογράφηκε αυτή η συμφωνία.
Οι πρόεδροι των δύο χωρών της Μέσης Ανατολής προτίμησαν να διαπραγματευτούν άμεσα μεταξύ τους, ξεχνώντας να ζητήσουν τη γνώμη του Ρώσου ομολόγου τους και για αυτό μπορεί να υπάρχουν αρκετές εξηγήσεις.
Ας αναφέρουμε δύο από αυτές:
Πρώτον, τώρα που έχει περάσει η κρίση στη Συρία, ο Πρόεδρος Άσαντ δεν χρειάζεται πλέον βοήθεια από τη Ρωσία όπως πριν και στράφηκε προς το Ιράν.
Ουσιαστικά η Τεχεράνη, πολύ πριν από τη Μόσχα, βοήθησε την Δαμασκό, ενώ υπενθυμίζουμε ότι πέθαναν πολλοί ιρανοί στρατηγοί, αξιωματικοί και απλοί στρατιώτες στην Συρία.
Επιπλέον, πολλά ζητήματα εγείρονται από τη στάση του Κρεμλίνου στο ισραηλινό βομβαρδισμό κατά συριακών και ιρανικών στόχων.
Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έχει πουλήσει τρεις συστοιχίες πυραύλων S-300 στην Συρία και όταν οι Ιρανοί πάνε στη Λατάκεια, θα έχουν πραγματική προστασία από τους πυραύλους του Άσαντ.
Η Τεχεράνη διαθέτει επίσης το δικό της σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας, τους BAVAR-330, ενώ διαθέτει και πυραύλους S-300PMU-1, οι οποίοι αγοράστηκαν από τη Ρωσία.
Ένα τέτοιο σενάριο όμως θα μειώσει την επιρροή της Μόσχας στην περιοχή.
Οι ισραηλινές αεροπορικές δυνάμεις δεν θα μείνουν ακίνητες, αλλά θα αυξήσουν δραματικά την απειλή ισχυρότερων επιθέσεων στη Λατάκεια, ειδικά εάν το λιμάνι χρησιμοποιείται από τους Ιρανούς όχι μόνο για πολιτικές αλλά και για στρατιωτικές ανάγκες. Όλα αυτά προμηνύουν έναν ακόμη γύρο κλιμάκωσης των συγκρούσεων.
Δεύτερον, το Κρεμλίνο θα μπορούσε να δει τα πράγματα που θα συμβαίνουν γύρω από τη Λατάκεια για δικό του όφελος .
Το γεγονός είναι ότι με τους Ιρανούς εκεί, θα υπάρχει ένας βολικός διάδρομος μεταφοράς, τον οποίο η ίδια η Ρωσία θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει. Επίσης θα δημιουργηθεί ένα έργο σύνδεσης των σιδηροδρόμων του Ιράν, του Ιράκ και της Συρίας.
Λόγω του πολέμου στην Συρία, οι άξονες αυτοί υπέστησαν βλάβες, αλλά μπορούν να αποκατασταθούν γρήγορα. Θα αποδειχθεί ότι πρόκειται για σιδηροδρομική γραμμή που φτάνει σχεδόν στην ρωσική βάση Khmeimim, όπου θα είναι δυνατή η παράδοση στρατιωτικών φορτίων μέσω της Κασπίας Θάλασσας.
Έτσι, η όλη κίνηση στη Συρία δεν θα εξαρτάται πλέον από τις ιδιοτροπίες της Τουρκίας και των χωρών του ΝΑΤΟ.
