Θύελλα αντιδράσεων έχει προκληθεί από την πρώτη πτήση ενός μη επανδρωμένου πολεμικού αεροσκάφους των ΗΠΑ, σχεδιασμένο να συνοδεύει επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη, που πολλοί πιστεύουν ότι θα οδηγήσει σε μια νέα εποχή στις μάχες για την κυριαρχία των αιθέρων.
Το XQ-58A “Valkyrie”, που σχεδιάστηκε από την Kratos Unmanned Aerial Systems, πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση στις 5 Μαρτίου στο Yuma Proving Grounds της Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ " το αεροσκάφος συμπεριφέρθηκε όπως αναμενόταν και ολοκλήρωσε πτήση διαρκείας 76 λεπτών".
Συνολικά, προγραμματίζονται πέντε τέτοιου είδους πτήσεις για το Valkyrie, το οποίο αποτελεί μέρος προγράμματος που στοχεύει στην ανάπτυξη φτηνών, αναλώσιμων αεροσκαφών με επαρκείς επιδόσεις για να συνοδεύει, αλλά και να ελέγχεται από μαχητικά αεροσκάφη.
Ενώ η Πολεμική Αεροπορία αρνήθηκε να αποκαλύψει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του XQ-58A, οι λίγες διαθέσιμες πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει μεγάλη επιχειρησιακή εμβέλεια και υψηλή "υποηχητική" ταχύτητα.
Έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ικανό να πετάξει από προκεχωρημένες αεροπορικές βάσεις. Ακόμα περισσότερα στοιχεία μπορούν να βρεθούν στην σύμβαση της Πολεμικής Αεροπορίας ύψους 40,8 εκατομμυρίων δολαρίων που ανατέθηκε στην συγκεκριμένη εταιρεία το 2016.
Ειδικότερα, το συμβόλαιο αυτό κάνει λόγο για ένα αεροσκάφος με μέγιστη ταχύτητα Mach 0,9 (691 μίλια ανά ώρα), επιχειρησιακή εμβέλεια 1.500 μιλίων και ωφέλιμο φορτίο 230 περίπου κιλών, με τη δυνατότητα να φέρει δύο βόμβες GBU-39 μικρού διαμετρήματος και κόστος 2 εκατομμύρια δολάρια ανά τεμάχιο στο πλαίσιο μαζικής παραγωγής, την ίδια στιγμή που ένα stealth μαχητικό πέμπτης γενιάς F-35 κοστίζει περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια.
Η περιγραφή αυτή, ακούγεται σαν ένα πραγματικό μη επανδρωμένο μαχητικό εναέριο όχημα ή αλλιώς Unmanned Combat Air Vehicle. Παραδόξως, η Αυστραλία στον τομέα αυτό, είναι πιο μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με το πρόγραμμα της ονόματι “Loyal Wingman”, για το οποίο συνεργάζεται με τη Boeing στην ανάπτυξη ενός UCAV.
Όπως και το XQ-58A, τα αυστραλιανά μοντέλα μοιάζουν με stealth μαχητικά αεροσκάφη. Η Boeing θα αναπτύξει τρεις διαφορετικές εκδόσεις των αεροσκαφών αυτών, τα οποία θα έχουν μήκος 38 πόδια περίπου και επιχειρησιακή εμβέλεια 2.000 μιλίων.
Αυτά θα είναι τα πρώτα αμιγώς αυστραλιανής κατασκευής πολεμικά αεροσκάφη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και προορίζονται τόσο για τις αεροπορικές δυνάμεις της Αυστραλίας όσο και για εξαγωγές προς συμμάχους της Αυστραλίας, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ.
"Το Loyal Wingman έχει σχεδιαστεί για να λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής ισχύος για μαχητικά αεροσκάφη όπως τα F-35A, F / A-18F Super Hornet και E / A-18G Growler και για τα μεγαλύτερα αεροσκάφη, όπως το ΑΣΕΠΕ E-7A Wedgetail ή το αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού KC-30A ", γράφει ο Malcolm Davis, κύριος αναλυτής στο Australian Strategic Policy Institute.
Ποιος είναι όμως ο ρόλος και η αποστολή του; Ο αναλυτής απαντά λέγοντας πως “ το UCAV έχει ως σκοπό να προβάλλει ισχύ στην πρώτη γραμμή, προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο τα μαχητικά αεροσκάφη από απειλές και κινδύνους, ενώ θα προστατεύει αεροσκάφη υποστήριξης όπως το ΑΣΕΠΕ από την επιθετική αντιαεροπορική ικανότητα του εχθρού”.
Με τον όρο “επιθετική αντιαεροπορική δυνατότητα” ο Davis αναφέρεται σε επιθέσεις προς νευραλγικά σημεία της αεροπορικής ισχύος του αντιπάλου, όπως η καταστροφή των αεροπορικών βάσεων και των κέντρων διοίκησης.
Εάν το Loyal Wingman έχει σχεδιαστεί για να σταματήσει αυτού του είδους τις απειλές, τότε αυτά τα αεροσκάφη μπορούν να “μετατραπούν” σε μαχητικά αεροσκάφη (για αερομαχίες) αλλά και σε βομβαρδιστικά.
Ωστόσο, υπάρχουν μερικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Για παράδειγμα, τα αεροσκάφη XQ-58A και Loyal Wingman θα είναι υποηχητικά. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ένα μαχητικό αεροσκάφος πρέπει να επιχειρήσει σε υπερηχητικές ταχύτητες, κάτι που δεν είναι σε θέση να κάνει ο “συνοδός” του UCAV;
Τόσο το XQ-58A όσο και το Loyal Wingman υποτίθεται ότι ελέγχονται από σταθμούς εδάφους ή επανδρωμένα αεροσκάφη, αν και ο Loyal Wingman φαίνεται ότι είναι ικανό να λειτουργεί αυτόνομα, κάτι που θα ήταν λογικό βήμα και για το XQ-58A.
Όμως, αυτό απαιτεί να ξεπεραστούν ορισμένα εμπόδια, όπως οι αξιόπιστες επικοινωνίες και ένα σύστημα ελέγχου που δεν αποσπά την προσοχή των πιλότων την ώρα που θα χειρίζονται και θα “πετούν” τα δικά τους αεροσκάφη.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι ένα UCAV θα είναι τόσο καλό όσο το λογισμικό χειρισμού που θα διαθέτει. Ωστόσο, η αχίλλειος φτέρνα αυτών των αυτόνομων συστημάτων είναι ότι δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν και να προσαρμοστούν σε απρόσμενες καταστάσεις και συνθήκες, την κατά Κλαούζεβιτς “ομίχλη του πολέμου”, που αποτελεί κύριο συστατικό στοιχείο του πολέμου διαχρονικά.
Δείτε βίντεο:
