Η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, την ημέρα της Εθνικής μας Εορτής στους Βουλιαράτες, ήταν το ξέσπασμα του ηφαιστείου. Ενός ενεργού ηφαιστείου που σε τακτά χρονικά διαστήματα βρυχάται. Με το ηφαίστειο αυτό μοιάζει η πολιτική των αλβανικών κυβερνήσεων προς την Ελληνική Κοινότητα.
Όπως έχουμε παρακολουθήσει όλες αυτές τις δεκαετίες η Ελληνική Κοινότητα βρίσκονταν σε σφικτό κλοιό. Πιέσεις, καταπάτηση των αρχών και θεμελιωδών δικαιωμάτων της, άσκηση βίας.
Τρεις δεκαετίες δημοκρατίας κλείνουν σιγά σιγά και το περιουσιακό ανοικτή πληγή. Για να βρίσκονται σε δουλειά τα δικαστήρια και οι μειονοτικοί να πληρώνουν, για να μην εφοδιαστούν με τίτλους ιδιοκτησίας οι ΄Έλληνες αλλά να ταλαιπωρούνται από δικαστήρια στα υποθηκοφυλάκεια και αντιθέτως. Άθελά του ξεστόμισε σε κάποιον Βορειοηπειρώτη ο προϊστάμενος του υποθηκοφυλακείου πως θα το κάνω σε σένα που σ΄ έχω φίλο, ενώ έχουμε κρυφή εντολή να ταλαιπωρούμε τους Ελληνικής καταγωγής κατοίκους για να μην γίνουν κάτοχοι τίτλων.
Υπάρχει μια εγκύκλιος από το 1993 για την αναλογία διδασκαλίας των μαθημάτων στην ελληνική και αλβανική γλώσσα στο Εννιάχρονο σχολείο με 70-30%, υπέρ της ελληνικής, πράγμα που ποτέ δεν εφαρμόστηκε αναγκάζοντας μερικούς γονείς να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε αλβανική διδασκαλία.
Δεν εφαρμόζουν, μάλλον κοροϊδεύουν, μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας για την κάθαρση των σχολικών εγχειριδίων από εθνικιστικό περιεχόμενο. Τα παιδιά μας, οι μαθητές της Ε.Ε. Μειονότητας πρέπει να μάθουν πως μέχρι τον Αμβρακικό Κόλπο είναι αλβανικά εδάφη, πως τα Ιωάννινα ήταν πρωτεύουσα της Αλβανίας και που αδίκως προσαρμόστηκαν στην Ελλάδα.
Έχουν τοποθετηθεί στους κυριότερους οδικούς άξονες πινακίδες και στην ελληνική γλώσσα. Σήμερα στις δικές μας κοινότητες σπανίζουν, ενώ στου εθνικούς άξονες καμία, έχουν αμαυρωθεί όλες.
Δικαιούμαστε στις Εθνικές μας Εορτές και στις τοπικές διοικήσεις ν’ αναρτηθεί, δίπλα στην αλβανική, και η ελληνική σημαία. Τα μαύρα κοράκια, ενθαρρυμένα από τους μεγιστάνες γύπες, τις ποδοπατούν, τις σχίζουν και τις καίνε. Όταν σε πολλά μέρη της Ελλάδος κυματίζει η αλβανική σημαία και ακτινοβολούν πινακίδες αλβανικές. Που όπως γνωρίζουμε υπάρχει μεγάλη διαφορά. Στην Ελλάδα υπάρχουν μετανάστες Αλβανοί ενώ στην Αλβανία μια Εθνική Ελληνική Μειονότητα που ζει και επιβιώνει από αρχαιοτάτων χρόνων.
Μην ομιλείτε ελληνικά, εδώ είναι Αλβανία, ένα φαινόμενο που πληθαίνει καθημερινώς. Κι όλα αυτά τον εικοστό πρώτον αιώνα, όταν η χώρα αυτή διεκδικεί μια θέση στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια.
Οι εσωτερικές δονήσεις του ηφαιστείου δεν έχουν τελειωμό: Με τις εφορίες να κατακρεουργούν τους Βορειοηπειρώτες, με την αστυνομία να σε κοιτάζει εχθρικά, με την περιθωριοποίησή της Κοινότητάς μας οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά.
Τελευταίως το ηφαίστειο εξερράγη. Με θορύβους αεροθούμενων, με πυρά στο ψαχνό κατά ενός Βορειοηπειρώτη, ενός Έλληνα και Ευρωπαίου πολίτη που δεν συμφωνούσε με τα προαναφερόμενα, που αγαπούσε την πατρίδα του και τα εθνικά σύμβολά του, με την οδήγηση Βορειοηπειρωτών στα κρατητήρια, με την απέλαση δεκάδων άλλων και τη προειδοποίηση πως η λίστα δεν έχει κλείσει ακόμα.
Με μεγάλο υστερισμό οι καλεσμένοι των τηλεοπτικών εκπομπών (που πάντα είναι οι ίδιοι ανθέλληνες και εθνικιστές) προσβάλλουν τον Ήρωα Βουλιαρατινό, προσβάλλουν όλους τους Βορειοηπειρώτες, μια προσβολή που φτάνει μέχρι τα υψηλά υφιστάμενα πρόσωπα.
Τελευταίος κάνει την εμφάνισή της και μια νέα ανακάλυψη. Οι Βορειοηπειρώτες είναι ερχόμενοι, δεν απαρτίζουν ΕΘΝΙΚΗ Μειονότητα, αλλά μια ερχόμενη οντότητα που μιλάει ελληνικά.
«Η λέξη μειονότητα δεν είναι δύσκολο να ερμηνευτεί γιατί μεταφράζεται εύκολα, που σημαίνει μειοψηφία. Το πρόβλημα μένει στη λέξη “εθνική”, με την οποία γίνεται κατάχρηση. Οι εξτρεμιστικές εθνικιστικές ομάδες, την έννοια αυτής της λέξης, που συμπεριλαμβάνει μια καθορισμένη ομάδα ανθρώπων που ομιλούν την ίδια γλώσσα με τα ίδια έθιμα και θρησκευτικές πεποιθήσεις, τους συνάπτουν και την ορολογία “εθνική”, “αυτόχθον” για να απαιτήσουν ότι αυτή η εθνότητα ζει στα δικά της εδάφη…. Και η αλβανική κυβέρνηση πρέπει να τροποποιήσει νομικά την ερμηνεία και να αποκαλέσει « γλωσσική μειοψηφία” όλες τις εθνικές ομάδες που ζουν στα χωριά μέσα στα χώρο της Αλβανικής Δημοκρατίας και που έχουν την ίδια γλώσσα και τα ίδια ήθη και έθιμα. ….Αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν κερδίσει οι Αρβανίτες στην Ελλάδα, ούτε οι Αρναούτες στην Τουρκία. Φτάνει η αλβανική Κυβέρνηση να το ζητήσει επίσημα σύμφωνα με τις Διεθνές και Ευρωπαϊκές Συμβάσεις αυτό το δικαίωμα για τις γλωσσικές μειονότητες στην Ελλάδα και Τουρκία, οι Αλβανοί επίσημα θα μεταχειριστούν και την αλβανική ως δεύτερη γλώσσα, χωρίς να στενοχωρηθούν από τις πιέσεις των υπερεθνικιστών...», γράφει ο Ζ. Μπουσιάτι.
Ξεχνάει ο κ. Μπουσιάτι ότι η μειοψηφία, που την ονομάζει αυτός, είναι αναγνωρισμένη από τις Διεθνείς Συμβάσεις ως Εθνική Ελληνική Μειονότητα και πως η ίδια η Αλβανία έχει υπογράψει τη Σύμβαση Πλαίσιο περί μειονοτήτων στην οποία αναφέρεται ως ΕΘΝΙΚΗ.
Πάντως η ηφαιστειακή κυβερνητική πολιτική προς την Εθνική Ελληνική Μειονότητα και τους Βορειοηπειρώτες καλά κρατεί.
