Του Μάνου Χατζηγιάννη
Χωρίς επίσημη ανακοίνωση παρά μονάχα με διαρροές ενημερωθήκαμε πως μετά την τελευταία συνεδρίαση της ΔΙΣ η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε να αφήσει ελεύθερο κάθε Ιεράρχη των “Νέων Χωρών” να πράξει κατά βούληση, και να ταξιδεύσει ή όχι στην Κωνσταντινούπολη για την Σύνοδο της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου.
Στάση εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτήν που είχε κρατήσει η Ελλαδικη΄Εκκλησία προ τριετίας. Υπενθυμίζεται ότι η προηγούμενη Σύναξη της Ιεραρχίας του Θρόνου πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2015 και είχε δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις Αθήνας-Φαναρίου μιας και η Ιερά Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν είδε με καλό μάτι την πρόσκληση που απηύθυνε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στους μητροπολίτες των λεγομένων “Νέων Χωρών”.
Τώρα όμως με την κατάσταση μεταξύ Αθήνας-Φαναρίου να είναι τεταμένη, κάτι που αποδείχτηκε και με την απουσία Ιερώνυμου από τις εκδηλώσεις για τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, η απόφαση για να πράξουν οι Ιεράρχες κατά βούληση μοιάζει τουλάχιστον περίεργη.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που είδαν το φως της δημοσιότητας από την συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου Συνόδου κατόπιν εισήγησης του Αρχιεπισκόπου και διαλόγου που επακολούθησε, η ΔΙΣ αποφάσισε να αποσταλούν κανονικά διά της υπηρεσιακής οδού οι σχετικές προσκλήσεις που το Οικουμενικό Πατριαρχείο απέστειλε στους μητροπολίτες των Νέων Χωρών και αυτοί να πράξουν κατά βούληση.
Ιδιαίτερη σημασία όμως έχει κάτι άλλο. Ως γνωστόν στην Σύνοδο της Ιεραρχίας του Οικουμενικού θρόνου θα τεθεί μεταξύ άλλων και το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα, λίγες μέρες μάλιστα μετά την συνάντηση Βαρθολομαίου-Κύριλλου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, λοιπόν, στην εισήγησή του στην ΔΙΣ επεσήμανε στους Συνοδικούς Ιεράρχες ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει υπάρξει ακόμη απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου σχετικά με τη χορήγηση ή μη της αυτοκεφαλίας, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει συζητηθεί το όλο θέμα στο πλαίσιο των εργασιών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και βάσει των ρεπορτάζ έθεσε το ερώτημα «είναι δυνατόν το Σώμα των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος να εμφανιστεί διχασμένο μπροστά σε ένα τέτοιο ζήτημα;».
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη βαθύτερο ζήτημα. Αν οι Φαναριώτες στην Σύνοδο του Σεπτεμβρίου φέρουν προς ψήφιση κάποια πρόταση για το ουκρανικό φέρνοντας προ τετελεσμένου τους παρόντες Ιεράρχες, μεταξύ των οποίων και αυτούς της Εκκλησίας της Ελλάδος, εκείνοι τι θα πράξουν;
Είναι δυνατόν να έχει επί παραδείγματι βγει απόφαση από το Φανάρι για το ουκρανικό με την ψήφο ή και μόνο την παρουσία Ιεραρχών που ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος την στιγμή που τα επίσημα όργανα αυτής δεν έχουν τοποθετηθεί επί ενός τόσο σοβαρού ζητήματος;
Σε ποιο βαθμό τέτοιες αποφάσεις θα είναι δεσμευτικές για την Εκκλησία της Ελλάδος; Θα μπορεί ή όχι μετά το Φανάρι να ισχυριστεί πως “τόσοι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος συμφώνησαν με την απόφαση”;
Και αν θέλουμε να το πάμε και παραπέρα το ίδιο ισχύει και για το σκοπιανό εκκλησιαστικό ζήτημα, το οποίο μπορεί να πέρασε σε δεύτερη μοίρα τους τελευταίους μήνες, πλην όμως ουδέποτε έχει κλείσει.
Το μόνο βέβαιο είναι πως το Φανάρι δεν θέλει στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία τους Ιεράρχες της Ελλαδικη΄Εκκλησίας στη Σύνοδο μονάχα ως διακοσμητικά στοιχεία. Κάτι μηχανεύονται οι διαδρομιστές του Φαναρίου και ελπίζουμε να μην είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση....
