Με πρωτοσέλιδο άρθρο της, η ανταποκρίτρια της βουλγαρικής εφημερίδας “Trud” στην Αθήνα Μπόϊκα Ατανάσοβα, σχολιάζει την πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι, επισημαίνοντας πως ένας από τους βασικούς λόγους της καταστροφής είναι και η άναρχη δόμηση που επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες και στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η Βουλγάρα δημοσιογράφος παρουσιάζει με μελανά γράμματα τον φαύλο κύκλο της αυθαίρετης δόμησης στην Ελλάδα, που στο τέλος ... “νομιμοποιείται” με τις ευλογίες του κράτους λόγω ... φόρων και όχι μόνο. Η ίδια ευελπιστεί πως η πρόσφατη καταστροφή θα αποτελέσει την απαρχή αναγκαίων αλλαγών, ώστε : “να μην υπάρξουν άλλα δάκρυα στα μάτια των Ελλήνων” όπως γράφει χαρακτηριστικά
“Κάθε καλοκαίρι κάνω ανταποκρίσεις για τεράστιες πυρκαγιές που ξεσπούν στα ελληνικά πευκοδάση, πολλές απ’ αυτές στα βουνά γύρω από την Αθήνα. Μόλις καούν αυτές οι εκτάσεις, το κράτος δηλώνει ότι θα τις αναδασώσει. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως, την αμέσως επόμενη χρονιά, αντί στις καμένες περιοχές να φυτρώσουν δέντρα, αρχίζουν να φυτρώνουν πολυτελείς οικοδομές. Κανένας δεν τους σταματά, κανένας δεν αναρωτιέται τι συμβαίνει, απλώς στην επόμενη ‘’νομιμοποίηση’’ τα σπίτια αυτά εντάσσονται στον πολεοδομικό ιστό ως νόμιμα. Την επόμενη χρονιά, μια καινούρια πυρκαγιά προχωρά ακόμα πιο πέρα τον οικισμό. Καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να σταματήσει αυτό το φαινόμενο, αλλά και όταν κάποιος έντιμος κρατικός λειτουργός έστειλε τις μπουλντόζες να γκρεμίσουν κάποιο αυθαίρετο που χτιζόταν, ολόκληρη η γειτονιά μαζευόταν για να υπερασπιστεί το παράνομο σπίτι, ξαπλώνοντας μπροστά στα μηχανήματα κατεδάφισης ή πετώντας πέτρες στους αστυνομικούς που τα συνόδευαν“ αναφέρει μεταξύ άλλων η ανταποκρίτρια της βουλγαρικής εφημερίδας “Trud”, επισημαίνοντας τη ψηφοθηρία που στήνεται από πολιτεία και τοπική αυτοδιοίκηση, πάνω στις καμένες εκτάσεις. “Όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα μιλούσαν για την νομιμοποίηση της δεύτερης γενιάς αυθαιρέτων. Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, μιλούν για την νομιμοποίηση της πέμπτης ή της έκτης γενιάς, έχω χάσει πια τον λογαριασμό (...) Αυτές ελληνικές συνήθειες, οδηγούν συχνά και σε τραγωδίες πρωτοφανείς για ευρωπαϊκή χώρα. Τον Νοέμβριο του 2017, στην Μάνδρα Αττικής, μια κωμόπολη απ’ αυτές που περιγράφω στην περίμετρο της Αθήνας, μια δυνατή βροχή έφερε μια καταστροφική πλημμύρα από την οποία πνίγηκαν 23 άνθρωποι, ενώ η πόλη σκεπάστηκε από λάσπη. Όταν τα δάση στα γύρω βουνά καίγονται για να γίνουν οικόπεδα αυθαιρέτων κατοικιών και όταν οι άνθρωποι χτίζουν ανεξέλεγκτα ακόμα και μέσα σε ποτάμια δίχως κανένας να τους ελέγχει, αυτά είναι φυσικά επακόλουθα. Στην Μάνδρα, η πλημμύρα έγινε ακόμα πιο καταστροφική, διότι ο ίδιος ο δήμος (που είναι υπεύθυνος να σταματά τις πολεοδομικές παρανομίες των πολιτών) είχε χτίσει ένα ολόκληρο αμαξοστάσιο μέσα στο κεντρικό ρέμα που κατέβαινε απ’ το βουνό, με αποτέλεσμα να στείλει όλο το νερό και την λάσπη μέσα στους δρόμους της πόλης του. Η τραγωδία αναμενόταν ακριβώς λόγω αυτών των ανεπίλυτων προβλημάτων” γράφει στο κείμενό της η κυρία Ατανάσοβα, στο οποίο καταλήγει με την ευχή : “Αγαπητοί γείτονες, δεν θέλουμε άλλα δάκρυα στα μάτια σας. είναι η ώρα για αλλαγή”.
