Του Άγγελου Ρούσσου
Πριν από δέκα ημέρες σε προηγούμενο άρθρο εστιάσαμε για ακόμη μια φορά στο πολυπλόκαμο ζήτημα της ουκρανικής εκκλησίας σημειώνοντας πως αυξάνεται η βία όσο θολώνει η εκκλησιαστική διπλωματία.
Αυτές τις ημέρες η βία συνεχίστηκε. Άγνωστοι στο Κίεβο, έβαλαν φωτιά στην Εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Μητρόπολης Κιέβου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας του Πατριαρχείου Μόσχας.
Συγκεκριμένα τη νύχτα 9 προς 10 Μαρτίου περίπου στις 4 τοπική ώρα άγνωστοι προέβησαν σε εμπρησμό στο ναό προς τιμήν της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, που βρίσκεται κοντά στο Κίεβο στην περιοχή Obolon.
"Άγνωστοι έσπασαν το παράθυρο, και έχυσαν μείγμα καυσίμων και έβαλαν φωτιά στο ναό", ανέφερε η έκθεση της Μητρόπολης.
Οι επιθέσεις τέτοιου τύπου έχουν γίνει δυστυχώς κακή συνήθεια. Κι όσο το καθεστώς της ουκρανικής Εκκλησίας δεν διευκρινίζεται επισήμως, οι σχισματικοί και οι υποστηρικτές τους προκαλούν.
Υπενθυμίζεται πως κυβερνητικοί αξιωματούχοι προσκείμενοι στους σχισματικούς έχουν ζητήσει από το Φανάρι την αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο…το εξετάζει…
Μόνο που στο παιχνίδι μπαίνουν δυνμαικά και οι Ουνίτες σύμφωνα με νέες πληροφορίες.
Η “Ουκρανική Ελληνική Καθολική Εκκλησία” (Ουνίτες) δεν είναι ένα πατριαρχείο, αλλά θα ήθελε να είναι....
Ένα αίτημα για αναγνώριση πατριαρχικού καθεστώτος έφτασε πρόσφατα στο Βατικανό από τον αρχιεπίσκοπο των Ουνιτών Sviatoslav Shevchuk, ο οποίος το εξέφρασε σε ομιλία του στις 9 Φεβρουαρίου για την 125η επέτειο από τη γέννηση του καρδινάλου Josip Sliyi.
Η “ουκρανική Ελληνική Καθολική Εκκλησία” είναι μια εκκλησία sui iuris, που σημαίνει ότι είναι μια αυτόνομη “Εκκλησία” με την ιδιαίτερη ιεροσύνη της, αλλά σε κοινωνία με τη Ρώμη και υπόκειται στη διακυβέρνηση του Πάπα.
Συνήθως, οι εκκλησίες sui iuris καθιερώνονται ως πατριαρχεία. Αυτό σημαίνει ότι καθοδηγούνται από έναν πατριάρχη, που εκλέγεται από το συμβούλιο των επισκόπων. Ο Πάπας ενημερώνεται για την εκλογή του Πατριάρχη, και κατόπιν εκχωρεί σε αυτόν εκκλησιαστικό κοινωνία.
Η “ελληνική ουκρανική καθολική εκκλησία” είναι όμως μια σημαντική αρχαια “εκκλησία”. Αυτό σημαίνει ότι, μετά την εκλογή αρχιεπισκόπου εκ της συνόδου των επισκόπων ο Πάπας πρέπει να επιβεβαιώσει την εκλογή για να την καταστήσει έγκυρη.
Ο Καρδινάλιος Σλίυϊ ήταν ο πρώτος επικεφαλής των Ουνιτών που χαρακτηρίστηκε Αρχιεπίσκοπος.
Σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές επί των εκκλησιαστικών θεμάτων η “Ουκρανική Ελληνική Καθολική Εκκλησία” έχει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο επιδιώξει να αναγνωριστεί ως Πατριαρχείο. Ωστόσο,«υπήρξε και υπάρχει οικουμενικό ζήτημα που εμποδίζει την αναγνώριση της Καθολικής Εκκλησίας ως Πατριαρχείου».
«Από τον Παύλο VI, οι πάπες πάντοτε αναγνώρισαν το σκεπτικό πίσω από το ουκρανικό αίτημα, αλλά δεν έκαναν αυτό το διοικητικό βήμα, για να μην βλάψουν μια οικουμενική πορεία με τον Ορθόδοξο κόσμο και ιδιαίτερα με το Πατριαρχείο Μόσχας, απαιτώντας έτσι από την Ουκρανική Ελληνική Καθολική Εκκλησία μια θαρραλέα μαρτυρία υπομονής » υποστηρίζουν οι αναλυτές.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σεβτσούκ παρουσίασε τρία διαφορετικά έγγραφα για να υποστηρίξει το αίτημα αναγνώρισης ως πατριαρχείου.
Το πιο σημαντικό από αυτά τα έγγραφα είναι η επιστολή που έστειλε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Γιόσπιτ Σλίπυϊ στον Πάπα Παύλο VI. Η επιστολή είναι της 19ης Αυγούστου 1963 και ζητά από τον πάπα να αναγνωρίσει το “Ελληνικό Πατριαρχείο”.
Το δεύτερο έγγραφο είναι μια επιστολή που έστειλαν οι Έλληνες Καθολικοί Επίσκοποι που συμμετείχαν στη Β 'Βατικάνεια Σύνοδο.
Και το τρίτο έγγραφο είναι μια επιστολή του καρδινάλου Lubomyr Husar, προκατόχου του Αρχιεπισκόπου ως επικεφαλής της Ουκρανικής Ελληνικής Καθολικής Εκκλησίας.
Ο Καρδινάλιος Χουσάρ τόνιζε ότι η “Ουκρανική Ελληνική Καθολική Εκκλησία” έχει "όλα τα δικαιώματα και τα σημάδια μιας Πατριαρχικής Εκκλησίας" και υπογράμμιζε ότι "ο τελικός στόχος είναι η ακμάζουσα ζωή της Εκκλησίας του Κιέβου: το Πατριαρχείο είναι μια κατάσταση νοοτροπίας και η πιο σημαντική εκδήλωση της ουσίας και της αποστολής της Εκκλησίας ".
Ο Καρδινάλιος Χουζάρ ανέφερε επίσης πέντε λόγους για τους οποίους απορρίπτεται πάντα η πιθανή ίδρυση Πατριαρχείου της Ουκρανικής Ελληνικής Καθολικής Εκκλησίας.
Οι λόγοι που αναφέρθηκαν ήταν
-ότι το Πατριαρχείο θα μπορούσε να αποδυναμώσει τη σχέση του με τη Ρώμη.
-ότι το Πατριαρχείο θα μπορούσε να δημιουργήσει μια εθνικιστική Εκκλησία και διαίρεση με τις άλλες ομολογίες.
-ότι το Πατριαρχείο μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ένωση των Χριστιανών στην Ουκρανία. -ότι ένα ελληνικό καθολικό πατριαρχείο θα απειλούσε το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Μόσχας που θεωρεί την Ουκρανία ως την επικράτειά του.
-ότι το Πατριαρχείο θα είναι «αναβίωση» της έννοιας της μοναδικής Εκκλησίας, που ήδη καταδικάστηκε ως λάθος δρόμος για να φτάσει στην ενότητα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σεβτσούκ περιέγραψε την ανάλυση του Καρντίν Χουσάρ ως "εξαντλητική".
Ο επικεφαλής της Ουκρανικής Ελληνικής Καθολικής Εκκλησίας αποτίμησε επίσης αυτούς τους πέντε λόγους. Υποστήριξε ότι αυτές οι αντιρρήσεις δείχνουν έλλειψη κατανόησης του ρόλου του Πάπα ως καθολικού επισκόπου. Έτσι, πρόσθεσε, ένα ελληνικό Καθολικό Πατριαρχείο θα μπορούσε να έχει "τη λειτουργία να δείξει στον ορθόδοξο κόσμο την αποστολή του διαδόχου του Πέτρου, χωρίς να αποδυναμώνει με κανέναν τρόπο την κοινωνία με τον Πέτρο".
