«Δεν είναι καθόλου υπερβολή, ότι το 1821
ήταν δημιούργημα και επιτυχία της πολυτεκνίας. Όσες φορές ο Ελληνισμός υποδουλώθηκε αιτία ήταν η ολιγοτεκνία».
Αυτό υποστηρίζει η Γραμματέας του Συλλόγου Πολυτέκνων Γονέω Εορδαίας και μάλλον έχει δίκιο!
Φυσικά και άλλοι παράγοντες οδήγησαν στην υποδούλωση των Ελλήνων, όπως η διχόνια, ο φιλοτομαρισμός και η ανοησία, ωστόσο η μείωση γεννήσεων των Ελλήνων, κάτι που συμβαίνει στις μέρες μας σίγουρα αποτελεί τον υπ’ αριθμόν ένα παράγοντα αποδυνά,μωσης του ελληνικού έθνους.
Διαβάζουμε αναλυτικά το άρθρο της από το e-ptolemaios:
Το 198 π.Χ ο Ελληνισμός νικήθηκε από τους Ρωμαίους στη μάχη στις Κυνός Κεφαλές και το 168 π.Χ στη μοιραία μάχη της Μακεδονικής Πιερίας υποδουλώθηκε οριστικά στους Ρωμαίους αποκλειστικά και μόνο από την έλλειψη επαρκούς αριθμού πολεμιστών εξ αιτίας της ολιγανθρωπίας.
Τότε ο Ελληνισμός δεν διέθετε στρατό, έστω και αν στρατολόγησε ακόμη δεκαεξάχρονα παιδιά και υπερήλικους γέροντες. Ωστόσο , η ολιγανθρωπία δεν ευθυνόταν μόνο για την αρχική πτώση του Ελληνισμού, διότι τόσο στις Σταυροφορίες το 1204 όσο και για την πτώση της Βασιλεύουσας αιτία ήταν η ίδια.
Ο Οζάλ, πρόεδρος της Τουρκίας προ ετών είχε δώσει τη διάσταση της επίλυσης των Ελληνοτουρκικών διαφορών λέγοντας : «Το Κυπριακό και το πρόβλημα του Αιγαίου θα επιλυθούν από τις πληθυσμιακές εξελίξεις που σημειώνονται στις δύο χώρες». Και εννοούσε αυτό ακριβώς, την πληθυσμιακή έκρηξη της Τουρκίας σε αντίθεση με την υπογεννητικότητα της Χώρας μας.
Με αυτή τη διάσταση αν δούμε την Επανάσταση των Ελλήνων το 1821 μπορούμε να πούμε, ότι ήταν η Επανάσταση των Πολυτέκνων. Και όντως αν δεν υπήρχαν – με τόσες σφαγές και τόσα παιδομαζώματα – δεν θα υπήρχε δυνατότητα να επιβιώσει η Επανάσταση. Το 70% του τότε Ελληνικού πληθυσμού ήταν πολύτεκνοι.
Ανατρέχοντας λοιπόν στις σελίδες της ιστορίας μας, ιδιαίτερα της νεότερης, διαπιστώνεται ότι , οι πολύτεκνοι είχαν τη μερίδα του λέοντος στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.
Η ευρύτερη οικογένεια των Κολοκοτρωναίων- διέθετε πριν ξεσπάσει η Επανάσταση -150 ετοιμοπόλεμους άνδρες. Ο ίδιος δε, ο Στρατηλάτης γέρος του Μόριά, ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης είχε δώδεκα αδέλφια. Ο Ανδρούτσος είχε πέντε παιδιά, ο Πανουργίας είχε οκτώ παιδιά, ο δε άγιος του αγώνα στρατηγός Μακρυγιάννης ήταν ο ίδιος υπερπολύτεκνος με δώδεκα παιδιά. Ο Μιαούλης είχε πέντε παιδιά, ο Μπουρλοτιέρης Ναύαρχος Κανάρης είχε επτά παιδιά και ο Κουντουριώτης η ωραία αυτή μορφή του αγώνα , είχε οκτώ παιδιά. Ο Μεγαλοεπιχειρηματίας αρχηγός της Επαναστάσεως, στη Χαλκιδική, ο Εμμανουήλ Παπάς είχε εννιά παιδιά και θυσίασε στον αγώνα έξι από τα αγόρια του και, ο στρατηγός Γεώργιος Σισίνης είχε πέντε παιδιά.
Οι κληρικοί δε του αγώνα είχαν: ο μαρτυρικός καλόγερος Σαμουήλ οκτώ παιδιά και έντεκα αδέλφια, ο φλογερός ρασοφόρος και μπουρλοτιέρης των ψυχών, που ξεσήκωσε τους ραγιάδες, ο Παπαφλέσσας είχε δεκαεννιά αδέλφια και ο ήρωας της Αλαμάνας Αθανάσιος Διάκος είχε δώδεκα αδέλφια. Δεν ήταν όμως, μόνο οι αγωνιστές του 1821 που είχαν πρωτοπορία στην πολυτεκνία. Υπήρξαν και ηγετικές πολιτικές μορφές του Υψηλάντη, του Καποδίστρια ,πρώτο κυβερνήτη της χώρας μας και του Δεληγιάννης – όπου οι δύο πρώτοι είχαν οχτώ αδέλφια και ο τρίτος οχτώ παιδιά.
Η πολυτεκνία ήταν εκείνη που αποσόβησε τον εθνικό αφανισμό στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς. Όπως μαρτυρεί έμμεσα ο στρατηγός Μακρυγιάννης: «.. .παλαιόθεν και ως τώρα όλα τα θεριά πολεμούν να μας ράνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και η μαγιά».
Αν δεν υπήρχε η πολύτεκνη Ελληνίδα μάνα να φέρνει καινούρια βλαστάρια στη ζωή , στη θέση εκείνων που αφάνισαν οι Τούρκοι με τις σφαγές, το παιδομάζωμα, τις αλλαξοπιστίες «το γένος των Ελλήνων θα είχε χαθεί και η Ελλάδα θα είχε σβήσει από το χάρτη και τη μνήμη των λαών » γράφει ο Νίκος Αρβανίτης.
