Μετά την Μητρόπολη Διδυμοτείχου την σκυτάλη παίρνει η Μητρόπολη Ξάνθης να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου με ψήφισμα των κληρικών της για μάθημα των νέων Θρησκευτικών, τα εθνικά θέματα, το «σύμφωνο συμβίωσης» και τις «έμφυλες ταυτότητες».
Το ψήφισμα αναφέρει αναλυτικά:
Στις 18 του μηνός Δεκεμβρίου 2017 στην Ιερατική Σύναξη που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Τιμίου Προδρόμου Ξάνθης, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης και Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμονος, εμείς, οι Κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθεωρίου, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Εκκλησία και στην Πατρίδα δημοσιοποιούμε, κατόπιν διεξοδικής συζητήσεως, το παρόν Ψήφισμα, δια του οποίου και επισημαίνουμε προς κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως τα εξής:
• Από την ακριτική Ξάνθη συμμετέχουμε στα προβλήματα και τα αδιέξοδα του λαού μας, τον οποίο με αίσθημα διακονίας υπηρετούμε καθημερινά υπό αντίξοες συνθήκες και εκφράζουμε την κοινή αγωνία όλων μας, για όσα εσχάτως συμβαίνουν στην πατρίδα μας,
• Αγωνιούμε πρωτίστως για τα εθνικά μας θέματα. Οι χειρισμοί τους απαιτούν μεγαλύτερη από την μέχρι στιγμής, επιδειχθείσα προσοχή. Οι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι έλληνες κάτοικοι της Θράκης αποτελούμε ένα πρότυπο συνύπαρξης για όλη την Ευρώπη.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρούμε απαράδεκτη και επικίνδυνη την πολιτική του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, που ξεπερνά κατά πολύ τις υπηρεσιακές του αρμοδιότητες, υπηρετώντας στόχους και πολιτικές ενός ξεπερασμένου μεγαλο-ϊδεατισμού της γείτονος.
• Θέλουμε επίσης να αναδείξουμε σε όλη του την έκταση το σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πατρίδα και ιδιαίτερα η Θράκη, το οποίο εντείνεται και από την μετανάστευση μιας ολόκληρης γενεάς νέων.
Η εφαρμογή αναπτυξιακών και προνοιακών πολιτικών, ιδιαίτερα μάλιστα για την ακριτική μας ύπαιθρο, αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα, αν θέλουμε να ξαναδώσουμε ζωή στην ελληνική επαρ-χία.
• Εκφράζουμε την ποιμαντική μας αγωνία για τον θεσμό της οικογένειας και για τη νεολαία μας, που διαβρώνονται από καινοφανείς πρακτικές όπως είναι το «σύμφωνο συμβίωσης», οι «έμφυλες ταυτότητες», και ο «προσδιορισμός φύλου».
• Αγωνιούμε επίσης για το νέο Πρόγραμμα Σπουδών του Θρησκευτικού Μαθήματος, και ιδιαίτερα για τον Φάκελο του Μαθητή, μέσω των οποίων το μέχρι πρότινος ομολογιακό Θρησκευτικό Μάθημα εκπίπτει σε Θρησκειολογία. Απαιτούμε εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς να διορθωθούν όλες εκείνες οι ενότητες που απάδουν στην ορθόδοξη παράδοση και διδασκαλία.
Η Ιερά Μητρόπολις Ξάνθης και Περιθεωρίου ήδη συνεργάζεται με τον Σύνδεσμο Θεολόγων Ξάνθης και εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, προκειμένου να καταρτίσει σχετικό υπόμνημα που θα βοηθήσει στην αναθεώρηση της ύλης των μαθημάτων.
Δηλώνουμε ότι παραμένουμε πάντοτε σε ποιμαντική και προσευχητική εγρήγορση αναπέμποντες ευχές προς τον εν Τριάδι Θεό υπέρ του σύμπαντος κόσμου.
Εν όψει δε του Αγίου Δωδεκαημέρου ευχόμαστε πλούσιο τον φωτισμό και την θεία έμπνευση παρά του Τεχθησομένου Σωτήρος Χριστού, στο λαό μας και στην ηγεσία του, ώστε η κοινωνία μας να αποκτήσει εκ νέου την απαιτούμενη συνοχή, μέσα από μετάνοια και επιστροφή στις αξίες της ρωμιοσύνης, που εξέθρεψαν και διέσωσαν το Γένος κατά το παρελθόν και αποτελούν το μόνο εχέγγυο για το παρόν και το μέλλον.
Αλλά και σε επίπεδο γονέων που αντιδρούν στα νέα βιβλία των Θρησκευτικών συνεχίζονται οι αντιδράσεις. «Οι ορθόδοξοι μαθητές στερούνται την αγωγή της πίστεώς τους» καταγγέλλουν γονείς του 23ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, και υποστηρίζουν ότι «η ύλη των νέων βιβλίων των Θρησκευτικών εξοβελίζει την Ορθόδοξη πίστη», υποστηρίζουν ότι πρόκειται για «έγκλημα που γίνεται στο σχολείο» και συγκεντρώνουν υπογραφές γονέων να στηρίξουν την πρότασή τους για «επιστροφή των βιβλίων με έγγραφη διαμαρτυρία προς το αρμόδιο Υπουργείο» σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Αναλυτικότερα, σε ανακοίνωση, που υπογράφουν πενήντα γονείς, αναφέρουν: «Εκκινώντας την αναφορά μας στο μείζον αυτό θέμα, οφείλουμε να καταθέσουμε το θεμέλιο των συλλογισμών μας: το μάθημα των θρησκευτικών μεταλλάχτηκε πλέον σε μάθημα θρησκειολογίας, το οποίο δεν έχει στόχο την εξάλειψη «φαινομένων εξαίρεσης από την παρακολούθηση του μαθήματος» αλλά την υποβάθμιση και απαξίωσή του, καθώς μια μειοψηφία μαθητών έχει τη δυνατότητα θρησκειολογικής αγωγής, ενώ η πλειονότητα στερείται την αγωγή της Πίστεώς της! Απώτερος σκοπός; Ο εξοβελισμός της Ορθοδόξου Πίστεως από τα αρμόδια βιβλία και συνεπώς από τις καρδιές των παιδιών… Τώρα που αποκαλύψαμε το συντελούμενο έγκλημα ας εξετάσουμε τις επιμέρους παραμέτρους ενισχύοντας τις εξ’ ορισμού θέσεις μας.
Το ισχύον Σύνταγμα (άρθρο 3) ορίζει (στην κεφαλίδα γίνεται ρητή επίκληση της «Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», δυστυχώς ακόμα για κάποιους…) ξεκάθαρα: «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού». Συγχρόνως σε άλλο άρθρο του (16, παρ. 2) υπογραμμίζει: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της Εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Όμως και τα δύο παραβιάζονται κατάφορα, καθώς η νέα μορφή του μαθήματος ουσιαστικά ακυρώνει το αναμφισβήτητο δικαίωμα των γονέων και των μαθητών για παροχή θρησκευτικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις. Ο «χώρος» που δίδεται στην Ορθόδοξη Πίστη δεν είναι ούτε πρωτεύων αλλά ούτε και επαρκής, ενώ η συγκριτική συνύπαρξη στοιχείων διαφόρων θρησκειών στα διδασκόμενα κεφάλαια δημιουργεί μια άνευ προηγουμένου σύγχυση στους μαθητές, «εκτρέφοντας» παράλληλα απορίες, όχι ασφαλώς δημιουργικές, αλλά εκείνες που «εγκυμονούν» κινδύνους για την άκριτη υιοθέτηση παραδοχών και συμπεριφορών ξένων προς την πίστη τους.
Κάποιοι, λοιπόν, ασκώντας έναν «πνευματικό βιασμό», μεταβάλλουν τη θρησκευτική συνείδηση της μαθητιώσας νεολαίας, καθώς μιλούν για αφύπνιση «του μαθητή, ώστε να συνειδητοποιήσει τις θρησκευτικές του προκατανοήσεις, δηλαδή τη λανθάνουσα μερικώς αρθρωμένη θρησκευτική του παράδοση. Να τον βοηθήσει να μετακινηθεί από τις προκατανοήσεις του και να διαλεχτεί με τις αφηγήσεις και τον λόγο βασικών θρησκευτικών αλλά και κοσμικών παραδόσεων που αρνούνται τη θρησκευτική αλήθεια». Σε άλλο σημείο γίνεται λόγος για το ότι «οι μαθητές είναι ανάγκη, να μην διαποτίζονται σε μια θρησκευτική άποψη, οπότε το προτεινόμενο πρόγραμμα σπουδών να τους προσφέρει ευκαιρίες να μελετήσουν και να στοχαστούν πάνω σε διαφορετικές θρησκευτικές και φιλοσοφικές θεωρήσεις». Έτσι απλά και με συνοπτικές διαδικασίες, άνθρωποι ανεύθυνοι σε υπεύθυνες θέσεις, μη έχοντες βιωματική γνώση του μεγαλείου της Ορθόδοξης Αλήθειας (ο Πλάτων, έλεγε, πως αυτός που δεν έχει γνώση δεν δικαιούται να έχει και γνώμη), υποβαθμίζουν το μάθημα των θρησκευτικών, καθώς καθίσταται μη λειτουργικό, αναποτελεσματικό, αφού οι διδασκόμενοι πλουτίζουν σε απορίες και διλλήματα, οικτρή σχολική προίκα για το υπόλοιπο της ζωής τους…
Αποκαλύπτεται, λοιπόν, ξεκάθαρα ο σκοπός των εκπονούντων το νέο πρόγραμμα διδασκαλίας: η αποδόμηση της Ορθοδόξου Πίστεως. Παράλληλα συντελείται μια εξόφθαλμη αδικία και ανισότητα σε βάρος των Ορθοδόξων μαθητών, βλέποντας να επικρατεί, όχι το κατοχυρωμένο συνταγματικά δικαίωμα διδασκαλίας της Πίστεώς τους, αλλά η «εκ παραλλήλου» προσέγγισή της υπό τη μορφή θρησκευτικού συγκρητισμού. Η ΠΕΘ, σε σχετική της εγκύκλιο, αναφέρει πως το νέο πρόγραμμα καθίσταται «πανθρησκειακό μάθημα που ενσταλάζει στις ψυχές των μαθητών την πεποίθηση, ότι όλες οι θρησκείες είναι λίγο-πολύ το ίδιο». Να λοιπόν, που η Ορθόδοξη Πίστη, με ιδρυτή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, εξομοιώνεται για άλλη μια φορά με διάφορες αιρέσεις αλλά και με θρησκείες επινοημένες και κατασκευασμένες από ανθρώπους, πλήττοντας καίρια πνευματικά το σύνολο της νεολαίας.
Ποια πρέπει να είναι τα αντίμετρά μας απέναντι στη συστηματική αλλοίωση και απαξίωση της Πίστεώς μας, ιδιαιτέρως στον τομέα της νεότητας που «κυοφορεί» το μέλλον του χριστιανισμού και του ελληνισμού; Η επιστροφή με έγγραφη διαμαρτυρία των εν λόγω βιβλίων, προς το αρμόδιο Υπουργείο, ενέργεια η κατά πάντα περικλείουσα δικαία οργή και αγανάκτηση, η «απαξίωση» εκ μέρους των Ορθοδόξων γονέων και μαθητών της παρούσης διδακτικής μορφής του, ίσως επιταχύνει τις ενέργειες για την παντελή εξάλειψή του… Τέλος ας κατανοήσουμε όλοι, Εκκλησία και λαός πως σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, η παιδεία δεν έχει σκοπό τη μονομερή παροχή γνώσεων αλλά «μετάληψις αγιότητος εστί». Έτσι διαπαιδαγωγείται αρμονικά η ευαίσθητη νεανική φύση, η οποία δέχεται ευχάριστα και δημιουργικά την αλήθεια και τον προβληματισμό, ενώ διαφορετικά καταδικάζεται εγκληματικά στην αμφιβολία και τη σύγχυση για την υπόλοιπη ζωή!
Ευελπιστώντας στην κατανόηση και την εφαρμογή των προτάσεών μας και προσευχόμενοι δια την εξ’ ύψους δύναμη παρά του Δωρεοδότου Θεού, ευχόμαστε εν κατακλείδι υγεία και πνευματική κατανόηση του μυστηρίου της επερχομένης Γεννήσεως και Σαρκώσεως του Θεανθρώπου Ιησού».
